Todos los capítulos de I'M THE BILLIONAIRES SLAVE: Capítulo 11 - Capítulo 20

Lance’s POV This is torture.Literal na torture.Hindi ko alam bakit pumayag ako sa boutique na ’to.From the moment Elena stepped out wearing that first dress, alam ko na:This was a mistake.Outfit #1?Her legs were too—Never mind.Outfit #2?That red dress should be illegal.Para akong sinampal ng reality na maganda talaga siya.Sobrang ganda.Nakakainis. Ang my manhood? Hard!Outfit #3?That slit???Sinong sadista ang nag-design nun?Kung pwede ko lang sunugin ’yung tela, ginawa ko na! Imbento pa ng damit paganon e!Pero nung lumabas siya sa Outfit #4…Pink.Soft.Elegant.Yung tipong kapag tumingin ka, mapapaisip ka kung totoong babae siya o artwork.My heart actually—Nope.Stop.Hindi pwede.So ang nasabi ko lang ay:“It’s fine.”Fine?Tangina.Sino nagsabi nun?Ako ba ’yon?Bakit parang tanga?Hindi ko na tuloy kilala kung sino ako kapag andyan si Elena. Palabas na kami sa botique hindi ako maka tingin sa kanya ng diretso, she's too attractive. Inside the Car Tahimik kami

Elena’s POVMy wrist was throbbing.Even now, after he’d let go, the shape of Lance’s fingers remained on my skin—red, angry, painful. Para siyang marka ng tanikala. And maybe… that was exactly what it was.Because that’s what I had become.A woman bound by paper chains.A wife written in ink, but never in choice.All because of my father.All because Lance paid the debt that was drowning us.I told myself before—kaya ko ’to. Na kaya kong harapin ang pagiging “asawa” niya sa kontrata. Na pwede naman kaming mabuhay nang tahimik, walang pakialaman, walang saktan.Pero ngayong magkaharap kami, sa kwarto niya…Ngayong nakikita ko kung gaano siya nagalit, nagselos, at nagbago ang tingin niya sa akin…Hindi ako sigurado.Hindi ko alam kung kaya ko pa ba.Lance was still breathing hard, his chest rising and falling, as if trying to calm himself down. Pero kahit na tahimik na ang kwarto, ramdam ko parin ang tension, parang nakadikit sa balat ko.He looked shaken. Angry. Possessive.And earlie

Lance POVAfter Elena left..I stared at the contract sitting on the desk, the title bold as hell:THE BILLIONAIRE’S SLAVE.God. What the hell was I thinking?Actually, alam ko kung ano.Hindi ko lang gustong aminin.Humigop ako ng kape. Mali. Malamig na pala. Pero hindi ko man lang naramdaman. My pulse was still beating in that annoying, irregular way it only does when Elena is involved.Elena.Who literally just walked out of my mansion.My wife.On paper.But still… mine.I gritted my teeth, leaning back on the chair. I could still hear her voice echoing in the hallway—galit, nanginginig. Damn. Even when she’s furious, she’s beautiful—no, stop. Putang ina, Lance. Focus.I wasn’t supposed to think she’s beautiful.I was supposed to think she’s annoying.I was supposed to think she’s a responsibility.I slammed the folder shut, almost breaking the clip.No.She’s a debt.A transaction.A problem to manage.Yun ang narrative ko.Pero bakit parang gusto kong lumabas at sundan siya? Bak

Elena's POVTiningnan ko ang likod niya habang humahakbang palayo. Ang bawat yapak niya, bumabaon sa puso ko. Gusto kong hilahin siya pabalik, yakapin nang mahigpit, pero ang mga salita ko, parang nakakadena. Hindi ko mailabas. Ang hangin sa paligid, biglang lumamig.“Pumapayag na ako,” lumabas sa bibig ko. Isang bulong na halos di marinig, pero sapat para huminto siya.Naramdaman ko ang pagtigil ng mundo. Hindi siya lumingon. Nanatili siyang nakatalikod, ang mga balikat niya, parang may bigat na dinadala.“I want to be your slave,” sabi ko, mas malakas na ngayon. Napasabunot siya sa buhok. Ang katawan niya, bahagyang umiling. Hindi ko maintindihan. Bakit hindi siya lumingon? Bakit hindi siya nagsasalita? Hindi ba sya masaya? Galit ba sya?Ilang sigundo ang nag daan at..Dahan-dahan siyang lumingon. Ang mga mata niya, parang may apoy na nagliliyab. Naglakad siya pabalik sa akin, ang bawat hakbang ay mabigat. Naramdaman ko ang tibok ng puso ko sa tenga. Bakit nga ba kasi ako kinakabaha

Elena’s POVMainit.’Yun agad ang naramdaman ko pagdilat ko—para bang may nakayakap sa’kin, mahigpit, sobrang higpit, pero… hindi masakit yung pagka yakap niya sa akin actually it's comforting in a terrifying way.And then na-realize ko kung bakit.Si Lance.Huminga ako nang malalim, halos mapasinghap. He was pressed against my back, one arm wrapped around my waist, the other tucked under my neck. His breath ghosted against the side of my cheek—ang init ng hininga niya..We slept together not just once, but twice gosh! Not just in the same bed— But like that. Like something happened. Like something changed.Pinilit kong kumilos ng kaunti, pero mas hinigpitan niya ang hawak, para bang kahit sa panaginip ayaw niya akong pakawalan.“Lance…” bulong ko tinatantiya kung gising na siya.Walang tugon, pero mas humigpit pa lalo ang pagyakap niya.Oh God.Hindi ko alam kung iiyak ako sa hiya o masisigawan ko siya o matutunaw ako sa init ng hininga niya sa batok ko.Pero bago pa ako