บททั้งหมดของ ร้านนวดลุ่มหลง: บทที่ 1 - บทที่ 8

เวลาประมาณสามทุ่ม ฉันก็ปรากฏตัวขึ้นในลอบบี้ของร้าน ‘ลุ่มหลง’โจวโหยวมายืนรอฉันที่ทางเข้าร้านตั้งนานแล้ว พอเธอเห็นฉันมาถึงที่ร้าน ก็เดินเข้ามาโอบไหล่ฉันอย่างกระตือรือร้นฉันเดินตามเธอเข้าไปข้างในด้วยความประหม่าภายในร้านนวด มีประตูและทางแยกอยู่มากมายหลายแห่งอีกอย่าง...ภายในห้องเล็กๆ เหล่านั้น ยังมีเสียงบรรเลงอันแสนคลุมเครือดังออกมาด้วยถึงฉันจะโง่สักแค่ไหน ก็พอจะเดาได้ว่าภายในห้องเหล่านั้นกำลังทำกิจกรรมอะไรกันอยู่หลังเดินอ้อมทางแยกเล็กๆ แห่งหนึ่งไป โจวโหยวก็พาฉันไปที่ด้านหลังร้านห้องที่ตกแต่งสไตล์โบราณพลันปรากฏสู่สายตา ภายในห้องมีการแกะสลักและประดับประดาอย่างวิจิตร ดูโอ่อ่าสง่างามสองฝั่งของทางเดิน มีหนุ่มหล่อสวมชุดจีนแบบร่วมสมัยยืนอยู่ร่วมสิบกว่าคนพวกเขาไม่ได้แต่งตัวอย่างรัดกุมมิดชิด เพียงแค่สวมเสื้อผ้าหลวมๆ จนเกือบจะหลุดจากบ่าเมื่อพวกเขาขยับตัว ชุดก็จะเผยให้เห็นเรือนร่างบางส่วนกล้ามอกที่เต่งตึงพวกนั้น ไหนจะกล้ามหน้าท้องแข็งแรงนั่นอีก มีเสน่ห์น่าดึงดูดใจไปเสียทุกอย่างเลยฉันเคยเห็นของพวกนี้ผ่านทางทีวีเท่านั้น ยังไม่เคยเห็นกับตาชัดๆ ในชีวิตจริงแบบนี้มาก่อนเลย แล้วจะไ

เทคนิคของหนุ่มน้อยร้ายกาจอย่าบอกใครท่วงท่าที่ฉันไม่เคยนึกฝันมาก่อน กลับได้ทดลองของจริงทีละอย่างในค่ำคืนนี้ตอนแรกฉันคิดว่าตัวเองเป็นคนไม่ค่อยมีความต้องการทางเพศเท่าไหร่ แต่พออยู่กับหนุ่มน้อยคนนี้ ความต้องการของฉันกลับสูงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนฉีดพ่น ปลดปล่อยฉันกรีดร้องออกมาด้วยความรู้สึกสุขสมถึงขีดสุดฉันเพิ่งค้นพบว่าอันที่จริงแล้ว ฉันก็เป็นผู้หญิงที่ร่านสวาทไม่ต่างจากโจวโหยวเลยท่าทางหวงเนื้อตัวก่อนหน้านี้ เป็นเพียงการเสแสร้งแกล้งทำของฉันเท่านั้นร่างกายส่วนล่างของฉันเปียกชุ่มไปหมด ขาทั้งสองข้างของฉันอ่อนระทวยแผ่หลาอยู่แบบนั้นหนุ่มน้อยเลียริมฝีปากตัวเองด้วยสีหน้าพึงพอใจอย่างมาก การกระทำเล็กๆ ของเขามันน่าหลงใหลมากในสายตาของฉัน“พี่สาว ชอบใจหรือเปล่าครับ? แค่เจ็ดครั้งพอเหรอ? ยังอยากได้อีกไหม?”หนุ่มน้อยยกยิ้มยั่วยวน ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันแล้วกดริมฝีปากของเขาประทับจูบกรอบใบหน้าของฉันเขาซุกตัวลงในอ้อมแขนของฉันราวกับลูกแมวน้อยขี้อ้อนตัวหนึ่ง แล้วถูไถไปมา “ถ้าพี่สาวชอบ ครั้งหน้าที่พี่มาช่วยเลือกผมอีกได้ไหมครับ?”ครั้งหน้าฉันจะมาอีกเหรอ?หลังจากผ่านศึกรักอันดุเดือดมาแล้ว ฉั

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เฉินข่ายเกิดความสงสัย และเพื่อป้องกันเขาคิดไปต่างๆ นาๆฉันจึงส่งข้อความไปบอกเขาว่า[ที่รักคะ คืนนี้ฉันกับเพื่อนร่วมงานจะไปกินข้าวด้วยกัน คงไม่กลับไปกินข้าวที่บ้านแล้วนะคะ]ฉันก็ไปกับโจวโหยวจริงๆ นี่นา แบบนี้ไม่เรียกว่าโกหกหรอกแต่ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าก่อนจะเดินเข้าไปในร้านนวด ฉันดันเจอเฉินข่ายเขาเดินโอบผู้หญิงคนหนึ่งเข้าไปในโรงแรมฝั่งตรงข้ามตอนนั้นฉันรู้สึกสะอิดสะเอียนจนตัวสั่นเทิ้มโจวโหยวที่เดินเข้าไปในร้านนวดก่อนแล้วเห็นว่าฉันไม่ยอมตามเข้าไปสักที จึงออกมาตามหาฉัน“ฉินโยว รีบเข้าไปข้างในกันเถอะ”โจวโหยวจูงมือของฉันให้เดินเข้าไปในร้านเป็นอย่างที่โจวโหยวบอกไว้ไม่มีผิด ในร้านนวดมีหนุ่มหน้าตาดีเพิ่มมาหลายคนเลยล่ะไม่ใช่แค่คนจีนอย่างเดียว แต่ยังมีชายหนุ่มผิวขาวจากต่างประเทศด้วยรูปร่างของพวกเขาแต่ละคนกำยำล่ำสันสุดๆ ไปเลย“นาย...แล้วก็นาย...พวกนายสองคนไปช่วยกันดูแลน้องสาวของฉันหน่อยสิ”โจวโหยวชี้มือเลือกชายหนุ่มต่างชาติให้ฉันสองคน“พี่สาวครับ——”หนุ่มน้อยที่เคยบริการฉันก่อนหน้านี้วิ่งเข้ามาหาพอเห็นหน้าเขา ฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นเพราะคุ้นเคยกัน เพราะงั้น

พอเห็นว่าเขาตั้งท่าจะด่าต่อ ฉันก็จงใจพูดไปว่า “ได้ยินมาว่านายกำลังจะเลื่อนตำแหน่ง นายลองคิดดูสิว่าถ้าฉันเผลอพูดเรื่องที่นายมีชู้ออกไป องค์กรของนายจะส่งคนมาตรวจสอบนายหรือเปล่า? แล้วนายจะยังรักษาตำแหน่งงานเอาไว้ได้ไหม?”“ฉินโยว เธออย่าล้ำเส้นกันเกินไปนะ เธอไม่กลัวว่าฉันจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อแม่เธอเหรอ?”ฉันได้ยินแบบนั้นก็เยาะเย้ยว่า “ก็เอาสิ นายไปฟ้องพวกเขาได้ตามสบายเลย ดูสิใครจะแน่กว่ากัน!”ฉันไม่อยากจะเสวนากับเฉินข่ายอีกแล้ว จึงกดตัดสายทันทีสองวันต่อจากนั้น ฉันก็ไปทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนโจวโหยว ฉันทำเหมือนเธอเป็นคนแปลกหน้า ไม่คิดจะให้ค่าเธอสักนิดในระหว่างนั้น เฉินข่ายกระหน่ำส่งข้อความมาหาฉันจำนวนมาก เนื้อหาก็ประมาณว่าเขาไม่มีเงินมากขนาดนั้นฉันทำเป็นมองไม่เห็นแต่งงานอยู่กินกันมาสี่ปี ฉันเป็นฝ่ายที่ทุ่มเทช่วยเหลือมาโดยตลอด ฉันช่วยดูแลพ่อแม่ของเฉินข่าย ตอนที่พ่อของเขาป่วยจนหมดสติไปก็เป็นฉันที่ช่วยชีวิตเขาไว้ตอนนี้ฉันก็แค่ต้องการเงินห้าสิบล้านบาทจากเฉินข่าย มันมากเกินไปตรงไหน?ลำพังแค่เงินที่เขาใช้ปรนเปรอเมียน้อยคนนั้นอย่างเดียว ก็น่าจะเกินห้าล้านบาทไปไกลแล้วมั้ง?