ตกเย็นหานอวี้เหิงเดินออกมานอกห้องอีกครั้งและได้กลิ่นอาหารในครัว เขาเดินด้วยใบหน้าเบิกบานเข้าไปโดยที่เจ้าเด็กสองคนมองหน้าเขาด้วยสายตาเอือมระอา “ต้องมองขนาดนั้นเลยหรือไง” หานอวี้เหิงนอกจากไม่สะทกสะท้านกับสายตาของเจ้าสองเด็กน้อยนี้แล้ว ยังเชิดหน้าภูมิใจที่ได้เป็นเจ้าของทั้งร่างกายและหัวใจของถ
آخر تحديث : 2025-11-13 اقرأ المزيد