All Chapters of เสน่ห์ซีอีโอจอมหวง: Chapter 11 - Chapter 20

พอโดนขู่แบบนั้น ซาร่าก็ถึงกับกลัว น้ำตาเริ่มไหลริน ก่อนจะกระทืบเท้าอย่างหัวเสียแล้วรีบเดินออกจากห้องไป หลังจากแน่ใจว่าซาร่าออกไปแล้ว ชัยก็ถอนหายใจ เขาไม่เคยสบายใจเวลาจะต้องทำท่าทางหยาบคายใส่ผู้หญิง แต่กับผู้หญิงแบบซาร่า เขาจำเป็นต้องทำ จริงๆ แล้วบ่อยมากที่ผู้หญิงแบบนั้นฉวยโอกาสจากความใจดีของเขา เพื่อสร้างข่าวลือเท็จขึ้นมา! พอทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ประจำตำแหน่ง ชัยก็ล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อ เขาโทรหาใครบางคน ไม่นานสายก็ถูกกดรับ “ฮัลโหล ชัย! วันนี้โทรมาได้ไงเนี่ย? มีอะไรเหรอ? ดีใจล่ะสิ มีซาร่ามาเยี่ยม??” พอได้ยินเสียงของน้าเขา นิ่ม ชัยก็ทำหน้าบึ้ง ท่าทางที่เขาคิดไว้น่าจะถูก ทุกอย่างต้องเป็นฝีมือนิ่มแน่ๆ นิ่มเป็นน้องของพ่อชัย หลังจากหลายปีที่พ่อแม่ของชัยจับคู่ให้เขากับผู้หญิงที่ตัวเองเลือกแต่ก็ล้มเหลวมาตลอด สุดท้ายก็เลยมาขอร้องให้นิ่มช่วยพาเขาไปเจอผู้หญิงไฮโซหลายคน อย่างเช่นซาร่าคนเมื่อกี้ “น้าหยุดเถอะครับ” ชัยพูด น้ำเสียงฟังดูเหนื่อยล้า “น้าไม่หยุดหรอก จนกว่าหนูจะยอมแต่งงานนั่นแหละ” นิ่มตอบ “ลองคิดดีๆ นะชัย นี่ไม่ใช่แค่เพื่อตัวหนูที่ใกล้จะเลขสี่แล้วนะ แต่ยังเ

"คุณไม่รออยู่ในรถเหรอคะ?" มณีย้อนถามแทนคำตอบ เพราะสำหรับมณีแล้ว มันรู้สึกแปลก ๆ ถ้าชัยจะขึ้นไปที่คอนโดของบุษบาด้วยแล้วบุษบาจะคิดยังไงเนี่ย?"ไม่รอ ผมขึ้นไปด้วย ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าละครของเราจะเริ่มได้ตั้งแต่ตอนนี้" ชัยยืนยันชัดถ้อยชัดคำมณีเลยจำต้องพยักหน้ารับอย่างเลี่ยงไม่ได้ทั้งสองเดินผ่านเคาน์เตอร์รีเซ็ปชันไปทางลิฟต์ ระหว่างนั้นมณีก็คว้าโทรศัพท์จากในกระเป๋าออกมาโทรหาบุษบา"ฉันถึงคอนโดแล้วนะ บุษบา แต่ลืมว่าห้องเธออยู่ชั้นที่เท่าไหร่" มณีบ่นใส่โทรศัพท์"มาแทบจะทุกที ก็ยังลืมอีกนะ มณี…มณี คอนโดฉันอยู่ชั้น 31 ย่ะ" บุษบาตอบเสียงหงุดหงิดชัยแอบเหลือบตามองมณีที่กำลังยิ้มแหย ๆ ใส่โทรศัพท์ ไม่รู้ว่าแววตาแบบนั้นหมายความว่ายังไงเหมือนกัน"ขอโทษน่า เราลืมจริง ๆ เอาเถอะ เดี๋ยวฉันขึ้นไปเดี๋ยวนี้แหละ บุษบา" มณีรีบพูดจบสายพอเข้าลิฟต์มาด้วยกัน มณีตั้งใจจะเอื้อมมือไปกดชั้น แต่ดันไปชนกับมือของชัยเข้าเต็ม ๆ ทำเอามณีสะดุ้ง รีบชักมือกลับอย่างเก้ ๆ กัง ๆ"ขะ…ขอโทษค่ะคุณ!"ชัยไม่พูดอะไรอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะถามว่า "ชั้นอะไร?""ชั้น 31 ค่ะ"หลังจากกดปุ่มแล้ว ชัยก็ถอยหลังมายืนข้าง ๆ มณี'ท

หลังจากพูดจบ ชัยก็จับมือมณีแล้วพาเดินออกมาจากตรงนั้นทันที เขาไม่เปิดโอกาสให้มณีได้แก้คำพูดของเธอ หรือเติมอะไรเข้าไปอีกแม้แต่นิดเดียว ถูกทิ้งไว้แบบนั้น บุษบากำมือแน่น ถึงปากจะยังยิ้มอยู่ แต่ทั้งตัวสั่นไปด้วยความไม่พอใจ เห็นได้ชัดว่าโกรธสุด ๆ ไม่ใช่แค่แผนจะทำให้มณีหึง ด้วยการโชว์ความหวานกับอาทิตย์ดันพังไม่เป็นท่า แถมมณียังกล้าพาผู้ชายอีกคนมาพูดจาตำหนิเธอตรง ๆ อีกต่างหาก! ทั้งชีวิตนี่เป็นครั้งแรกเลยที่มีใครกล้ามาพูดเตือนเธอแบบนี้ แล้วดันเป็นการ "ปกป้องมณี" ที่ไม่เคยกล้าต่อปากต่อคำกับเธอด้วย! อะไรเนี่ย! บุษบาไม่มีวันยอมเด็ดขาด! 'มณี! คอยดูนะ!' บุษบากรีดร้องอยู่ในใจ ที่เต็มไปด้วยความแค้น "บุษบา?" เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำเอาบุษบาสะดุ้ง เธอหันไปมอง เห็นอาทิตย์กำลังมองเธอด้วยสีหน้างุนงง "เป็นอะไรไป?" บุษบานิ่งไปแวบหนึ่ง ก่อนจะคลี่ยิ้มบาง ๆ "เปล่าค่ะพี่ เข้าไปข้างในกันเถอะ" พอเห็นแบบนั้น สีหน้าที่เมื่อกี้ยังดูระแวงของอาทิตย์ก็อ่อนลง "อ้อ จริงสิ มณีไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นเลยเหรอ?" เขาถามพลางเดินเข้ามาในห้อง "ไม่เคยเลยค่ะพี่" บุษบาตอบ ทำหน้าเหมือนกังวล "ไม่รู

"พี่อาทิตย์…" มณีเอ่ยเบาๆ เมื่อเห็นผู้ชายหน้าตาหล่อคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้า "สวัสดีตอนเช้า มณี" อาทิตย์ทักทายอย่างสุภาพพร้อมรอยยิ้มบางๆ มณีถามตรงๆ เลยว่า "พี่อาทิตย์มาที่นี่ทำไมเหรอ?" นี่เป็นครั้งแรกที่อาทิตย์มาที่บ้านนี้ บุษบายังไม่เคยขึ้นมาห้องใต้หลังคาที่เธออยู่เลยด้วยซ้ำ "มาหาลุงสมหรกับป้าอุทิตาน่ะ" พอได้ยินแบบนั้น มณีก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย ใช่แล้ว อาทิตย์เป็นลูกพี่ลูกน้องของเกียรติ แล้วก็เป็นหลานของลุงสมหรกับป้าอุทิตา — พ่อแม่ของเกียรติ "อ๋อ เหรอคะ เชิญเข้าข้างในก่อนเลยค่ะพี่" มณีเชิญเขาเข้ามา แล้วพาไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น "เดี๋ยวฉันไปตามลุงกับป้าให้นะคะ" แต่ยังไม่ทันเดินไปได้สองก้าว อาทิตย์ก็เรียกไว้ก่อน "มณี เดี๋ยวก่อน" "คะ?" "พี่อยากคุยเรื่องเมื่อคืน…" เสียงเขาเว้นช่วงไป แค่ได้ยินแบบนั้น มณีก็กลั้นหายใจไปชั่วขณะ เธอแปลกใจที่อาทิตย์จะรื้อเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาคุยต่อ แต่ก็พยายามทำตัวให้สงบ "จะคุยเรื่องอะไรเหรอคะ?" "ผู้ชายคนนั้น เป็นคู่หมั้นของเธอจริงๆ เหรอ?" อาทิตย์หรี่ตาลง เหมือนไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่เห็นเมื่อคืน "หมายถึงชัยเหรอคะ?" มณีทวนให้แน่ใ

โดนแหย่แบบนั้น มณีอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี หน้าเริ่มร้อนผ่าว รู้สึกเหมือนอยู่ ๆ ก็ร้อนขึ้นมา เธอเลยโบกมือไปรอบ ๆ หน้าเหมือนจะระบายความร้อน โดยไม่มองหน้า ชัย มณีตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นใจ "ข้อนี้ไม่น่าจะต้องมีเลยนะคะ ฉันไม่เห็นว่ามันจำเป็นตรงไหน!" มุมปากของชัยยกขึ้นเล็กน้อย "เธอ…แน่ใจเหรอ?" เห็นสีหน้าของชัยที่เหมือนกำลังล้อเธอเล่น มณีก็เริ่มหงุดหงิด 'บ้าเอ๊ย' มณีด่าคนตรงหน้าในใจ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองเขา ผู้ชายคนนี้ตั้งใจแกล้งกันชัด ๆ เลยไม่ใช่เหรอ!? มณีเงียบไปชั่วครู่ เธอคิดว่าต่อให้เถียงไปก็เปล่าประโยชน์อยู่ดี ยังไงชัยก็ต้องมีวิธีทำให้เธอยอมรับเงื่อนไขข้อนี้จนได้ "รีบจัดการให้เสร็จก่อนอาหารจะมา" เสียงเข้มของชัยดังขึ้น ดึงมณีออกจากภวังค์ 'ช่างมันเถอะ!' เธอตะโกนในใจ ก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อในสัญญาหมั้นกำมะลอนั่นอย่างรวดเร็ว "เรียบร้อยค่ะ" มณีพูดเน้น ๆ แล้วดันเอกสารกลับไปทางชัย ชัยเองก็เซ็นชื่อของเขาลงบนสัญญาเช่นกัน จากนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาก็คือ มณียื่นมือไปตรงหน้า ทำให้คิ้วของชัยยกขึ้นหนึ่งข้าง "ขอให้ความร่วมมือของเราเป็นไปได้ด้วยดีนะคะ" ได้ยินแบ