All Chapters of เสน่ห์ซีอีโอจอมหวง: Chapter 21 - Chapter 30

บุษบากับอาจารย์รุ่นใหม่อีกสองคนถึงกับอึ้งในความหนักแน่นของมณี พวกเธอไม่คิดเลยว่ามณีจะกล้าพูดตรงๆ ขนาดนี้ แต่ถึงจะรู้ว่าที่มณีพูดมันคือความจริง ก็ไม่มีทางที่พวกเธอจะยอมแพ้ง่ายๆ ให้ผู้หญิงที่มายืนอยู่คนเดียวอย่างมณีหรอก อาจารย์หนุ่มคนหนึ่งส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจอย่างแรง "พวกฉันได้ยินจากบุษบานะ ว่าเธอแอบชอบคู่หมั้นของเขา แล้วดูสิ ที่เธอพูดเมื่อกี้มันก็ยิ่งยืนยันว่าจริงนี่นา ไม่รู้สึกอายบ้างเลยเหรอ มณี? ดูๆ แล้วเธอยังไม่ปฏิเสธสักคำด้วยซ้ำ!" เขาพูดด้วยน้ำเสียงแดกดัน อาจารย์อีกคนหัวเราะเยาะ "โห ฟังแล้วขำอ่ะ เพื่อนสนิทแบบไหนกัน ที่แอบมีใจให้คู่หมั้นของเพื่อนตัวเอง?" มณีทำสีหน้าเรียบสนิท ก่อนตอบกลับไปอย่างไม่หลบสายตา "ฉันไม่คิดจะปฏิเสธหรอก ว่าครั้งหนึ่งฉันเคยชอบคู่หมั้นของบุษบา เพราะมันคือเรื่องจริง" เธอเว้นช่วงเล็กน้อย แล้วพูดต่อ "แต่เธอทั้งสองควรรู้ไว้อย่างหนึ่ง ว่านั่นมันเป็นเรื่อง 'ในอดีต' แล้ว" ยังไม่ทันให้ใครได้แทรก มณีก็พูดต่อ พลางหันไปมองบุษบาตรงๆ "ในทางกลับกัน ฉันอยากถามบ้าง เพื่อนสนิทแบบไหนกัน ที่เอาเรื่องส่วนตัวของเพื่อนไปพูดต่อให้คนอื่นฟัง?" คำถามนั้นทำเอาบุษบาถึงกับ

สายตาของเกียรติฉายแววเย็นชา ตอนที่ผู้ชายชื่อชัยดึงมณีเข้ามาใกล้แล้วกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูเธอ ที่แท้ ชัยก็เป็นคนแบบนี้สินะไม่นานเกียรติก็ดึงมณีให้มาอยู่ข้างตัว เหมือนต้องการให้เธอปลอดภัยเมื่อได้อยู่ข้างเขา"คุณมาที่นี่มีธุระอะไร" ชัยขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของเกียรติ ก่อนจะเหลือบตามองไปทางมณี"พี่กับชัยมีเรื่องงานกัน เกียรติ" มณีพูดแทรกอย่างเร็ว พร้อมกับเม้มริมฝีปากล่างเบา ๆตอนนี้ในหัวของมณีกำลังวุ่นวาย การมาของชัยทำให้เธอนึกถึงตอนอยู่ที่ลานจอดรถเมื่อครู่นี้ เรื่องของจรัล…"ผมไม่ได้ถามพี่" เกียรติตอบห้วน ๆ เขาจ้องชัยตรง ๆ "ผมถามเขา" เกียรติผงกคางชี้ไปทางชัยชัยฮึดฮัดใส่ มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง ดวงตาคมสีดำจ้องเกียรติอย่างแข็งกร้าว"คำตอบก็เหมือนที่มณีพูดนั่นแหละ" ชัยตอบเกียรติกลับด้วยน้ำเสียงห้วนไม่แพ้กันเด็กหนุ่มคนนี้กล้าดียังไงมาพูดกับเขาเสียมารยาทแบบนี้ เขาไม่รู้หรือไงว่าชัยเป็นใคร?!มณีแอบถอนหายใจโล่งอกที่ชัยไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องหมั้นสัญญาของพวกเขา เธอเอื้อมไปจับแขนซ้ายของเกียรติ การกระทำแบบนั้นไม่รอดพ้นสายตาของชัยสายตาของมณีมองไปทางเกียรติ เธอรู้

"ชัย""หืม?"มณีหันหน้าไป มองสบตาเข้ากับดวงตาคู่สีดำของเขา รถหรูของชัยแล่นออกจากเขตมหา'ลัยไปได้สักพักแล้ว แต่มณีก็ยังไม่เอ่ยปากพูดอะไรสักคำ "พูดมาเถอะ อยากพูดอะไรก็พูด" ชัยเร่งเสียงนิ่ง ๆ ยังรอให้มณีเอ่ยปากออกมา แต่มณีกลับลังเล 'ไว้ครั้งหน้าก็แล้วกัน' เธอเบือนหน้าออก "ไม่มีอะไรหรอก" เธอส่ายหน้า "มีอะไร มณี?" ชัยซักต่อ เขาเริ่มสงสัยจริงจัง "เรื่องเพื่อนปลอมของเธอนั่นเหรอ?" คิ้วมณีขมวดนิด ๆ 'เพื่อนปลอม? พูดแบบนี้ไม่แรงไปหน่อยเหรอ' "ฉันขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม ชัย?" มณีหันหน้ากลับมาอีกครั้ง ในดวงตาดูพร่ามัวเล็กน้อย สีหน้าหม่น ๆ ที่เธอแสดงให้เห็น ทำให้ชัยเองยังไม่อยากสบตาเธอตรง ๆ "ฉันบอกแล้วไง มีอะไรก็พูดมา" ชัยตอบห้วน ๆ "เรื่องบุษบา ให้เป็นเรื่องของฉันเองเถอะ" พูดอีกอย่างก็คือ มณีกำลังขอให้ชัยไม่เข้าไปยุ่งในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนของเธอ กลัวว่าชัยจะเข้าใจผิด มณีเลยรีบเสริมต่อทันที "ชัยก็รู้นี่…ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องมาเจ็บอีกแล้ว" เธอได้ตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ขอแค่อย่างเดียวคือ ขอให้หัวใจตัวเองไม่หวั่นไหวก็พอ ได้ฟังแบบนั้น มุมปากของชัยก็ยกขึ้น

"อย่ากวนพี่มณีสิ จรัล"ทันใดนั้นเอง เกียรติก็โผล่มา ตั้งท่าจะเอื้อมมือไปหยิบกล่องนม แต่ก็ชะงัก เพราะมณีคว้าไปก่อนแล้ว "จรัลไม่ได้กวนพี่นะ" มณีบอก พลางจ้องเกียรติอย่างดุ ๆ เธอนึกถึงวิธีที่เกียรติปฏิบัติกับจรัลเมื่อกี้ มันหยาบคายเกินไปจริง ๆ ตอนนี้มณีหันไปมองจรัล ต่อให้เธอพยายามปัดภาพชัยออกจากตัวของจรัลมากแค่ไหน ก็ดูเหมือนจะทำไม่ได้อยู่ดี "ขอโทษแทนเกียรติด้วยนะ จรัล" มณีพูดขอโทษในนามของเกียรติ "ทำไมกลายเป็นพี่ที่–" "ใครใช้ให้นายพูดจากับจรัลแรงขนาดนั้นล่ะ เกียรติ? เขาเป็นผู้หญิงนะเกียรติ ความรู้สึกเขาเจ็บง่ายจะตาย" มณียังบ่นไม่หยุด "หรือว่านายก็พูดหยาบ ๆ แบบนี้กับแฟนตัวเองตลอดเลยเหรอ!?" ตรง ๆ เลย มณีย้ำกับตัวเองว่าเธอไม่ได้เข้าข้างจรัลเพราะจรัลเป็นลูกสาวของชัย แต่ที่เกียรติทำมันเกินไปจริง ๆ หนุ่มคนนั้นไม่ตอบ กลับมองมณีด้วยดวงตาสีดำเข้ม …เหมือนกำลังโกรธ? จรัลตบมือดีใจที่เห็นเกียรตินิ่งไป สาวเจ้ายังหัวเราะคิกคักด้วยอีกต่างหาก "เย้ ในที่สุดก็มีคนเข้าข้างฉันสักที ขอบคุณนะคะ คุณอาจารย์มณี~" สิ่งที่จรัลทำต่อจากนั้น ทำให้มณีถึงกับตัวแข็งทื่อ มือข้างหนึ่งของเด็กสาวคล้องแขนขวา

ตลอดชีวิตของมณี เธอใช้เวลาหลายปีอยู่กับบุษบา เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ทั้งสองคนผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ เพราะแบบนี้ พอเห็นนักศึกษาสองคนกำลังหัวเราะคิกคักกันอยู่ คนหนึ่งทำท่าอ้อน กอดแขนเพื่อนแน่น อีกคนก็พยายามปัดออกอย่างหงุดหงิดนิดๆ มันก็ทำให้มณีนึกย้อนไปถึงตัวเองกับบุษบาในอดีต 'ได้สติหน่อย มณี! เธอแค่คิดถึง "ช่วงเวลานั้น" เฉยๆ ต่างหาก!' มณีดุตัวเองในใจ เธอทำหน้ามุ่ย นั่งรอชัยที่นัดมารับช่วงบ่ายวันเสาร์อย่างใจเย็น ไม่กี่นาทีก่อน ชัยเพิ่งส่งข้อความมาบอกว่าใกล้จะถึงมหาวิทยาลัยแล้ว มณีเลยตัดสินใจมานั่งรอเขาที่ตึกคณะของตัวเอง ระหว่างรอ มณีก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ฆ่าเวลาไปพร้อมๆ กับความคิดถึงบุษบาที่ช่วงนี้ไม่ได้เจอกันเลย แล้วรู้ไหมว่าตอนนี้มณีกำลังดูอะไรเพื่อเปลี่ยนเรื่องในหัวตัวเอง? ด้วยความเบื่อ เธอเลยเปิดอ่านบทความเกี่ยวกับบริษัทที่ชัยเป็นประธานอยู่ รวมถึงบทความเกี่ยวกับตัวประธานบริษัทเอง … ชัย "เราว่าหน้าชัยในรูปนี้ หล่อเกินจริงไปหน่อยนะ" มณีส่ายหน้าเบาๆ เธอจ้องมองรูปหนึ่งที่ชัยใส่ทักซิโด้สีดำล้วน เซตผมเปิดหน้าผาก มณีทำหน้าจริงจัง สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอโ