Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

วันต่อมา 09:00 Rrr Rrr Rrr "อื้อออ" เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ คนที่นอนอยู่ด้วยความอ่อนเพลีย ก็กำลังควานมือหาโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง แต่ก็โดนแขนใหญ่ของใครบางคนกอดไว้อยู่ เธอก็ค่อย ๆ แกะออก เมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการแล้วเธอก็รีบรับโทรศัพท์ในทันที "ว่าไงฉัตร" (ฉัตร : สวัสดีค่ะคุณหงส์ ขอโทษที่รบกวนวันหยุดนะคะ พอดีคุณวีกำลังจะบินไปต่างประเทศพรุ่งนี้เช้า และมีเวลาคุยงานกับคุณหงส์แค่ตอนค่ำนี้ คุณหงส์สะดวกไหมคะ) "คืนนี้เลยเหรอ" หญิงสาวชั่งใจอยู่สักพัก คุณวีคนนี้คือเจ้าของบริษัทจิวเอลรีชื่อดัง ทั้งเขายังเป็นที่ปรึกษาให้เธอด้วย เนื่องจากแบบที่สำคัญของเธอถูกขโมยไป และเธอก็ต้องการแบบใหม่มาแทนโดยเร็วที่สุด เพื่อแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าไปก่อน เพราะอีกไม่กี่เดือน งานแสดงทองคำรูปพรรณก็จะถูกจัดขึ้นแล้ว (ฉัตร : ค่ะคุณหงส์ ถ้าไม่คุยรอบนี้คุณวีจะกลับมาอีกทีเกือบสิ้นเดือนเลยค่ะ) "โอเค เดี๋ยวตอนเย็นเจอกัน บอกให้พจน์เตรียมตัวด้วย" (ฉัตร : ได้ค่ะคุณหงส์ แล้วแบบนี้คุณวี...เอ่อ) "ช่างเขาเถอะ คนเจ้าชู้แบบนั้นไม่มีอะไรมากหรอก ฉันรับมือเขาไหว อ๊ะ" แล้วเธอก็ร้องขึ้นเมื่อมีอะไรบางอย่างเข้ามาในตัวเธออี

ณ KC คลับชรัชจอดรถแล้วก็เดินเข้าไปภายในคลับใหญ่ชื่อดังของเพื่อนรักอย่างคชา แต่ก็บังเอิญเดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้าตุ้บ"อุ๊ย" คนที่ถูกชนก็เซเกือบจะล้ม"ขอโทษครับ" ชายหนุ่มรีบพยุงผู้หญิงคนนั้นให้ยืนดี ๆ"ขอโทษเหมือนกันค่ะ ริต้าเดินไม่ระวังเอง""คะ...ครับ" เขาตะลึงในความสวยของเธอไปชั่วครู่"ริต้าค่ะ" เสียงหวานเอ่ยแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร"เฟิสครับ" เขาก็แนะนำตัวเช่นกัน"มาคนเดียวเหรอคะ""ครับ""นั่งโต๊ะไหนคะ ไปนั่งโต๊ะริต้าไหม""น่าสนใจนะครับ แต่ขอโทษด้วยครับ วันนี้ไม่สะดวก" ก็เสียดายนะ แต่ไม่มีอารมณ์ว่ะ"ถ้าวันนี้ไม่สะดวก วันหน้าต้องสะดวกนะคะ""แน่นอนครับ""นี่นามบัตรริต้านะคะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับยื่นนามบัตรให้ พร้อมกับส่งสายตายั่วยวนให้เขา จนเขาเองก็ยิ้มมุมปากออกมาอย่างรู้กันว่าการกระทำแบบนี้หมายความว่าอะไร"เหี้ย ริต้าเหรอวะ" คชาจ้องนามบัตรใบนั้นแล้วหันมามองชรัช"เออ มึงรู้จักเหรอ""เออ ก็พอรู้จัก ตอนนี้อยู่ที่ไหน""ก็นั่งอยู่โซนข้างล่างแหละ""เหี้ยละ" คชาก็มีท่าทีตกใจ"เหี้ยอะไรของมึง" เขาถามอย่างไม่เข้าใจ ยิ่งด้วยท่าทีตกใจของคชา มันต้องมีอะไรแปลก ๆ"ไอ้วิม ไอ้วิม ไอ้วิมมม" แล้วคชาตะโ

จากสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย ทำให้ในหัวเธอโล่งและคิดงานได้หลายอย่าง นอกจากคิดแบบแล้วยังได้ไอเดียธุรกิจอีกด้วย แล้วเมื่อเสร็จธุระอะไรเรียบร้อยเธอ ก็เตรียมตัวกลับไทย"พร้อมแล้วค่ะคุณหงส์" จางลี่เข้ามาบอก เมื่อเตรียมทุกอย่างให้เธอพร้อมเดินทางเรียบร้อย"ขอบใจมากนะจางลี่""ลี่ยินดีค่ะ""สวัสดีนะคะพี่จางลี่" ฉัตรพูดขึ้นบ้าง"มีอะไรก็โทร.มานะฉัตร""ขอบคุณค่ะ ไว้เจอกัน""เดินทางปลอดภัยนะคะคุณหงส์ ฉัตร"ณ คอนโดมิเนียมหงส์หยก"กลับไปพักผ่อนเถอะฉัตร""ค่ะคุณหงส์""เจอกันวันจันทร์""ค่ะ มีอะไรก็โทร.หาฉัตรได้ตลอดเลยนะคะ""ขอบใจมาก""ค่ะ"เมื่อร่ำลากับลูกน้องเสร็จ หญิงสาวก็กำลังจะเดินเพื่อขึ้นไปที่เพนต์เฮาส์ของเธอ แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อมีใครบางคนยืนรอเธออยู่"รตี" เธอพูดเสียงเรียบ แล้วข่มอารมณ์ไม่พอใจเอาไว้"ไง ไม่เจอกันนานเลยนะ""...""ไม่คิดจะทักทายน้าบ้างเหรอจ๊ะ""ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ""อย่าห่างเหินนักสิ ยังไงฉันก็เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของพ่อเธอนะ""หึ ไม่อายบ้างหรือยังไง" เธอแค่นหัวเราะในลำคอ"คนที่อายต้องเป็นแม่เธอมากกว่า""...""ฉันพูดถูกละสิ""เธอมาทำอะไรที่นี่""ฉันก็เอาการ์ดเชิญมาให้ด้วย

เขาไม่เคยคิดถึงใครเท่าเธอมาก่อนเลยในชีวิต ผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตก็แค่ทางผ่าน ไม่เคยรอใคร หรืออยากตามมาเอาใจใครได้ขนาดเธอ และในเมื่อเขาเป็นคนรอไม่เก่ง นับแต่นี้ไปเขาจะไม่รอเธออีก เพราะเขาจะไปอยู่ในชีวิตเธอ...ผ่านไปกว่า 2 วันที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ซึ่งคนหน้ามึนอย่างเขาก็ไม่ยอมไปไหน แล้วก็ไม่ให้เธอไปไหนด้วย เพราะรู้มาว่าเธอเพิ่งไปทำงานมา และสุดสัปดาห์แบบนี้ก็เป็นวันหยุดของเธอซึ่งตลอด 2 วันมานี้ก็ไม่พ้นเรื่องบนเตียง เขากับเธอมีอะไรกันตลอดเกือบทั้งวันทั้งคืน ช่วงเหนื่อยก็แค่หลับ ตอนหิวก็สั่งอาหารมา ซึ่งตัวเขาเองเป็นคนจัดแจงทุกอย่าง เมื่อดูจากใบหน้าที่เรียบนิ่งของเธอ เขาก็เริ่มเดาทางอะไรได้หลายอย่างRrr Rrr Rrr"อื้มมม พจน์" เธองัวเงียตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์ พร้อมกับแกะแขนแกร่งของใครบางคนที่กอดเธอไว้แน่นออก"วันนี้คุณหงส์ไม่เข้าบริษัทเหรอครับ" เป็นเสียงพจน์ลูกน้องคนสนิทอีกคนของเธอ"..." เมื่อได้ยินประโยคนี้เธอก็รีบกดดูเวลา ซึ่งเธอก็ต้องตกใจ เพราะตอนนี้ 9 โมงกว่าแล้ว คนอย่างเธอไม่เคยเหลวไหลเรื่องงาน ซึ่งนี่ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกในชีวิต"คุณหงส์ไม่สบายหรือเปล่าครับ" พจน์ถามด้วยน้ำเสียงเป็น

หงส์หยกเดินเข้าบริษัทด้วยท่าทีที่ไม่ปกติ เธอไม่ยิ้มแย้มรับคำทักทายจากใครเลยแม้แต่น้อย ทั้งทุกคนยังรู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านไปรอบตัวเธอจนพนักงานหลายคนไม่กล้าทัก และเหมือนจะเข้าหน้าไม่ติดพอเธอเข้าไปในห้องประชุม ก็เห็นลูกน้องที่เกี่ยวข้อง 10 กว่าคนยืนรออยู่ก่อนแล้ว"นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฉันต้องการคำอธิบาย" เสียงดังกังวานก็ก้องไปทั่วห้อง พนักงานทุกคนในห้องตอนนี้ต่างตัวสั่นและก้มหน้าทุกคน"เอ่อ""พจน์!""มาเจอตอนทีมวิจัยของเราเข้าตรวจสอบครับ แยกออกไปแล้วถึงรู้ว่าเป็นทองปลอม" พจน์พูดพร้อมกับก้มหน้า ไม่กล้าสบตา"นี่มันทองคำนะ ไม่ใช่ของเล่น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ ระบบความปลอดภัยแน่นหนาขนาดนั้น จะมีทองปลอมปนมาได้ยังไง" เธอพูดด้วยท่าทางที่โมโหเต็มทน"..." พนักงานทุกคนก็ได้แต่เงียบ ก้มหน้ากุมมือตัวเองไว้"ฉันรู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาจากคนใน และตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้ว่าใคร แต่เชื่อไหมว่ามันไม่เกินความสามารถฉัน""..." แต่ละคนก็ได้แต่ก้มหน้าและพากันเงียบ"เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใหญ่มาก ต้องสอบคนที่ใกล้ชิดทั้งหมด""ค่ะ/ครับ""พจน์ออกไปตามไอทีมา นกไปตามคุณยงค์ ส่วนฉัตรเธอตามฉั