Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

ทางด้านหนึ่งกลุ่มชายหญิงกำลังส่งเสียงเชียร์พวกเขา ห่างจากจุดนั้นไม่กี่ก้าว บนเบดโซฟาตัวใหญ่ ชายและหญิงสองคู่กำลังเอากันอย่างโจ่งครึ่ม ขณะที่มีบางคนถ่ายคลิปพวกเขาจากกล้องถ่ายรูปและกล้องมือถือฉันนิ่งอึ้ง ไม่คาดคิดว่าชีวิตนี้จะได้มาเห็นปาร์ตี้สุดติ่งขนาดนี้“ไงครับเด็กน้อย มองตาค้างเลยเหรอ”พี่เมธขยับเข้ามาถามชิดหู ทำเอาขนลุกซู่ ฉันดีดตัวขึ้นจากโซฟา มือคว้าขวดขึ้นมาด้วย“อย่าเข้ามานะ” ในสมองที่เริ่มมึนเบลอมีความคิดว่า ฉันจะฟาดใครก็ตามที่กล้ามาวุ่นวายกับฉัน ทว่า...เรี่ยวแรงในร่างกายกลับลดลงอย่างน่าประหลาด คนพวกนี้ไม่ได้กลัวคำขู่ พวกเขาหัวเราะร่าเหมือนได้ฟังเรื่องตลก“สู้มือแบบนี้สิมันค่อยเร้าใจหน่อย”“พี่จะเอาก่อนไหมล่ะ ผมค่อยตามก็ได้”“ขอบใจว่ะไอ้เมธ มึงนี่เป็นน้องรักกูจริง ๆ”เสียงพูดคุยทุกคำผ่านหูสร้างความเดือดดาล ฉันแทบถอยกรูดเมื่อไอ้พี่โดมลุกจากโซฟาทำท่าจะเข้ามาจับตัวฉัน“อย่าเข้ามา ฉันตีจริง ๆ นะ”“ตีเลยครับคนสวย แต่ถ้าโดนพี่ตีบ้างอย่าร้องไห้อ้อนให้พี่หยุดนะครับ พี่เองอยากตีที่รักใจจะขาดอยู่แล้ว”“อยะ อย่านะ!” ฉันถอยพร้อมเงื้อมือทำท่าจะฟาดหากเขาพุ่งเข้าหา แต่ทว่า ใครคนหนึ่งกลับโฉบม

“จูบหน่อย...”แขนเรียวเหนี่ยวรั้งคอผมลงไปหาทั้งผงกหน้าขึ้นมาจนปากเราแนบกัน เธอพยายามขบเม้มและตวัดลิ้นเลียปากผม ไม่ประสาเลยสักนิดจนผมเอ็นดู คราวก่อนที่จูบกันก็รู้แล้วว่าเธอจูบไม่เป็นน่าแปลกมาก คนสวยระดับนี้ทั้งยังมีแฟนแต่จูบไม่เป็นผมกดปากบดเคล้ากลีบปากนุ่มหยุ่น สั่งสอนด้วยการกระทำว่าควรบดเบียดแบบไหน ขบเม้มอย่างไร ไซ้ลำลิ้นเข้าซอกซอนไปทั่วโพรงปากนุ่ม แตะไต่ไล้รัดเรียวลิ้นเล็กดูดเคล้าเร้ารึง ครั้นได้รสหอมหวานถูกใจรวบเคล้นเน้นรูดจนคนตัวเล็กส่งเสียงครางลอดลำคอแผ่วหวิว กระนั้นเจ้าตัวไม่วายจูบตอบ แบบไม่ประสานั่นแหละ ยั่วยวนให้ผมบดปากหนัก ดูดดื่มกลืนกินเท่าไหร่ก็รู้สึกไม่พอ ทั้งที่ปกติผมไม่เคยเอาเปรียบผู้หญิง“ที่รัก”ความคิดนั้นเองทำให้ผมผละปากออก ยันตัวขึ้นเพื่อออกห่าง คนใต้ร่างกลับผงกหน้าตามติด“ไม่เอา...” ปากนุ่มประกบปากผม ร่างเล็กขยับขึ้นเบียดชิด ผลักดันตัวผมนั่งลงบนที่นอน “ไม่หยุด... หนูรู้สึกดีมากเลย...”เธอพร่ำรำพัน บดปากวาดลิ้นสู่โพรงปากผม จูบเลียนแบบแบบที่ผมทำกับเธอ ที่รักเป็นคนหัวไวมาก ไม่ทันไรเธอก็ทำให้ความยับยั้งชั่งใจของผมคลอนแคลน เมื่อร่างนุ่มปีนขึ้นมานั่งคร่อมตัก ส่ายสะโพกโย

“อา...” เสียงพี่เกียร์คำราม ส่วนแข็งขืนของเขาก็แทรกลึกสุดลำลิ่มก่อนกระตุกอย่างรุนแรง เขากอดฉันแน่นจนแทบกระดูกแตก ขณะปากประกบบดขยี้ปากฉันที่บวมเจ่ออยู่แล้ว ดูดดุนซ้ำ ๆ จนแทบขาดใจตายทว่า...ฉันยังไม่ตาย แค่ถูกกอดแน่นจนกระดูกแทบแตก หัวใจเต้นครึกโครม หอบหายใจอย่างกับคนที่เพิ่งผ่านการวิ่งมาราธอนระยะไกลมา หูอื้ออึง ตาพร่าลาย สมองว่างเปล่า ต้องซุกหน้าซบบนบ่ากว้าง หลับตานิ่ง ๆ ปล่อยให้ร่างกายที่ถูกรุมเร้าด้วยความบาดลึกรัญจวนไปทุกอณูค่อย ๆ ผ่อนคลายลง“ดีไหม”พี่เกียร์พูดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เขาดันตัวฉันออกห่างนิดหน่อย สมองฉันคงเออเร่อ เข้าใจที่เขาพูดนะ แต่เหมือนคิดคำพูดออกมาตอบโต้ไม่ทัน มองหน้าคมสันเหมือนคนบ้า นั่นทำให้ได้เห็นรอยยิ้มบนปากได้รูปสวยฉันขยับตัวเบา ๆ ก็ต้องสูดปาก มวลความรู้สึกบางอย่างก่อตัวในช่องท้องอีกครั้ง และจุดที่เรายังเชื่อมประสานเริ่มเสียววูบวาบขึ้นมาอีกแล้ว ฉันอึกอัก แก้มร้อนซ่าน ไม่รู้จะจัดการตัวเองยังไง คนตรงหน้าก็กดยิ้ม ทำให้ฉันอุทานด้วยการที่เขาอุ้มฉันขึ้นพาลงจากเตียงทั้งอย่างนั้น“เซ็กซ์จัดเหมือนกันนี่เรา”เขาแซวหรือด่า สมองฉันยังประมวลผลไม่ได้ เพราะนอกจากความมึนเบลอ

ฉันสุดจะทนฟังจึงยกมือไปตะครุบปากได้รูปแทน นั่นทำให้ฉันได้มองหน้าพี่เกียร์เต็มตา ตาคมวาวระยับแบบที่บอกได้ว่าเขากำลังรื่นรมย์กับความอายของฉันขนาดไหน เขาหน้ามึนยื่นลิ้นออกมาเลียฝ่ามือฉัน ทำให้ฉันต้องสะบัดมือออกราวกับถูกของร้อนไม่ได้รังเกียจแต่ตกใจและกระดากสุด ๆพี่เกียร์หัวเราะออกมา ตอนนี้เองที่เขายอมผละมือจากซอกขาฉัน กอดตัวฉันเอาไว้ ลูบมือไปมาบนแผ่นหลังและบั้นเอว ตาเรามองสบกันฉันปั้นหน้าหนาเต็มที่ ไม่อยากให้เขารู้ว่าฉันกำลังอายมากขนาดไหน พยายามทำทุกอย่างให้เป็นปกติ มันก็แค่วันไนต์สแตนด์เอง“อยากนอนหลับหรืออยากหลับนอนกับพี่ ที่รักเลือกได้ตามสบายเลย”“หน้าไม่อาย”“พี่แค่อยากบอกว่าพี่พร้อม”ความพรักพร้อมที่ว่าก็ทิ่มตำต้นขาฉันอย่างหน้าไม่อายเหมือนเจ้าของ ฉันร้อนและวูบหวามไปทั่วโพรงอก กดข่มความรู้สึกหวั่นไหวพวกนั้นไว้ ถามในสิ่งที่สงสัย“ทำไมเมื่อคืนฉันถึงเป็นแบบนั้น”“เราโดนมอมยา”“นายเลือกไม่ทำแบบนั้นกับฉันก็ได้ ใช่ไหม” เขาไม่ได้โดนมอมยานี่นา“เราให้ทางพี่เลือกเหรอครับ ที่รัก...”สุ้มเสียงเย้าหยอกของพี่เกียร์ทำให้ฉันหลับตาหันหน้าหันหลังให้เขาเพราะรู้แก่ใจดีถึงคำตอบ ไม่กี่วินาทีกายอุ่นเบีย

พี่เกียร์ตักอาหารจานนั้นจานนี้มาให้ การกระทำของเขาทำให้ฉันแก้มร้อนแม้เพื่อนเขาจะไม่ได้มองฉันเท่าไหร่ก็ตาม“เกียร์... ตักให้กูมั่งดิ”บางทีฉันคงคิดไปเองว่าพวกเขาไม่ได้มอง“เห็นที่รักกินแล้วท่าทางอร่อยมากที่มึงตักให้อะ กูเลยอยากให้มึงตักให้กูบ้าง เผื่อจะอร่อยเพิ่มขึ้น” พี่อามทำเสียงงอแงแบบที่ทำให้ฉันหลุดยิ้มขำ“เชี่ยอาม” พี่เกียร์ด่าแต่ไม่ได้คิดจะตักอาหารให้เพื่อนแต่อย่างใด“ที่จริงร้านเขาทำอร่อยมากทุกอย่างเลยค่ะ” ฉันแก้ต่างอยากบอกว่าต่อให้ฉันตักเองก็กินอร่อย เพราะพออาหารเข้าปาก ฉันพบว่าตัวเองหิวมากจากการที่ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่บ่ายเมื่อวาน“ไม่ต้องอธิบาย ไอ้อามมันกวนตีน”“มันอิจฉา อยากได้ความใส่ใจ” นี่พี่ฉิน“กูใส่ใจให้” พี่โตเป็นคนตักกับข้าวไปใส่จานพี่อามแต่ตักยังไงไม่รู้ถึงมีแต่พริกเต็มคำ“เหี้ยโต มึงแดกไปเฉย ๆ ดีแล้ว”“นี่ความใส่ใจจากกูเลยนะ แดกให้อร่อย”“เชี่ย”สามหนุ่มฝั่งตรงข้ามกลั่นแกล้งกันไปมาสนุกสนาน พี่เกียร์ร่วมวงด้วย ก่อนจะเป็นการแย่งกันกิน มันเป็นภาพอีกมุมที่ฉันได้เห็น โดยเฉพาะคนข้างกายที่ยิ้มเยอะมากและขี้เล่นขี้แกล้งใช่ย่อยใช้เวลาไม่นาน ก็มีการสั่งกับข้าวอีกรอบ“เห็นไหม