Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 50

ไม่ไหว... ความปั่นป่วนที่รุมเร้าช่องท้องบีบรัดรุนแรงคล้ายมีขดความร้อนขมวดรัดทำให้ฉันร้องครางระริก ร้อนผ่าวไปทั่วตัว กระนั้นฉันยังขยับโยกถี่เร็ว กระทั่งถึงจุดหนึ่ง ร่างทั้งร่างเกร็งกระตุกระริก ระเบิดเป็นความสุขสมสูงสุดพี่เกียร์บดขยี้ปากกันแรง ๆ ขณะปล่อยให้ฉันกดตัวกลืนกินเขาแน่นจนเริ่มซาอาการ ตัวฉันถูกยกหมุนให้นั่งพิงหลังกับอกกว้าง การเคลื่อนไหวแบบนั้นทำให้แก่นแข็งกร้าวเบียดสีช่องทางชื้นฉ่ำก่อเป็นความเสียวกระสันขึ้นมาอีกประสบการณ์ที่ผ่านมา ทำให้ฉันเห็นแล้วว่า ผู้ชายคนนี้อึดทนขนาดไหน จึงไม่แปลกใจที่เขายังเข้มแข็งมาก“ขยับ”จังหวะโรมรันเริ่มกันอีกครั้ง มือแกร่งจับบั้นเอวและสะโพกฉันยกให้ขยับย้ำโยกโขยกตัวอีกครั้ง“อื้อ จุก...”ความอวบอุ่นและใหญ่โตแทรกซุกเข้าลึกจนรู้สึกจุกหน่วงหากผสานความเสียวสยิวเกินบรรยาย พี่เกียร์ไม่ปล่อยให้ฉันขยับคนเดียว เขาสอบสะโพกเสยเข้าใส่ เบียดไซ้ไล้รุกไม่ห่าง หน้าหล่อเหลาซุกลงมาระรานแก้มและคอ ขบกัดใบหู บางครั้งมือแกร่งเลื่อนมาเกี่ยวตูมเกสรอ่อนไหว บดขยี้บี้คลึง อีกมือกอบกุมอก เคล้นขยำตามแรงอารมณ์ ทำเอาฉันครางกระเส่าไม่หยุด ขยุ้มมือจิกท่อนแขนแกร่ง ส่งเสียงกรีดร้องอี

ฉันเลิกคิ้วถาม เราไม่ใช่แฟนกัน เขาแค่เลี้ยงฉันไว้สนองเรื่องอย่างว่า จึงไม่เข้าใจเลยว่าพี่เกียร์จะอยากเข้าบ้านฉันทำไม การให้ผู้ใหญ่รับรู้ไม่ใช่จะนำมาซึ่งความยุ่งยากสำหรับเขาเหรอพี่เกียร์หัวเราะ สอดมือเข้ามาคว้าท้ายทอยดึงหน้าฉันเข้าไปรับปากที่กระแทกจูบเข้าหา บดเบียดละเลียดกลืนปากลิ้นฉันจนลมหายใจขาดห้วง“ไม่กลัว”เขาตอบพลางจูบตอดมุมปากและพวงแก้ม“แต่ถ้าเราไม่พร้อม ไว้วันหลังก็ได้ กู๊ดไนต์นะครับ”จากนั้นก็จูบฉันจนแทบขาดใจอีกครั้งถึงยอมปล่อยลงจากรถ รอกระทั่งฉันเดินเข้ารั้วบ้านเขาถึงขับรถออกไป ฉันร้อนซ่านที่แก้มและหวิว ๆ ไหว ๆ ในอกไปหมดขณะเดินเข้าบ้าน ในหัวมีแต่เรื่องของเรา ก่อนจะร้อนวาบที่หน้ามากกว่าเดิมเมื่อเปิดประตูเข้าไป พบว่าแม่ไม่ได้อยู่คนเดียว แต่อยู่กับลุงสิทธิ์ ทั้งสองมองออกไปทางหน้าบ้านกระทั่งฉันเข้ามา“กลับดึกจังเลยลูก” ลุงสิทธิ์เอ่ยทัก ฉันรีบยกมือไหว้“เอ่อ สวัสดีค่ะลุงสิทธิ์ มาเยี่ยมแม่เหรอคะ”“อืม พอดีลุงมาทำธุระแถวนี้เลยแวะมาขอข้าวแม่เรากินน่ะ”ลุงสิทธิ์ถือได้ว่าเป็นผู้มีพระคุณของฉันกับแม่ การที่ท่านแวะมาหาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอก“แกล่ะ กินอะไรมาหรือยัง” แม่ถามฉันบ้าง“กิ

“แค่เล่าให้ที่รักฟังว่าพี่มีเมียสวยเอง”“กูรักเมียหลงเมียมันหนักหัวมึงรึไง”“เปล้า...ไม่หนักอะไรเลย”ฉันอดขำไม่ได้ สีหน้าคนเล่ามีความยียวนคนอายุมากกว่าอยู่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ อีกฝ่ายเข่นเขี้ยวใส่ บอกถึงความสนิทสนมของพวกเขา เข้ามาข้างในไม่เท่าไหร่ พี่ชลถูกคนกลุ่มหนึ่งดึงตัวไป ฉันกวาดตามองไปรอบ ๆ ในสนามรถสี่คันกำลังขับเคี่ยวกันกลับมา ข้าง ๆ สนามเป็นอัฒจันทร์ กองเชียร์ที่กำลังส่งเสียงกันเซ็งแซ่นั้นมีทั้งวัยรุ่นชายหญิง หนุ่มสาววัยทำงาน ดารา เซเลปและคนมีชื่อเสียงจากหลายวงการมารวมกันอยู่ที่นี่ “ไอ้เหี้ยเมธก็มาว่ะ”เสียงพี่ฉินทำให้ฉันต้องมองไปตรงมุมหนึ่ง จุดที่กลุ่มพี่พอร์ชยืนคุยกันอยู่ ในนั้นมีกลุ่มพี่เมธและพี่โดมรวมอยู่ด้วยคนที่โอบเอวฉันทำเสียงเบื่อ ๆ“มาทั้งแก๊ง”พี่เกียร์รั้งให้หยุดเดินดื้อ ๆ ขณะเพื่อนเขาเดินไปหาพี่พอร์ช ฉันหันไปจะถามก็พบว่าพี่เกียร์กำลังมองใครคนหนึ่งที่เดินเข้ามาหา ฉันเองก็พอรู้จักเขา รู้จักจากภาพถ่ายและรูปที่มีลงในเพจเหล่ากงน่ะ“ไง ไอ้กาย ไมมึงมาอยู่ที่นี่”เขาคือ กาย กันต์ธารินทร์ คิณณ์ณภัทธ น้องชายของพี่เกียร์ผู้ชายตัวสูงพอ ๆ กับพี่เกียร์แต่ใบหน้าหล่อเหลานั้นติดเ

ที่รักค้อน ทำท่าจะลุกหนี แต่ผมกอดเอวเธอไว้แน่น ซบหน้ากับบ่าเล็ก ไถปลายจมูกกับนวลแก้มและลำคอขาวอย่างรื่นรมย์ใจ เธอก็ยอมนั่งนิ่งให้ผมกอด“ช่วงแม่ไม่อยู่ไปอยู่คอนโดกับพี่นะ”“จะดีเหรอ”“อะไรไม่ดี”“พี่จะไม่เบื่อหนูเหรอ แบบนั้นคือต้องอยู่ด้วยกันทุกวันเลยนะ”“แล้วทำไมพี่ต้องเบื่อด้วยล่ะ”ผมแกล้งไม่เข้าใจความคิดที่รักทั้งที่เข้าใจปรุโปร่ง เธอคงมองว่าผมเป็นหนุ่มโสด รักอิสระ อยากเตร็ดเตร่เฮฮากับเพื่อนฝูงไม่ต้องมีผู้หญิงคอยพันแข้งพันขา ผู้ชายอย่างผม หาผู้หญิงมาเล่นด้วยง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ ผมไม่ได้หลงตัวเองนะ รูปร่างหน้าตาและเงินทองของผม มันเอื้ออำนวยให้เกิดเรื่องพวกนั้นได้ง่าย ๆตอนนี้ผมชอบอยู่กับที่รักมากกว่า“พี่อยากอยู่กับเราทุกวัน หลงเราจนตัวปักหัวปำขนาดนี้”“ทำเป็นพูดไปค่ะ”“ไม่เชื่อเหรอ”ผมฉวยปลายคางคนมองค้อน เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ ตามองสบตา ส่งผ่านความคิดผ่านสายตาแบบไม่มีกั๊กถึงความต้องการที่อัดแน่นในร่างกาย ที่รักไม่ได้หลบเลี่ยง พอปากผมแนบปาก เธอเผยอปากรับอย่างรู้ใจ เราจึงแลกจูบกัน จากจูบเบา ๆ เริ่มรุกเร้าเอาความจนเนื้อตัวร้อนรุ่ม ผมเลื่อนมือบีบเฟ้นเนื้อตัวนุ่มอุ่นด้วยความหลงใหล แลก

ใช้เวลาไม่เท่าไหร่ ไม่รู้ว่าคนตัวใหญ่เดินเร็วหรือเรือเข้ามาใกล้ฝั่งกว่าเดิม เข้าไปถึงห้องนั่งเล่น ตัวฉันถูกเบี่ยงมาด้านหน้าอย่างง่ายดาย เขาปล่อยให้ค่อย ๆ รูดลงไปตามเรือนกายแน่นตึง กระทั่งคุกเข่านั่งตรงหน้า“อยากกินพี่ไม่ใช่เหรอ ลงมือซะสิที่รัก...”ทริปวันหยุดบนเรือยอชต์หรูทำให้เราสนิทสนมกันมากขึ้น เราได้ทำกิจกรรมกันหลายอย่าง ว่ายน้ำทะเล ดำน้ำดูปะการัง ตกหมึก ตกกุ้ง ตกกลางคืนนอนชมน้ำชมจันทร์ชมดาว กระทั่งบ่ายวันอาทิตย์ถึงล่องเรือกลับ เนื่องจากพี่เกียร์นัดกับเพื่อนว่าจะกลับพร้อมกันตอนเย็น พอเรือเทียบท่า เพื่อนเขาเตรียมพร้อมรออยู่แล้ว ขบวนรถหรูสี่คันจึงขับตามกันออกจากโรงแรม“แล้วน้องชายพี่ล่ะ” ฉันหันไปถามพี่เกียร์ หลังเพิ่งนึกถึงพี่กายขึ้นมา“มันกลับตั้งแต่คืนนั้น”บางช่วงถนนมีไฟทำให้ฉันเห็นชัดว่าหน้าพี่เกียร์ดูขรึมกว่าปกติ ทั้งยังคอยมองกระจกมองหลังตลอดเวลา“มีอะไรหรือเปล่า”“พวกไอ้ฉินหาย”คำตอบนั่นทำให้ฉันหันไปมองข้างหลังที่ปกติจะมีรถของพี่ฉินกับพี่โตตามมา หากตอนนี้ไม่เห็นใครเลย ส่วนด้านหน้าเป็นรถพี่อามก็ไม่เห็นเหมือนกัน“แซงไปตอนไหน”“มันไม่ได้แซง”แล้วพวกเขาหายไปไหนกัน ฉันเริ่มกลัวขึ้น