Tous les chapitres de : Chapitre 51 - Chapitre 60

พี่เมธตะคอกขึ้น ทำให้พี่เกียร์ปล่อยมือจากคออีกคน หันมาให้ความสนใจเขา แววตาที่มองพี่เมธแข็งกร้าว มีดพกที่ฝ่ายนั้นตั้งใจเอามาทำร้ายเขาถูกยึดไป“ส่วนมึงไอ้เมธ โทษฐานที่มึงกล้าคิดจะแตะคนของกู”มือที่จับขาพี่เกียร์ถูกกระชากออกกดลงกับพื้นปูน วินาทีต่อมา ปลายคมแหลมยาวก็ปักลงตรงกลางมือข้างนั้น“อ๊าก!!!”ส่วนฉันที่มองเห็นเต็มตาถึงกับเข่าอ่อน ทิ้งตัวลงบนพื้นอย่างหมดแรง ตาเบิกถลนจ้องเลือดที่สาดกระจายพี่เกียร์กลับมาสังเกตเห็นฉันอีกครั้ง เขาปล่อยมือจากพี่เมธ เดินมาหา ฉันถึงกับกลั้นหายใจ จิกมือกับเสื้อแน่น ภายในสับสนและตื่นกลัวอย่างบอกไม่ถูกทว่า... กายแกร่งกลับเดินมานั่งลงตรงหน้า ยื่นมือมาพยุงตัวฉันด้วยท่าทางอ่อนโยน“ไม่ต้องกลัว มันจบแล้ว”ตัวฉันถูกรั้งให้ลุกขึ้นโดยลำแขนแกร่งโอบกอดไม่ห่าง เขาหันไปทางกลุ่มเพื่อนของสองคนนั้น พวกมันสะดุ้งไปตาม ๆ กัน“พวกมึงคงรู้นะว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด ถ้าเรื่องคืนนี้หลุดออกไปแม้ครึ่งคำ พวกมึงรอเจอกูได้เลย”จากนั้นพี่เกียร์ทำท่าจะเดินออกจากตึกร้าง ฉันที่ขาอ่อนก้าวไม่ไหวจึงเซ นั่นทำให้เขาตวัดตัวฉันขึ้นอุ้ม พวกพี่ฉินและพี่กายเดินตามออกมา ทันได้ยินเขาสั่งพวกการ์ดให้จัด

หน้าฉันร้อนผ่าว ๆ หากมีกระจกส่องคงเห็นว่ามันแดงมากแค่ไหนเมื่อเขาใช้ความช่ำชอง เสียดสีส่วนปลายเรียบละมุนกลางกลีบกาย ฉันกลั้นหายใจรับความแปลบปลาบทันที“พี่เกียร์...”เขายิ้มร้ายกาจ จับบั้นท้ายฉันให้ส่ายขยับ แกนรักถูกโอบประกบบดสี พี่เกียร์จูบฉันอย่างดูดดื่มจนเสียงครางกระสันของเราดังอู้อี้เมื่อฉันจูบตอบ รุกเร้าเขาทั้งปาก มือ และกายส่วนล่าง“ให้ตาย”เขาถึงกับสบถ สูดปากเสียงดัง ฉันหัวเราะคิก เริ่มเป็นฝ่ายเล่นน้ำกับเขาด้วยความเต็มใจและตั้งใจสุดฝีมือ...จากที่แม่บอกฉันว่าจะไปทำงานเวียดนาม อย่างช้าประมาณหนึ่งเดือนถึงจะได้กลับบ้าน เอาเข้าจริงกลับเป็นสองเดือน วันนี้เป็นวันที่แม่กลับมา ฉันจึงมารับที่สนามบินช่วงบ่ายแก่ แต่ฉันไม่ได้มาคนเดียวหรอกนะ พี่เกียร์เป็นคนพามาเอง หลังจากที่ฉันเล่าให้ฟังว่าแม่กลับมาวันนี้และกลับมาคนเดียว เนื่องจากลุงสิทธิ์ติดงานทางนั้นตลอดสองเดือนมานี้ ความสัมพันธ์ของฉันกับพี่เกียร์ก็เป็นไปในทางที่ดี ดีมากด้วย เขาคอยดูแลฉันอย่างดีเลยล่ะ คอยรับคอยส่งไปเรียน พาเที่ยวบ้างในวันหยุดและตอนเย็นหลังเลิกเรียนหรือไม่มีกิจกรรมอะไร ฉันไม่ค่อยได้ไปนอนที่คอนโดของแสนดีเลยอย่างที่เพื่อนคาดก

“พี่ให้ของขวัญหนูแล้วนี่” ตอนอยู่บ้านฉัน เขาให้มาหนึ่งกล่อง มันเป็นนาฬิกาผู้หญิงที่มีราคาสูงมากทีเดียว แล้วยังจะมีสร้อยเส้นนี้อีก“ไม่ชอบเหรอ”“มันเยอะเกินไปแล้วค่ะ” ฉันชอบมาก รู้สึกได้ถึงความใส่ใจของเขา“แสดงว่าไม่ชอบ”“เกรงใจมากกว่า”“แล้วถ้าเป็นเส้นนี้จะชอบไหม” พี่เกียร์คลี่ยิ้ม ชูมือขึ้นมาตรงหน้าฉันแล้วปล่อยให้สร้อยเส้นหนึ่งที่คล้องอยู่กับมือร่วงออกจนมองเห็นจี้ สิ่งที่ทำให้ฉันนิ่งขึงมอง ใจเต้นรัวคือจี้ที่ห้อยอยู่ตรงหน้า...เกียร์วิศวะ“เขาพูดกันว่า เกียร์อยู่ที่ใครใจอยู่ที่คนนั้น เคยได้ยินไหม”พี่เกียร์เอ่ยเสียงนุ่มตอนสวมมันให้ ฉันลอบยิ้ม หัวใจดีดเต้นเหมือนจะเป็นบ้า “พี่สั่งทำเกียร์แบบนี้ไว้กี่โหลล่ะ”“มีอันเดียว”เขาจับฉันหัน รวบเส้นผมไปรวมกันไว้ด้านหนึ่งแล้วสวมสร้อยให้ หลังสวมเสร็จก็ทาบปากลงจูบท้ายทอยเปลือยเปล่าตรงตะขอสร้อยที่เพิ่งติดไปก่อนจะสวมกอดฉันแน่นอีกครั้ง“นี่เป็นออปชันจากป๋าสายเปย์เหรอคะ” ฉันกระเซ้า ด้วยไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกรุนแรงเกินไปกับการแอทแทกที่ชวนคิดไปไกลมาก...“นี่เรียกว่าจีบ”ทว่า คนจู่โจมยังจู่โจมต่อเนื่องไม่ให้หัวใจพัก“จีบเพื่อ...” “จีบเพื่อจะได้คบ”“เร

“แต่เราไม่มีอะไรต้องคุย เอ๊ะ!”เขาสนใจฟังคำปฏิเสธ ดึงแขนฉันหลบออกไปงาน“จะทำอะไร” ฉันสะบัดข้อมือออก มองเขาสายตาเอาเรื่อง ก่อนหน้านั้นฉันไม่เห็นพี่เมธในงานเลยพี่เมธยกมือสองข้างขึ้น “พี่ไม่ได้จะทำอะไรทั้งนั้น แค่อยากคุยด้วยนิดหน่อย”“มีอะไรก็ว่ามา”ไหน ๆ เขาก็ดึงฉันออกมาจากงานแล้ว อยากคุยอะไรก็คุยให้มันจบ ๆ จะได้ไม่ต้องเจอกันอีก“พี่ขอโทษ”นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันคิด เลยอดแปลกใจไม่ได้ สงสัยว่าถูกพี่เกียร์กระทืบจนสมองกลับหรือเปล่า“ขอโทษที่ทำไม่ดีกับเรา ขอโทษกับทุกอย่าง”“ช่างมันเถอะ” ฉันไม่เคยใส่ใจ การหายไปจากสารระบบของพี่เมธและกลุ่มเพื่อนเขาทำให้ฉันสบายใจมาก ถึงขั้นลืมไปเลยว่าเคยมีพวกเขาร่วมโลก “มีอะไรก็รีบพูดมาเลยดีกว่า”“ทำไม กลัวไอ้เกียร์มันหาเหรอ”“จะพูดไหม”“โอเค พี่ไม่แหย่แล้วก็ได้ เมื่อกี้เธอเห็นแล้วไม่ใช่เหรอ ไอ้เกียร์คงไม่ว่างตามหาเธอหรอก คงมัววุ่นกับสาวสวย พวกเขาเคยคั่วกันระยะหนึ่ง เธอรู้หรือเปล่า”“นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา ฉันไม่สนใจ”“สนหน่อยก็ดี เธอคิดว่าทำไมยายป้านั่นถึงชักชวนแม่เธอไปเล่นหุ้นจนต้องกู้เงินเสี่ยโก้”“หมายความว่าไง”พี่เมธมองฉันแววตาเห็นใจหรือสมเพชฉันไม่ได้ใส

ส่วนเจ้าตัวน่ะเหรอ อมยิ้ม ตาเป็นประกาย หาได้สะทกสะท้านกับคำเย้าหยอกใด ๆ “ทำไงได้ มีแฟนสวยขนาดนี้ กลับกันยังครับที่รัก”ท้ายประโยคพี่เกียร์พูดกับฉันเสียงนุ่มมาก ฉันจะไม่เผลอรักเขาหมดใจได้ยังไง พอมือใหญ่ยื่นมา ฉันก็จับมือเขาลุกขึ้นทันที ไม่สนใจคู่กรณีด้วยทว่า ก่อนจะได้เดินออกจากร้าน พี่เกียร์กลับหันไปพูดกับเกด“ถ้าชอบถ่ายรูปก็บอกกันดี ๆ ได้นะ รูปที่เธอถ่ายส่งให้เพจน่ะ ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ แล้วถ่ายยังไง ยืนอยู่ด้วยกันสามคนถ่ายได้แค่สอง ต้องไปปรับปรุงเรียนรู้วิธีถ่ายรูปเพิ่มเติมอีกสักหน่อยจะดี”ฉันได้ฟังถึงกับอึ้ง ไม่ได้อึ้งเรื่องที่เกดเป็นคนถ่ายรูปฉันส่งเพจต่าง ๆ นะ อึ้งที่เห็นพี่เกียร์พูดกับคนอื่นยาว ๆ ซ้ำยังจิกกัดด้วย“พะ พี่เกียร์...” เกดถึงกับติดอ่าง “รู้ได้ไง”“อ้าว รู้ตัวคนถ่ายแล้วแบบนี้ก็ส่งตำรวจเลยดีไหมที่รัก”“ไม่เป็นไรหรอกแสนดี หมาที่ทำได้แค่ลอบกัดคนอื่น ไม่มีค่าให้ฉันใส่ใจหรอก”“แก!”“อ้อ ไอ้นิสัยดูถูกพ่อตัวเองเลิกได้ก็เลิกเถอะ ไม่ใช่อะไร ฉันสงสารลุงสิทธิ์ ลุงเป็นคนดีมากจริง ๆ ไม่น่ามีลูกสาวแบบนี้”“แกมันจะมากไปแล้วนะ” เกิดตาลุกโชน “ผู้หญิงแบบนี้พี่คิดว่ามันจริงใจกับพี่เหรอ แน