All Chapters of ปะป๋าขาหนูไม่สก๊อย: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่10ปิ๊น้องบวมNCณภัทรปล่อยปากเล็กๆของพะแพงเป็นอิสระเธอรีบสูดอากาศหายใจเข้าปอด สายตาก็จดจ้องคนตรงหน้า เขามันคนหื่น"คุณ!""อะไร" "จูบหนูทำไมฮะ เดี๋ยวหนูขายไม่ออกนะ" เธอท้วงขึ้นแม้เสียงจะสั่นๆไปบ้าง "แล้วทีเธอมาขโมยจูบฉันละ ฉันยังไม่โวยวายเลยปล่อยให้ฉันเบิร์นจนเสร็จก็สมควรแล้วที่ต้องโดนแบบนี้" "อี๋!! อะ ไอ้คนทุเรศ!!' ครืดดดด เสียงโทรศัพท์ของพะแพงดังขึ้นเธอจึงหยิบขึ้นมาดูเป็นป้ายของเธอที่โทรมาเป็นเวลานี้ประจำ "ฮะ ฮัลโหลป้าาา" เธอรับสายก่อนจะพยายามลุกแต่ถูกณภัทรจับขาล็อกเอาไว้แล้วซุกใบหน้าลงไปบนเนินสาว(ทำอะไรอยู่ลูกแล้วคุณณภัทรเป็นยังไงบ้างล่ะ)"เอ่อ... คงจะสบายดีมั้งจ๊ะป้า" เธอกัดฟันพูดเพราะคนข้างล่างถอดกางเกงเธอออก เขาแกล้งเธอหนักเกินไปคนตัวเล็กรีบหนีบขาเข้าหากัน(ฝากดูแลคุณณภัทรด้วยนะ แม่เขาจะส่งเสียงแกเรียนแล้วนี่หน้าแดงๆเป็นอะไร อย่าบอกว่าเมาอีกแล้วนะ) "ก็นิด อืออ นิดหน่อย ปะ ป้าแค่นี้ก่อนนะหนูเอาแมวขึ้นมามันกัดตีนหนูไม่หยุดเลย!!" จบการสนทนา เมื่อสายถูกตัดณภัทรก็ละเลงลิ้นเลียกลีบสาวเพื่อพิสูจน์รสชาติอีกครั้ง นี่สิชัดเจนคืนนั้นไม่มีผีแต่มี.... "อ๊าา~ พอแล้วหนูเสียว~"

บทที่12ล่าท้าผี 2 มีคนเสร็จNCพะแพงจอดรถมอเตอร์ไซด์พ่วงข้างก่อนถึงบ้านผีอีบัว ทั้งสามเริ่มจัดการเตรียมอุปกรณ์กล้องโกโปรสองตัวอยู่ที่ชานนท์และณภัทร โดยทั้งสองหนุ่มจะเริ่มถ่ายทำตั้งแต่ทางสามแพร่งไปจนถึงบริเวณรอบๆบ้านของผีอีบัว "สวัสดีครับทุกคน ผมชานนท์คนเห็นผี วันนี้เรามาอยู่ในหมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่งในจังหวัดทางภาคอีสานที่ถูกขนานนามว่ามีผีปอบชื่ออีบัวอาศัยอยู่ ทุกคนเห็นบ้านหลังนั้นไหมครับชาวบ้านบอกว่าทุกคืนชาวบ้านจะเห็นผีอีบัวมายืนอยู่ตรงริมหน้าต่าง" ณภัทรแพลนกล้องไปยังหน้าต่างที่เขาเองก็เคยเห็นผีอีบัวยืนอยู่ตอนกลับจากงานศพที่วัด ทว่าวันนี้บรรยากาศมันดูวังเวงผิดปกติ "เดี๋ยวพวกเราจะเข้าไปพิสูจน์ด้านหลังของตัวบ้านกันครับ" ชานนท์มองหน้าณภัทรเหมือนมีอะไรในใจเขารู้สึกว่ารอบๆกายเหมือนมีพลังงานบางอย่างที่มองไม่เห็น พะแพงยกมือไหว้เจ้าที่เจ้าทางขอให้ปกปักรักษาคุ้มครองพวกเขาทั้งสามคน ชานนท์เดินเลาะมาด้านหลังเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไลฟ์จนมียอดคนติดตามและเพื่อนเข้ามาชมเป็นจำนวนมาก (อะไรเนี่ยย้อนวัยเหรอมึง)(เออว่ะ แต่บรรยากาศน่ากลัวอยู่นะ)(มึงอยู่ไหนต้องการกำลังเสริมไหม)"ตอนนี้ผมอยู่ด้านหลังบ้

บทที่14หึงหวงใช่ไหมNCณภัทรจ้องมองดวงตากลมโตของพะแพง เขาก้มลงไปงับหูเธอด้วยความมันเขี้ยว สุดท้ายก็ล้มตัวลงนอนอยู่ข้างเธอ "คุณทำไมถึงมีอะไรกับหนู ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย" พะแพงกลั้นใจถามเขาไปตรงๆถึงเธอจะกล้าได้กล้าเสียแต่เรื่องของหัวใจเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงจะไปต้านทานเขาได้ยังไง "ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่เชื่อเถอะว่ามันจะค่อยๆชัดเจนขึ้นเอง" พะแพงไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่ณภัทรพูดแต่เธอไม่กล้าถามอะไรต่อ ทั้งสองหลับใหลไปด้วยกัน วันต่อมาณภัทรเตรียมตัวออกไปดูงานที่ผับเขาเดินออกมาด้านนอกเพื่อเช็กรถก่อนเดินทางแต่สองหูของเขาได้ยินเสียงพูดคุยของแจ็ค เด็กหนุ่มรุ่นพี่ของพะแพงดังมาใกล้ๆ จะเข้าไปลากชะนีเด็กขึ้นรถหรือจะอยู่เป็นก้างขวางคอดี (ยายศรีสวัสดีครับ)มันมาแล้ว! ณภัทรรีบเดินเข้าไปซ้อนตัวพะแพงมาจากเก้าอี้ในครัว แม้เธอจะนั่งทานข้าวกับน้าเสกก็ตาม ณภัทรเขาเดินดิ่งมาที่รถก่อนจะจับเธอยัดเข้าไป "อะไรของคุณเนี่ย!!" "ไปกับฉัน!" บรื้นนนน!! เสียงรถสปอร์ตดังกระหึ่มเร้าใจคนในหมู่บ้านโหนกสวย ชาวบ้านยกไม่ยกมือให้เขาตลอดทาง "ขับยังไงมีแต่คนด่า-_-" "ด่าที่ไหนเขาแค่ชูนิ้วกลาง

บทที่16เกลือจิ้มเกลือพะแพงถูกป้าสวยคาดคั้นถึงสถานะของเธอกับณภัทะรวมถึงเจ้าของร่องรอยแดงที่อก ถ้าหลานสาวไม่นุ่งกระโจมอกเล่นน้ำก็คงไม่เห็นและไม่คิดว่าหลานสาวกับลูกชายเจ้าของบ้านจะเลยเถิดกว่าที่คิด หนำซ้ำคอของณภัทรก็มีรอยแดงเหมือนกัน "แกคิดดีๆนะไอ้แพง เขาเป็นใครแล้วเราเป็นใครยังไงคุณหญิงคุณท่านเขาก็ต้องให้ลูกชายเขาเลือกคู่ครองที่คู่ควรไม่ใช่คนใช้แบบแก!" ป้าสวยปล่อยให้หลานสาวเก็บสิ่งที่พูดไปคิดทบทวน เธอถอนหายใจรอบที่ร้อยของวันแล้ว ปากเธอบอกว่าไม่ได้คิดอะไรแต่พอต้องอยู่ห่างๆตามคำสั่งของป้าหัวใจก็ห่อเหี่ยวขึ้นมาเสียอย่างนั้น พะแพงรู้ว่าวันนี้ไม่ใช่แค่การเจรจาซื้อที่ดินแต่พี่ๆแม่บ้านบอกว่าแท้จริงแล้วมันคือการดูตัว คนอย่างเธอเสียตัวแล้วยังต้องมาเสียใจอีกหรือไง เก็บความเศร้าเสียใจไปทำกับข้าวต้อนรับแขกดีกว่า ถึงเวลาที่คุณหญิงอัยดาและลูกสาวคุณหนูอายเดินทางมาถึง ณภัทรรีบออกไปต้อนรับตามคำสั่งของผู้ใหญ่ เขาเป็นนักธุรกิจนักเจรจาเพราะด้วยหน้าตาและการพูดจึงทำให้คู่ค้าใจอ่อนทุกครั้ง พะแพงมองออกมาจากในครัวเห็นสายตาของคุณหนูอายก็รู้สึกหมั่นไส้ผู้หญิงแบบนั้นไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่เห็นหรอก แค่เห็นเ

บทที่18ป๊าณภัทรณภัทรผมขับรถกลับมาที่บ้านเพื่อคุยธุระกับพ่อ ส่วนป้าสวยรีบเข้ามาถามถึงเรื่องหลานสาวตัวเอง ผมไม่ตอบคำถามใครแต่ปล่อยให้รอยสีแดงที่ลำคอเป็นคำตอบ ทุกคนที่มองมาได้แต่ยืนอึ้งโดยเฉพาะพ่อผมปกติผมไม่ชอบให้ใครมาทำรอยและไม่เคยคิดอยากจะแสดงอะไรพวกนี้เลยแต่เพราะผม....."ณภัทรถ้าลูกคิดจะเลือกพะแพงแล้วลูกก็ต้องทำให้ถูกต้อง" ณาริณเดินตามหลังลูกชายเข้ามาในห้องทำงานโดยปิดประตูลงกลอนปิดผ้าม่านเพื่อคุยกันสามคนพ่อแม่ลูก "แม่ของลูกพูดถูกนะ เอาหลานป้าสวยไปแบบนั้นป้าแกคิดมากเรามันชั่วตัวพ่อ ใครๆ ก็เป็นห่วงลูกห่วงหลานเหมือนที่แม่บอก""ไว้ป้าสวยใจเย็นผมจะพาพะแพงกลับมาเอง""ณภัทร!" ณาริณสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับสติอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ "เดี๋ยวแม่คุยกับป้าสวยเองแต่ลูกต้องพาพะแพงกลับมาบ้านวันนี้ไม่งั้นแม่จะจับลูกแต่งงานกับหนูอาย""เหอะ เข้าใจขู่ด้วยนะ ยัยเด็กนั่นคงไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าผมแล้ว เอาเป็นว่าผมกำลังศึกษาดูใจกับพะแพงอยู่ผมชอบที่พะแพงเป็นแบบนี้พ่อกับแม่อยู่เป็นกำลังใจให้ผมห่างๆ ก็พอถ้าผมเลือกแล้วถือว่าผมคิดดีแล้วครับ"นพดลพยักหน้าเบาๆ เขารู้จักนิสัยลูกชายดีลูกชายเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไ