All Chapters of ภรรยาแสนร้ายกับนายขี้โรค: Chapter 1 - Chapter 10

ยมทูตสองตนยืนจับวิญญาณของผู้หญิงคนนั้นไว้ เธอยังอยู่ในอาการมึนเมา แต่เมื่อเห็นหน้ายมทูติและร่างของตัวเองนอนนิ่งอยู่ที่พื้น ที่มีผู้คนยืนห้อมล้อมอยู่ก็ต้องตกใจและสร่างเมาภายในพริบตา เธอรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น “ปล่อยฉัน ฉันจะกลับไปหาลูกหาผัว พวกเขารอฉันอยู่” เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอยังไม่ได้ลาลูกกับสามีเลย เธอจะจากไปตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด “เจ้าไม่ต้องห่วง ลูกทั้งสองกับสามีของเจ้าจะมีคนดูแลแทนเจ้าแล้ว” พูดจบยมทุติก็หันหน้ามาหามะปรางที่ยืนสังเกตการณ์อยู่อย่างเงียบ ๆ เธอส่ายหน้าพรืดเมื่อเห็นสายตาคมกล้ามองมาทางนี้ ทั้งที่ตอนนี้เธอก็เป็นแค่อากาศแต่มันกลับทำให้เธอรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ชอบกล “ไม่นะ ข้าไม่เอาร่างนี้เด็ดขาด” ร่างนี้ทั้งขี้เมาทั้งหัวแตก ถึงจะสวยมากก็เถอะ แต่ดูแล้วเธอคงร้ายไม่เบาถึงได้กล้าดื่มเหล้าจนเมามายแล้วมาเต้นมั่วด้านหน้าเวทีหมอลำกับผู้ชายเช่นนี้ เจ้าของร่างก็พูดขึ้นอีก “ไม่ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ปล่อยฉันนะ” เมื่อรู้ว่าตัวเองตายเธอถึงได้คิดถึงลูกกับสามีที่นอนรออยู่ที่บ้าน รู้สึกผิดที่ออกมาเที่ยวกับชายอื่นอีกครั้งจนตัวต้องมาตายจากเช่น

เธอลุกขึ้นนั่งอีกครั้งยกถ้วยที่ใส่น้ำร้อนขึ้นมาเป่าแล้วยกขึ้นดื่มอย่างว่าง่าย เคนมองภรรยาด้วยความแปลกใจ ตั้งแต่เธอตื่นขึ้นมาเธอยังไม่พูดอะไรผิดหูเขาสักคำซึ่งผิดวิสัยของมาลีคนเดิม อีกทั้งน้ำต้มฟางข้าวนี้เธอไม่เคยคิดที่จะแตะต้องมันเลยด้วยซ้ำ เพราะทุกครั้งที่มีงานบุญไม่ว่าจะบุญบ้านตัวเองหรือหมู่บ้านใกล้เคียงเธอก็เมาแบบนี้ตลอด แต่ทุกครั้งที่เขาต้มฟางให้ดื่ม เธอก็ไม่คิดจะเหลียวแลมันเลย ปกติเธอจะเดินไปถอนสักเป๊กสองเป๊กที่ร้านค้าในหมู่บ้านแค่นั้นก็จบ “อุ่นกับเอื้อลงไปเล่นข้างล่างก่อนนะลูก แม่จะได้พักผ่อน” เคนอยากหาโอกาสคุยกับเมียสองต่อสองจึงบอกลูกเช่นนั้น “ครับ/ค่ะ” มาลีวางถ้วยที่ดื่มน้ำจนหมดลงข้างตัวแล้ว เคนเหลือบเห็นต่างหูโบราณที่ติ่งหูของเธอเขาจึงถามขึ้น “เธอได้ต่างหูคู่นั้นมาจากไหน” เคนไม่เคยเห็นภรรยาใส่มัน เพิ่งเห็นเมื่อเช้านี้ หรือว่า…สกลเป็นคนให้มา “เอ่อ…” มาลีเอื้อมมือไปจับต่างหูที่ยมทูติให้มาแล้วตอบเขา “มะ แม่ให้ฉันมาค่ะ ฉันเพิ่งนำออกมาใส่เมื่อคืน” มาลีกล่าวคำลวงออกไปแล้วยิ้มแหยให้ เคนไม่ได้เชื่อสิ่งที่ภรรยาพูดออกมานัก แต่ก

มาลีสอดมือหมุนเข้าไปในบล็อกเครื่องยนต์ มือซ้ายกดวาล์ว มือขวาหมุนตามเข็มนาฬิกา เธอหมุนเพียงสี่ห้ารอบเมื่อได้จังหวะจึงถอดมือหมุนและปล่อยวาล์ว ตั๊ก ตั๊ก ตั๊ก ทุกคนต่างยืนตะลึงเมื่อมาลีสามารถสตาร์ทรถไถเดินตามเพียงครั้งเดียวก็ติด ลูกทั้งสองต่างยิ้มและปรบมือให้ “แม่เก่งจังเลยครับ” เอื้อกับอุ่นไม่เคยเห็นแม่มายุ่งกับรถไถนาสักครั้ง แต่ทำไมแม่ถึงสตาร์ทรถได้ มาลียิ้มให้ทุกคนแล้วเอ่ยกับสามี “เดี๋ยววันนี้พี่เคนสอนฉันขับรถอีแต๊กนะคะ” เคนทำหน้าตาเหมือนหวาดกลัวนิด ๆ แล้วคิดในใจ จะรอดเหรอวะ! “เชื่อใจฉันเถอะน่า เอ้า ฉันซื้อนมมาให้พี่ด้วย” มาลีหยิบนมถั่วเหลืองที่ยังเย็นเฉียบให้สามีหนึ่งกล่อง เคนมองอย่างลังเล ตั้งแต่แต่งงานกันมา มาลีไม่เคยซื้อนมให้เขาดื่มเลย อย่าว่าแต่ซื้อให้เขา ซื้อให้ลูกกับตัวเองเธอก็ไม่เคย เหตุเพราะเธอขี้เหนียวกับการซื้อของกิน แต่ถ้าเป็นเหล้ากับบุหรี่เธอจะจ่ายไม่อั้น เห็นสามีชักช้ามาลีจึงดึงหลอดพลาสติกออกมาเจาะกล่องนมให้แล้วส่งให้เขาอีกครั้ง เขาจึงยอมรับไปดูดแบบงง ๆ “เด็ก ๆ มาขึ

มาลีปลีกตัวไปจัดอาหารที่สามีเตรียมมาด้วย ในถุงย่ามมีกระติบข้าวเหนียว กระปุกปลาร้า หอมแดงสามหัว พริกสดสามสี่เม็ด และกระปุกพลาสติกอีกใบ มาลีเปิดฝากระปุกพลาสติกออกดูก็ต้องตกใจ ปลาทูตัวเดียวนอนอยู่ด้านใน กับปลาร้าสับอีกหนึ่งถ้วยเล็กอยู่ในกระติบข้าว หอมแดงกับพริกสดเขาคงเอามากินกับปลาร้า เห็นแม่นิ่งไปอุ่นจึงถามขึ้น “แม่เป็นอะไรเหรอคะ” “ปะ เปล่าจ้ะ” เห็นกับข้าวแล้วมาลีก็คิดหนักพวกเขาจะกินอิ่มได้อย่างไร ทั้งที่เพิ่งผ่านงานบุญมาแท้ ๆ เคนคงทำตามที่ภรรยาเคยบอกไว้ มาลีคนเดิมเป็นคนขี้เหนียวเรื่องอาหารการกิน ปลาทูเข่งหนึ่งมีสามตัวต้องกินได้สามมื้อ ถ้ามีหน่อไม้เหมือนวันนี้ก็อย่าหวังว่าจะได้กินอาหารที่อยู่ตามร้านค้า ยิ่งถ้าสามีหาปลามาได้มาลีก็ยิ่งชอบ เพราะเธอจะไม่ได้เสียเงินซื้อปลาทู หรือปลากระป๋องเลย ทำไมเรื่องเหล้าเรื่องบุหรี่เธอไม่เห็นประหยัดแบบนี้นะ ไม่งั้นก็คงรวยไปนานแล้ว ไม่ต้องมาอยู่บ้านต่อกับยุ้งข้าวแบบนี้หรอก ที่สามีผอมขนาดนี้หรือว่าเขาขาดสารอาหาร เพราะกินแต่ของเดิม ๆ และมันก็ทำให้เขาไม่อยากอาหาร และกินน้อยลงทุกวัน หรือไม่เขาก็ยอมอดอาหารเพื่อลู

กำพลถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อลูกชายยืนยันจะเลือกเมีย ก่อนจะเดินจากไปเขาหันหน้าไปมองลูกสะใภ้ด้วยสายตาเกลียดชัง และพูดขึ้นว่า “หน้าด้าน” มาลีสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาคมกล้าของพ่อสามี แต่ก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรออกไปเคนก่อไฟต้มหน่อไม้เสร็จก็พาลูกทั้งสองไปอาบน้ำ เพราะภรรยากำลังทำอาหารอยู่ แปลกมากที่วันนี้มาลีไม่เถียงพ่อของเขาสักคำ ในใจครุ่นคิดตลอดว่าจะพาภรรยากับลูกย้ายไปอยู่ที่ไหนดี จะพาไปอยู่ที่นาก็นาพ่ออีกเหมือนเดิมมาลีอาบน้ำเป็นคนสุดท้าย เปลี่ยนชุดใหม่เสร็จแล้วจึงตักแกงหน่อไม้ใส่ชะอมใส่ไข่มดแดงมาสองถ้วย เธอแกงไม่เผ็ดเพราะแกงเผื่อลูกทั้งสองด้วย และยังมีห่อหมกไข่มดแดงอีก ตอนกลางวันไม่มีไฟแช็กมาลีจึงไม่ได้ทำสุกให้ลูก“แม่คะขอข้าวหน่อยค่ะ” อุ่นแบมือขอข้าวกับแม่ มาลีจึงเปิบข้าวให้ลูกทั้งสอง คนละปั้นเล็ก ๆ มือป้อมใช้ข้าวเหนียวคำเล็กจิ้มไข่มดแดงแล้วส่งเข้าปาก“อร่อยไหมคะ”“อร่อยที่สุดเลยค่ะ” จากนั้นก็ใช้ช้อนตักแกงหน่อไม้เข้าปากตามเคนสบตากับภรรยาที่กำลังยิ้มให้ลูกพอดี สองมื้อแล้วที่พวกเขารับประทานอาหารด้วยกันอย่างมีความสุข แต่เพียงไม่นานในใจเขาก็หม่นลงเมื่อนึกถึงคำที่พ่อพูด เขาจะพาลูกกับเมีย