Nakasakay ako ngayon sa lumang train na maghahatid sa akin sa Ashvel town. Matapos kong mapermahan ang kontrata ay saktong alas tres ng umaga ay inihatid ako ng secretary nila sa station. Hindi ko rin alam kung bakit may lumang train sa station. Maunlad naman ang syudad, kaya nakakatuwang makakita ng lumang train sa mismong train station sa lugar na ito.I have search about the town pero wala akong ibang nakita bukod sa malaki at lumang mansion na sa tingin ko ay nasa dekada na ang tanda. Wala ring ibang lumabas tungkol sa pamumuhay at mga mamamayan ng Ashvel.Dinukot ko ang cell phone ko sa bulsa para tawagan si mama.After the second ring, she picked.I take a deep breath."Ma," I enthusiastically called."Salamat

Napasilip ako sa mansion ng nasa harapan na namin ang sasakyan namin karwahe. The cold wind embraces my consciousness. Napayakap ako sa sarili ko. Kahit na naksuot na ako ng makapal na jacket ay ramdam ko pa rin ang malamig na hangin na nanunot sa balat ko. Naunang pumasok si nanay Rona sa loob samantalang ako ay nasa labas pa rin habang nakatanaw sa mansion. Napabuga ako. Hindi ko sinasadyang maabot ng mata ko ang pangatlong palapag. Napatindig ako ng matuwid at napalunok nang makita ko ang bulto ng lalake mula roon. The ambience seems change at frightened enveloped. Kumabog ng malakas ang dibdib ko, bigla ko na lang naramdaman ang mga titig nito sa akin. Napahawak ako ng mahigpit sa damit ko habang hindi pa rin pinuputol ang mga tingin sa bulto niya. Naalala ko na naman 'yong gabi na 'yon. Ang mukha ng demunyu na kamuntik nang tumapos sa buhay ko. Naikuyom ko ang kamao ko. I won't let that happen again. He already tasted my body, and I don

I gaze dumbfounded at the familiar ceiling, blink my eyes twice trying to recall what did I do last night for having this bad headache. I seat disoriented in my bed.  Nilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko ng mapagtanto kung nasaan ako ngayon. I'm at the mansion! Iginala ko ulit ang tingin ko para siguraduhing hindi ako nagkakamali sa hinala ko. There this white roses in the vase above the table I noticed. That's new. I haven't found any flowers or vases in this room since the first time I slept in this room. Maybe nanay Rona decorated it. Siya lang naman ang mahilig na mag-alaga ng mga bulaklak sa bahay na ito. She will die, seeing a place without flowers.  Ibinaling ko ang tingin ko sa libro na nakabuklat. I crease my forehead. I don't remember I read a book last night. I don't remember I have a book neither. Hinilot ko ang sintido

Napabuga ako nang makaabot na ako sa mansion, ito ang kauna-unahang makabalik ako sa mansion na walang nangyari sa akin sa University, na siyang labis ko namang pinapasalamat. Hindi na rin ako nakapanood ng football ni Vincent dahil sa babala ni Miss Joanna, ayaw ko namang suwayin si Miss Joanna pero ang labis kong pinagtataka kung bakit siya nandoon sa university at kung bakit ganoon na lang siya tumingin kay Vincent. Wala akong maisip kung ano nga ba ang nais niyang iparating sa akin. Wala akong nakikitang rason kung bakit ko siya kailangang iwasan. Hindi ba dapat si Mr. Yvan ang kailangan kong iwasan? Mabait sa akin si Vincent, kumpara kay Mr. Yvan. He always there when I need him, at isa pa siya ang nagligtas sa akin sa noong nalagay sa panganib ang sarili ko. The whole mansion is back to its sane again when I went to stairs. Though, wala namang bago but I think naka adjust na ako. From waking up early para mag prepare ng breakfast ni Mr. Yvan at linisin ang buon