Chapter 3

Gumising ako nang maramdaman ang sikat ng araw na tumatama sa mukha ko. Pikit mata akong bumangon sa kinahihigaan dahil nakakaramdam pa ako ng bahagyang pagkahilo. Napasapo ako sa ulo ko dahil do’n.

Idinilat ko ang aking kaliwang mata at agad na bumagsak iyon sa bintanang katapat ng kama ko.

I sighed.

Sino naman ang nagbukas ng kurtina ng bintana?

Hindi pa sana ako magigising!

Anong oras na ba?

Tirik na tirik naman na yata ang araw?

I groaned when I felt my head throbbing like hell. Mahina kong hinilot ang sentido para maibsan kahit papaano ang hilo na nararamdaman.

Fuck! Bakit ang sakit ng ulo ko?

Ano'ng nangyari kagabi?

Pumikit muna ako nang mariin bago pinilit ang sarili na makatayo kahit sobrang sakit ng ulo ko. Nang idinilat kong pareho ang aking mga mata ay talagang tirik na tirik na nga ang araw sa kalangitan at mukhang malapit na magtanghali.

But wait...

Tanghali na...

Shit! I have work! And I am fucking late already!

Aligaga kong hinanap ang cellphone ko sa may kama pero hindi ko iyon nahanap. Kumunot ang noo ko dahil kapag natutulog ako ay katabi ko ang cellphone ko. Nagtataka ako dahil nakapatong iyon sa bedside table.

I just shrugged the thought.

Lagot na ako kay Sir Vanmer!

Kinuha ko ang cellphone at tama nga ang hinala ko na malapit na magtanghali dahil quarter to twelve na!

Ang nakapagtataka lang din ay wala man lang ni isang mensahe o tawag mula sa masungit na boss ko.

Kapag ganito ay sunod-sunod na texts o tawag na ang natatanggap ko mula kay Sir Vanmer. Uulanin ako ng tanong kung papasok daw ba ako o kung hindi.

Ayaw kasi ni Sir Vanmer na hindi ako nagpapaalam sa kaniya kung ma-li-late ba ako o kung hindi na ako papasok sa trabaho. Kaya ngayong wala man lang akong natatanggap na reklamo mula sa kaniya ay talagang nakakapagtaka.

What happened?

Did the blew of the wind suddenly change?

Natawa na lang ako sa isip ko. Naalala ko na naman ang isang beses na na-late ako sa pagpasok sa opisina. Mukha na siyang magbubuga ng apoy dahil sa galit niya pero hindi naman siya naninigaw. That’s what I admire about him. He can control himself most of the time.

Kasalanan ko ba na ma-traffic sa EDSA?

I’m just his typical secretary. Marami pa nga ang naiinggit sa akin dahil napapansin nila na parang malapit daw kami sa isa’t isa ni Sir Vanmer. Well, we were just talking casually if we don’t have much works to do so. Minsan din ay sabay kaming kumakain kaya may kumakalat na balita kung mayroon daw ba kaming relasyon ni Sir Vanmer.

I just shook my head as a smile plastered on my lips.

Well, Sir Vanmer is a good man. He’s an ideal boyfriend, actually. Magkaibigan din sila ng Kuya ko kaya siguro ay ganoon na lang ang pagiging malapit niya sa akin at komportable rin naman ako sa presensiya niya kahit intimidating ang dating niya sa ibang tao.

But still, I can’t say that I like him though.

I was about to send him a message saying that I might came to work late, but my phone rang.

Napaigtad ako nang tumunog ang cellphone na hawak ko. Napasapo pa ako sa d****b ko dahil sa sobrang gulat.

Someone’s calling but the number was unregistered. I heaved a deep sigh to calm myself before answering the call.

"Hello?" I greeted.

"Ms. Anveshika Ferolinoz speaking?" tanong ng isang lalaking boses sa kabilang linya.

My forehead creased. Sino kaya 'to? His voice was not familiar to me.

"Uh, yes. This is Anveshika Ferolinoz, speaking. How may I help you?" I formally asked.

Baka isa sa mga kliyente ni Sir Vanmer?

Hindi ko lang matandaan kung may appointment ba ngayon si Sir Vanmer. Pero sa pagkakatanda ko ay parang wala naman.

Pero late na ako sa trabaho! I’ll just text Sir Vanmer later that I won’t work today. Pumapayag naman ‘yon basta nagpapaalam.

The other guy cleared his throat before he answered. Nabigla pa ako sa isinagot niya sa akin kaya kunot na kunot ang noo ko.

"You are the new secretary of Mr. Dearil Ravides, Ms. Anveshika Ferolinoz."

Ngayon ay mas lalo akong naguluhan sa sinabi niya.

Is he tripping on me?

Because this was not a good joke!

And what?

New secretary?

Is he kidding me right now?

I am CEO Vanmer Casiope's secretary!

"Wait, what? What secretary are you talking about?" kalmadong tanong ko pa rin kahit gusto ko na mainis dahil baka isang prank call lang talaga ito.

"You will be the new secretary of Mr. Dearil Ravides, the CEO of Ravides Holdings."

"Are you kidding me? I'm currently working at Casiope Empire as Mr. Vanmer Casiope's secretary, and then you'll tell me that I got another work as a secretary?" My voice raised, totally pissed!

"I'm sorry, Ms. Anveshika Ferolinoz, but who's Vanmer Casiope? Casiope Empire? If I am not mistaken, that Casiope you were talking about can't be found here."

"What the hell! And you're saying that I'm just spitting nonsense here? For your information, you're the one who was spitting nonsense!" I yelled.

Ano ba ang pinagsasabi niya?

Is he on drugs?

Wala ang Casiope Empire rito?

Ano siya alien?

Bagong salta sa Earth?

He’s making me pissed early this morning!

"Calm down, Ms. Anveshika Ferolinoz. You can check it by yourself. But I assure you, Casiope did not came from here. Mr. Dearil Ravides will wait for you tomorrow. We will be expecting to see and meet you at Ravides Holdings. Have a nice day!”

But before I could speak more, the line ended already. Humigpit ang hawak ko sa cellphone at malalalim ang paghinga na pinapakawalan ko dahil sa pagkainis.

What the hell is he talking about?

Casiope's were not from here?

How the hell would that happen?

Naalala ko pa ang huling trabaho ko sa kaniya noong nakaraang araw! We were in a board meeting after lunch! Then the day after, my friends and I went at a party...

Wait...

Party...

My head throbs again as I remembered what happened at the party.

We arrived there completely and excited...

We drank...

We enjoyed the party...

We danced with the music...

Not until everything went chaos...

“What the hell...” I murmured.

My heart starts to pound hardly. I looked around just to discover that I am not familiar with this place!

“Shit!” I exclaimed nervously.

Bakit hindi ko napansin kanina na hindi ko kwarto ito?

Stupid, Anveshika!

Agad akong sumilip sa bintana. And to my freaking shock, I was in a house! Not in my condo unit!

Where am I?

Bakit nandito ako?

Sino ang nagdala sa 'kin dito?

I don’t fucking know this place!

Anong nangyayari?