Chapter 10

“You have a car?” kuryosong tanong niya.

Agad siyang lumabas sa elevator nang bumukas ang mga pinto nito. Sumunod naman ako sa kaniya.

Para pa akong madadapa sa pagsunod ko sa kaniya dahil sa sobrang lakas ng kabog ng d****b ko.

What’s happening to me?

"Beside yours," sagot ko. I tried to sound calm and I think I made it.

Tumango naman siya. Nagpatuloy lang siya sa paglalakad. Sinadya kong hindi siya sabayan sa paglakad niya kaya nandito ako likod, nakasunod lang.

Habang nasa likod niya ako ay hindi ko mapigilan na tingnan ang kabuuan niya habang naglalakad kami.

He has a lean body. I think his muscles were just put in the right places. The way he walked, screams authorativeness and power.

Noong nagtagpo ang mga mata namin ay nakaramdam ako ng kaba sa puso ko. Hindi kaba na para bang may gagawin siyang masama sa akin.

Ewan ko! Hindi ko maintindihan!

Stop praising him, Anveshika!

Umiling-iling pa ako para maalis sa isipan ko ang mga pinagsasabi ko kanina.

Argh!

Bakit ba napapansin ko ang lahat sa kaniya?

At dahil hindi ko rin alam kung ano ang hitsura ng sasakyan niya ay sumunod na lang ako para malaman din kung nasaan ang sasakyan ko.

Huminto si Sir Dearil sa isang itim at magarang sasakyan. It was parked on a reserved parking. Isang sasakyan lang din ang pwedeng tumabi kaya hindi na ako nag-atubili na lapitan iyon.

Baka mahalata niya pa na hindi ko naman talaga pagmamay-a*i ang sasakyan na ito. Mapagbintangan pa ako na car-napper, ano!

Gaya nga ng sabi noong bwisit na nakakainis na taong iyon ay umilaw ang headlights ng isang magara ring sasakyan nang makalapit nga ako rito.

Nakakamangha naman ang sasakyan na 'to! Paniguradong napakamahal ng isang 'to! Hindi lang basta-basta!

Isinantabi ko muna ang pagkamangha nang maalala na may kasama pala ako. Tumikhim ako at humarap kay Sir Dearil. He was just looking at me intently. Pakiramdam ko ay matutunaw na lang sa kinatatayuan ko dahil sa pagtingin niya sa akin.

"Thank you, Sir..." I thanked him for accompanying me here. I gave him a small smile.

Hindi ko alam pero kusa lang na kumurba ng isang ngiti ang mga labi ko para sa kaniya.

He just nodded. "You should get going. Mahirap nang magabihan ka, delikado."

“I-Ikaw rin, sir. Mag-iingat ka,” sabi ko.

“I will,” he replied.

Napalunok ako. Bakit parang ayaw ko pa na umalis?

“Uh...” I trailed off. I looked at him straight in the eye. Mas lalong nagwala ang d****b ko nang nakatingin pa rin siya sa akin. “Babalik ka pa po ba sa loob?”

The side of his lips rose. “Yes. I need to finish something tonight.”

I nodded. “Gano’n po ba? Mauuna na ‘ko kung gano’n po.”

He licked his lips. Bumagsak naman ang paningin ko sa mga labi niya. Kumunot naman ang noo ko nang maalala pala ang ginawang paghalik niya kanina sa ‘kin!

“Hey...” he called me.

Umangat ang paningin ko sa kaniya at masama siyang tiningnan.

“May kasalanan ka sa ‘kin, sir,” pang-aakusa ko sa kaniya.

He chuckled. “What sin did I commit to you?”

I gulped. The sound of his laugh was like a music to my ears. Para bang hindi ako magsasawa na marinig iyon nang paulit-ulit.

Wait. What?

Ano bang iniisip mo, Anveshika?

Get yourself together!

Napakurap-kurap ako at umayos ng tayo. Mataray na tiningnan ko si Sir Dearil.

“Kanina! You kissed me!” I hissed.

“Kasalanan ba ‘yon?” pa-inosenteng tanong niya.

“Fuck you!” galit na sabi ko sa kaniya na agad kong pinagsisihan.

Damn!

Napatakip ako sa bibig ko at nanlalaki ang mga mata na tumingin ako kay Sir Dearil. Mas dumoble pa ang kaba sa d****b ko.

Minura ko lang naman ang boss ko!

Mag-expect na ba ako na tatanggalin na niya ako?

Umpisahan ko na bang magdasal?

Shit lang, Anveshika!

What have you done?

Unang araw mo pa lang sa trabaho tapos namura mo na ang bose mo?

“I’m sorry, sir! I’m sorry! H-Hindi ko sinasadya!” sunod-sunod na sabi ko at yumuko.

Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at pinapagalitan ang sarili sa isip.

“Okay lang kung tanggal na ‘ko sa trabaho...” mahinang sabi ko.

Maghahanap na lang ako ng ibang mapagtatrabahuan dito. Hindi lang naman siguro nag-iisa ang kompanya rito ‘di ba? May mahahanap pa ako niyan, panigurado.

He stiffled a laugh. Dahan-dahan kong inangat ang ulo kong nakayuko hanggang sa magtama ang mga paningin namin. He was looking at me with amusement in his eyes.

“Who said that I will fire my secretary?” he asked.

My skipped a beat when he said ‘my secretary’.

Ano bang nangyayari sa ‘kin?

“S-Sir?” I stammered.

He shook his head. “I won’t fire you, hmm?”

“Totoo, Sir?” tanong ko pa.

Baka kasi mamaya ay pina-prank lang ako ni Sir Dearil at malaman ko na lang pagkapasok ko bukas na tanggal na pala ako bilang sekretarya niya.

“Yes. By the way, you sounded hot when you’re cursing,” he commented.

Ramdam ko naman ang pag-init ng mga pisngi ko dahil sa sinabi niya.

“Hot naman talaga ‘ko...” bulong ko sa sarili ko.

Natawa naman si Sir Dearil.

Shit! Narinig niya ba ‘yong sinabi ko?

Umayos ka, Anveshika!

“Yes, you’re fucking hot...” he admitted.

Napaiwas na lang ako ng tingin sa kaniya dahil ramdam na ramdam ko ang pamumula ng mga pisngi ko.

Bakit ba napunta rito ang usapan?

Magpapaalam na lang na uuwi ako tapos nagkaganito?

Ayos ka lang, Anveshika?

“Anyway, the next time I heard you curse, I’m gonna kiss your lips, hardly,” he said emphasizing the last word.

My eyes went wide as my lips parted. I looked at him, shocked.

“W-What?” tanong ko.

He chuckled. “Kidding. Well, kung gusto mo talaga m*******n kita, magmura ka lang sa harap ko.”

“Pervert!” I hissed but he just smirked at me!

“You should get going. Gabi na,” aniya.

Oo nga pala! Inuna pa talaga ang pakikipagharot!

“A-Ah, oo! Sige, sir, mauna na po ako.” Ngumiti ulit ako sa kaniya bago pumasok sa loob ng sasakyan.

Hindi ko alam kung bakit ko siya nginingitian. Hindi ko ugali iyon pero natural ko lang na nailabas sa kaniya kahit ngayon lang kami nagkakilala.

What are you doing to me, Dearil Ravides? Paulit-ulit ko na lang na kinumbinsi na trabaho lang itong ginagawa ko, walang ibang dahilan!

I beeped the car once before I left the building. Sumulyap ako sa rear mirror view ng sasakyan at nakitang nandoon pa rin si Sir Dearil. Nakatanaw sa papaalis kong sasakyan.

I shook my head. Calm down, my heart! I breathed in and out to calm my heart. It won't just stop in beating fast!

Damn! Am I screwed?

Dumaan muna ako sa isang drive thru para sa hapunan. I'm too exhausted to cook for myself. Nakakapagod mag-isip ng mga kasagutan sa mga tanong ko na hindi masagot-sagot.