Ano Ang Storya Behind 'Borrowed Time' By Cueshe?

Hay, grabe ang saya kapag nag-binge ako ng paborito kong anime, pero kamukha rin ng dami ng screen time ang sumasakit na ulo minsan — hindi ako ang tanging fan na ganito. Pagkatapos ng ilang oras sa harap ng monitor, unang lumalabas sa akin ay ang pagkatuyot ng mga mata at ang pakiramdam ng pag-igting sa noo. Ang ginawa ko noon para makagaan agad: itigil muna ang viewing, tumayo, at lumayo ng hindi bababa sa limang minuto; habang ganoon, ini-apply ko ang 20-20-20 rule — bawat 20 minuto ay tumingin sa 20 talampakan na layo nang 20 segundo — ito talaga epektibo para sa mata. Bukod diyan, ayusin ang brightness ng screen na hindi lampas o kulang sa ilaw ng kwarto; ginusto kong i-set ang color temperature na mas mainit lalo na sa gabi at naglalagay din ako ng blue light filter. Mahalaga rin ang postura — itaas ang screen sa eye level, gumamit ng malambot na unan sa likod para hindi lumiko ang ubod ng leeg, at panatilihing distansya mga 50–70 cm mula sa mata. Hydration: uminom ng tubig agad; madalas ang tension headache ay lumalala kapag dehydrated ka. Para sa mas malalang sakit, nag-aapply ako ng maligamgam o malamig na compress sa noo, at nagmamasahe ng kalamnan sa leeg at temporal area. Kung paulit-ulit ang sakit, nagpatingin ako sa optometrist para sa tamang prescription o para matukoy kung dry eye o sinus problem ang ugat. Sa huli, natutunan kong limitahan ang mahahabang sesyon at gawin ang screen breaks bilang rutin — mas masaya ang marathon kapag hindi mo sinasakripisyo ang ulo mo.

Ang kantang ‘Borrowed Time’ ay isa sa mga pinakatanyag na awitin ng bandang Cueshe na galing sa Cebu. Naalala ko pa noong una kong marinig ito, ang ganda ng lyrics at melody—parang may hugot na relatable. Si Junji Marquez ang vocalist at primary songwriter nila, pero sa pagkakaalam ko, collaborative effort ‘yan sa buong banda. Ang Cueshe mismo ay kilala sa mga heartfelt OPM songs nila na sumikat mid-2000s, especially sa mga taong mahilig sa pop-rock na may konting emo vibe. Nung peak nila, halos lahat ng radio stations, pati mga music video channels, laging may ‘Borrowed Time’ sa playlist. May nostalgia factor ‘to sa mga millennials! Kung mapapakinggan mo ulit ngayon, ramdam mo pa rin yung sincerity ng songwriting—parang time capsule ng teenage angst at unang heartbreaks.

Kapag nabanggit ang mahapdi ang mata, unang pumasok sa isip ko ang mga oras ng walang humpay na pagtingin sa aking laptop habang abala sa panonood ng mga anime o naglalaro ng 'Genshin Impact'. Ang sobrang screen time ay tila nagbibigay-diin sa pagkapagod ng mata, na nagiging sanhi ng discomfort. Nagiging mas sensitibo ang mga mata sa artificial light, na isinasalansan ng halos walong oras na pag-upo sa harap ng computer. Ito ang dahilan kung bakit naging bahagi na ng aking routine ang pag-papahinga, bawat dalawampung minuto, naglalaan ako ng pagkakataon upang tumingin sa malayo sa paligid, panoorin ang mga dahon sa labas o kahit na ang mga tao na naglalakad. Kahit pa sabihing napaka-engaging na mga palabas at laro, tunay na mahalaga ang pangangalaga ng ating mga mata! Kung naiisip ko ang mga oras na ginugol ko sa pag-scroll sa TikTok o pag-binge-watch ng mga bagong episodes ng 'Attack on Titan', kinikilala ko rin na ang sobrang exposure sa screen ay nagdadala ng pagkaingit at pangingisay ng aking mga mata. Napansin ko na ang mga simpleng pagbabago, tulad ng pagbawas sa liwanag ng screen at pagsusuot ng mga blue-light blocking glasses, ay talagang nakakatulong. Isang simpleng hakbang, pero nagdudulot ng malaking relief. Mas mainam talagang balansehin ang oras sa screen sa mga aktibidad sa labas, at hindi ito madaling maging habit, pero nakakatulong!

Sobrang nostalgic ako ngayon—hindi ko maitago kung gaano ako ka-excited pag pinag-uusapan ang time travel sa anime. Una sa listahan ko ay ‘Steins;Gate’. Ito ang tipong matatag na halo ng siyensya at emosyon: complex ang mechanics pero ramdam mo ang bawat desisyon at consequence. Naalala ko pa nung una kong pinanood, hindi ako makapaniwala sa paraan ng pacing at slow-burn build-up bago sumabog ang twists. Pangalawa, ‘Erased’ (‘Boku dake ga Inai Machi’) — mas malinaw at personal ang stakes dito. Hindi lang siya thriller; buhay ng isang bata at trauma ang nasa underlying layer kaya habang umiikot ang time jumps, lumolobo ang empathy mo para sa mga karakter. Pangatlo, para sa nostalgic na puso ko, isama ko rin ang pelikulang ‘The Girl Who Leapt Through Time’ — light, sweet, at medyo melancholic; iba ang vibe pero parehong tumatalab sa konsepto ng choices at regrets. Sa huli, ang tatlong ito ay nagpapakita ng iba’t ibang mukha ng time travel: siyentipiko at conspiracy-driven, suspenseful at repair-the-past, at simple pero mapanlikhang coming-of-age. Bawat isa may kanya-kanyang tamis at bigat, at palagi akong napapa-rewatch kapag kailangang mag-kalma o mangilid sa nostalgia.

Solid na tanong 'yan — maraming part-time na swak talaga para sa estudyanteng IT, at iba-iba rin ang level ng commitment depende sa semestre mo. Ako, nag-umpisa sa maliit na freelancing gigs habang nag-aaral: paggawa ng maliit na websites gamit HTML/CSS at WordPress, pag-setup ng basic automation gamit scripts, at online tutoring para sa mga beginners sa programming. Maganda kasi, flexible ang oras at puwede mong i-scale up kapag malapit na ang finals. Kung night owl ka, perfect ang remote freelance work dahil ikaw ang mag-aayos ng schedule mo. Bukod sa freelance, subukan mo mag-apply bilang campus IT helpdesk o lab assistant. Madalas part-time shifts lang sila at may pagkakataon kang mag-praktis ng hardware troubleshooting, network basics, at user support — skills na hindi mo ganap na matututunan sa lecture lang. Mayroon din mga testing/QA positions sa lokal na game/app studios at remote customer support roles para sa tech companies; medyo mas structured ang oras nila pero magandang resume experience. Tips ko: mag-set ng malinaw na boundary sa study time, gumamit ng calendar at time-blocking, at huwag kalimutang i-build portfolio (GitHub, simple site) para ipakita trabaho mo. Sa negotiation, simulan sa lower-mid market rate at i-adjust kapag may review na; importanteng hindi mo i-sacrifice ang grades pero makita rin ng future employer na kaya mong mag-deliver under deadline. Sa huli, pumili ng trabaho na nagbibigay ng learning at hindi lang pera — yun ang talagang nagbubukas ng pinto sa mas malalaking opportunities.

Sobrang na-intriga ako noong una kong sinundan ang mga usapan sa forum tungkol kay Kuzan pagkatapos ng time skip — talagang mainit ito sa mga fan threads! Sa pinakapayak na paliwanag: walang opisyal na bounty na ipinakita agad pagkatapos ng time skip habang si Kuzan ay naglakbay-lakbay at hindi pormal na lumipat sa anumang piratang grupo. Bilang dating Admiral, hindi ka basta-basta paikot ng bounty system tulad ng mga pirata — ang bounty ay para sa mga banta sa World Government; pagkaalis niya sa Marines ay hindi agad nangangahulugan na may awtomatikong bagong numero siya sa kanilang listahan. Ito ang dahilan kung bakit maraming fans, kasama ako, nagulat at naghintay nang may pananabik kapag lumabas ang bawat bagong kabanata o databook. May mga pagkakataon din na may mga mahahalagang pangyayari sa manga na pwedeng mag-trigger ng opisyal na bounty: kapag opisyal na siyang kinilala bilang miyembro ng isang kilalang piratang crew o gumawa ng matinding krimen na direktang sumasalungat sa World Government. Kaya sa loob ng maraming kabanata nagtataka kami kung kailan at magkano iyon kung ibubunyag. Personal, lagi akong nagche-check ng mga cover pages, databooks at opisyal na release dahil kahit maliit na pahina lang nakakalat ng matinding reaksyon sa komunidad. Sa madaling salita: hindi agad may bounty si Kuzan pagkatapos ng time skip sa opisyal na materyal; magiging malaking reveal ito kapag opinyon ng World Government ay nagbago at siya ay naging malinaw na banta bilang isang pirate. Excited pa rin ako sa susunod na mga kabanata—makakatuwa kung paano i-handle ni Oda ang transition ng isang dating Admiral na medyo naglalakad sa moral gray area.

Dahil matagal na akong fan ng Cueshe, alam kong ‘Borrowed Time’ ay kasama sa kanilang album na ‘Back To Me.’ Kung gusto mo ng visual experience, puwede mong hanapin ang official music video nila sa YouTube. May mga fan-compiled playlists din na naglalaman ng classic OPM hits, kaya baka makatagpo ka doon. Kung streaming platforms naman ang trip mo, check mo Spotify, Apple Music, o Deezer. Minsan, napapasok din ‘yan sa mga OPM-themed radio stations sa apps like JOOX. Ang ganda ng kanta, ‘no? Yung lyrics, parang nagiging time machine back to early 2000s vibes!

Natawa ako bigla sa tanong mo kasi naalala ko ‘yung panahon na halos araw-araw kong pinapakinggan ‘yung ‘Borrowed Time’ sa Myx! Oo, meron silang official music video na sobrang nostalgic ng vibe—parang early 2000s OPM feels. Ang ganda ng cinematography, lalo na ‘yung mga shots na may melancholic filter tapos si Jay Durias nakikipagsapalaran sa gitna ng disyerto. Medyo symbolic ‘yung visuals para sa theme ng kanta tungkol sa pag-ibig na parang ‘borrowed’ nga. Hanggang ngayon, kapag napapanood ko ‘yun, naiiyak pa rin ako sa bridge part! Kung curious ka, mahanap mo ‘yun sa YouTube. Sulit panoorin kasi isa ‘yun sa mga music video na talagang nagdala ng emotion ng kanta. Bonus pa ‘yung cameo ng ibang banda members na parang nagsasayawan sa background—ang cute lang!