Anong Gagawin Mo Sa Isang Kwento Na May Ganitong Storyline?

Sa likod ng 'Oh, ang isang katulad mo' ay may mga tauhan na puno ng mga saloobin at emosyon na nagdadala sa atin sa isang mundo kung saan ang pag-ibig at pagkakaibigan ay naglalaban. Unang-una, nandiyan si Ria, isang masiglang dalaga na puno ng pag-asa at pangarap para sa kanyang kinabukasan. Siya ay may malalim na pagnanasa na makilala ang tunay na pag-ibig, ngunit nahaharap siya sa mga pagsubok na nagmumula sa kanyang nakaraan. Ano ang magandang tunggalian sa kanyang kwento ay ang kanyang pakikitungo sa kanyang pamilya, kung saan ang kanilang mga inaasahan ay nagiging hadlang sa kanyang mga ambisyon. Kabilang din sa kwento sina Marco at Rhea, ang kanyang matalik na kaibigan na may mga sariling laban. Si Marco, na unti-unting nahuhulog para kay Ria, ay ginagampanan ang papel ng tahimik na tagapagmahal ngunit kadalasang natatakot na ipahayag ang kanyang damdamin. Samantalang si Rhea, na puno ng mahuhusay na ideya, ay nagiging ugnayan sa pagitan ng dalawa, ngunit hindi siya nakaligtas sa mga komplikasyon ng kanyang mga nararamdaman. Sa bawat sulok, makikita natin ang mga pagkakataon ng pagtawa, lungkot, at pagdepensa. Ang kwentong ito ay talagang may kalaliman dahil sa bawat tauhan, may mga natatanging kwento at laban na nagiging salamin ng kanilang mga paghahangad at pangarap. Ipinapakita nito kung paano tayo nagsasakripisyo ng ating mga ambisyon para sa mga taong mahal natin, at kung paano ang tunay na pagmamahal ay nagiging liwanag sa gitna ng madidilim na mga pagsubok. Ang pagkakaibigan nila ay isa ring matibay na tema na nagbibigay liwanag sa mga mambabasa, na nagtuturo sa atin na sa kabila ng mga pagsubok, lagi tayong may kasama sa ating paglalakbay. Sino ba naman ang hindi makaka-relate dito?

Saan man ako magpunta, nag-uusap pa rin ang mga tao tungkol sa pelikulang 'Sa Presensya Mo.' Isa ito sa mga pelikula na tila humahampas sa puso ng marami, lalo na sa mga kabataan. Ang kwento ay umiikot sa malalim na pahayag tungkol sa pag-ibig, pagkakaibigan, at mga pagsubok sa buhay. Habang pinapanood ko ito, talagang nahulog ako sa bawat eksena, lalo na ang mga bahagi na naglalarawan ng mga damdaming mahirap ipahayag. Ang mga gawi ng mga tauhan ay tila talaga nagtatahitahi ng mga realidad na nararanasan ng marami sa atin—mga pangarap, pagkatalo, at pagtanggap sa sarili. Sabi nga ng ilang kaibigan ko, ang pelikula ay may kakaibang kapangyarihan sa pagpapalutang ng mga saloobin na madalas tayong nagtatago. Ang pagkakaroon ng isang simpleng kwento na puno ng emosyon ay talagang nakakabighani. Isang bahagi na tumatak sa isip ko ay ang konsepto ng pagkatuto mula sa karanasan. Sa isang eksena, may dialogue na nagsasabing, 'Lahat tayo ay may kanya-kanyang laban na kailangang pagdaanan.' Napaka-empowering nito di ba? Iba-iba ang mga pananaw ng mga tao sa kwento, pero sa akin, ang bawat tao na nakapanood at nakarelate ay nakakita ng kanilang sarili sa karakter. Kaya naman ang rehiyong ito ng pelikula ay nagbigay inspirasyon sa maraming tao na ipaglaban ang kanilang pinaniniwalaan kahit gaano pa ito kahirap. Kaya naman, hindi na ako nagtataka kung bakit kailangang pag-usapan ang pelikulang ito, sapagkat tiyak na ito ay nag-iwan ng pagbabagong damdamin sa marami sa atin!

Bakit kaya ang mga balita ay laging puno ng mga pangalan ng kumpanya ng produksyon? Isang umaga, habang nagkakape ako at nakikinig sa mga balita, napansin ko na madalas na binabanggit ang studio ng ‘Studio Ghibli’. Ang kanilang mga pelikulang puno ng malasakit at kakaibang estetik ay talagang nagbibigay ng boses sa mga tema ng kapaligiran at pamilya. Ang pinakahuli nilang proyekto, ‘Earwig and the Witch’, ay nagdala ng ilang usapin, hindi lamang tungkol sa kwento, kundi pati na rin sa kanilang bagong 3D animation style na nagbigay-diin sa mga pagbabago sa tradisyonal na anime na nakasanayan natin. Nakakaengganyo talagang pag-usapan kung paano sila nagbabago ngunit nananatiling tunay sa kanilang layunin—malinaw naman na hindi sila natatakot sa mga pagsubok. Sa ibang balita, laging pinapansin ang ‘Toei Animation’. Alam mo ba, ang kanilang mga proyekto mula sa ‘One Piece’ hanggang sa ‘Dragon Ball’ ay hindi lamang tumutukoy sa mga karakter kundi sa mga sistyem at kultura na lumalabas mula sa mga kwentong ito. Matapos ang mga balita ukol sa mga isyu ng pirated content at mga legal na laban, nakakita sila ng bagong sigla sa pagbuo ng mga makabagong kwento. Ang kanilang kakayahang i-adapt ang mga naunang kwento sa modernong konteksto ay isa sa mga pangunahing dahilan kung bakit patuloy silang umuunlad at umaani ng mga tagahanga mula sa iba’t ibang henerasyon. Huwag nating kalimutan ang ‘Pixar’ na tila walang kapantay sa pagbibigay ng buhay sa animated films. Minsan natutukso akong isipin kung paano kaya lumilipad ang imahinasyon ng mga creator nila! Matapos ang tagumpay ng ‘Soul’, nakikilala na naman sila, at ang mga balita tungkol sa kanilang mga darating na proyekto ay nagdadala ng aliw. Ang mga balitang ito ay nagpapakita sa atin kung paano ang storytelling at animation ay lumalampas sa simpleng entertainment; nahuhulog ito sa pagbuo ng mga emosyonal na koneksyon na nag-aapekto sa ating lahat. Kapag sinimulan ng mga studio ang kanilang proyekto, tila may mga pangarap silang dala na nakabukas sa mas malalim na tema na hinahanap ng tao—a timeless pursuit, tama ba?

Minsan, naguguluhan ako sa mga simpleng detalye sa pag-gamit ng ‘rin’ at ‘din’, kaya nagsimula akong mag-follow ng ilang tips. Una sa lahat, natutunan kong ang ‘din’ ay ginagamit kapag nag-uusap tungkol sa iba pang mga bagay na may katulad na kahulugan. Halimbawa, kung sasabihin kong ‘gusto ko ng anime, at gusto rin ako ng manga’, dito ko ginamit ang ‘rin’ dahil iniisip ko ang tungkol sa ibang bagay na katulad. Ganun din kapag may nakakausap akong tao na nagbigay ng karanasan, sasabihin ko ang ‘ako din’ dahil nag-uusap kami tungkol sa parehong paksa. Kung ‘rin’ naman, madalas itong ginagamit sa dulo ng pangungusap, kadalasang sinasabing ‘wala akong ibang gusto kundi anime, at iyun rin ang dahilan kung bakit ako nahuhumaling dito.’ Tulad ng madalas na nangyayari, ang mga tao ay madalas na nagkakamali dahil hindi sila nag-iisip nang mabuti. Kaya't nag-decide akong i-practice ito sa pamamagitan ng pagsusulat. Basta bumubuo ng mga pangungusap na gumagamit ng ‘din’ at ‘rin’ ay makakatulong upang mas maipamalas ko ang sarili ko at makilala ng mas mabuti ang mga tamang gamit. Kahit nga sa mga chat online, iniisip ko rin ito kapag nag-uusap kami tungkol sa mga paborito naming anime o larong pinapanuod, kasama ang mga salitang ito. Nakakatuwa rin sa mga interaksyon!

Bilang isang masugid na tagahanga ng anime, laging nakakatuwang pag-usapan ang mga karakter na may mga kinakailangang nunal. Isang magandang halimbawa dito ay si Yoruichi Shihouin mula sa 'Bleach'. Ang kanyang tattoo, o nunal, ay isang simbolo ng kanyang pagiging isang makapangyarihang shinigami at sa kanyang pagiging cool, naiiba talaga siya sa iba. Ang nunal sa kanyang kasuotan ay nagbibigay-diin sa kanyang kakaibang personalidad at liksa sa laban. Umuusbong ito sa kanyang character arc at higit pa sa likas na ganda, kaya naman talagang tumatatak siya sa isip ng mga manonood. Isa pang karakter na may itinampok na nunal ay si Hitomi Sakurazaka mula sa 'Baka to Test to Shoukanjuu'. Ang nunal niya sa kanyang pisngi ay nagbibigay ng nilalaman sa kanyang quirky na karakter. Ipinakita nito ang kanyang kalikasan na masayahin ngunit may mga pagkakataon na bumubukas ang mga seryosong usapan sa kanyang mga kaibigan. Ang presensya ng nunal ay parang nagbibigay linaw sa kanyang buhay at pakikisalamuha. Gayundin, ang mga nunal na ito ay madalas na nagsisilbing simbolismo sa mga tiyak na kinakailangan na katangian o kamalayan na nag-uugnay sa kanilang mga kwento. Kasama ang iba pang mga halimbawa, napaka-impluwensyal ng mga detalye sa disenyo ng karakter!

Ang bawat episode ng ‘The Originals’ ay nagdadala ng ganap na bagong damdamin kay Kol Mikaelson, ngunit talagang may mga bahagi na hindi ko malilimutan. Isang standout episode ay ang ‘The Reckoning’ (Season 2, Episode 1), kung saan ang pakikitungo ni Kol kay Klaus ay nagpapakita ng stereotype ng pabagu-bago ng kanilang relasyon. Dito makikita ang tunay na pagkakabihag ni Kol sa kanyang matinding hinanakit, at ang mga tema ng pagtaksil at pamilya na talagang bumabalot sa kwento ay nakakataas ng tensyon. Kung saan sila nagtatalo — nakikita ko sa aking sarili ang labanan ng pagmamahal at galit sa mga dapat suriin na pasya. Isa pang episode na lalong nagbigay-diin kay Kol ay ‘Sinners and Saints’ (Season 1, Episode 22). Sa parteng ito, talagang umabot sa limitasyon ang karakter ni Kol. Dito natin siya nakikitang nagsisikap na baguhin ang kanyang mga dating paraan, na minsang nakatulong na ayusin ang kanyang mga alitan sa kanyang mga kapatid. Ang temang ito ng pagtanggap at pagbabagong-loob ay talagang umuukit sa akin at nagpapakita ng paglalakbay ng isang tao mula sa dilim patungo sa liwanag, na tila gumagalang din sa ating sariling mga pagsubok. ‘A Streetcar Named Desire’ (Season 3, Episode 22) ay isa pa ring mahalagang episode. Ang labanan kay Kol sa kanyang mga demonyong tinig at pangarap ay tila tugma sa mga tugtog ng sarili kong buhay. Kailangan niyang ilantad ang tunay na siya laban sa mga inaasahan ng kanyang pamilya. Ang episode na ito ay nasasalamin ang mga matatamis na alaala at pasakit ng isang masalimuot na pagtatangkang makamit ang kapayapaan sa gitna ng gulo. Ang mga tagpo kung saan siya ay nagrerebelde sa mga plano ng kanyang kapatid ay tunay na nagbibigay ng lakas at damdamin. Hindi ko rin kailanman malilimutan ang kanyang papel sa ‘The Bloody Crown’ (Season 5, Episode 10) kung saan ang mga pagsubok ni Kol ay umabot sa sukdulan. Ang kanyang mga desisyon doon ay tila isang sagot sa mga tanong at takot na akin ring dinaanan. Ang pagpasok niya sa pagpapapatawad at pag-unawa sa katotohanan na maraming nakataya ay nagbigay-diin sa kung gaano siya ka-complex na karakter. Ang episode na ito ay talagang isang tama at masakit na dulo para sa isang karakter na puno ng galit at sakit.

Sa tuwing naiisip ko ang tungkol sa pagpapabuti ng aking kakayahan na tumingin, agad kong naalala ang mahigit dalawang taon na akong naglalakbay sa mundo ng anime at mga komiks. Nagsimula ako sa 'Attack on Titan' at hindi na ako tumigil. Ang mga detalye ng mga senaryo at karakter dito ay nagturo sa akin ng kakaibang pag-unawa sa visual storytelling. Pero hindi lang ito tungkol sa kahusayan ng mga kuha; napagtanto ko na ang pagbuo ng mas malalim na koneksyon sa mga temang nakapaloob dito ay mahalaga. Kaya't pinagsama ko ang pag-aaral sa mga teknik ng sinematograpiya at ang aking personal na pananaw sa mga tema at simbolismo. Ang bawat barahe ng pahina o episode na pinapanood ko ay nagiging pagkakataon hindi lamang para masiyahan, kundi upang mapalalim ang aking pag-unawa sa sining. Kadalasan, nagtataka ako kung paano nabubuo ang mga visuals sa likod ng bawat salamin ng kwento. Samakatuwid, nagsimula akong gumugol ng oras upang pag-isipan ang mga komposisyon, kulay, at diskarte sa camera. Tila isang eksperimento, sinusubukan kong balikan ang mga natutunan kong iba-ibang istilo mula sa mga animator tulad ng Studio Ghibli at mga artist sa mga komiks na talagang nahulog ako sa estilo at kwento. Natutunan kong balansehin ang pagiging masigasig sa mga detalye ng mga karakter at naratibong daloy. Ang pag-unawa sa konteksto ng artistic choices, pati na rin ang pagkilala sa iba't ibang estilo at genre, ay tunay na nagbukas ng pinto sa mas malalim na analysis at appreciation. Ngunit ang pinakamahalaga ay ang pagtutok ko sa mga aktibidad na tumutulong sa akin na mas mapahusay ang aking imahinasyon at pananaw. Maiuugnay ito sa paglikha ng sariling mga visual na kwento, maikling pabula o salita. Nakita kong ang bawat bagong proyekto ay nagiging isang pangarap na ginuguhitan ng mga temang sabayang nakahanay. Ang ganitong mga hakbang na nakapagtuturo sa akin sa paglikha ay hindi lamang nagpapalalim sa aking kakayahang tumingin; nagbibigay din sila ng tagpo na may katuturan na lumalampas sa limang pandama na ako'y nagiging mas masaya at mas nakakaengganyo bilang isang tagahanga. Pagsasama-sama ng lahat ng ito ay nagbubukas ng mas malawak na pananaw, hindi lamang sa mga nilalaman kundi pati na rin sa pagmomolde ng aking sariling mga kwento at visual na salin. Sa gayon, lalo akong nasasabik gamitin ang bawat pagkakataon na lumalaro ako sa mundo ng anime at komiks na ito, hinihintay ang mga bagong karanasan na tiyak na magiging bahagi ng aking paglalakbay upang makakita nang mas maganda.

Paano kaya kung talakayin natin ang mga salita at pangkat na talagang umaakit sa mga tagahanga ng fanfiction? Isa sa mga bagay na kadalasang nahahanap ko, maging bilang isang tagasuri ng mga kwento o isang masugid na mambabasa, ay ang mga terminong nauugnay sa mga relasyon. Nakakaaliw talagang makita ang mga keyword tulad ng 'fluff' na naglalarawan ng mga magagaan at masayang kwento, o 'angst' na nagdadala ng mas mabigat na emosyon. Sa mga crossover na fanfiction, lumalabas ang mga salitang 'crossover' o 'AU' (alternate universe) na tunay na nang-aakit sa mga mambabasa, dahil nag-aalok ang mga ito ng bagong pagsasama-sama ng mga paboritong tauhan. Kung minsan, naririnig ko na ginagamit ang 'shipping' na tumutukoy sa pagbuo ng mga romantikong relasyon sa mga tauhan, kaya talagang kapana-panabik kung pano mas magiging komplikado ang kanilang kwento. Sa ibang pagkakataon, napapansin ko rin na ang mga keyword na 'one-shot' o 'multi-chapter' ay karaniwang ginagamit. Ang 'one-shot' ay isang kwento na may isang akdang kompletong kwento, habang ang 'multi-chapter' ay nangangahulugang maraming bahagi ang kwento. Ang bawat istilo ay may sarili nitong tipo ng tagahanga, kung saan ang ilan ay mas gustong lumubog sa mas mahahabang kwento habang ang iba naman ay may limitadong oras at mas gusto ang mabilisang kilig. Nakakatuwa na talagang may kanya-kanyang paborito ang mga tagahanga pagdating dito! Sa katunayan, kapag natagpuan ko ang isang fanfiction na may mga keyword na talagang umuukit ng aming mga puso, madalas itong nagiging paborito ko.