May Merchandise Ba Na May Nakalimbag Na 'Isusumbong Kita Sa Tatay Ko'?

Sa totoo lang, ang pagkakaroon ng maayos na sleep schedule ay parang pagbuo ng samurai sa sarili mong mundo. Ito ay tungkol sa disiplina at pag-unawa sa iyong katawan. Una sa lahat, kailangan mong alisin ang mga distracting gadgets sa paligid mo bago matulog. Subukan mong iwasan ang mga screen ng isang oras bago matulog. Gumawa ng magandang bedtime routine—maaaring magbasa ng 'Naruto' o makinig sa soothing music na makapagpapa-relax sa iyo. Ang pag-set ng consistent sleeping time ay isang mahalagang hakbang. Magpakatatag sa oras ng pagtulog at paggising, kahit sa weekends! Lupigin ang iyong laban sa dulot ng sobrang caffeine at matinding physical activities sa huli ng araw, at sa ganitong paraan, unti-unti mong makakamit ang tamang oras ng tulog na kailangan mo para maging alerto at produktibo. Sa aking karanasan, ang pag-track ng aking sleep pattern gamit ang notebook ay nakatulong sa akin. Isinulat ko ang aking mga oras ng tulog at paggising sa loob ng isang linggo at ginamit ito upang makita kung ano ang nag-trigger ng pagkapuyat ko. Kapag naaabot mo ang mga iyong target na oras, parang bawat umaga ay isang bagong simula!

Tulad ng pagsasayaw sa hangin, ang ekspresyong 'lumilipad nanaman ang isip ko' ay tila naglalarawan ng isang diwa ng pagkamalikhain at pangangarap. Sa konteksto ng mga nobela, ito ay nagbibigay-diin sa mga hakbang ng mga tauhan na tila naglalakbay sa kanilang utak, nag-iisip ng mga posibilidad, alternatibo o mga senaryo sa kanilang buhay na maaaring hindi nila nakabuo sa aktwal na mundo. Ang kilig at pagkainip na dala ng ganitong saloobin ay isa sa mga dahilan kung bakit umiikot ang mga tema ng pag-ibig, pakikibaka, at pag-unawa sa sarili sa mga kwentong ito. Minsan, ang mga tauhan ay nagiging sobrang immersed sa kanilang mga isip na unti-unti nilang nalilimutan ang kanilang kapaligiran.

Isang paboritong kasabihan ng mga mambabasa at mahilig sa literatura ang 'lumilipad nanaman ang isip ko', na madalas na nagsisilbing simbolo ng ating pagnanais na tuklasin ang walang hanggan at masalimuot na mundo ng mga salita at ideya. Minsan, parang napakagandang pakiramdam kapag ang ating isipan ay naglalakbay sa mga pahina ng mga libro, kung saan ang mga karakter ay nagiging kaibigan, at ang mga kwento ay nagbibigay ng mga bagong pananaw at aral sa ating buhay. Ang kasabihang ito ay tila nagsimula bilang isang paraan para ipahayag ang hindi mapigilang pagnanasa ng mga tao na makalipad mula sa kanilang karaniwang realidad at pumasok sa mga kakaibang uniberso na nabuo sa sulat ng mga manunulat. Maraming mga manunulat at makata ang nagpasikat sa pahayag na ito sa kanilang mga akda, sa bawat pagkakataon na naglalarawan sila ng mga damdamin o karanasang lumalampas sa tunay na mundo. Halimbawa, sa mga romansa, ang pagsasabi ng 'lumilipad nanaman ang isip ko' ay naglalarawan ng mga damdaming umaabot sa kalangitan tuwing sila’y nahuhulog o umiibig. Ngunit ang pahayag na ito ay hindi limitado sa mga nobela ng pag-ibig; ito rin ay makikita sa mga kwento ng pantasya tulad ng sa 'The Chronicles of Narnia' at mga sci-fi tales, na lumilikha ng mga radical na mundo at ideya na sa unang tingin ay tila imposible, subalit kapag ikaw ay na-ingganyo ng kwento, parang nabubuhay ka rito. Sa aking karanasan, tuwing nakabasa ako ng isang napaka-epic na kwento o napanood ang isang makabingit na anime, gustung-gusto kong ipahayag sa aking mga kaibigan na 'lumilipad nanaman ang isip ko'! Kadalasan, nagiging inspirasyon ito para ipagpatuloy ang mga talakayan tungkol sa konklusyon ng kwento o ideya na lumutang mula sa aking mga naisip. Sa ganitong paraan, ang simpleng kasabihan na ito ay nagiging tatak ng pagkakaibigan at kolektibong pag-unawa sa mga nakatagong mensahe at simbolismo ng mga kwento na aming pinahahalagahan. Sa kabuuan, ang 'lumilipad nanaman ang isip ko' ay higit pa sa isang simpleng pahayag lamang; ito ay nagsisilbing simbolo ng ating masugid na pagnanasa na tuklasin ang paligid natin sa pamamagitan ng mga kwentong nagbibigay-sigla sa ating imahinasyon. Sa bawat bagong akda na aming natutuklasan, nadirinig namin ang mga salitang iyon sa mga puso ng aming mga kaibigan—parang isang lihim na pagkakaunawaan. Kaya't sa tuwing sumasali tayo sa mga talakayan tungkol sa mga paborito nating libro, hindi maiiwasang sabihin na 'lumilipad nanaman ang isip ko', sapagkat sa bawat salita, nakikita natin ang mga posibilidad at pag-asa na tanging pinabibilis ng ating imahinasyon.

Naku, sumisigaw ang puso ko sa tanong mo — sobrang pangkaraniwan kasi na hindi agad malinaw kung sino talaga ang nagsulat ng kantang ginagamit sa isang drama, lalo na kapag ito ay isang insert song o original soundtrack na hindi inilabas bilang single. Sinuri ko ang mga karaniwang pinanggagalingan ng impormasyon: unang tingnan ang opisyal na YouTube upload ng drama (madalas naka-detalye sa description kung sino ang composer o lyricist), Spotify/iTunes credits kung may OST release, at syempre ang end credits ng mismong episode ng palabas. Kung wala doon, magandang tingnan ang mga pahina ng production company o network (hal., ABS-CBN o GMA) at ang mga music rights organizations tulad ng FILSCAP — doon madalas nakalista ang may-akda para sa mga Filipino na kanta. Bilang karanasan, minsan ang kanta na pinaniniwalaang original para sa isang drama ay gawa pala ng isang indie artist o banda at hindi agad na-credit sa mainstream outlets, kaya nakakatulong ding maghanap sa mga fan forums, opisyal na soundtrack album notes, o press releases. Hindi ko direktang masasabing sino ang sumulat ng ‘Miss Na Kita’ nang walang nakitang opisyal na credit, pero kung susundin mo ang mga hakbang na ito, malaki ang tsansa mong makita ang eksaktong pangalan ng composer o lyricist. Personally, masaya akong tumuklas ng ganitong mga credits — parang naghahanap ka ng maliit na kayamanang musikal.

Tara, ishare ko agad ang pinaka-karaniwang progression na ginagamit ko kapag tinutugtog ko ang ‘miss na kita’ sa gitara — sobrang nakaka-mood talaga. Para sa isang madaling entrypoint, subukan ang key G: Verse: G – Em – C – D; Pre-chorus: Em – C – G – D/F#; Chorus: G – D – Em – C. Ito yung classic I-vi-IV-V / I-V-vi-IV na natural na sumusuporta sa isang sentimental na melody. Sa praktika, palitan ang pangalawang G ng Gadd9 (320200) at ang C ng Cmaj7 (x32000) para magkaroon ng konting kulay. Kapag gusto mong mag-fingerpick, pulso ko ang bass note (1st beat) gamit ang thumb, saka arpeggiate ng hintuturo at gitnang daliri. Strumming pattern na madalas kong gamitin: down – down – up – up – down – up, pero kapag chorus, lagyan ng mas malakas na downstrokes sa unang dalawang beat para mag-angat ang emosyon. Kung mababa ang boses mo, mag-capot ka sa fret 2 at tumugtog ng F-shape progression (G forms shifted) para iangat ang key. Para naman sa mga gustong mag-explore, subukan ang pagdagdag ng sus2 sa chorus (Asus2 o Gsus2) at em7 sa lugar ng Em para mas dreamy. Panghuli, practice transitions nang dahan-dahan: Em->C at C->D madalas ang tricky, kaya mag-focus sa common fingers at minimal movement. Nakakatuwa kapag narinig mong humahataw ang chorus na may konting harmonies — masarap pakinggan at maganda ring i-layer sa recording mo.

Kahanga-hanga ang mga pagkakataon na makahanap ng mga trailers ng pelikula sa ngayon! Kung interesado ka sa 'Hanggang May Hininga', maaaring masanay ka sa mga pangunahing platform tulad ng YouTube. Kasagaran, doon nag-upload ang mga production company ng mga official trailers. Huwag kalimutang i-check ang kanilang official accounts o channel para sa pinakabagong mga video at updates. Isa pa, kung may streaming services ka, puwede ring maghanap duon. Kadalasan, naglalagay sila ng mga trailer bago ilabas ang isang pelikula! Makikita mo rin ang mga review at maybe mga sneak peek! Minsan kahit nasa Facebook o Instagram, makakakita ka ng mga teaser clips. Sinasamahan pa ito ng mga behind-the-scenes na footage na talagang nakaka-excite. Kung mahilig ka sa mga forums at movie communities, i-check mo rin ang mga discussions tungkol sa 'Hanggang May Hininga'. Madalas may link o kahit mga tips kung saan pa puwedeng tumingin. It's exciting, right? Ang anticipation ng bagong movie! Kaya habang hinihintay mo ang release, baka gusto mo ring balikan ang mga older films ng mga artista dito. Laking tulong nito sa iyong experience sa movie. Who knows, baka maging paborito mo pa silang lahat! Ang bawat trailer ay puno ng kasiyahan at anticipation para sa upcoming movie!

Sa totoo lang, ang pakiramdam ng hapdi sa mga mata na nagmumula sa kakulangan ng tulog ay talagang isang isyu na karaniwan sa marami sa atin. Kapag walang pahinga ang ating mga mata, sila ay nagiging tuyot at nanghihina, na nagiging sanhi ng pangangati at hapdi. Sa likod nito, ang katawan natin ay nagpapasigla ng produksyon ng mga kemikal na naghahanap ng lunas, pero kung walang sapat na oras para magpahinga, tila walang katapusan ang ganiyang pakiramdam.  Bilang isang masugid na tagahanga ng mga laro at anime, madalas akong nakakaranas nito habang naglalaro ng mga bagong titles o nanonood ng binge-worthy na serye. Uzumaki-ron, kapag abala ka sa mga paborito at ang oras ay hindi na naiisip, tiyak na aabutin mo ang mga sandaling wala nang tulog. Ang nakakalungkot ay ang mga scene na sobrang dramatiko ay nagiging blurry! Ano pa, dapat talagang malaman ng lahat na ang mga mata ay pahalagahan at ang tamang tulog ay hindi dapat ipagpaliban. Kung may pagkakataon, ipasok mo ang ilang pahinga sa iyong schedule, at ipagkalat ang balita na ang tamang tulog ay may epekto hindi lamang sa iyong mga mata kundi pati na rin sa overall na pakiramdam. 

Maraming mga nobela ang madalas na nakakaligtaan sa mga pag-uusap tungkol sa mga sikat na aklat, at isa sa mga paborito kong halimbawa ay ang 'The Shadow of the Wind' ni Carlos Ruiz Zafón. Ang kwentong ito ay nakatuon sa mga misteryo at mga lihim ng isang nakatagong aklatan sa Barcelona kasabay ng paglalakbay ng pangunahing tauhan na si Daniel Sempere. Ang atmosferang madilim at puno ng pagnanasa ay talagang uri ng laman ng puso. Sa bawat pahina, nakakaramdam ako ng pagkahiwagaan na tila ako mismo ang isa sa mga karakter na nagsusumikap na tuklasin ang mga sikreto ng nakaraan. Para sa mga mahihilig sa mga nobela na may tema ng pag-ibig, trahedya, at misteryo, talagang isang dapat basahin ang akdang ito. Huwag nating kalimutan ang 'The Bell Jar' ni Sylvia Plath, na isang nobela na puno ng lalim at damdamin, nagsasalaysay ng mga pagsubok ni Esther Greenwood sa kanyang mental na kalusugan. Ang kwentong ito ay nagbibigay liwanag sa mga hamon ng kababaihan sa kanilang paglalakbay patungo sa kanilang mga pangarap at kung paano nakakaapekto ang lipunan sa kanilang pag-iisip. Nakakaantig talaga ang estilo ni Plath, na puno ng matalinhagang paminsan-minsan ngunit madaling maunawaan. Ang mga tema ng pagkakahiwalay at pakikibaka ay lumalabas sa buong kwento, at ang mga nakalathalang saloobin ni Esther ay talagang umuugat sa puso ng sinumang nabasa ito. Panghuli, dapat ding banggitin ang 'A Confederacy of Dunces' ni John Kennedy Toole. Ito ay parang isang comedic masterpiece na bumabalot sa kwento ni Ignatius J. Reilly, isang pagpapagulo sa bawat pagkakataon na hinaharap niya ang kanyang buhay sa New Orleans. Minsan nakakatawa, pero mas nakakamangha ang pagkakabuo ng karakter at kanyang mga pakikipagsapalaran. Talagang nahulog ang loob ko sa mga tao sa kanyang paligid at sa paraan ng kanyang pagbibigay ng pananaw sa mundo, kahit na ito’y nakaka-irita minsan. Ang librong ito ay tila nagbigay ng bagong boses sa mga hindi mapakali at hindi nabibigyang-halaga, at pakiramdam ko ay namutawing bago sa bawat pahina na parang hindi lang ito kwento kundi isang paglalakbay din para sa akin.