Paano Maging Isang Masining Na Mambabasa Ng Mga Babasahin?

Sa bawat kwento na nababasa ko, ramdam ko ang kakaibang sining sa bawat linya. Parang naglalakbay ako sa mga nasa likod ng mga simbolo at mga tema. Kahit ang mga simpleng kwento ay humuhubog sa aking pang-unawa at nagbibigay-diin sa mga totoong karanasan. Sa huli, ako mismo ay bahagi na ng kwentong ito, at bawat libro na nababasa ko ay nagtuturo sa akin ng aral nang higit pa sa mga salitang nakasulat.

Kapag naiisip ko ang pagiging masining na mambabasa, agad na dumating sa isip ko ang kuwentong ginawa ng aking guro noong kolehiyo tungkol sa pagsusuri ng mga akda. Isang beses, nagdala siya ng isang lumang nobela at sinimulan itong talakayin nang may pagkahilig. Ang bawat pahina ay tila isang mundo na dapat galugarin. Makikita mo ang kanyang mga mata na nagliliyab na parang siya ay nasa isang makulay na uniberso samantalang nagha-highlight ng mga simbolismo, tema, at karakter. Ang ganitong uri ng karanasan ang nagturo sa akin na ang pagbabasa sa isang masining na paraan ay hindi lamang tungkol sa pag-unawa sa mga salita; ito ay ang paglikha ng mga koneksyon. Kung ikaw ay nagbabasa ng ‘To Kill a Mockingbird’, halimbawa, nang hindi lamang nakatuon sa kwento, maaari mong saliksikin ang konteksto ng panahon, ang mga suliranin ng lipunan, at paano ang mga karakter ay sumasalamin sa mga isyung iyon. Saan man na nag-aangat ng mga tanong sa ating isip, hinahamon tayo na pagnilayan ang ating pananaw ukol sa pagiging makatawid sa iba pang tao at sa ating mga sariling karanasan.

Bawat akda ay may sarili nitong boses, at bilang isang masining na mambabasa, ang ating layunin ay matutunan ang wika ng kwentong iyon. Kung isinasaalang-alang mo ang mga istilo ng pagsulat ng mga iba't ibang may-akda, maaari mong tukuyin ang kanilang mga tinig. Halimbawa, ang estilo ni Haruki Murakami ay puno ng surreal na mga elemento na nagdadala sa iyo sa isang mahiwagang mundo, samantalang ang kay Gabriel García Márquez ay puno ng mga makapangyarihang imahe na naglalarawan ng katotohanan at mito. Ang pagtuklas sa mga gawi at estilo ng mga may-akda ay maaaring gawing mas masaya at kawili-wili ang pagbabasa. Tila ba, kapag inuunawa natin ang kanilang pamamaraan, nagiging mas malalim at mas kaakit-akit ang ating mga karanasan.

Bilang isang masining na mambabasa, ang ating layunin ay hindi lamang basta-basta magbasa at tapusin ang isang libro. Kailangan talagang pahalagahan ang bawat salita at imahinasyong ipinapahayag ng may-akda. Ang mga pagsusuri sa mga tema, simbolismo, at kahit ang mga emosyon na nakapaloob sa kwento ay nagbibigay liwanag sa ating sarili. Habang lumalago ang ating kakayahang umunawa sa mga akdang ito, hindi lamang tayo nagiging mas mahusay na mga mambabasa kundi pati na rin mas malalim na mga tao na nakakaintindi ng mas malawak na konteksto sa buhay.

Sa wakas, huwag kalimutan na ang bawat tao ay nagdadala ng kanilang mga karanasan at pananaw sa pagbabasa. Kaya't ang pagiging masining na mambabasa ay hindi lamang usapan tungkol sa kung paano natin hinaharap ang mga akda, kundi pati na rin sa kung paano natin naiaangkop ang mga ito sa ating sariling buhay. Ang bawat akda ay nag-aalok ng mga pagkakataon para sa pagninilay-nilay at pagbabago, at iyon ang nagiging tunay na kaakit-akit sa maging isang masining na mambabasa.

Minsan, naiisip ko ang tungkol sa aking mga paboritong akda, na bumabalik kahit kailan. Sa aking mga kasamahan, madalas naming talakayin ang mga nobelang nilikha ng mga banyagang may-akda, sapagkat may mga pagkakataon na nagiging mahirap ang pag-unawa. Ilang beses na akong bumalik sa 'One Hundred Years of Solitude' at laking gulat ko kung gaano kahalaga ang pagkakaroon ng tamang pananaw sa mga tema ng akda. Tila ba ang mga pader na bumabalot sa kwento ay nagbibigay-daan sa mga aral sa aking sariling buhay. Ang mga personaje dito ay hindi lamang mga salita sa pahinang iyon; sila rin ay mga tao na may katotohanan at pagkamakatawid. Sa bawat pagbabasa, nadarama ko na nagiging mas malalim ang aking pagkakaunawa at may lumilitaw na bagong liwanag sa mga isyung ipinapakita ng akda.

Ang proseso ng pagiging masining na mambabasa ay umaabot sa lahat ng aspeto ng kwento. Halimbawa, isaalang-alang ang simbolismo sa likod ng mga bagay. Kung sinasabi ng may-akda na ang mga ibon ay simbolo ng kalayaan, nagkakaroon tayo ng hamon na pagninilayan kung paano ito umuugma sa ating sarili. Kamakailan lang, nagbasa ako ng isang kwento tungkol sa isang batang umiiyak na nakakabit sa kanyang lolo, at sa likod ng mga emosyon, nahanap ko ang paraan ng pagkontak sa aking sariling pamilya. Minsan, ang mga akda ay nagiging tulay sa pagkakaroon ng iba pang pananaw.

Sa huli, ang kakayahan ng isang mambabasa ay naglalarawan kung gaano tayo nakakaapekto sa ating karanasan. Ilang beses na akong umiyak sa isang romantikong kwento at ilang beses ding ngumiti sa isang komiks na nagiging makulit at puno ng humor. Ang pagbasa sa masining na paraan ay umiikot sa ating pakiramdam at konteksto sa likod ng kwento, at ang mga salitang binasa ay nagiging mga ibong bumabalik sa ating isip.

Minsan, may mga pagbabagong nagaganap sa aking pananaw. Minsan, doon ko rin natutunan ang tunay na kahulugan ng pagiging masining na mambabasa, ito ay hindi lamang pagtuklas ng akda kundi pati na rin sa pagyakap sa mga aral nito na tumutukoy sa ating buhay.