ความคิดแหวกแนวของไทย : จิตร ภูมิศักดิ์ และโฉมหน้าของศักดินาไทยในปัจจุบัน

“เตียงมันแคบพอสำหรับสองคน แต่ใจของอีกคนเหมือนจะล้ำเส้นไปไกลเกินกฎ FWB ระวังให้ดี คนที่รักก่อน มักเจ็บก่อนเสมอ” Friends with Benefits รักสนุกแต่ไม่ผูกพัน ความสัมพันธ์แบบไม่เปิดตัว ไม่มีสถานะ พวกเขาตกลงคบกันแบบไม่มีชื่อเรียก ไม่มีสถานะ ไม่มีสิทธิ์หึงหวง ไม่มีใครรู้ แม้แต่เพื่อนสนิท มีเพียงแค่ เวลาที่ว่าง กับ เตียงที่ว่าง เท่านั้น ที่ทำให้เขาและเธอ วนกลับมาหากันเสมอ แต่ในความสัมพันธ์ที่เหมือนจะเล่นๆ กลับมีบางคนรู้สึกจริงขึ้นมาทุกวัน… ในขณะที่อีกคนยังเย็นชาเหมือนไม่เคยเริ่มอะไรเลย จนวันหนึ่งมีคนนึงหายไป ไม่ทัก ไม่โทร ไม่มาหา และอีกคนก็เพิ่งรู้ว่า เจ็บกว่าการเลิก คือการไม่เคยได้เป็นอะไรเลยตั้งแต่แรก เพราะกฎเหล็กของ Friends with Benefits คือ “ห้ามรู้สึก ห้ามหวง ห้ามล้ำเส้น” แต่ถ้ารู้สึกขึ้นมาจริงๆ ล่ะ? ใครจะเป็นคนเจ็บก่อน? ความสัมพันธ์แบบนี้ เข้าแล้วออกยาก ถ้าใจไม่แกร่งพออย่าเล่นกับไฟ

แม่ยาย: "แกควรจะไปจากลูก สาวฉันให้เร็วที่สุด แกมันก็เป็นแค่เศษสวะที่ไม่คู่ควรกับเธอ"สามวันต่อ ลูกเขยได้ขับรถยนต์หรูคันงามมาแม่ยาย: “ได้โปรด ฉันขอร้องเธอล่ะ อย่าจากลูกสาวของฉันไปเลย”

ฉู่หนิงทะลุมิติมาเป็นองค์ชายแห่งต้าฉู่ ทว่า องค์รัชทายาทต้องการให้เขาเป็นตัวตายตัวแทน! ท่านหญิงก็ไม่เต็มใจจะแต่งกับเขา! แม้กระทั่งฮ่องเต้ ยังต้องการส่งเขาไปตาย! ดังนั้น ฉู่หนิงจึงทำได้เพียงฝึกฝนกองกำลังอันไร้เทียมทานขึ้นมาเพื่อปกป้องตนเอง! ฮ่องเต้ : ฉู่หนิง องค์รัชทายาทมีอำนาจมากนัก เจ้ามีกำลังพลสองแสนนายในมือ พ่อขอยืมได้หรือไม่? องค์รัชทายาท : น้องสิบแปด พวกเรามาจัดการเสด็จพ่อกันเถอะ แล้วมาแบ่งแผ่นดินกันคนละครึ่ง! ท่านหญิง : พวกเราควรจะเข้าหอกันได้แล้ว

“หย่ากันเถอะ เธอกลับมาแล้ว” ในวันครบรอบแต่งงานปีที่สอง เฉินหยุนอู้กลับถูกฉินเย่ทอดทิ้งอย่างไร้ซึ่งความปราณี เธอกำผลตรวจการตั้งครรภ์เอาไว้เงียบ ๆ นับตั้งแต่นั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่แล้วใครจะไปคิดล่ะว่า นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉินเย่ก็เกิดอาการบ้าคลั่ง ออกตามหาเธอไปทั่วทุกหนทุกแห่ง มีอยู่วันหนึ่ง เขาเห็นผู้หญิงที่เขาตามหามานานเดินจูงมือเด็กน้อยผ่านไปอย่างมีความสุข “เด็กคนนี้เป็นลูกของใครกัน?” ดวงตาของฉินซ่าวแดงก่ำ เขาตะโกนคำรามขึ้นมา

ริน หรือ ภวริน ฉันคือผู้หญิงขายตัว มันหน้ารังเกียจใช่ไหม หึ...ใครๆก็บอกว่าฉันมันหน้ารังเกียจ แต่ไม่เคยมีใครถามถึงเหตุผลเลยว่าทำไมฉันถึงต้องมาขายตัวแบบนี้ โลกนี้มันชั่งไม่มีความยุติธรรม "เอาเงินไปแล้วถอดเสื้อผ้ามึงออกซะ" "แต่นี่มันห้องน้ำมหาลัยนะ" "กูไม่สน" ฉันทำท่าคิดก่อนจะหยิบเงินเอามาใส่กระเป๋าแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนหมด "จัดการมันให้กูหน่อย" พี่ซันควักท่อนเอ็นออกมาแล้วรูดขึ้นลงตรงหน้าฉัน ฉันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเป้าพี่ซันแล้วเอามือไปจับท่อนเอ็นของพี่ซันแล้วรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ จากนั้นก็ใช้ปลายลิ้นแตะตรงปลายหัวเห็ดสีชมอ่อนเลียวนไปมาสามสี่รอบ ก่อนที่จะอมลงไปจนมิด "อ๊า~แบบนั้นริน...ซี๊ด~" พี่ซันรวบผมฉันขึ้น

เขาร้ายใส่ทุกคนแต่อ่อนโยนแค่กับเธอคนเดียว มาวิน วิศวกรรมเครื่องกลปี 3 เพลงขวัญ ครุศาสตร์ ปี 1