ในหลายฉากผู้แปลเลือกใช้คำที่เรียบแต่คม คล้ายกับโทนของ 'The Little Prince' ตอนที่เล่าด้วยภาษาง่ายแต่ลึกซึ้ง การใช้คำเรียงที่เว้นจังหวะทำให้การอ่านออกเสียงมีเมโลดี้ ทำให้อารมณ์นิทานเหมาะกับการเล่านอนมากกว่าการอ่านเร็วๆ เห็นได้ชัดว่ามีการรักษารูปแบบประโยคต้นฉบับไว้ในหลายตอน แต่ก็มีการปรับคำให้คล้องจังหวะกับภาษาไทยอย่างชาญฉลาด