ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก

"โจวหว่านถิง  เจ้ามันสตรีร้อยเล่ห์ข้าคิดถูกที่หย่ากับเจ้า" ซ่างกวนหลิวหยางเอ่ยแก่สตรีที่เพิ่งว่ายน้ำเข้าฝั่งมานอนแผ่หลา  โจวหว่านถิงสำลักน้ำลุกขึ้นมา พอลุกขึ้นหันหน้ามาก็เห็นแต่คนแต่งชุดโบราณเต็มไปหมด ซ่างกวนหลิวหยางนั่งลง  ใช้มือที่หนาบีบคางนางก่อนจะเอ่ยลอดไรฟัน "ข้าจะแต่งกับโจวลิ่วผิงน้องสาวเจ้า  แม้ว่านางจะเป็นเพียงบุตรอนุก็ยังดีกว่าสตรีร้ายกาจเช่นเจ้า  เทียบกับน้องสาวเจ้าๆนับเป็นตัวอะไร" โจวหว่านถิงที่ลำดับความจำเรียบร้อยก็แกะมือเขาออก  มองหน้าคนตัวโตอย่างรังเกียจ "ท่านพูดว่าจะหย่ามากี่ครั้งแล้ว  ลูกผู้ชายคำพูดมีค่าดั่งทอง  ทำให้จริงสักที  ถ้างานมากนักข้าช่วยท่านฝนหมึกก็ได้นะ  ข้าเขียนหนังสือเป็นท่านแค่ประทับตราลงนามก็พอ เอาล่ะข้าจะกลับไปเขียนหนังสือหย่า  ท่านก็รีบกลับไปรับรองใบหย่าด้วยล่ะ ซ่างกวนหลิวหยาง"

เมื่อเธอต้องมาเป็นนางบำเรอให้ผู้ชายสี่คนพร้อมกัน... “เฮ้ย ไม่ได้นะเว้ย คนนี้กูจอง” หลังจากที่น้ำหวานเดินออกไปวายุก็รีบ พูดขึ้นเมื่อเห็นสายตาของอีกสามคนที่เหลือ “ใครดีใครได้ว่ะ” “ไอ้ธัญ!” “มึงจะเถียงกันทำไม ก็เอาทุกคนไปเลยดิ” เทวาเสนอขึ้นตามความคิดของตนเอง “เซี้ย จริงปะวะ” “ถ้าชอบก็แค่เอามา..."

เฉียวสือเนี่ยนเกิดใหม่แล้ว ชาติก่อน เธอรักฮั่วเยี่ยนฉืออยู่ฝ่ายเดียวมาแปดปี สุดท้ายแลกมาได้แค่ใบหย่าแถมยังต้องมาตายอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชอย่างน่าเวทนาฉะนั้นสิ่งแรกที่เฉียวสือเนี่ยนผู้เกิดใหม่คนนี้จะทำก็คือหย่าขาดกับฮั่วเยี่ยนฉือเสีย!ตอนแรก ฮั่วเยี่ยนฉือยังคงยิ่งยโส ไม่แยแสเหมือนอย่างเคย “เลิกเอาเรื่องหย่ามาขู่ฉันสักที ฉันไม่มีเวลามาทำให้เธอหรอก!”ต่อมา กิจการของเฉียวสือเนี่ยนผู้ผ่านการหย่าร้างดำเนินไปได้อย่างราบรื่น ข้างกายรายล้อมไปด้วยชายหนุ่มเก่งกาจไม่ขาด นั่นแหละฮั่วเยี่ยนฉือถึงกับนั่งไม่ติด!เขาดันเฉียวสือเนี่ยนเข้าหากำแพง “ที่รัก ผมผิดไปแล้ว พวกเรามาแต่งงานกันใหม่...”ใบหน้าของเฉียวสือเนี่ยนเรียบเฉย “ขอบคุณ แต่พวกเราต่างคนต่างอยู่ดีกว่า ฉันหายจากโรคคลั่งรักแล้ว”

เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของสามีติดอยู่ในช่องลิฟต์นานกว่าครึ่งชั่วโมง เขาจึงระเบิดโทสะอย่างรุนแรง แล้วจับฉันยัดใส่กระเป๋าเดินทาง ก่อนจะรูดซิปล็อกอย่างแน่นหนา “ความทรมานที่เอินเอินต้องเผชิญ เธอจะต้องชดใช้เป็นสองเท่า” ฉันนั่งขดตัว หายใจลำบาก น้ำตาไหลพรากพลางยอมรับผิด แต่สิ่งที่ได้รับกลับมามีเพียงคำตำหนิที่เย็นชาจากสามี “รับโทษเสียให้สาสม พอเรียนรู้บทเรียนนี้แล้ว เธอจะได้รู้จักเชื่อฟัง” เขาเอากระเป๋าเดินทางที่มีฉันอยู่ข้างในไปล็อกเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้า ฉันกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง ดิ้นรนอย่างหนัก เลือดค่อย ๆ ไหลซึมออกจากกระเป๋า จนเปียกชุ่มทั่วพื้น ห้าวันต่อมา เขาเกิดใจอ่อนขึ้นมาชั่วครู่ จึงตัดสินใจยุติการลงโทษ “ลงโทษเล็กน้อยเพื่อเตือนใจ ครั้งนี้ฉันจะปล่อยเธอไปก่อน” แต่เขาไม่รู้เลยว่า ร่างของฉันได้เน่าเปื่อยจนแทบไม่เหลือเค้าเดิมแล้ว

ขณะที่เขาเมา ปากก็เอ่ยเรียกชื่อของคนที่หลงรัก เช้าวันถัดมา เขาจำอะไรไม่ได้เลย และพูดกับเธอว่า “ไปพาผู้หญิงคนเมื่อคืนนี้มาซะ!” “.....” ในที่สุดเวินหนี่ก็ท้อแท้และยื่นคำขอหย่าด้วยเหตุผลที่ว่า ฝ่ายหญิงต้องการมีบุตร แต่สามีไม่มีความสามารถในการมีบุตร จึงทำให้ความสัมพันธ์พังทลายลง! เมื่อเย่หนานโจวผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวทราบข่าว ใบหน้าของเขาก็อึมครึม สั่งให้คนไปจับเวินหนี่มาเพื่อพิสูจน์ตัวเอง คืนหนึ่ง ขณะที่เวินหนี่กลับมาที่บ้านหลังจากเลิกงาน เธอก็ถูกผลักไปที่มุมบันได “ใครอนุญาตให้เธอหย่าโดยไม่ได้รับความยินยอมจากฉัน?” เวินหนี่กล่าวว่า “คุณไม่มีความสามารถเอง แล้วยังไม่ยอมให้ฉันไปหาคนที่มีความสามารถอีกงั้นเหรอ?” คืนนั้นเย่หนานโจวต้องการทำให้เธอรู้ว่าแท้จริงแล้วเขามีความสามารถหรือไม่ แต่เวินหนี่หยิบรายงานผลตรวจการตั้งครรภ์ออกมาจากกระเป๋า เย่หนานโจวโกรธมาก “เด็กคนนี้เป็นลูกของใคร?” เขาตามหาพ่อของเด็กไปทั่ว และสาบานว่าจะฆ่าไอ้สารเลวนี่ให้ได้! แต่ใครจะรู้ว่าสุดท้ายแล้วกลับเป็นตัวเขาเสียเอง…

เมื่อเด็ก N ที่ถูกเรียกมาให้ดูแลเขา กลับกลายเป็นคนเดียวกันกับ ‘ลูกน้อง’ ที่ไนต์คลับ และเธอจะทำอย่างไร เมื่อผู้ชายที่ตัวเองเรียกว่า ‘เจ้านาย’ ต้องกลายมาเป็น…ผู้ชายคนแรกของเธอ