ทฤษฎีแฟนๆ เกี่ยวกับชะตากรรมภาคีนกฟีนิกซ์ มีอะไรน่าสนใจ?

ความคิดอีกอย่างที่ฉันมักเล่าให้เพื่อนได้ฟังก็คือภาคีนกฟีนิกซ์อาจจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมมิวแทนต์ในอนาคต แทนที่จะเป็นภัยคุกคาม มันอาจถูกเปลี่ยนบทบาทเป็นสัญลักษณ์ทางพิธีกรรมหรือพลังร่วมที่มิวแทนต์เรียนรู้จะควบคุม

ในมุมนี้ ชะตากรรมของภาคีไม่ใช่การถูกขังหรือการทำลาย แต่คือการถูกรับมาเป็นส่วนหนึ่งของสังคม — มีทั้งคนที่เคารพและคนที่กลัว ซึ่งทำให้เรื่องราวยังมีความขัดแย้งและความอบอุ่นอยู่พร้อมกัน ฉันชอบภาพที่เสียงสะท้อนของอดีตยังคงอยู่ แต่มันถูกใช้สร้างอนาคตแทนที่จะทำลายมัน

เคยสงสัยไหมว่าภาคีนกฟีนิกซ์อาจจะไม่ได้เป็นสิ่งเดียว แต่เป็นกระแสของการคืนสมดุลที่วนลูปอยู่ในจักรวาล ฉันชอบคิดภาพว่า 'Phoenix Force' เป็นเหมือนพลังธาตุ — เกิดใหม่ อยู่กับโฮสต์ ปะทุ แล้วแผ่กระจายไปยังหลายมิติ เมื่ออ่าน 'The Dark Phoenix Saga' ครั้งแรก ฉันรู้สึกว่ามันเป็นทั้งการทำลายและการเกิดใหม่ในคราวเดียว

ในความคิดนี้ ชะตากรรมของภาคีไม่ได้ถูกผูกมัดไว้กับโฮสต์คนใดคนหนึ่งตลอดไป มันอาจถูกดึงไปตามช่วงเวลาและความต้องการของจักรวาล เช่น เมื่อความไม่สมดุลเกิดขึ้น ภาคีจะตื่นขึ้นและเลือกโฮสต์ที่มีความเข้มข้นทางอารมณ์หรือพลังที่เหมาะสม ซึ่งทำให้เหตุการณ์โศกนาฏกรรมอย่างกับที่เกิดกับจีน เกรย์ ดูเหมือนเป็นผลจากตัวตนสองฝั่งที่ปะทะกัน

ฉันมักจินตนาการถึงอนาคตที่ภาคีไม่ได้รับการทำลาย แต่แปรสภาพเป็นเงื่อนไขใหม่ของการวิวัฒนาการของมิวแทนต์ — เป็นจุดเริ่มต้นให้สายพันธุ์ใหม่ หรือกลายเป็นเครือข่ายพลังงานที่มิวแทนต์ใช้ในการฟื้นคืนชีวิต ในมุมนี้ ชะตากรรมของภาคีคือการกลายเป็นส่วนหนึ่งของสมดุลระหว่างการทำลายและการสร้าง มากกว่าจะเป็นการถูกทรมานหรือถูกขังเพียงอย่างเดียว — และความคิดแบบนี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าเรื่องราวยังมีพื้นที่ให้จินตนาการอีกมาก

เมื่อมองจากมุมของแฟนรุ่นเก่าที่ติดตามการเปลี่ยนผ่านของเรื่องราวมานาน ความรู้สึกหนึ่งที่ติดตัวมาคือภาคีนกฟีนิกซ์ถูกใช้เป็นเครื่องมือทางเนื้อเรื่องเสมอ การกลับมาและไปของมันมักขึ้นอยู่กับทิศทางที่ทีมเขียนต้องการ ผลคือชะตากรรมของมันมีทั้งเวอร์ชันคลาสสิกและเวอร์ชันที่ถูกรีคอนต์อีกหลายครั้ง

ในอีกทฤษฎีหนึ่ง ฉันคิดว่าภาคีอาจกลายเป็นสิ่งที่ผู้สร้างเลือกให้เป็นมากกว่าที่จักรวาลกำหนด — บางเมื่อมันถูกขัง บางเมื่อมันถูกปลดปล่อย หรือบางทีอาจถูกแยกเป็นหลายชิ้นและกระจายให้กับเผ่าพันธุ์อื่น ๆ ถ้าผู้เล่าเรื่องต้องการความหวัง พวกเขาอาจเลือกเส้นทางที่ทำให้ภาคีกลับมาเป็นพลังที่รักษาได้ แต่ถ้าต้องการทรมานและดราม่า ภาคีก็จะกลายเป็นภัยคุกคามไม่มีที่สิ้นสุด

ฉันชอบคิดแบบนี้เพราะมันเตือนว่าชะตากรรมที่แท้จริงของสิ่งต่าง ๆ ในจักรวาลพวกนี้ มักไม่ใช่เรื่องเหนือธรรมชาติล้วนๆ แต่เป็นผลจากการเล่าเรื่องผ่านมุมมองของคนเล่า — และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมยังมีแฟนๆ รอให้มันถูกเขียนต่อเสมอ

บางครั้งฉันก็คิดแบบแฟนบอร์ดที่ชอบโยงทฤษฎีชวนคอนสปิเรซี — ว่าภาคีนกฟีนิกซ์คือ 'ความทรงจำรวม' ของพลังชีวิตที่กระจัดกระจายอยู่ตามเส้นเวลา ในมุมมองนี้ เหตุการณ์ที่เรามองว่าเป็นการทำลายล้างอาจเป็นแค่การรีเซ็ตความทรงจำของภาคีเพื่อให้มันหาโฮสต์ที่เหมาะสมกว่าเดิม

ความน่าสนใจของทฤษฎีนี้คือมันเชื่อมโยงกับความคิดเรื่องมัลติพหุคูณ: ในจักรวาลคู่ขนาน ภาคีอาจมีหลายรูปลักษณ์และหลายเจตจำนง บางคนเชื่อว่าภาคีจะพัฒนาไปเป็นเครือข่ายที่รวบรวมพลังจากโฮสต์หลายคนพร้อมกัน แทนที่จะผูกติดกับจิตวิญญาณเดียว นั่นหมายถึงชะตากรรมสุดท้ายอาจไม่ใช่การดับสูญหรือการครอบงำ แต่วิวัฒนาการเป็นสิ่งมีชีวิตแบบรวมหมู่ที่สื่อสารข้ามไทม์ไลน์ได้ และนั่นเป็นความคิดที่ทำให้ฉันตื่นเต้นเหมือนเด็กที่ลุ้นคอมิกใหม่

ความคิดสนุกๆ ที่ฉันชอบคิดเวลาเบื่อคือภาคีนกฟีนิกซ์อาจไม่จำเป็นต้องกลับมาเป็นโฮสต์เดียวแบบเดิม แต่จะแตกตัวเป็นภาคีนกย่อยหลายตัวที่กระจายไปยังมิวแทนต์รุ่นใหม่ ๆ ความคิดนี้ทำให้ฉันเห็นภาพของโลกที่มีพลังสร้างสรรค์กระจายอยู่ทั่ว แตกต่างจากภาพการทำลายล้างเพียวๆ ที่คุ้นเคย

ถ้าสมมตินี้เป็นจริง ชะตากรรมของภาคีนกฟีนิกซ์จะกลายเป็นบทบาทของ 'เมล็ดพันธุ์' — บางเมล็ดอาจก่อให้เกิดปาฏิหาริย์ บางเมล็ดอาจก่อให้เกิดหายนะ แต่ทั้งหมดจะทำให้สายพันธุ์พัฒนาไปในทิศทางที่ไม่เคยเห็นมาก่อน สำหรับฉันแล้วภาพนี้ทั้งหวาดเสียวและน่าหลงใหลในเวลาเดียวกัน