ทฤษฎีแฟนๆเกี่ยวกับอนาคตของ Avenger Scarlet Witch มีอะไรบ้าง?

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเธอใน 'Iron Man 2' ฉันรู้สึกว่านักแสดงใส่ความลึกลับเอาไว้ในทุกสายตา จังหวะการเคลื่อนไหวและการพูดทำให้ตัวละครดูเป็นมืออาชีพที่มีชีวิตภายใน มากกว่าแค่สายลับในฉากแอคชั่นทั่วไป ภาพลักษณ์ใน 'The Avengers' ทำให้ฉันเห็นมิติใหม่ของเธอ—ไม่เพียงเทคนิคการต่อสู้ แต่เป็นความฉลาดเชิงกลยุทธ์ที่ทำให้ทีมเดินหน้าต่อไปได้ ฉากที่เธอใช้ทักษะจิตวิทยาหลอกล่อคู่ต่อสู้ ทำให้เห็นว่าอำนาจของเธอไม่ได้มาจากกำปั้นแต่มาจากการอ่านคนและการเลือกเวลาพูด โดยที่ความเจ็บปวดจากอดีตยังซ่อนอยู่เบื้องหลังรอยยิ้ม เมื่อมาถึง 'Avengers: Age of Ultron' บุคลิกของเธอเริ่มมีเงาอารมณ์ซับซ้อนมากขึ้น ฉันสังเกตเห็นความพยายามยับยั้งตัวเอง ท่าทีที่ปกป้องเพื่อนร่วมทีมกับความต้องการที่จะเผชิญหน้ากับอดีตเป็นสิ่งที่ทำให้เธอดูน่าเห็นใจและเป็นมนุษย์จริง ๆ พัฒนาการในช่วงนี้ไม่ได้เป็นเส้นตรงที่ชัดเจน แต่เป็นการวางรากฐานให้เธอมีทั้งความแข็งแกร่งและความเปราะบางไปพร้อมกัน นับว่าเป็นการปูทางให้ตัวละครมีน้ำหนักทางอารมณ์และมีเหตุผลในการตัดสินใจในบทต่อ ๆ ไป

อยากแนะนำให้เริ่มจากมินิซีรีส์ที่จับโทนสายลับชัดเจนก่อน เพราะมันช่วยเห็นตัวตนของนาตาชาในยุคปัจจุบันอย่างชัดเจนและคอมเพล็กซ์ งานที่ผมมักชวนเพื่อนอ่านเป็นประตูบานแรกคือชุด 'Black Widow' (2014) ของ Nathan Edmondson กับภาพของ Phil Noto — เสน่ห์อยู่ที่การผสมระหว่างสายลับกับชีวิตส่วนตัวที่แตกละเอียด ฉากแอ็กชันมีจังหวะเหมือนหนังสปายสมัยใหม่ ขณะเดียวกันตัวบทก็ไม่ละเลยการสอดแทรกอดีตและบาดแผล ทำให้รู้สึกว่าเธอเป็นคนจริงมากกว่าซูเปอร์ฮีโร่ทั่วไป หลังจากจบมินิซีรีส์นี้แล้ว แนะนำนำผลงานเดี่ยวอื่นๆ ที่ต่อยอดตัวละครหรืออ่านมินิสตอรี่สั้นที่เล่าช่วงชีวิตต่าง ๆ ของนาตาชาเพื่อเติมมิติเสริม การเริ่มแบบนี้จะทำให้เวลาไปอ่านบทข้ามค่ายหรือโครสโอเวอร์ที่ซับซ้อนมากขึ้น เราจะสามารถจับความเปลี่ยนแปลงของคาแรกเตอร์ได้ง่ายขึ้นและเพลินกับงานภาพที่ต่างสไตล์กันไปในแต่ละเรื่องได้ด้วย

อยากเล่าในแบบคนที่สะสมฉบับพิเศษของนิยายหลายปีแล้ว ว่ากรณีของฉบับแปลไทยของ 'The Avenger' มักขึ้นกับสำนักพิมพ์และลิขสิทธิ์เป็นหลัก ฉันเคยเจอฉบับแปลต่างประเทศที่เพิ่มคำนำโดยผู้เขียนหรือผู้แปล บทสัมภาษณ์สั้น ๆ หรือภาพประกอบพิเศษ แต่การเพิ่มฉากใหม่ที่เป็นเนื้อหาเสริมซึ่งไม่ได้อยู่ในต้นฉบับดั้งเดิมค่อนข้างหาได้ยาก นั่นเป็นเพราะการเพิ่มเนื้อหาแบบนั้นต้องได้รับอนุญาตจากผู้ถือสิทธิ์และอาจมีค่าใช้จ่ายหรือเงื่อนไขเยอะ ในฐานะแฟนคนหนึ่ง ฉันมองว่าถ้าพบว่าเล่มแปลไทยมีฉากพิเศษจริง ๆ โดยปกติจะระบุไว้ชัดเจนบนปกหรือหน้าเปิด เช่นคำโปรยว่า 'ฉบับพิเศษ' หรือ 'มีตอนพิเศษ' นอกจากนี้ยังพบว่ามักจะเป็นฉากสั้น ๆ เช่นตอนพิเศษหรือเอพิโซดเดี่ยวที่ผู้เขียนเขียนเพิ่มสำหรับการวางขายใหม่ มากกว่าจะเป็นการเติมเนื้อเรื่องหลักเข้าไปทั้งหมด ถ้าคิดถึงงานสื่ออื่น ๆ ก็มีตัวอย่างเช่นมังงะบางเรื่องอย่าง 'One Piece' ที่รวม SBS หรือตอนพิเศษไว้ในเล่มรวม ซึ่งเป็นแนวทางที่คล้ายคลึงกันเมื่อมีการทำฉบับพิเศษ

ชื่อแบบนี้มักทำให้คนสับสนระหว่างงานคอมิกส์ตะวันตกกับมังงะญี่ปุ่น — ฉะนั้นขออธิบายแบบชัด ๆ ในมุมของคนที่ชอบสะสมหนังสือการ์ตูนทั้งสองฝั่งโลก โดยเฉพาะถาพซีรีส์ที่คนมักเรียกกันว่า 'The Avengers' แหล่งกำเนิดคือคอมิกส์อเมริกันของค่ายมาร์เวล ไม่ใช่มังงะญี่ปุ่น ต้นกำเนิดของทีมฮีโร่ชุดนี้มาจากงานของนักเขียนและนักวาดคอมิกส์ฝั่งตะวันตก สไตล์เรื่องราว การเล่าโครงเรื่อง และวัฒนธรรมตัวละครสะท้อนความเป็นคอมิกส์อเมริกันชัดเจน ฉะนั้นถามว่าเป็นดัดแปลงจากมังงะไหม คำตอบคือไม่ใช่ อยากให้คิดภาพเปรียบเทียบง่าย ๆ ว่า งานอย่าง 'Fullmetal Alchemist' หรือ 'Attack on Titan' เกิดจากมังงะแล้วถูกดัดแปลงเป็นแอนิเมะ ในขณะที่ 'The Avengers' เกิดจากหน้ากระดาษคอมิกส์ที่คนเขียนและผู้ออกแบบตัวละครในโลกตะวันตกสร้างขึ้น แล้วถูกนำไปทำเป็นหนังหรือซีรีส์อีกทอดหนึ่ง — สองเส้นทางการสร้างผลงานต่างกันโดยพื้นฐาน แต่ก็สนุกทั้งคู่ในแบบของมันเอง

เพลงที่หลายคนฮัมตามกันได้ในทันทีคงต้องยกให้ธีมหลักจาก 'The Avengers' ซึ่งเป็นเมโลดี้ฮีโร่ที่ติดหูสุดๆ และเป็นตัวแทนของความยิ่งใหญ่แบบภาพยนตร์ซูเปอร์ฮีโร่ โทนเสียงทองเหลืองกับสตริงที่กระชับสร้างความรู้สึกพร้อมรบตั้งแต่โน้ตแรก ทำให้เวลาได้ยินแล้วหัวใจเต้นตามไลน์เมโลดี้ไปด้วย ผมชอบคิดว่าเหตุผลที่มันเป็นที่นิยมไม่ใช่แค่เพราะเพลงไพเราะ แต่เพราะมันกลายเป็นสัญลักษณ์ของ 'การรวมพลัง' ของตัวละครต่าง ๆ เพลงนี้ถูกนำกลับมาใช้ในเทรลเลอร์ โฆษณา และโมเมนต์สำคัญต่างๆ ของแฟรนไชส์ กระทั่งคนที่ไม่เคยดูหนังก็อาจจะคุ้นกับท่อนฮุกพ่วงอารมณ์ฮีโร่ พอฟังทีไรผมมักจะนึกภาพฉากที่ทีมรวมตัวและวางแผน ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมธีมเดียวกันนี้จึงกลายเป็นเพลงยอดนิยมที่สุดสำหรับหลายคน มันให้ทั้งความยิ่งใหญ่ ความอบอุ่น และความตื่นเต้นในคราวเดียวกัน

เล่าแบบย่อ ๆ ให้จับใจความได้ง่าย ๆ ฉากหลักของ 'secrets of the silent witch' วางอยู่ในหมู่บ้านชนบทที่ถูกล้อมรอบด้วยป่าลึกลับและตำนานเก่าแก่ นางเอกเป็นหญิงสาวที่ไม่พูด แต่การไม่พูดของเธอกลับมีความหมายมากกว่าความเงียบธรรมดา คำกระซิบจากคนเฒ่าคนแก่บอกเป็นนัยว่าการเงียบนั้นเป็นเกราะป้องกันหรือคำคำหนึ่งที่ผนึกพลังบางอย่างไว้ ทำให้ผู้คนกลัวผสมสงสาร พอมีคนแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้าน ความลับเริ่มถูกเขย่าและอดีตที่เกี่ยวพันกับสงครามเวทมนตร์และทดลองต้องถูกดึงขึ้นมาสู่เบื้องหน้า พาร์ทกลางของเรื่องเล่นกับความสัมพันธ์ระหว่างผู้เงียบกับคนรอบข้าง บางฉากจะเน้นความเงียบที่สื่อแทนคำพูด เช่นการแลกของขวัญ การมองตา การดนตรีและสัญลักษณ์ที่บอกเล่าอดีต ทำให้โครงเรื่องหมุนระหว่างการค้นหาเบาะแสและการปะทะกับกลุ่มที่ต้องการควบคุมพลังนั้น ตัวร้ายไม่ได้เป็นคนชั่วล้วน ๆ แต่เป็นผู้ที่ถูกผลักดันด้วยความกลัวและผลประโยชน์ ซึ่งฉันชอบตรงที่มันไม่ได้ดำขาวสุดขีด แต่มีความขมปนหวานเหมือนนิทานพื้นบ้าน ตอนจบกลับไปสู่โทนเงียบสงบแต่มีแรงสั่นสะเทือนเล็ก ๆ การเปิดเผยหลักการของความเงียบไม่ได้แค่คลายปม แต่ยังกระตุ้นคำถามว่าเสียงกับอำนาจสัมพันธ์กันอย่างไร ตอนจบจึงเลือกให้ความหมายเชิงสัญลักษณ์มากกว่าคำอธิบายสมบูรณ์ ตัวฉันมักนึกถึงฉากหนึ่งจาก 'Mushishi' ที่ความเงียบและธรรมชาติทำหน้าที่เหมือนตัวละครหนึ่ง — ความรู้สึกนั้นยังติดอยู่ในใจหลังวางหนังสือเสมอ

โชคดีที่ 'WandaVision' เป็นซีรีส์เดียวใน MCU ที่ตั้งใจเล่าเส้นเรื่องของ Scarlet Witch อย่างละเอียดและมีมุมมองทางอารมณ์ที่ชัดเจนที่สุด เพราะมันไม่ได้มองเธอแค่เป็นตัวละครพลังวิเศษในสนามรบ แต่ลงลึกถึงการสูญเสีย การสูญเสียตัวตน และการสร้างโลกแทนความเจ็บปวด ในฐานะแฟนที่ติดตามมาจากฉากเปิดตัวใน 'Avengers: Age of Ultron' ฉันรู้สึกว่า 'WandaVision' คือการสะสมชิ้นส่วนทั้งหมดของเธอ—ทั้งพลัง ความเศร้า และความโกรธ—แล้วมาทำเป็นภาพที่เข้าใจได้และทรงพลัง ซีรีส์เลือกใช้สไตล์ซิทคอมเป็นเครื่องมือเล่าเรื่องอย่างแยบยล ทำให้การเปลี่ยนจากฉากขาวดำไปสู่ความจริงที่บิดเบี้ยวมีน้ำหนักทางอารมณ์ และการแสดงของ Elizabeth Olsen กับ Paul Bettany ก็ทำให้ความสัมพันธ์ของ Wanda กับ Vision มีความสมจริงและเจ็บปวดมากกว่าที่เห็นในหนังโรงหลายเรื่อง มองจากมุมของต้นฉบับในหนังสือการ์ตูน เรื่องราวของ Scarlet Witch ถูกขยายในหลายอาร์คที่มีน้ำหนัก เช่น 'Avengers: Disassembled' ซึ่งแสดงให้เห็นการล่มสลายของทีมและบทบาทของเธอในการเกิดเหตุการณ์ใหญ่ ตามด้วย 'House of M' ที่ผลักดันให้เธอกลายเป็นตัวละครที่สามารถเปลี่ยนความเป็นจริงได้จนโลกสั่นคลอน และมินิซีรีส์อย่าง 'The Vision and the Scarlet Witch' ช่วยเติมมุมชีวิตคู่และความทรงจำของทั้งสองคน การดูงานทั้งสองรูปแบบ—ซีรีส์ทีวีและคอมมิค—ทำให้เข้าใจว่า MCU เลือกจะดัดแปลงแง่มุมไหนของเธอ: ซีรีส์เน้นการเยียวยาและจิตใจ ขณะที่คอมมิคบางครั้งโฟกัสผลลัพธ์ของพลังที่ไร้การกักเก็บ ทั้งสองมุมรวมกันช่วยให้เห็นว่า Scarlet Witch เป็นตัวละครที่มีความซับซ้อนทั้งทางอำนาจและทางจิตใจ นอกจาก 'WandaVision' แล้ว การตามดูภาพยนตร์อย่าง 'Avengers: Infinity War' และ 'Avengers: Endgame' ก็ช่วยให้เห็นด้านการต่อสู้และศักยภาพพลังของเธอในสนามรบ แต่ถาต้องเลือกว่าอยากเข้าใจแก่นแท้ของตัวละครนี้จากที่ไหน ผมมักแนะนำให้เริ่มที่ 'Avengers: Age of Ultron' เป็นพื้นฐานแนะนำตัว แล้วลงลึกด้วย 'WandaVision' เพื่อรับรู้ที่มาของความเจ็บปวดและการเปลี่ยนแปลง หลังจากนั้น 'Doctor Strange in the Multiverse of Madness' จะให้ผลลัพธ์และผลสะเทือนจากการตัดสินใจของเธอในระดับจักรวาล การเรียงลำดับแบบนี้ช่วยให้เรื่องราวมีน้ำหนักและต่อเนื่องในแง่ตัวละครมากขึ้น โดยสรุป ถ้าต้องชี้ชัดว่าซีรีส์ไหนเล่าเรื่องหลักของ Scarlet Witch ให้ชัดเจนที่สุด คำตอบคือ 'WandaVision'—มันให้ทั้งมิติอารมณ์ พื้นที่สำหรับประสบการณ์ส่วนบุคคลของเธอ และการเชื่อมโยงไปสู่เหตุการณ์ที่ใหญ่กว่าในจักรวาล ฉันรู้สึกว่าเมื่อดูจบแล้วจะเข้าใจทั้งความเป็นมนุษย์และความอันตรายของพลังที่ไม่มีการเยียวยา เป็นการเดินทางที่ทำให้หัวใจสลายและชวนคิดไปพร้อมกัน

เสียงเปียโนและสายไวโอลินท่อนซ้ำ ๆ ของ 'Lux Aeterna' สะกิดให้ความเศร้าและแรงกดดันค่อย ๆ พอกพูนในอกฉันเหมือนคลื่นที่ไม่หยุด ฉันชอบจินตนาการว่าเมื่อ Wanda ยืนท่ามกลางพลังที่ทะลัก ภาพเงาอดีตกับความเจ็บปวดจะถูกฉายขึ้นพร้อมกับคอร์ดที่ยาวกว่าปกติ เพลงชิ้นนี้มีทั้งความสวยงามและความทรมานในเวลาเดียวกัน มันไม่ต้องการคำอธิบายเยอะ — เสียงมันบอกทุกอย่างแทนคำพูด เหมาะกับช่วงที่ตัวละครสูญเสียการควบคุมและถูกกลืนด้วยอารมณ์ ระดับไดนามิกของ 'Lux Aeterna' ทำให้ฉันเห็นภาพการขึ้นลงของอำนาจและจิตใจได้ชัดเจน ทั้งการบิดเบือนความเป็นจริงและความเปราะบางภายใน จะยกให้เป็นเพลงประกอบส่วนตัวเวลาต้องการสื่อความรู้สึกหนัก ๆ ของ Wanda ต่อความสูญเสียและความโกรธที่เปลี่ยนเป็นพลัง