LOGIN
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัว" หญิงสาวพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางยังคงนิ่งเฉย ลุกขึ้นจากโซฟาทำท่าจะเดินออกไป แต่... "เดี๋ยว..." เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเรียกคนตัวเล็กขึ้นทำให้พราวดาวชะงักเท้า แต่แล้วก็ต้องนิ่งไปกับประโยคต่อมาที่ได้ยิน "...เธอยังไม่ได้จ่ายดอกเบี้ยครั้งสุดท้าย"

เฉิงเข่อซิง เติบโตมาในครอบครัวของฝ่ายมารดา เธอถูกเลี้ยงดูโดยมารดาและท่านลุงท่านน้าทั้งหลายเป็นคนคอยเลี้ยงดูและสั่งสอน เธอเคยถามถึงพ่อผู้ให้กำเนิดของตนเองจากมารดาครั้งหนึ่ง จนสามารถล่วงรู้ว่าบิดาของตนเองคือใครและอยู่ที่ใด นางจึงตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่า จะเดินทางไปพบหน้าบิดาของตนเองสักครั้ง!!!
เพราะพี่ชายของเธอทำน้องสาวสุดรักเขาเจ็บปวด น้องสาวของมันอย่างเธอก็ต้องเจอชะตาชีวิตไม่ต่างกัน
ภาคมองหน้าเลขาบนตัก ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่ตอนนี้กูขอเอาก่อนได้ไหมวะ ตอนนี้เขาแข็งจนทนไม่ไหว อะไรก็ได้ไม่ว่าจะมือ จะรู จะอะไรก็ช่าง..แม่ง! ขอกูแตกก่อน ไม่ได้แตกมานาน คนที่เคยคิดว่าจะไม่กินไก่ของตัวเองชักเริ่มร้อนรน "ไม่พูดก็ไม่พูด ช่วยหน่อยได้ไหม มือก็ได้" ภาคขออย่างหน้าไม่อายเพราะ ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว "ทำยังไงคะ" รริดาหันหน้าไปมองเขา ดูจากอาการปวดร้าวของเขาแล้ว เธอก็สงสารเขาไม่ใช่น้อย แค่ใช้มือก็คงพอได้ เธอก็เคยดูมาบ้างในคลิปโป๊ต่างๆ ที่มีการใช้มือ "ผมขอถอดกางเกงก่อนนะ" ภาคถอดเสื้อกับกางเกงพาดไว้กับราวแขวนผ้า จากนั้นเขาก็มานั่งพิงหัวเตียง "..." รริดามองผู้ชายที่สวมกางเกงในบรีฟสีขาว แบบรัดแน่นพอดีตัวจนมองเห็นอะไรต่ออะไรที่ขดเป็นลำอยู่ภายใต้กางเกงใน ไหนบอกว่าไม่แข็งไง นี่มันขยายเต็มตัวแล้วมั้ง เพราะปลายหัวพ้นขอบกางเกงในออกมาแล้ว "คุณ ถอดชุดไหม เดี๋ยวชุดยับ" เขาถาม "ไม่! ฉันแค่ใช้มือชุดจะยับได้ไง"
ทันทีที่ฉินเจียวเยี่ยนข้ามมิติมา ก็จัดการรวบหัวรวบหางท่านอ๋องเจ้าสำราญที่เป็นพระเอกธงแดงของละครสั้นแพลตฟอร์มออนไลน์ที่นางกำลังเล่นละครอยู่ จะทำอย่างไรดี เพราะตัวละครที่นางข้ามมานั้น มันไม่ใช่นางเอก แต่เป็นนางร้ายที่โดนปักธงตายต่างหาก แถมยังเป็นธงตายจากท่านอ๋องที่นางกำลังนั่งคร่อมอยู่ด้วย เอาเถอะ ธงตายนั้นเป็นเรื่องของอนาคต แต่ซิกแพคแน่น ๆ ใต้ร่างนี้ เป็นเรื่องปัจจุบัน กองทัพต้องเดินด้วยท้อง นางขอกินให้หนำใจก่อน เรื่องที่เหลือค่อยว่ากัน!? ..... เมื่อครู่ ใครเป็นคนพูด แม่นางตรงหน้าก็ไม่ได้ขยับปากแต่อย่างใด แต่เหตุใด ข้าจึงได้ยินเสียงเล่า? หรือว่า... นี่คือเสียงในใจของนาง?