นักเขียนของฟินน์ บุฟเฟ่ต์ ให้สัมภาษณ์เรื่องแรงบันดาลใจอย่างไร

พอได้ยินชื่อ 'ฟินน์ บุฟเฟ่ต์' ครั้งแรกก็อดตื่นเต้นไม่ได้ เพราะชื่อนี้มีเสน่ห์แบบที่ชวนให้จินตนาการฉากสีสันและตัวละครแปลกๆ ขึ้นมาได้ทันที จากที่ติดตามข่าวและกระแสในกลุ่มแฟน ยังไม่เห็นการประกาศการดัดแปลงเป็นอนิเมะหรือซีรีส์อย่างเป็นทางการ แต่สิ่งที่น่าสนใจคืองานแนวนี้มักจะมีเส้นทางหลายแบบ—อาจเริ่มจากฟอร์มออนไลน์ กลายเป็นนิยายหรือมังงะ แล้วค่อยถูกซื้อสิทธิ์ไปทำอนิเมะ เช่นเดียวกับกระบวนการของ 'Beastars' ที่กลายเป็นอนิเมะหลังจากผลงานต้นฉบับได้รับความนิยม ถ้าจะพูดตามใจอยาก ในหัวผมมองเห็นภาพอนิเมะสไตล์สีจัดและจังหวะตัดต่อเร็วๆ ที่ช่วยเก็บรายละเอียดบุคลิกตัวละครได้ดี แต่ถ้าเป็นซีรีส์คนแสดง อาจต้องปรับโทนเรื่องและการเล่าให้เข้ากับข้อจำกัดของโลกจริง ไม่ว่าจะลงท้ายแบบไหนก็หวังว่าจะมีข่าวดีในอนาคต เพราะเนื้อเรื่องแบบนี้มีศักยภาพพอให้กลายเป็นผลงานที่คนจดจำได้ไม่ยาก

ลองนึกภาพว่าฉันยืนอยู่หน้าชั้นวางฟิกเกอร์ในร้านเก่าๆ แล้วถามตัวเองว่าสินค้าอย่างเป็นทางการของ 'ฟินน์ บุฟเฟ่ต์' มีกี่รุ่นที่เคยออก — คำตอบตรงนี้คือต้องเริ่มจากแหล่งหลักก่อน: เว็บไซต์เจ้าของผลงานหรือเพจผู้สร้างเป็นจุดเช็กอันดับหนึ่งเสมอ โดยเฉพาะถ้ามีผู้ผลิตฟิกเกอร์ชื่อดังสังกัดอยู่ เช่น Good Smile, Kotobukiya หรือ Bandai Spirits จะมักประกาศข่าวและลิงก์พรีออเดอร์ไว้บนหน้าเว็บและโซเชียล ผมชอบตามร้านกลางและร้านนำเข้าอย่าง AmiAmi, HobbyLink Japan, Mandarake สำหรับของออกใหม่และของมือสอง รวมถึงตลาดประมูลของญี่ปุ่นหรือ eBay สำหรับรุ่นตกรุ่นที่หมดพรีออเดอร์ไปแล้ว ถ้าอยากได้ของใหม่ก็ต้องจับตาช่วงพรีออเดอร์ เพราะสินค้าบางรุ่นเปิดรับจำนวนน้อยแล้วปิดเร็วมาก ส่วนในไทย ร้านของเล่นสะสมและกลุ่มคนสะสมบนเฟซบุ๊กกับไลน์มักมีการสั่งรวมและนำเข้าให้ หาตัวแทนที่น่าเชื่อถือก่อนโอนเงิน ถ้าหากไม่มีฟิกเกอร์อย่างเป็นทางการจริงๆ ทางเลือกที่ผมเคยใช้คือคอมมิชชั่นงานโมดิฟายหรือ garage kit แต่ต้องระวังเรื่องลิขสิทธิ์และคุณภาพ เพราะบางงานทำมืออาจต่างจากงานของผู้ผลิตใหญ่พอสมควร — สรุปคือเริ่มจากหน้าเพจผู้สร้าง ตรวจสอบผู้ผลิตที่มีชื่อเสียง แล้วค่อยตามร้านนำเข้าและตลาดมือสอง ถ้าโชคดีจะได้รุ่นพิเศษที่หาไม่ได้ง่ายๆ

ชื่อ 'ฟินน์ บุฟเฟ่ต์' ทำให้คิดถึงตัวเอกหนุ่มเร่ร่อนบนแม่น้ำมากกว่าจะเป็นชื่อจากนิยายร่วมสมัย เรื่องที่ใกล้เคียงที่สุดในความคิดของผมคือภาพจำของการผจญภัยแบบคลาสสิกอย่างที่เห็นใน 'Adventures of Huckleberry Finn' ของ Mark Twain ซึ่งเล่าเรื่องการเดินทางที่เปลี่ยนชีวิตของเด็กหนุ่มและประเด็นสังคมรอบตัว เขาไม่ได้เป็นฮีโร่สมบูรณ์แบบแต่เป็นกระจกสะท้อนความเป็นมนุษย์และความขัดแย้งในยุคสมัยนั้น ประเด็นที่ทำให้ผมชอบงานชิ้นนี้คือการใช้การเดินทางเป็นตัวพาให้ตัวละครต้องเผชิญความเชื่อและบรรทัดฐานของสังคม ในกรณีของชื่อที่ถูกถาม ผมมองว่าน่าจะเป็นความสับสนระหว่างชื่อภาษาอังกฤษและการแปลจนออกมาเป็นรูปแบบที่ดูคละเคล้า หากอยากจับแก่นจริงๆ ให้มองหาธีมของการเติบโต ความเป็นอิสระ และมิตรภาพที่ไม่ถูกกำหนดด้วยตำแหน่งทางสังคม จะช่วยให้เข้าใจตัวตนของตัวละครได้ชัดขึ้น

หลังจากพลิกหน้าสุดท้ายของ 'ฟินน์ บุฟเฟ่ต์' ครั้งแรก ราเอลคือชื่อที่ลอยเข้ามาในหัวก่อนเลย ในมุมของแฟนเด็กใหม่ ราเอลเป็นแบบตัวละครรองที่ทำงานได้ครบเครื่อง—ไม่หวือหวาแต่คอยเติมพื้นที่ว่างให้โลกเรื่องดูสมจริงมากขึ้น เสน่ห์ของเขามาจากการเป็นเพื่อนที่ไม่ต้องพูดเยอะแต่ทำให้รู้สึกปลอดภัย เหตุการณ์ที่เขาพุ่งเข้าช่วยฟินน์กลางสะพานขาดในเล่มกลาง ๆ ยังคงตราตรึงเพราะมันเผยทั้งความกลัวและความกล้าในคน ๆ เดียวกัน ซึ่งฉันชอบคือการเขียนให้เราได้เห็นแง่มุมของตัวละครรองผ่านการกระทำแทนบทพูดยาว ๆ อ่านแล้วเกิดอยากให้มีสปินออฟสั้น ๆ เล่าเรื่องในมุมราเอลบ้าง เพราะว่าเรื่องเล็ก ๆ ที่เขาทำซ้ำ ๆ มันสะท้อนความเป็นมนุษย์ได้ดี และนั่นทำให้เขากลายเป็นตัวละครที่แฟนคลับจดจำสุด ๆ โดยไม่ต้องเป็นพระเอกหรือวายร้ายเลย

มิวสิกธีมของฟินน์ บุฟเฟ่ต์แบบแรกที่ผมจะพูดถึงเป็นแทร็กเปิดที่ฉุดให้เข้ามาในโลกของตัวละครได้ทันที สิ่งที่ทำให้ผมหลงเป็นพิเศษคือแทร็ก 'Finn Overture' — เสียงสตริงค่อยๆ บรรยายความกระตือรือร้นแบบเด็กหนุ่มที่อยากลองทุกอย่าง และมีเมโลดี้เปียโนสั้นๆ ที่แทรกความอบอุ่นเหมือนอาหารจานโปรด ภาพรวมของเพลงนี้คือการวางกรอบอารมณ์: ขณะฟังจะเห็นภาพซีนเปิดเรื่องที่ฟินน์วิ่งมุ่งสู่บรรยากาศใหม่ๆ อีกสองแทร็กที่ผมถือว่าเป็นหัวใจของ OST คือ 'Buffet at Dusk' ซึ่งถ่ายทอดความเงียบสงบและความอิ่มใจหลังวันวุ่น และ 'Carnival on the Pier' ที่มีจังหวะสนุก องค์ประกอบเครื่องลมและกลองสั้นๆ ทำให้ฉากงานวัดหรือมาร์เก็ตกลางคืนมีชีวิต ผมมักฟังแทร็กเหล่านี้สลับกันระหว่างเขียนหรือทำงาน เพราะมันเติมพลังโดยไม่ดึงความสนใจจนเกินไป