นักเขียนอธิบายลุงดำ คนสวน อย่างไรในการสัมภาษณ์

ฉันจำได้ชัดว่าเมื่อแรกอ่านคำโปรยของ 'เริง รัก กับ คนสวน' มันก็สะกิดว่าคงไม่ใช่งานสำหรับเด็กนักเรียนทั่วไป เนื้อหาในเล่มมีทั้งฉากโรแมนติกที่ค่อนข้างเปิดเผย ภาษาและการสื่อความรู้สึกทางเพศที่ตรงไปตรงมา รวมถึงประเด็นความสัมพันธ์ผู้ใหญ่-ผู้รับใช้ที่อาจกระทบต่อการรับรู้ของผู้อ่านอายุน้อย ดังนั้นการจัดเรตที่ฉันเห็นบนแพลตฟอร์มขายหนังสือมักจะระบุเป็น 'สำหรับผู้ใหญ่' หรือแปะป้าย 18+ เพื่อเตือนว่าควรมีความพร้อมทางอารมณ์ก่อนอ่าน สำหรับฉันการจัดแบบนี้สมเหตุสมผล เพราะมันช่วยกรองกลุ่มผู้อ่าน และทำให้ผู้ที่คาดหวังเนื้อหาเบาๆ ไม่เผลอเข้าไปเจอฉากที่อาจทำให้ไม่สบายใจ การตั้งเรตยังเป็นสัญญาณว่าผู้แต่งตั้งใจจะนำเสนอความสัมพันธ์และฉากที่สุกงอมกว่าแนวรักใสๆ ซึ่งถ้าจะอ่านด้วยความเข้าใจ ควรเตรียมตัวทั้งมุมมองและความเป็นผู้ใหญ่พอสมควร

ฉันจำได้ครั้งแรกที่เห็นโปสเตอร์ของ 'เริง รัก กับ คนสวน' ในงานเล็กๆ ของนักอ่านท้องถิ่น แล้วตั้งใจว่าจะตามหาของลิขสิทธิ์ให้ครบคอลเล็กชัน เพราะของแท้มักให้ความรู้สึกต่างจากของเถื่อนมาก หนึ่งในทางที่ชัดเจนที่สุดคือร้านของสำนักพิมพ์โดยตรงหรือเว็บช็อปของผู้ถือลิขสิทธิ์ ซึ่งมักมีทั้งหนังสือรูปเล่ม กล่องชุดพิเศษ และสินค้าที่ออกแบบร่วมกับแบรนด์อื่นๆ นอกจากนี้บูทอย่างเป็นทางการตามงานมหกรรมหนังสือหรืองานแฟร์มังงะมักนำสินค้าพิเศษมาขายด้วย เวลาเลือกชิ้นไหนก็จะดูสัญลักษณ์ลิขสิทธิ์หรือโลโก้ของสำนักพิมพ์บนสินค้า ถ้าอยากได้ความแน่นอนมากที่สุด ให้เลือกซื้อจากช่องทางที่ผู้สร้างหรือสำนักพิมพ์ประกาศไว้โดยตรง การได้จับของจริงที่ออกโดยเจ้าของลิขสิทธิ์มันให้ความสุขแบบแฟนๆ ที่ต่างจากการสะสมแบบอื่นนะ

เรื่องนี้เป็นชื่อที่เคยเจอในหลายรูปแบบ ทั้งนิยายแยกเล่มและมังงะที่ใช้คอนเซ็ปต์มังกรสีดำเป็นแกนกลาง แต่ถ้าพูดถึงเวอร์ชันนิยายที่ผมหลงใหล มันมักจะเป็นแฟนตาซีเข้มข้นที่เล่าเรื่องการผูกพันระหว่างมนุษย์กับมังกรและการเมืองในอาณาจักร ในฉบับนิยายที่ผมอ่าน ตัวเอกมักจะเริ่มต้นจากชีวิตที่ลำบาก แล้วบังเอิญพบไข่มังกรสีดำหรือรอยสักที่เชื่อมโยงกับมังกรนั้น การผูกพันเกิดขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป—ไม่ใช่แค่ความเก่งกาจทางพละกำลัง แต่เป็นการแลกเปลี่ยนความทรงจำและความเจ็บปวด ทำให้ตัวเอกต้องตัดสินใจเลือกระหว่างอำนาจกับความเป็นมนุษย์ เรื่องมักจะพาไปเจอฉากการเมืองที่โหดร้าย: ขุนนางหักหลัง ฝ่ายศาสนาเกลียดชังสิ่งที่ไม่เข้าใจ และสงครามที่ทำให้มิตรกลายเป็นศัตรู สิ่งที่ทำให้ฉบับนิยายโดดเด่นสำหรับผมคือการใส่รายละเอียดความสัมพันธ์ระหว่างมังกรกับคน—มีฉากที่มังกรไม่ใช่เพียงอาวุธ แต่เป็นผู้รำลึกอดีตหรือผู้รักษาคำสาบาน บทบรรยายบางตอนให้ความรู้สึกราวกับอ่านเทพนิยายโบราณที่ถูกตัดเข้มข้นขึ้น เปรียบเทียบง่าย ๆ คล้ายการผสมกันระหว่างความอบอุ่นเชิงความผูกพันแบบ 'How to Train Your Dragon' กับโทนการเดินเรื่องแบบ 'The Name of the Wind' ที่เน้นความภายในและการเดินทางค้นหาตัวตน ท้ายที่สุดฉบับนิยายของ 'มังกรดำ' ที่ผมชอบจบด้วยการให้ตัวเอกต้องเลือกระหว่างการใช้พลังเพื่อแก้แค้นหรือการให้โอกาสเพื่อสร้างโลกใหม่ ฉากปิดไม่หวือหวาแต่กินใจ เหลือความหมายให้คิดต่ออีกนาน

ฉันรู้สึกว่าฉากจบของ 'นิยาย นั่งตัก คุณลุง' ทำหน้าที่เหมือนกระจกเงาให้คนอ่านมองตัวเองมากกว่าจะเป็นการให้คำตอบตรงๆ บทสุดท้ายนั้นมีทั้งรอยยิ้มและบาดแผลปนกัน — มีการคืนความอบอุ่นระหว่างตัวละครหลักที่เคยห่างเหิน แต่ก็มีความรู้สึกสูญเสียบางอย่างที่ยังคงค้างคาในอากาศ ฉากที่ดูเหมือนจะเป็นการประนีประนอมระหว่างอดีตกับปัจจุบันทำให้ฉันยิ้มได้ แต่ไม่ใช่รอยยิ้มที่ปลอดโปร่งเต็มร้อย มันเป็นรอยยิ้มที่ตระหนักว่าไม่สามารถแก้ไขทุกอย่างได้ แต่เลือกที่จะอยู่กับความไม่สมบูรณ์นั้นด้วยความอ่อนโยนแทน สุดท้ายฉันออกมาพร้อมความรู้สึกอุ่นผสมเศร้า — แบบที่เรียกว่าเบิตเทอร์สวีท เพราะเรื่องไม่ได้ให้ความสุขฉาบฉวย แต่ให้การเยียวยาแบบค่อยเป็นค่อยไป ซึ่งสำหรับฉันแล้วนั่นถือว่าสวยงามในแบบของมัน

เรื่องราวใน 'เริง รัก กับ คนสวน' ถูกเล่าเหมือนนิทานรักที่เติบโตจากความเงียบของสวนสวยและการกระทำเล็กๆ ที่พูดแทนคำพูดใหญ่ๆ ฉันคิดว่าจุดเริ่มต้นคือการพบกันโดยบังเอิญ ระหว่างคนที่หัวใจบอบช้ำกับคนที่ใช้มือเยียวยาทุกสิ่งผ่านการปลูกต้นไม้ เงื่อนไขของสังคมและความคาดหวังจากคนรอบข้างเป็นแรงเสียดทาน แต่ทั้งคู่ค่อยๆ เรียนรู้ที่จะสื่อสารผ่านการดูแลพื้นที่ร่วมกัน ตั้งแต่การรดน้ำจนถึงการตัดแต่งกิ่งที่แสดงถึงความใส่ใจและการยอมรับ ตอนกลางเรื่องจะมีความขัดแย้งชัดเจน ทั้งเรื่องครอบครัวและความภาคภูมิใจที่ต้องสั่นคลอน ความหวังและความกลัวสลับกัน แต่ส่วนที่ฉันชอบคือบทสุดท้ายซึ่งไม่จำเป็นต้องโรแมนติกแบบจบลงด้วยงานวิวาห์ มันจบด้วยความเข้าใจว่าแต่ละคนเติบโตไปด้วยกันอย่างช้าๆ และสวนก็ยังคงเป็นสถานที่ที่ทั้งคู่กลับมาพบกันเสมอ — ฉากธรรมดาที่เต็มไปด้วยความหมายยังคงตราตรึงใจฉัน

โอ้ เห็นภาพเสือดาวดำทองในความฝันแล้วใจฉันกระตุกทุกที — ฉันเคยฝันแบบนี้บ่อยพอที่จะรู้สึกว่ามันส่งบางอย่างมาให้จริง ๆ สำหรับฉัน สีดำของเสือดาวมักสื่อถึงด้านมืดหรือสิ่งที่ซ่อนอยู่ในจิตใจ เรามักเรียกมันว่าเงา (shadow) — ความกลัว ความปรารถนาที่ปฏิเสธ หรือพลังที่ยังไม่ได้ใช้ ขณะที่สีทองทำให้ฉันนึกถึงคุณค่า โอกาส ความมั่งคั่ง หรือความเฉลียวฉลาด เมื่อสองสีมารวมกันในรูปลักษณ์เดียว มันเหมือนการบอกว่ามีพลังอันทรงคุณค่าแต่มาพร้อมกับความลึกลับหรือความเสี่ยง นอกจากสัญลักษณ์สีแล้ว ลักษณะของเสือดาวในฝันสำคัญมาก: ถ้ามันสงบนิ่งและดูภูมิฐาน ฉันจะอ่านออกว่าเป็นสัญญาณของศักยภาพที่กำลังรอเวลาให้ฉันใช้ ถ้ามันกำลังก้าวเข้ามาอย่างคุกคาม ก็อาจเป็นสัญญาณเตือนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ งาน หรือทางเลือกที่ฉันกำลังหลีกเลี่ยง โดยส่วนตัวฉันมักจดบันทึกอารมณ์และสถานการณ์ก่อนตื่น เพราะรายละเอียดเล็ก ๆ นำไปสู่ความหมายที่ชัดเจนกว่าแค่สีเดียวเท่านั้น

เคยลองอ่าน '25 คนสวนฟรี' ในรูปแบบมินิซีรีส์ที่แบ่งเป็นตอนสั้นๆ ครั้งแรกที่เปิดอ่านบนเว็บไซต์แฟนฟิค เจอเนื้อหาที่กระชับแต่เต็มไปด้วยรายละเอียดชีวิตคนสวนที่สัมพันธ์กัน สิ่งที่น่าสนใจคือการอ่านแบบจับคู่บทความสองตอนที่เชื่อมโยงกัน เช่น ตอนแรกกับตอนสุดท้ายที่สะท้อนภาพชีวิตคนสวนคนเดียวกันในเวลาต่างกัน ทำให้เห็นพัฒนาการของตัวละครแม้มีพื้นที่เล่าเรื่องจำกัด

ดอกกุหลาบสีดำมีความลึกลับที่ดึงดูดใจมากกว่าสีอื่นๆ แท้จริงแล้วมันไม่ใช่สีดำสนิท แต่เป็นสีแดงเข้มจนดูคล้ายดำเมื่ออยู่ในแสงน้อย ความพิเศษอยู่ที่กระบวนการปลูกที่ต้องควบคุมแสงและอุณหภูมิตลอดจนการเลือกสายพันธุ์เฉพาะ ต่างจากกุหลาบทั่วไปที่ปลูกง่ายกว่า ในทางสัญลักษณ์มันสื่อถึงความเศร้าในบางวัฒนธรรม แต่ก็หมายถึงการเริ่มต้นใหม่หรือพลังลึกลับในบางบริบทเช่นกัน