นา รู โตะ สงครามโลก นินจา เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอะไร

ซินหยาน นักฆ่าสาวที่ทำภารกิจสุดท้ายเสร็จสิ้นแล้วโดนองค์กรสั่งเก็บ เธอตื่นขึ้นอีกครั้งในร่างของ จางซินหยาน บุตรสาวของช่างไม้ในหมู่บ้าน ฟาตง

ในชาติก่อน ซูชิงลั่วเป็นบุตรสาวของเศรษฐีอันดับหนึ่งในจินหลิง แต่เนื่องด้วยบิดามารดาเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก นางจึงจำใจต้องไปพึ่งพาครอบครัวฝั่งยายของนางที่อยู่ในเมืองหลวงและถูกให้หมั้นหมายกับลู่เหยียนที่มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้อง คิดไม่ถึงว่าลู่เหยียนจะแอบซุกเมียน้อยเอาไว้ ทำให้นางต้องตายทั้งกลม ในชาตินี้ ซูชิงลั่วตัดสินใจแน่วแน่ที่จะถอนหมั้นกับลู่เหยียน แต่กลับถูกน้าหญิงของเธอบังคับให้ต้องแต่งงานกับคนเลวอีก ในขณะที่นางกำลังไม่รู้จะทำอย่างไรดี ลู่เหิงจือ อัครมหาเสนาบดีก็เสนอให้นางแต่งงานหลอกๆ กับเขา ชาวเมืองหลวงทุกคนต่างรู้ว่า ลู่เหิงจือเป็นคนเยือกเย็นและหยิ่งทะนง จิตใจโหดเหี้ยม ไม่ใกล้ชิดสตรี มีข่าวลือว่าเคยมีสาวใช้คนหนึ่งพยายามให้ท่าเขา แต่กลับถูกเขาสั่งประหารในทันที ลู่เหิงจือกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า "เราสองคนต่างก็แต่งงานกันเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง และข้าจะปล่อยเจ้าเป็นอิสระในอีกสามถึงห้าปีข้างหน้า" ซูชิงลั่วหมดหนทาง ได้แต่กัดฟันยอมรับข้อเสนอ คิดไม่ถึงว่าหลังจากแต่งงานไปได้ไม่นาน ลู่เหิงจือกลับกอดนางไว้ในอ้อมแขน บรรยากาศในห้องเปลี่ยนไปอย่างชวนฝัน นางพูดเสียงหลง "ไหนบอกว่าแต่งกันหลอกๆ อย่างไร..." ลู่เหิงจือเลิกคิ้ว "ก็แค่ทำให้เรื่องหลอกกลายเป็นเรื่องจริง จะเป็นไรไป?"

ทรายครูสาวแสนเรียบร้อยมองเผินๆอาจไม่เห็นความต้องการด้านมืดของเธอแต่ใครจะรู้ว่าภายใต้ความเจ้าระเบียบที่แสดงออกมานั้นแอบเก็บความต้องการทางเพศที่เกินคนรู้จักจะจินตนาการ

"คุณอยากทำอะไรล่ะ" "เล่นเกมไล่จับไง ใครแพ้ ดื่มหมดแก้ว ว่าไง กล้ารับคำท้าเจ้มั้ย" "ผมอายุมากกว่าคุณสี่ปี" แป้งทำตาหวานใส่เขาพร้อมกับยกนิ้วชี้ส่ายไปมาอย่างยั่วยวนก่อนจะใช้นิ้วนั่นมาประทับที่ปากเขาอย่างลืมตัว "อย่าพึ่งพูดสิ ยังไม่เริ่มเลย อยากกินแล้วเหรอ" เขามองที่ริมฝีปากที่เซ็กซี่นั้นจนกระทั่งชุดเดรสเข้ารูปของเธอซึ่งตอนนี้เกือบจะหลุดเต็มทีแล้วเพราะคอมันกว้าง "แล้วถ้าอยากกิน จะได้กินเหรอ" "ได้กินสิ เข้ามาในห้องก่อน แล้วจะให้กิน อ๊าา อย่าพึ่งรีบสิ" "ผมอยากกินเดี๋ยวนี้เลย"

[ทรมานก่อนแล้วค่อยสะใจ] เฉียวเนี่ยนเป็นแก้วตาดวงใจของจวนโหวมาสิบห้าปี แต่วันนั้นจู่ๆ ก็ได้รับแจ้งว่าตัวเองเป็นแค่บุตรสาวตัวปลอม ตั้งแต่นั้นมา พ่อแม่ที่รักและทะนุถนอมนางก็กลายเป็นของหลินยวน พี่ชายที่รักและทะนุถนอมนางก็ผลักนางลงจากเรือนเพื่อหลินยวน แม้แต่คู่หมั้นของนาง แม่ทัพเซียว ที่ถูกแต่งตั้งเพราะผลงานก็ยังเลือกที่จะยืนอยู่ข้างหลินยวน เพื่อหลินยวน พวกเขาได้แต่มองดูนางถูกใส่ร้ายอย่างไม่สะทกสะท้าน ปล่อยให้นางถูกปรับให้เป็นทาสในกรมซักล้างเป็นเวลาสามปีเต็ม ไม่ถามไม่ไถ่เลย ใครจะคิดว่าวันหนึ่งหลังจากสามปีผ่านไป ท่านโหวและภรรยาของเขากลับร้องไห้ต่อหน้านาง “เนี่ยนเนี่ยน พ่อกับแม่ทำผิดแล้ว กลับบ้านกับพ่อและแม่เถอะนะ” ท่านโหวน้อยที่หยิ่งผยองมาตลอดคุกเข่าอยู่นอกประตูของนางทั้งคืน "เนี่ยนเนี่ยน เจ้าให้อภัยพี่ได้ไหม?" แม่ทัพเซียวผู้มีผลงานยอดเยี่ยมทางด้านรบยิ่งเดินมาหานางพร้อมกับบาดแผลที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด “เนี่ยนเนี่ยน เจ้าสงสารข้าหน่อย มองข้าอีกสักครั้งจะได้ไหม?” แต่หัวใจของนางได้ตายไปในวันและคืนที่นับไม่ถ้วนในช่วงสามปีที่ผ่านมาแล้ว ปวดใจหรือ? เฮอะ ตายเป็นขี้เถ้าสิถึงจะดี! หลังจากนั้น เฉียวเนี่ยนก็ได้พบกับผู้ชายที่ดวงตาเต็มไปด้วยนาง มองท่าทางที่มีความสุขของนาง แต่คนรู้จักเก่าเหล่านั้นกลับไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่ก้าวเดียว เพราะกลัวว่าในอนาคต พวกเขาจะไม่ได้เห็นหน้านางแม้กระทั้งยืนมองจากที่ไกลๆ ...

“มานี่สิ มาให้ข้ากอดเจ้าหน่อย” เมื่อเห็นหลินซวงเอ๋อร์ตัวสั่นเทาอยู่ตรงหน้า เยี่ยเป่ยเฉิงก็ระงับความบ้าคลั่งในนัยน์ตาเอาไว้ เป็นที่รู้กันโดยทั่วไปว่า ท่านอ๋องเทพแห่งสงครามของต้าซ่งนั้นรักสันโดษ ไม่ฝักใฝ่อิสตรี แต่โปรดปรานหญิงรับใช้คนหนึ่ง ทะนุถนอมราวกับว่าเป็นสมบัติล้ำค่า หลินซวงเอ๋อร์เกิดมาในตระกูลที่ยากจน พอเกิดมาก็มีชีวิตที่ต่ำต้อย นางรู้ว่าตนไม่ควรหลงระเริงในความรักที่นายท่านมีให้ แต่นายท่านผู้นี้ สนับสนุนนาง ยอมลดเกียรติศักดิ์ศรีเมื่ออยู่ต่อหน้านาง อีกทั้งยังรักใคร่นางแต่เพียงผู้เดียว หลินซวงเอ๋อร์ตกตกที่นั่งลำบาก เพราะทั้งหัวใจนัยน์ตามีเพียงแต่เขาเท่านั้น แต่ต่อมา นายท่านได้พาสตรีผู้หนึ่งกลับมา สตรีผู้นั้นผิวงามสะอาด แถมยังมีศาสตร์ทางการแพทย์ที่เป็นเลิศ ชายที่นางรักสุดหัวใจกลับดุด่านาง ลงโทษนางเพราะสตรีผู้นั้น แถมยังต้องการจะส่งนางกลับบ้านเกิดเมืองนอนเพราะสตรีผู้นั้นอีกด้วย... หลังจากที่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น นางได้หายสาบสูญไป ทำให้นายท่านที่เดิมทีจะสมรสใหม่กลับคลุ้มคลั่งจนควบคุมตนเองไม่ได้ เมื่อพานพบกันอีกครา นางยืนอยู่บนแท่นสูง มีสถานะที่สูงศักดิ์ มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา ในนัยน์ตาไม่มีความรักอีกต่อไป อตีตนายท่านผู้สูงศักดิ์เย็นชาผลักนางเข้ากับกำแพง ถามนางด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ: "หลินซวงเอ๋อร์! เหตุใดเจ้าต้องทิ้งข้าด้วย? เหตุใดเจ้าถึงไม่รักข้าแล้ว?" หญิงรับใช้กระต่ายขาวน้อยผู้อ่อนโยนน่ารัก VS ท่านอ๋องหมาป่าดำจอมเผด็จการ~ 1V1รักแรกทั้งคู่