ฟิกเกอร์ โอคิตะ รุ่นไหนที่นักสะสมควรซื้อ

เพลงธีมของ 'Gintama' ที่มีฉากเกี่ยวกับโอคิตะมักถูกพูดถึงบ่อย ๆ ในวงแฟน ๆ เพราะดนตรีประกอบของฉากต่อสู้หรือฉากชวนเซอร์ไพรส์มักใส่อารมณ์ของตัวละครออกมาได้ชัดเจนมาก ความรู้สึกส่วนตัวคือเพลง OST ที่มักถูกยกให้เป็นเพลงประจำตัวของโอคิตะในหลาย ๆ ฉาก — เสียงซินธิไซเซอร์ผสมดนตรีบรรเลงแบบทันทีทันใด ทำให้ฉากเล็ก ๆ กลายเป็นโมเมนต์ที่คนจดจำได้ทันที ไม่เพียงแต่โทนดนตรีเท่านั้น แต่การใช้ธีมซ้ำในตอนที่เขาปรากฏก็ช่วยทำให้แฟน ๆ ผูกโยงเพลงกับคาแรกเตอร์ได้อย่างรวดเร็ว ถ้าอยากเริ่ม ฟังอัลบั้ม OST ของ 'Gintama' ที่รวมเพลงประกอบจากช่วงที่มีฉากชินเซงุมิไว้เยอะ ๆ จะได้เจอเพลงบรรยากาศที่คุ้นหู และถ้าชอบเสียงร้อง ก็ลองหาไอเมจซองของตัวละครที่ออกเป็นซิงเกิลหรือรวมในซีดีเดี่ยวของนักพากย์ เพราะบางเพลงจะเล่าแง่มุมของโอคิตะในแบบที่ OST ธรรมดาให้ไม่ได้ — นี่คือเหตุผลที่เพลงพวกนี้ยังถูกหยิบมาพูดถึงเสมอ ๆ

โอคิตะในมังงะต้นฉบับถูกย้ำให้เห็นเป็นตัวละครที่มีสองหน้าอย่างชัดเจน — ตาเขียวขบขันกับนิสัยซาดิสม์ที่ชอบแกล้งเพื่อน แต่เมื่อถึงเวลาทำหน้าที่กลับกลายเป็นนักสู้เฉียบขาดและมือโปร ฉันชอบมองเขาเหมือนคนที่ใส่หน้ากากความร่าเริงเพื่อปกปิดความจริงจังด้านใน แง่มุมที่ทำให้โอคิตะน่าสนใจคือนิสัยที่ขัดแย้งกับความรับผิดชอบ: เขาเป็นกัปตันกองหนึ่งของชินเซงุมิ แต่ก็ชอบแหย่ฮิจิกาตะจนดูเหมือนเด็กแสบ ในฉากบางตอนของมังงะ 'Gintama' จะเห็นว่าเขาไม่ลังเลเมื่อถึงเวลาต้องต่อสู้เพื่อหน้าที่หรือความเชื่อของตน ซึ่งทำให้บุคลิกที่ดูเป็นมุกกลายเป็นโลหะเย็นที่คมมาก สุดท้ายเมื่อมองแบบแฟน ๆ ฉันมองว่าโอคิตะเป็นตัวละครที่สร้างสมดุลระหว่างความตลกและความดาร์กได้เป็นอย่างดี — เขาไม่ได้เป็นแค่ตัวตลกในกลุ่ม แต่เป็นคนที่มีน้ำหนักเมื่อเรื่องเรียกร้อง การได้เห็นมุมจริงจังของเขาทุกครั้งทำให้รู้สึกว่าตัวละครนี้มีมิติและจับต้องได้มากขึ้น

เมื่อพูดถึงชื่อ 'โอคิตะ' ภาพแรกที่โผล่มาในหัวของฉันมักเป็นชายหนุ่มผู้มีทักษะดาบเยี่ยมในยุคปลายเอโดะ คนรุ่นเก่ามองว่าเขาเป็นหนึ่งในสมาชิกสำคัญของกลุ่มชินเซ็นกุมิ ความโดดเด่นอยู่ที่ความเร็วและความแม่นยำในการฟัน รวมกับบุคลิกที่เงียบขรึมและมีแววเศร้าซ่อนอยู่ ทำให้เรื่องราวของเขาถูกบอกเล่าต่อไปอย่างไม่รู้จบ ในมุมมองของคนชอบอ่านประวัติศาสตร์ โลกแห่งความจริงและตำนานมักปะปนกัน: ชื่อเสียงของเขามาจากการฝึกหนักและการเป็นหัวหน้าหน่วยดาบ แต่รายละเอียดชีวิตส่วนตัวกลับถูกคาดเดาและแต่งเติมโดยบรรดานักเล่าเรื่อง หลายงานนิยายและบทละครหยิบยกชะตากรรมของเขาไปใส่สีสัน ทั้งความอ่อนแอทางร่างกายที่แอบปะปนด้วยความเด็ดเดี่ยวเมื่อยามปะทะ กับภาพที่คนรุ่นหลังจินตนาการว่าเป็นฮีโร่ที่เสียสละ นี่แหละคือสิ่งที่ควรรู้: แยกให้ออกระหว่างข้อเท็จจริงพื้นฐานกับการตีความเชิงวรรณกรรม แล้วสนุกกับทั้งสองแบบไปพร้อมกัน

ผู้สร้างของ 'Gintama' เคยพูดถึงโอคิตะในเชิงที่ทำให้ผมมองตัวละครนี้แตกต่างจากภาพตลกบนหน้าจอ ความตั้งใจของผู้สร้างคือการให้โอคิตะเป็นตัวละครที่สองมิติ—ขำขันกับมุกตัดคอได้ในฉากหนึ่ง แต่ฉากต่อมาเขากลับสามารถสื่อความเศร้าและความซับซ้อนในตัวเองได้อย่างเฉียบคม สิ่งที่ทำให้ผมประทับใจจากการสัมภาษณ์คือการย้ำว่าผู้สร้างไม่ต้องการให้อธิบายโอคิตะด้วยคำเดียว พวกเขาเล่าว่าใช้รายละเอียดเล็กน้อย เช่น น้ำเสียง การแสดงออก และการวางมุก เพื่อสร้างตัวตนที่กระโดดจากตลกร้ายไปสู่ความจริงจังได้อย่างลื่นไหล นั่นทำให้เมื่อฉากดราม่ามาถึง ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับคนดูกลายเป็นของจริง ไม่ใช่แค่การหักมุกเท่ห์ ๆ ในฐานะแฟนที่ชอบจับรายละเอียด ผมเลยคิดว่าแนวทางแบบนี้คือเหตุผลที่โอคิตะอยู่ในใจคนดูได้ยาวนาน—เพราะตัวละครถูกออกแบบมาให้เป็นทั้งมีเสน่ห์และมีร่องรอยมนุษยธรรม จบลงแบบที่ทำให้ยิ้มและคิดตามพร้อมกัน

มีแฟนฟิคเกี่ยวกับ 'Touken Ranbu' ที่ตัวละครโอคิตะได้เรตติ้งสูงเยอะกว่าที่คาดไว้เสมอ เพราะคนเขียนมักจับเส้นบางอย่างของเขาแล้วเล่นกับมันจนโดนใจคนอ่าน เราเห็นแนวที่ได้รับคะแนนดี ๆ มักเป็นเรื่องที่ผสมระหว่างความเจ็บปวดในอดีตกับความอบอุ่นในปัจจุบัน เช่น AU ที่โอคิตะยังรับใช้ในยุคใหม่แล้วต้องเผชิญกับความทรงจำเดิม ๆ เรื่องพวกนี้จะเน้นบทบรรยายความรู้สึกภายในและใช้จังหวะการเปิดเผยความหลังเป็นทีเด็ด อีกกลุ่มที่มักได้เรตติ้งสูงคือพล็อตแบบ 'hurt/comfort' ที่โอคิตะโดนทำร้ายจิตใจหรือร่างกาย แล้วมีคนค่อย ๆ เยียวยาให้เห็นการฟื้นฟูเป็นขั้นเป็นตอน การเขียนบทเยียวยาแบบละมุนและไม่รีบกระโดดไปจบโรแมนซ์จะถูกใจคนอ่านจำนวนมาก ถาจะหาเรื่องที่ได้เรตติ้งจริงจัง แนะนำดูบน AO3 กับ FanFiction แล้วเลือกตัวกรองตามจำนวน kudos หรือ bookmarks ส่วนในชุมชนไทย เรื่องสไตล์ slice-of-life ที่เติมมุกตลกแทรกด้วยความเพลิดเพลินก็มีคนให้กำลังใจเยอะ เหมือนอ่านแล้วหลุดยิ้มได้ แม้จะเป็นตัวละครที่มีภาพลักษณ์เข้ม ๆ ก็ตาม