รักไร้เสียง 2 พากย์ไทย นักพากย์มีใครบ้างและเสียงเป็นแบบไหน?

จินตนาการถึง 'รักไร้เสียง 2' ที่เปิดประตูให้บทสนทนาและความทรงจำกลับมาสั่นสะเทือนอีกครั้ง

จินตนาการนี้ทำให้ฉันอยากเห็นพากย์ไทยที่ถ่ายทอดเฉดอารมณ์ละเอียดแบบเดียวกับต้นฉบับ แต่มีการลงเสียงที่ทำให้คนไทยรู้สึกเชื่อมโยงทันที นึกภาพเสียงของตัวละครหลักที่ไม่ใช่แค่แปลงโทนให้เข้ากับภาษา แต่ใส่รายละเอียดเล็กๆ เช่น การกลืนน้ำลาย เสียงหายใจระหว่างคำพูด และช่วงเวลาที่ต้องใช้ 'ความเงียบ' เป็นตัวเล่าเรื่อง — นั่นคือความท้าทายสำหรับนักพากย์ไทย

ในฉากที่โชยะต้องเผชิญกับความเสียใจ เสียงที่เหมาะจะเป็นโทนกลาง-ต่ำ มีผิวเสียงหยาบเล็กน้อยเมื่อโกรธ แต่ผสมด้วยความเหนื่อยล้าที่ฟังแล้วสัมผัสได้ว่าเขาแบกอะไรอยู่ ส่วนโชโกะควรได้เสียงใส อ่อนโยน และมีลักษณะการออกเสียงที่อ่อนแอเมื่ออึดอัด เพื่อสื่อการเป็นคนหูตึงโดยไม่ทำให้บทดูอ่อนแอเกินไป ตัวละครอย่างนางัตสึกะและอูเอโนะต้องมีความคอนทราสต์ชัดเจน นางัตสึกะควรให้ความรู้สึกเป็นเพื่อนที่ความอบอุ่นชัด แต่ทำเสียงได้ขี้เล่น ส่วนอูเอโนะต้องมีโทนที่คมและมีพลัง เป็นเสียงที่ฟังแล้วรู้ว่าเธอยังคงมีความซับซ้อนด้านความสัมพันธ์

ส่วนเทคนิคการกำกับเสียง ฉันอยากเห็นการเว้นจังหวะมากขึ้นในประโยคสำคัญ และการใช้เสียงบรรยากาศไทยเล็กน้อยในช่วงกลางเรื่อง เพื่อให้ผู้ชมไทยรู้สึกว่าโลกของเรื่องไม่ใช่ของไกล ๆ การพากย์แบบนี้จะทำให้คนไทยเข้าใจอารมณ์ได้ทันที โดยที่ยังรักษาความละเอียดอ่อนของบทไว้ได้อย่างครบถ้วน

ในฐานะแฟนพากย์ที่ชอบฟังน้ำเสียงเล่าเรื่อง ฉันคิดว่าถ้ามี 'รักไร้เสียง 2' เวอร์ชันพากย์ไทยจริงๆ การคัดเลือกนักพากย์ต้องเน้นที่ความสามารถในการใช้ 'ความเงียบ' เป็นเครื่องมือ มากกว่าการพูดเร็วหรือเสียงสวยเพียงอย่างเดียว เสียงสำหรับตัวเอกชายควรมีความหลายชั้น เช่น เริ่มจากโทนหนักแล้วค่อยๆ เบาลงเมื่อเข้าใจความผิดพลาดของตน เสียงประเภทนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นเสียงทุ้มที่สุด แต่ต้องถ่ายทอดการเปลี่ยนแปลงภายในได้ชัดเจน

ส่วนตัวละครหญิงหลัก ควรได้เสียงที่โปร่งและมีความเปราะบาง แต่ไม่อ่อนแอจนฟังแล้วเหมือนเด็ก เพราะลักษณะการออกเสียงที่ละเอียดจะช่วยให้บทที่เกี่ยวกับการสื่อสารและการเข้าใจผิดดูสมจริงขึ้น ตัวละครรองอย่างเพื่อนร่วมชั้นหรือพ่อแม่ ควรมีเสียงที่ขัดแย้งกับตัวเอกพอสมควร เพื่อสร้างจังหวะอารมณ์ เช่น พ่อแม่ควรมีโทนอบอุ่นแต่มั่นคง ส่วนเพื่อนบางคนอาจมีโทนรั้นหรือหยิ่งเพื่อสะท้อนปมในเรื่อง การกำกับทุกรายละเอียดเสียงร้อง ต้องใส่ใจการหายใจ การหยุดคำ และจังหวะเงียบที่ฉันเชื่อว่าจะเป็นหัวใจของพากย์ไทยที่ดีสำหรับเรื่องนี้

ลองคิดแบบสั้นๆ ว่าเสียงพากย์ในฉากโรงเรียนของ 'รักไร้เสียง 2' จะเป็นอย่างไร แล้วฉันก็เห็นภาพทันทีว่าแต่ละคนต้องมีสีเสียงที่แตกต่างชัด

โชยะ: โทนกลางค่อนมาทางทุ้ม เสียงมีความกร้านเมื่อเสียใจ แต่แฝงด้วยความอ่อนโยนเล็กๆ

โชโกะ: เสียงใส แผ่ว แต่ออกเสียงชัดเจนเมื่อกล้าพูด สัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนแบบไม่หวาน

เพื่อนบางคน: เสียงสดและค่อนข้างร่าเริง เพื่อสร้างคอนทราสต์กับบรรยากาศเงียบๆ ของคู่หลัก

ผู้ใหญ่: เสียงหนักกว่า มีน้ำหนักและความมั่นคง ทำให้ฉากที่ต้องการความน่าเชื่อถือแข็งแรงขึ้น สุดท้ายแล้วฉันชอบพากย์ที่ให้พื้นที่กับความเงียบพอๆ กับคำพูด เพราะนั่นคือวิธีที่จะทำให้เรื่องนี้ยังคงกระแทกใจผู้ชมได้อย่างยาวนาน