5 คำตอบ
จินตนาการถึงสินค้าคิวปิดแล้วผมมักนึกภาพวัสดุและการใช้งานต่าง ๆ ที่ทำให้ประเภทสินค้าขยายได้ไม่รู้จบ
ลองแบ่งจากมุมวัตถุดิบ: พลาสติก/อะคริลิก (ฟิกเกอร์, สแตนด์), ผ้า (พลัช, หมอน), โลหะ (พิน, จี้), กระดาษ (โปสเตอร์, อาร์ตบุ๊ก), และกระจก/เซรามิก (แก้ว, แผ่นรองแก้ว) แต่ละหมวดจะมีรูปแบบย่อยของตัวเอง เช่น พลัชมีทั้งแบบยัดนุ่มและแบบแบนโชว์ ผมมักจะนับแบบพื้นฐานแล้วขยับเป็น 10–18 แบบเมื่อรวมเวอร์ชันพิเศษและคอลแลบ
มุมมองนี้ช่วยให้เห็นว่าการเพิ่มจำนวนแบบไม่ได้ขึ้นอยู่กับธีมอย่างเดียว แต่ขึ้นกับการตีความดีไซน์และวัสดุด้วย — ซึ่งเป็นส่วนที่ทำให้คอลเลกชันคิวปิดน่าสนใจเสมอ
ในมุมมองของคนที่ชอบจัดคอลเลกชัน ผมมองว่าควรแยกแยะระหว่าง 'ประเภทสินค้า' กับ 'เวอร์ชัน/รุ่น' ก่อนจะพูดถึงจำนวนทั้งหมด เพราะหากนับเป็นประเภทหลักจะได้ภาพที่กระชับกว่า
ประเภทหลักที่พบบ่อยได้แก่ ฟิกเกอร์ (ชิบิ/สเกล), พลัช, ของใช้ประจำวัน (แก้ว, แผ่นรองเมาส์), เครื่องเขียน, พวงกุญแจ/อะคริลิกสแตนด์, พิน/เข็มกลัด, โปสเตอร์/อาร์ตบุ๊ก, กล่องสุ่ม/บลายด์บ็อกซ์, และสินค้าอีเวนต์ลิมิเต็ด รวมประมาณ 9 ประเภท แต่ถ้านับแยกรายละเอียด เช่น ฟิกเกอร์แยกเป็นรุ่นสีปกติ สีพิเศษ สแตนดาร์ดกับเวอร์ชันรีมาสเตอร์ ฯลฯ จำนวนรวมก็สามารถขยายเป็นสองสามสิบแบบได้อย่างง่ายดาย
อีกประเด็นที่มักทำให้ตัวเลขเบลอคือสินค้าที่ออกคอลแลบกับแบรนด์แฟชั่นหรือสินค้าทำมือจากวงการโดจิน ซึ่งมักมีสไตล์และวัสดุต่างกัน ทำให้คนสะสมต้องตัดสินใจว่าจะรวมสิ่งเหล่านี้เป็นประเภทเดียวกันหรือแยกเป็นหมวดใหม่ การตัดสินใจนั้นเองจะกำหนดคำตอบว่ามีกี่แบบสำหรับคอลเลกชันของคุณ
ของสะสมธีมคิวปิดมักออกแบบมาให้หวาน ๆ และคัลเลอร์ฟูล ทำให้ประเภทที่เห็นบ่อยเป็นของไซส์เล็กที่เอาไปตั้งโชว์ง่าย ๆ
นับคร่าว ๆ ผมเลยคิดว่าอยู่ในช่วง 8–12 ประเภทหลัก ได้แก่ พวงกุญแจ อะคริลิกสแตนด์ พลัช ฟิกเกอร์ชิบิ พินสังกะสี สติกเกอร์ สมุด/เครื่องเขียน และโปสเตอร์ ถ้าคิดรวมบ็อกซ์สุ่ม กับสินค้าพิเศษงานอีเวนต์ ก็น่าจะเพิ่มอีก 2–3 ประเภท
สุดท้ายแล้วตัวเลขอาจจะแตกต่างกันไปตามแบรนด์และตลาด แต่ก็เป็นช่วงที่พอจะช่วยให้คนเริ่มสะสมวางแผนได้ง่ายขึ้น
ไอเดียธีมคิวปิดมักถูกแปลงเป็นสินค้าที่น่ารักจนยากจะต้านทาน และถ้าจะนับแบบกว้าง ๆ ผมมักจะแบ่งออกเป็นกลุ่มหลักประมาณสิบกว่าประเภท
เริ่มจากพื้นฐานที่สุดคือฟิกเกอร์และอะคริลิกสแตนด์ ซึ่งมีทั้งแบบชิบิและแบบสเกล แล้วมีของจุกจิกที่พบบ่อยอย่างพวงกุญแจ พินสังกะสี (enamel pins) และสติกเกอร์ ต่อด้วยของผ้านุ่ม ๆ อย่างพลัชตุ๊กตาและหมอนอิง สินค้ากลุ่มเครื่องเขียน—สมุด ปากกา แฟ้ม—ก็นิยมทำลายลิมิเต็ดธีมคิวปิด
ยังมีสินค้าพิเศษแบบกล่องสุ่มหรือบลายด์บ็อกซ์ รวมถึงสินค้าจำกัดงานอีเวนต์ การ์ดสะสม และแผงโปสเตอร์ที่ออกแบบมาเป็นชุด ถานพิจารณารวมเวอร์ชันสีพิเศษ รีแพนท์ หรือคอลแลบกับแบรนด์อื่น ๆ เข้าไปอีก จุดนี้ทำให้จำนวนแบบย่อยขยับไปเป็นยี่สิบถึงสามสิบแบบถ้านับแยกละเอียด
สรุปแล้วถ้าต้องบอกจำนวนแบบหลัก ๆ ที่ผู้สะสมทั่วไปจะเจอ ก็น่าจะอยู่ในช่วงสิบถึงยี่สิบแบบ ขึ้นกับว่าคิดรวมรุ่นย่อยและลิมิเต็ดอิดิชันแค่ไหน — แต่ความสนุกจริง ๆ อยู่ที่การตามหาเวอร์ชันที่ถูกใจมากกว่าตัวเลขล้วน ๆ
แฟน ๆ สายคิวปิดบางคนคงจะเห็นความหลากหลายที่มากกว่าที่คิด เพราะของธีมนี้มักเน้นความหวานและอารมณ์โรแมนติก จึงถูกนำไปทำเป็นสินค้าหลากหลายรูปแบบจนล้นตู้โชว์
สิ่งที่พบบ่อยที่สุดน่าจะเป็นฟิกเกอร์ชิบิ พวงกุญแจอะคริลิก พลัชเล็ก ๆ และเข็มกลัดลายคิวปิด แต่ถ้ารวมถึงสินค้าพิเศษเช่น เวอร์ชันงานหัตถศิลป์ (handmade) ดีกรีคอลลาจหรือแผ่นลายเซ็น ก็จะเพิ่มประเภทเข้าไปอีกมาก โปสเตอร์อาร์ตบุ๊ก หรือแม้กระทั่งเครื่องประดับเล็ก ๆ อย่างสร้อยคอแบบธีมคิวปิดก็มีให้เห็นในตลาดแฟนเมดและร้านสินค้าทางการ
ถ้าวัดกันจากความหลากหลายเชิงการออกแบบ แนวโน้มคือมีมากกว่า 15 ประเภทเมื่อรวมสินค้าฤดูพิเศษและสินค้าที่ออกในต่างประเทศเข้าไปด้วย แต่ถาแยกเฉพาะประเภทพื้นฐานที่เห็นประจำก็น่าจะราว 8–12 แบบ ซึ่งเพียงพอให้คอลเลกชันดูสมบูรณ์และน่ารักแล้ว