สู้ดิวะ ฉายเมื่อไหร่

เรื่อง 'อนิเมะสู้ดิวะ' เป็นซีรีส์ที่พูดถึงการเดินทางของเด็กหนุ่มที่ค้นพบพลังวิเศษและต้องต่อสู้กับศัตรูมากมาย ซีรีส์นี้มีทั้งหมด 24 ตอน โดยแบ่งออกเป็น 2 ส่วนหลัก คือช่วงแรกที่เน้นการฝึกฝนและช่วงหลังที่เน้นการต่อสู้ขั้นเด็ดขาด ความพิเศษของเรื่องนี้คือการพัฒนา Character ที่ลึกซึ้ง โดยเฉพาะตัวเอกที่เติบโตทั้งด้านพลังและจิตใจไปพร้อมกัน ถ้าใครชอบแนวแอ็กชั่นผสมแฟนตาซี นี่คือหนึ่งในเรื่องที่ห้ามพลาดเลยทีเดียว

นั่งนึกถึงตอนจบของ 'สู้ดิวะ' แล้วยังรู้สึกว่ามันคลุมเครือเหลือเกิน ภาคจบแบบเปิดให้แฟนๆ ต้องตีความกันเองว่าชัยชนะของโฮชิมินั้นจริงหรือไม่ หรือว่าเป็นเพียงภาพหลอนก่อนตาย แต่ถ้าตามประวัติศาสตร์จริงที่เรื่องนี้อ้างอิง ก็อาจไม่มีภาคต่อเพราะสงครามเวียดนามจบไปแล้ว อย่างไรก็ตาม ถ้ามีภาคต่อในรูปแบบสปินออฟเกี่ยวกับชีวิตหลังสงครามของตัวละครรอง เช่น ยามาชิตะ หรือเรื่องราวของหน่วยอื่นๆ ในสงคราม ก็คงน่าสนใจไม่น้อยเลย

ความแตกต่างเชิงโทนและรายละเอียดระหว่างหนังสือ 'สู้ดิวะ' กับนิยายต้นฉบับชัดเจนกว่าที่คิดไว้ตอนแรก — โดยเฉพาะเรื่องของการเล่าเรื่องและปริมาณข้อมูลที่ให้ผู้อ่านเข้าถึงโลกของเรื่องได้ต่างกันมาก ในมุมมองของคนอ่านที่ชอบจับรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างฉัน ช่วงที่นิยายต้นฉบับเน้นบรรยายความคิดภายในของตัวเอกยาว ๆ หนังสือฉบับตีพิมพ์กลับเลือกตัดหรือย่อส่วนภายในนั้นลง เพื่อให้จังหวะการอ่านไหลลื่นขึ้น ผลลัพธ์คือบางฉากที่ในนิยายให้ความรู้สึกลึกซึ้งกลับกลายเป็นฉากที่อ่านเร็วผ่านไปได้ง่ายกว่า อย่างไรก็ตาม หนังสือเติมบางฉากขยายตัวละครรองที่ในนิยายถูกวางไว้ด้านหลัง ทำให้ผมรู้สึกว่าโลกของเรื่องกว้างขึ้น มีมิติของคนอื่นมากขึ้น แต่ก็แลกกับการลดน้ำหนักของความอินเนอร์นอลที่นิยายต้นฉบับเคยทำได้ดี อีกด้านหนึ่ง สไตล์ภาษาและการเลือกคำต่างกันค่อนข้างชัด หนังสือฉบับนี้ปรับบทสนทนาให้กระชับขึ้น และปรับโทนให้เข้ากับผู้อ่านกลุ่มกว้างกว่า ในขณะที่นิยายต้นฉบับมักใช้ภาษาที่สวยงามและพาให้จมกับอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครมากกว่า เหมือนกับที่เคยเห็นการดัดแปลงระหว่างสื่ออื่น ๆ อย่าง 'Fullmetal Alchemist' ที่ต้องตัดต่อหรือจัดตำแหน่งเนื้อหาใหม่เพื่อให้เหมาะกับรูปแบบสื่อ ผลที่ได้จากการเปลี่ยนแปลงนี้คือการรับรู้ตัวละครหลักและจังหวะของเรื่องจะต่างกันไป บางคนอาจชอบความรวบรัดและความชัดเจนของหนังสือ ในขณะที่คนที่หลงใหลการเล่าเชิงภายในของนิยายต้นฉบับจะรู้สึกว่าขาดอะไรไปเล็กน้อย

การอ่าน 'โจโจ้ ล่าข้ามศตวรรษ' ทำให้ผมสัมผัสถึงรายละเอียดที่อนิเมะตัดไป เช่น การเล่นคำภาษาอังกฤษในมุขของ Dio ซึ่งสูญเสียความสนุกเมื่อแปลงเป็นเสียงพากย์ มังงะยังให้อิสระในการจินตนาการถึงจังหวะเวลาและน้ำเสียงของตัวละคร ในขณะที่อนิเมะต้องยึดตามสตอรี่บอร์ดที่กำหนดไว้ บางครั้งการอ่านแล้วนึกภาพเองนี่แหละที่ให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวมากกว่า

ถ้าพูดถึง 'สู้ดิวะ' หลายคนอาจนึกถึงอนิเมะแนวแอคชั่นที่เต็มไปด้วยความมันส์และความรุนแรง แต่จริงๆ แล้วมันลึกซึ้งกว่าที่คิด เรื่องนี้เล่าถึงกลุ่มนักเรียนที่ถูกบังคับให้ต่อสู้ในเกมประหลาดโดยมี 'ดิวะ' เป็นผู้ควบคุม พวกเขาต้องเผชิญกับความท้าทายทั้งทางกายและใจ โดยเฉพาะประเด็นเรื่องการยอมรับความแตกต่างและการต่อต้านระบบ สิ่งที่ทำให้ 'สู้ดิวะ' น่าสนใจคือการผสมผสานระหว่างแอคชั่นดุดันกับปรัชญาชีวิต ตัวละครแต่ละคนมีพื้นหลังและแรงจูงใจที่ซับซ้อน ทำให้เราติดตามไม่เพียงแค่ฉากต่อสู้ แต่还包括ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครและการเติบโตของพวกเขา สุดท้ายแล้วมันไม่ใช่แค่อนิเมะต่อสู้ธรรมดา แต่คือเรื่องราวของการค้นหาตัวตนในโลกที่เต็มไปด้วยกฎเกณฑ์แปลกประหลาด

ใครที่ชอบแนวแอ็กชันสไตล์ญี่ปุ่นแท้ต้องไม่พลาด 'สู้ดิวะ' แน่นอน! อนิเมะเรื่องนี้เป็นการผสมผสานระหว่างโลกอนาคตกับศิลปะการต่อสู้อันตระการตา ตัวเอกเป็นเด็กหนุ่มที่ถูกดึงเข้าสู่สงครามระหว่างมนุษย์กับหุ่นยนต์ยักษ์ แต่แทนที่จะเป็นเรื่องเคร่งขรึม กลับมีมุกตลกและความอบอุ่นของมิตรภาพแทรกอยู่ตลอด สิ่งที่ทำให้ 'สู้ดิวะ' แตกต่างคือการออกแบบการต่อสู้ที่สร้างสรรค์ ฉากแอ็กชันแต่ละครั้งเหมือนดูภาพวาดเคลื่อนไหวที่สวยงาม แม้แต่การเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ ก็เต็มไปด้วยรายละเอียด แฟนๆ มักยกย่องว่าเป็นอนิเมะที่ทำให้ศิลปะการต่อสู้ญี่ปุ่นดูร่วมสมัยขึ้นโดยไม่เสียเอกลักษณ์ดั้งเดิม

ข่าวคราวที่ผมตามมาคือยังไม่มีฉบับแปลภาษาไทยของ 'สู้ดิวะ' ที่วางขายอย่างเป็นทางการตามร้านหนังสือใหญ่หรือเว็บขายหนังสือที่คนไทยคุ้นเคย จากมุมมองคนที่ติดตามวงการแปลนิยายและมังงะมานาน เหตุผลมีได้หลายอย่าง: ถ้าเป็นงานที่ยังไม่ได้รับความนิยมระดับสากลสูง สำนักพิมพ์ไทยมักจะรอความแน่นอนของฐานแฟนก่อนซื้อสิทธิ์ การแปลเชิงการค้าเองก็ต้องคำนึงถึงต้นทุนและการตลาด เห็นได้จากหลายงานที่ต้องใช้เวลาหลายปีจากการเป็นงานดังในต่างประเทศจนมาถึงฉบับภาษาไทย เช่น 'Solo Leveling' ที่ใช้กระบวนการเจรจาลิขสิทธิ์และวางแผนการตลาดค่อนข้างละเอียด มุมมองส่วนตัวคืออยากเห็นงานนี้ออกฉบับไทยในรูปแบบที่เคารพงานต้นฉบับ หากสำนักพิมพ์ไทยตัดสินใจรับลิขสิทธิ์ น่าจะทำให้การอ่านสบายตาและมีคุณภาพขึ้นมากกว่าสำเนาแปลมือหรือแฟนซับ แม้จะมีแฟนคอมมูนิตี้ที่แปลแชร์กันอยู่บ้าง แต่คุณค่าในการสนับสนุนผลงานผ่านช่องทางถูกลิขสิทธิ์จะช่วยให้ผู้สร้างมีรายได้และโอกาสทำผลงานต่อได้ ถ้ามีข่าวดีเรื่องลิขสิทธิ์ ก็มักจะประกาศผ่านหน้าเพจของสำนักพิมพ์และชุมชนแฟนคลับก่อน ซึ่งทำให้รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นผลงานที่ชอบถูกแปลอย่างเป็นทางการและออกแบบหน้าปกได้ตรงรสนิยมคนไทย

นึกถึงครั้งแรกที่ได้ดู 'Demon Slayer' ตอนที่เปิดตัวใหม่ๆ มันตราตรึงใจมากตั้งแต่ฉากแรกที่ทานจิโร่ตัวน้อยหอบน้องสาวเลือดอาบขึ้นภูเขาในหิมะ แสงสีเอฟเฟกต์การต่อสู้ของยูโฟเทเบิลทำออกมาได้อลังการทุกดาบที่ฟัน จุดเด่นของเรื่องคือการผสมผสานระหว่างโทนมืดหม่นของปีศาจกับความสวยงามของเทคนิคหายใจต่างๆ สิ่งที่ชอบเป็นพิเศษคือการพัฒนาตัวละครแบบค่อยเป็นค่อยไป เราได้เห็นทานจิโร่เติบโตจากการเป็นเด็กบ้านนอกธรรมดาจนกลายเป็นนักล่าปีศาจที่แข็งแกร่ง พร้อมกับมิตรภาพระหว่างเพื่อนร่วมกองอย่างอินโนสึเกะกับเซ็นอิตสึ ที่แต่ละคนมีแบ็คสตอรี่น่าสนใจในแบบของตัวเอง อนิเมะทำออกมาได้ทั้งสนุกและซาบซึ้งในเวลาเดียวกัน