หลังจากติดตาม '
noragami' มาตั้งแต่ต้น ผมรับรู้ได้ว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องราวการผจญภัยของเทพกับชินกิน แต่เป็นนิทานเกี่ยวกับการไถ่บาป การเติบโต และความเปราะบางของความสัมพันธ์ระหว่างโลกมนุษย์กับโลกวิญญาณ
เนื้อเรื่องในมังงะยังไม่ได้ปิดฉากอย่างชัดเจน — หลายประเด็นหลักยังคงค้างคาอยู่ ทั้งสถานะของฮิโยริที่ยังสลับไปมาระหว่างโลก ความลับในอดีตของยาโตะที่มีเงามืดซ้อนอยู่ และการเดินทางของยูกิเนะที่จากเด็กก้าวสู่การเป็นชินกินที่
แท้จริง เรื่องราวของบิชะมงและชินกินของเธอก็ยังเหลือร่องรอยบาดแผลกับความแค้นที่ต้องเยียวยา นอกจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างย่าโตะกับโนระซึ่งเปรียบเหมือนสายสัมพันธ์เก่าที่ถูกทดสอบก็ยังไม่ถึงบทสรุปที่แน่นอน
ถ้ามองในเชิงธีม ผู้แต่งมักชอบทิ้งลูกศรชี้ไปยังแนวคิดเรื่องการรับผิดชอบต่ออดีตและการค้นหาตัวตน ฉะนั้นตอนจบที่เข้าท่าจะไม่ใช่แค่การ์ดจบด้วยการต่อสู้ครั้งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นการเผชิญหน้าและการตัดสินใจของตัวละครหลัก: ยาโตะอาจต้องเลือกทางที่ไม่ได้เกี่ยวกับชื่อเสียงหรือพลัง แต่เกี่ยวกับการยอมรับบทบาทใหม่ที่มีความหมายมากกว่า ฮิโยริอาจต้องตัดสินใจว่าจะยอมอยู่ระหว่างโลกหรือกลับสู่ชีวิตปกติ และยูกิเนะจะต้องเผชิญกับผลของการเติบโตของตัวเอง
ในฐานะแฟน ผมหวังให้ตอนจบของ 'Noragami' ให้ความรู้สึกทั้งสะเทือนใจและอบอุ่น ไม่ใช่การแก้ปัญหาด้วยทางลัดหรือการกลับมาแบบฉาบฉวย ควรมีการเยียวยา ความเข้าใจกัน และวิธีการที่ชวนคิดต่อว่าความเป็นเทพและความเป็นมนุษย์สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างไร ถ้าเรื่องยังไม่จบเมื่อคุณตามอ่านอยู่ นั่นทำให้การรอคอยมีความหมาย — เพราะทุกบทเล่าที่ติดค้างเปิดโอกาสให้ตอนจบที่มีน้ำหนักและความจริงใจมากขึ้น