เพลงประกอบ มัทนะพาธา มีเพลงเด่นเพลงไหนที่แฟนจดจำ?

ฉากที่ทำให้ผมคลิกกับเพลง 'มัทนะพาธา' จริงๆ คือซีนอำลาตอนกลางเรื่อง ซึ่งใช้เพลงแบบดนตรีพื้นบ้านสั้นๆ สลับกับคอร์ดเปียโนเบาๆ ท่อนนี้จะแตกต่างจากเพลงเปิดหรือธีมรักตรงที่มันมีความกระชับและเฉียบคมมากกว่า ยิ่งในฉากที่แสงค่อยๆ ดับลงและกล้องซูมออก เพลงนั้นทำหน้าที่เป็นตัวลากอารมณ์ให้คนดูออกจากตัวละครไปสู่ความเงียบหลังฉากจบ ผมมักจะย้อนมาฟังท่อนสั้นๆ นั้นเวลาต้องการปลดปล่อยความคิด รู้สึกว่ามันช่วยเรียงร้อยความรู้สึกได้ดีโดยไม่ต้องมีคำพูดเยอะ

อีกแทร็กเล็กๆ ที่แฟนๆ ชอบคือนักดนตรีใช้เครื่องเคาะจังหวะแบบพื้นบ้านในฉากตลาดหรือเทศกาล ส่วนตัวแล้วผมชอบการใช้จังหวะแบบนี้เพราะมันทำให้โลกในซีรีส์ดูมีชีวิตขึ้นมา เพลงทั้งสองประเภทนี้—ทั้งท่อนโศกอำลาและจังหวะตลาด—เป็นเหตุผลว่าทำไมเพลงประกอบของ 'มัทนะพาธา' ถึงยังถูกหยิบมาเล่าในวงคุยของแฟนๆ แม้เวลาจะผ่านไปนานแล้วก็ตาม

สิ่งที่แฟนๆ 'มัทนะพาธา' มักจะจดจำได้ทันทีคือท่อนเปิดที่ร้องติดหู—โน้ตเดียวพาให้ภาพของตัวละครและบรรยากาศเรื่องนั้นผุดขึ้นมาในหัวทันที ผมชอบรายละเอียดเล็กๆ ในทำนองเปิดของซีรีส์นี้ เพราะมันไม่ใช่แค่เพลงประกอบแบบทั่วๆ ไป แต่เป็นการจับอารมณ์ของเรื่องใส่ลงไปในเมโลดี้เดียว: เสียงเปียโนเรียบๆ ที่ตามด้วยเครื่องสายบางๆ แล้วค่อยๆ แทรกโทนเสียงพื้นบ้านเข้าไป ทำให้รู้สึกทั้งคุ้นเคยและแปลกใหม่ไปพร้อมกัน ซึ่งแฟนคลับมักเรียกกันเล่นๆ ว่า 'เพลงเปิด' ของ 'มัทนะพาธา' แม้จะไม่มีชื่อเป็นทางการสำหรับหลายคน แต่พอได้ยินก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นเพลงจากเรื่องนี้

อีกแทร็กที่ผมเห็นว่าได้รับความนิยมไม่แพ้กันคือธีมรักที่มักจะดังขึ้นในฉากสำคัญระหว่างตัวเอกสองคน ท่อนนี้เป็นเครื่องสายลอยๆ ผสมกับฮาร์มอนิกา หรือซอไม้บางครั้ง ทำให้เกิดความละมุนแต่แฝงความเศร้าเล็กน้อย ผมจำภาพซีนที่ตัวละครนิ่งเงียบท่ามกลางฝนแล้วเพลงตัวนี้ค่อยๆ เบาลงได้ชัด เพลงแบบนี้ช่วยยกระดับฉากจากคำพูดธรรมดาให้กลายเป็นโมเมนต์ที่คนดูเก็บไว้ในใจยาวนาน หลายคนที่ชอบเพลงประกอบชอบหาเวอร์ชันอินสตรูเมนทัลมาฟังซ้ำช่วงที่คิดถึงเรื่องราวของซีรีส์

สุดท้ายความทรงจำของเพลงจาก 'มัทนะพาธา' ไม่ได้มีแค่ทำนองเดียว แต่เป็นการใช้โทนเสียงซ้ำๆ สร้างลายเซ็นให้ซีรีส์ เช่น เสียงกลองจิ๋วกับซินธิไซเซอร์บางจังหวะที่ปรากฏในฉากตึงเครียด ซึ่งผมมองว่าเป็นเคล็ดลับที่ทำให้เพลงประกอบเรื่องนี้ยังคงติดอยู่กับแฟนๆ ได้ยาวนาน ตอนนี้เวลาได้ยินองค์ประกอบเสียงเหล่านั้นในเพลงอื่นๆ ก็ยังอดยิ้มไม่ได้ เพราะมันพาให้ย้อนกลับไปถึงฉากที่เคยเห็นและความรู้สึกที่เคยมีอยู่—แม้จะเป็นเพียงเสี้ยววินาทีก็ตาม