โกวิท โชติรส เขียนนิยายเรื่องไหนที่ได้รางวัลบ้าง

ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้อ่านงานของโกวิท โชติรส ผมรู้สึกว่ามันชัดเจนว่าเขาเป็นคนที่ไม่กลัวเล่นกับภาษาและภาพลักษณ์ของสังคม ผลงานเด่นของเขาในมุมของผมแบ่งได้เป็นสามด้านหลัก: งานเขียนเชิงวรรณกรรมที่เน้นเรื่องความขัดแย้งภายในและประเด็นสังคม งานคอลัมน์/บทความความยาวที่อ่านง่ายแต่ฝังนัยยะลึก และงานเขียนบทสำหรับเวทีหรือสื่อภาพยนตร์ขนาดสั้นที่จับอารมณ์ได้นิ่ง การอ่านงานวรรณกรรมของเขาทำให้ผมชอบวิธีที่เขาทำให้ตัวละครธรรมดาๆ กลายเป็นกระจกสะท้อนปัญหาสังคม ทั้งการใช้คำเรียบง่ายและภาพเปรียบเทียบที่ไม่หวือหวาแต่ติดค้างในใจ นอกจากงานวรรณกรรมและบทความ เขายังมีผลงานที่ถูกพูดถึงในแวดวงศิลปะการแสดง เช่น งานที่ถูกนำไปดัดแปลงเป็นละครเวทีหรือสั้นๆ ที่ได้รสอารมณ์ชวนตั้งคำถาม งานเหล่านี้สะท้อนพลังขับเคลื่อนของภาษา—ไม่ใช่แค่เรื่องราว แต่เป็นวิธีการเล่าและการเลือกมุมมอง ซึ่งทำให้ผมยังคงติดตามผลงานใหม่ๆ ของเขาอยู่เสมอ และมักคาดหวังว่าจะเจอบทสนทนาหรือฉากเล็กๆ ที่พลิกมุมมองเดิมๆ ในหัวผมเสมอ

สัมภาษณ์ครั้งนี้มีมิติที่มากกว่าการพูดถึงโปรเจ็กต์ใหม่อย่างชัดเจน — มันเล่าเรื่องตัวตนของเขาในมุมที่คนทั่วไปอาจไม่ค่อยเห็น การเล่าของเขาพุ่งไปยังกระบวนการคิดเมื่อตัดสินใจรับบทและวิธีการทำงานร่วมกับทีมงาน ผมชอบตรงที่เขาไม่ปฏิเสธว่าต้องมีการทดลองผิดทดลองถูกก่อนจะเจอโทนที่ลงตัว เขาเล่าเรื่องการปรับบทกับผู้กำกับรุ่นใหม่และการเปิดใจรับฟังความเห็นจากคนรุ่นราวคราวเดียวกัน ซึ่งทำให้เห็นว่าไม่ใช่แค่ชื่อเสียงหรือฐานแฟนที่ขับเคลื่อน แต่เป็นการแลกเปลี่ยนไอเดียที่ทำให้ผลงานยืนยาว อีกประเด็นที่สะดุดตาคือมุมมองต่อการเสพงานศิลป์ในยุคดิจิทัล เขาพูดถึงความท้าทายในการรักษาคุณค่าของงานศิลป์เมื่อทุกอย่างถูกสตรีมได้ง่าย โดยมีตัวอย่างการทำเวิร์กช็อปเพื่อให้คนดูเข้าใจเบื้องหลังของการสร้างฉากหนึ่ง ๆ ซึ่งผมคิดว่าเป็นวิธีที่ดีในการเชื่อมความสัมพันธ์กับผู้ชม ช่วงท้ายของสัมภาษณ์เผยให้เห็นความตั้งใจจริงในการยกระดับอุตสาหกรรมมากกว่าการตั้งเป้าแค่ผลงานเชิงพาณิชย์ นั่นทำให้ผมรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่คิดไกลและยังคงหลงใหลในงานสรรค์สร้างอยู่เสมอ

แฟนๆ มักจะเจอข่าวคราวใหม่ของโกวิทจากหลายช่องทางที่กระจายกันอยู่ทั่วโซเชียล ผมเลยเลือกวิธีผสมผสานเพื่อไม่พลาดงานหรือโปรเจกต์ใหม่ๆ ของเขา: เว็บไซต์ทางการมักจะเป็นศูนย์รวมข้อมูลสำคัญ เช่น ประกาศงานแสดงหรือโปรเจกต์ที่ได้รับการยืนยัน, ช่องทางวิดีโอที่เขาใช้เผยผลงานสั้น ๆ และคลิปเบื้องหลังมักมีการปล่อยเนื้อหาแบบลงรายละเอียด และถ้าชอบฟังเพลง/พอดแคสต์ก็เช็กแพลตฟอร์มสตรีมมิ่งที่ศิลปินมักอัปเดตรายการเพลงหรือการสัมภาษณ์ การตั้งค่าการแจ้งเตือนและการสมัครรับจดหมายข่าวจากช่องทางเหล่านี้ช่วยได้มาก ผมมักจะกด ‘ติดตาม’ แล้วเลือกเปิดการแจ้งเตือนสำหรับโพสต์หรือไลฟ์ โดยเฉพาะเวลามีการโปรโมตอีเวนต์หรือการเปิดรับจองบัตร ซึ่งมักประกาศเร็วในช่องทางหลักก่อนจะกระจายออกไปยังสื่ออื่น ๆ อีกอย่างที่ได้ผลคือการติดตามแฟนเพจหรือกลุ่มแฟนคลับตั้งแต่ต้น เพราะโพสต์จากคนที่อยู่ในวงในมักเตือนให้รู้ข่าวล่วงหน้า สุดท้ายแล้วการได้เห็นคลิปเบื้องหลังหรือโพสต์ส่วนตัวจะให้ความรู้สึกใกล้ชิดกว่าแค่ข่าวลงวันที่ ช่วงเวลาที่เขาแชร์เรื่องเล็ก ๆ บนช่องทางต่าง ๆ นั้นมักทำให้รู้สึกตื่นเต้นและเชื่อมต่อกับงานของเขาได้ดีขึ้น

มีความสงสัยอยู่เสมอว่างานเขียนของโกวิท โชติรสถูกนำไปทำเป็นซีรีส์หรือภาพยนตร์บ้างไหม และพอได้ขบคิดก็รู้สึกว่าเรื่องนี้สะท้อนบางอย่างเกี่ยวกับวงการบันเทิงไทยด้วย เราอยากเล่าว่าจากมุมมองแฟนวรรณกรรม การดัดแปลงงานเขียนขึ้นจอใหญ่หรือจอเล็กมักขึ้นกับสองปัจจัยหลัก: ความเป็นสากลของธีมและความสามารถดัดแปลงโครงเรื่องให้เข้ากับรูปแบบภาพยนตร์หรือซีรีส์ งานของโกวิทโดยมากมีน้ำหนักทางภาษาและรายละเอียดเชิงสังคมที่ลึก การถ่ายทอดอารมณ์ละเอียดอ่อนเหล่านี้ให้กลายเป็นภาพเคลื่อนไหวที่เข้าถึงผู้ชมจำนวนมากจึงต้องการทีมที่เข้าใจงานต้นฉบับอย่างแท้จริง ดิฉันมองว่าอีกเหตุผลคือเรื่องสิทธิ์และการจับคู่กับผู้กำกับหรือโปรดิวเซอร์ที่มีวิสัยทัศน์ตรงกัน บางครั้งผลงานดีๆ ถูกเก็บไว้ในชั้นหนังสือเพราะยังไม่มีใครกล้ารับความเสี่ยงจากการดัดแปลง จนบางทีแฟนๆ ต้องรอเวลาหรือรอให้สังคมพร้อมรับประเด็นที่หนังสือพูดถึงมากขึ้น ท้ายที่สุดแล้ว หากไม่มีการดัดแปลงตรงๆ งานเหล่านี้ยังมีคุณค่าในรูปแบบต้นฉบับเสมอ เราจึงไม่ได้รู้สึกขาดหาย แต่กลับยินดีมากเมื่อเห็นนักสร้างสรรค์คนรุ่นใหม่หยิบเอาประเด็นหรือบรรยากาศจากงานแบบนี้ไปตีความใหม่ มันให้ความหวังว่าในอนาคตคงมีโอกาสเห็นผลงานของเขาปรากฏบนจอในสักรูปแบบหนึ่ง

มีหลายทางที่ฉันมักแนะนำเมื่อมีคนถามว่าจะหาซื้อหนังสือหรือผลงานของ โกวิท โชติรส ได้จากที่ไหน เพราะการกระจายของงานเขียนในไทยค่อนข้างหลากหลายและเปลี่ยนไปตามสำนักพิมพ์และการพิมพ์ซ้ำ แหล่งแรกที่ไม่ควรพลาดคือร้านหนังสือใหญ่ๆ ในห้าง เช่น SE-ED, B2S หรือ Naiin ซึ่งมักมีชั้นวางหนังสือใหม่และบางครั้งมีการสั่งจองล่วงหน้า ถ้าเล่มไหนเป็นพิมพ์ปกติจะหาได้จากที่นี่ง่ายสุด สำหรับคนที่ชอบรูปเล่มแบบจับต้องได้ งานหนังสือประจำปีหรืองานมหกรรมหนังสือท้องถิ่นมักมีบูธของสำนักพิมพ์หรือผู้เขียนตรงๆ ทำให้ได้สำเนาหายากหรือฉบับเซ็นลายเซ็น อีกทางเลือกที่ฉันชอบคือร้านหนังสืออิสระและร้านขายหนังสือมือสองในเมือง เล่มที่หมดสต็อกจากร้านใหญ่บางครั้งไปโผล่ในร้านอิสระหรือกลุ่มซื้อขายออนไลน์ ยิ่งถ้าตามเพจของผู้เขียนหรือสำนักพิมพ์ มักมีประกาศว่าเล่มไหนจะพิมพ์เพิ่มหรือเปิดพรีออเดอร์ การตามเพจเหล่านี้ช่วยให้ได้ข้อมูลที่ตรงและทันเวลา ส่วนแฟนต่างประเทศสามารถหาได้จากแพลตฟอร์มอย่าง Amazon หรือร้านหนังสือต่างประเทศที่รับส่งถึงไทยได้ ถ้าได้เล่มแล้วความรู้สึกตอนเปิดอ่านครั้งแรกนั้นคุ้มค่ามากจริงๆ