Share

เมื่อเพื่อนรักทะลุเข้าไปในนิยายแล้วตายอย่างอนาถ ฉันจึงกลับไปล้างแค้น!
เมื่อเพื่อนรักทะลุเข้าไปในนิยายแล้วตายอย่างอนาถ ฉันจึงกลับไปล้างแค้น!
Penulis: หยิบไม่หยิบแป้งทอด

บทที่ 1

Penulis: หยิบไม่หยิบแป้งทอด
ฉันกับเพื่อนสนิททะลุมิติเข้าไปในนิยายตระกูลเศรษฐีสุดดราม่า พอภารกิจจบ ฉันก็เลือกที่จะจากไป

แต่เขากลับตกหลุมรักนางเอกผู้หลงใหลและยึดติดในเรื่อง แล้วตัดสินใจจะอยู่ต่อเพื่ออยู่ข้างเธอ

แปดปีต่อมา ระบบกลับบอกฉันว่า เขาถูกนางเอกส่งเข้าโรงพยาบาลจิตเวช และเหลือชีวิตอยู่ได้อีกเพียงสามวันเท่านั้น

ตอนที่ฉันไปถึง เขาถูกมัดอยู่บนเตียงคนไข้ ดวงตาเหม่อลอย ปากก็พึมพำเรียกชื่อของฉันซ้ำไปซ้ำมา

แต่ภรรยาประธานของเขากลับกำลังวางแผนจัดงานแต่งสุดอลังการกับพระเอกผู้เป็นรักแรกของเธอ

ฉันมองดูมือคู่ที่เคยเล่นเปียโนของเพื่อนสนิท ตอนนี้กลับเหลือแต่รอยเข็มถี่ยิบเต็มไปหมด

“นายมาจนได้ ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่านายต้องมาแน่...”

เขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายมองมาที่ฉันแล้วพูดว่า “ฉันนี่มันโง่จริง ๆ นึกว่าการอยู่เคียงข้างคือคำสารภาพรักที่ยาวนานที่สุด”

“แต่ไม่เคยคิดเลยว่า ที่แท้เธอแค่ต้องการบันไดให้เหยียบขึ้นไปเท่านั้นเอง”

“พาฉันกลับบ้านเถอะ ฉันไม่อยากตายอยู่ที่นี่...”

……

“จ้าวสวิน...” ฉันเอ่ยออกมาเสียงสั่น เครือแหบพร่าเล็กน้อย

“แน่นอน เรากลับบ้านกันเถอะ”

ฉันพยายามกลั้นน้ำตาที่เอ่อคลอในดวงตาอย่างสุดกำลัง ฝืนยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก

“ฉันจะพานายกลับบ้านเอง!”

ดวงตาที่ขุ่นมัวของเขาขยับเล็กน้อย เหมือนจะยิ้มให้ฉัน แต่กลับทำได้เพียงกระตุกกล้ามเนื้อแข็งทื่อบนใบหน้าเพียงนิดเดียว

“มู่ฉิน... มู่ฉิน...”

เสียงของเขาแผ่วจนแทบไม่ได้ยิน คำพูดแต่ละคำเหมือนต้องใช้แรงเฮือกสุดท้ายของชีวิตเอ่ยออกมา

ฉันมือสั่นยื่นออกไป พยายามจะปลดสายหนังที่มัดข้อมือของเขาอยู่

สายหนังนั้นฝังลึกเข้าไปในเนื้อของเขา จนถลอกเป็นแผลมีสะเก็ดเลือดสีแดงคล้ำ

หมอคนหนึ่งในเสื้อกาวน์สีขาวเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วเหลือบมองฉันอย่างเย็นชา

“คุณเป็นใคร? หมดเวลาเยี่ยมผู้ป่วยแล้ว”

ฉันหันขวับกลับไปมองเขา แววเย็นชาในดวงตาทำให้หมอคนนั้นเผลอก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว

“เขาเป็นอะไรไป?”

หมอขยับแว่นเล็กน้อย แล้วตอบด้วยน้ำเสียงเป็นทางการตามหน้าที่ว่า

“ผู้ป่วยมีอาการหลงผิดอย่างรุนแรงและมีแนวโน้มใช้ความรุนแรง มาตรการนี้เป็นการป้องกันที่จำเป็น”

“ญาติของผู้ป่วยได้ลงนามในใบยินยอมแล้ว การรักษาทั้งหมดของเราดำเนินไปตามกฎระเบียบอย่างถูกต้อง”

ญาติเหรอ? หรือว่าจะเป็นไอ้คนชั่ว เสิ่นเยว่ซิน?

สายตาของฉันหันกลับไปมองจ้าวสวินอีกครั้ง แล้วค่อย ๆ แหวกแขนเสื้อชุดคนไข้ของเขาออกอย่างระมัดระวัง

มือคู่ที่เคยโลดแล่นอยู่บนคีย์เปียโนสีขาวดำ สร้างบทเพลงที่ไพเราะที่สุดในโลก บัดนี้กลับผอมแห้งจนเห็นกระดูก เต็มไปด้วยรอยเข็มช้ำเขียวปนม่วง รอยเก่าและรอยใหม่ทับซ้อนกันจนแทบหาผิวหนังที่สมบูรณ์ไม่ได้เลย

“เจ็บไหม...” ฉันถามทั้งที่เสียงสั่นเครือกลั้นสะอื้น

เขาดูเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย เพียงแค่มองฉันอย่างเหม่อลอย ริมฝีปากขยับเบา ๆ

“เธอกำลังจะแต่งงานแล้ว หนังสือพิมพ์ลงเต็มไปหมดเลย... เธอกับไป่เหรินเซวียน เหมาะสมกันดีเหลือเกิน...”

“พอได้แล้ว!” ฉันตะโกนขัดเขาด้วยเสียงแข็ง หัวใจเหมือนถูกมีดกรีดเป็นชิ้น ๆ

หมอคนนั้นเคาะประตูด้วยท่าทางรำคาญใจ

“ประธานเสิ่นบอกไว้แล้ว ห้ามให้เขามีอารมณ์ตื่นเต้น คุณผู้ชาย กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้!”

ฉันไม่สนใจเขา แต่ก้มตัวลงกระซิบเบา ๆ ข้างหูของจ้าวสวิน

“จ้าวสวิน อดทนไว้นะ ฉันจะพานายไปจากที่นี่”

“เราจะกลับไปยังโลกของเราเอง ที่นั่นไม่มีเสิ่นเยว่ซิน ไม่มีไป่เหรินเซวียน มีแค่เราเท่านั้น”

“ฉันยังจองทัวร์แสดงเปียโนรอบโลกให้นายไว้ด้วยนะ แฟนเพลงทั่วโลกกำลังรอนายอยู่”

พอได้ยินคำว่า “เปียโน” แววตาที่ว่างเปล่าของเขาก็ส่องประกายขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่นานแสงนั้นก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว

“มือของฉัน... ใช้ไม่ได้แล้ว...” เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

“พวกเขาฉีดยาให้ฉัน ช็อตไฟฟ้าฉัน ตอนนี้สมองฉันก็ใช้ไม่ดีแล้ว จำโน้ตเปียโนไม่ได้อีกแล้ว...”

ฉันกัดริมฝีปากแน่นจนเลือดคาวข้นเริ่มเอ่อในปาก

ฉันบอกตัวเองว่าห้ามร้องไห้ เพราะจ้าวสวินยังต้องการฉันอยู่

“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวฉันจะจำให้นาย” ฉันจับมือที่เย็นเฉียบของเขาไว้แน่น

“ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ขอแค่นายยังมีชีวิตอยู่ เรากลับบ้านกันนะ ได้ไหม?”

“ดี... กลับบ้าน...”

แสงในดวงตาของเขาดับลงอย่างสิ้นเชิง ศีรษะเอนพิงลงบนไหล่ของฉัน

ในชั่วขณะนั้น โลกทั้งใบก็เงียบงันลงโดยสิ้นเชิง

คนเดียวที่ฉันห่วงใยที่สุด สายสัมพันธ์เพียงหนึ่งเดียวของฉันบนโลกนี้ ได้จากไปอย่างเงียบงันในอ้อมแขนของฉันเอง

ขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่งของเมือง เสิ่นเยว่ซินก็กำลังจัดงานหมั้นสุดยิ่งใหญ่ให้กับรักแรกของเธอ สร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งเมือง

บนหน้าจอโทรทัศน์ ใบหน้าที่เปล่งประกายของเธอประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน เต็มไปด้วยความรัก ข้างกายมีไป่เหรินเซวียนที่ดูราวกับเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบที่สุด

พวกเขากำลังเฉลิมฉลองกันอย่างเอิกเกริก

ฉันกอดร่างของจ้าวสวินที่ค่อย ๆ เย็นลงในอ้อมแขน แล้วหัวเราะออกมา

ในเมื่อพวกเธอปล่อยให้เขาตะเกียกตะกายอยู่ในนรก งั้นฉันจะใช้มือของฉันเอง เปลี่ยนโลกมนุษย์นี้ให้กลายเป็นนรกของพวกเธอ!
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • เมื่อเพื่อนรักทะลุเข้าไปในนิยายแล้วตายอย่างอนาถ ฉันจึงกลับไปล้างแค้น!   บทที่ 9

    ฉันไม่ได้สั่งให้ทหารรับจ้างฆ่าเสิ่นเยว่ซินฉันแค่ทำให้แขนขาของเธอพิการ แล้วก็โยนเธอเข้าไปในโรงพยาบาลจิตเวชแห่งนั้น เพื่อให้เธอได้เป็นเพื่อนบ้านกับรักแรกของเธอฉันจ่ายสินบนให้แพทย์และพยาบาลในนั้นเสิ่นเยว่ซินกับไป่เหรินเซวียน จะต้องอยู่ที่นั่น ทนรับการ “รักษา” ทุกอย่างที่จ้าวสวินเคยเผชิญ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า วันแล้ววันเล่าอยากมีชีวิตก็อยู่ไม่ได้ อยากตายก็ทำไม่ได้นี่แหละคือการลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ป ภายใต้การบริหารของเสิ่นหลี ค่อย ๆ กลับมามีเสถียรภาพอีกครั้งเขามีวิธีการที่เด็ดขาดและรุนแรง กำจัดพวกกาฝากในบริษัทออกไปอย่างรวดเร็ว และด้วยความรวดเร็วดุจสายฟ้า ก็สามารถยึดอำนาจควบคุมบริษัทไว้ได้อย่างสมบูรณ์หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เขาก็นัดฉันออกมาเจอก็ยังเป็นคลับเดิมริมแม่น้ำหวงผู่แห่งนั้น“ตระกูลเสิ่น ตอนนี้เปลี่ยนมาใช้นามสกุลฝู่แล้ว แต่ก็ไม่ใช่ตระกูลเสิ่นแบบเมื่อก่อนอีกแล้ว”เขายื่นสัญญาโอนหุ้นมาให้ฉันหนึ่งฉบับ“นี่คือหุ้นร้อยละสามสิบของบริษัท เป็นสิ่งคุณจ้าวได้รับ”ฉันไม่ได้รับไว้“เอาหุ้นพวกนี้ไปตั้งเป็นมูลนิธิเถอะ”“ตั้งชื่อมูลนิธิตามชื่อจ้

  • เมื่อเพื่อนรักทะลุเข้าไปในนิยายแล้วตายอย่างอนาถ ฉันจึงกลับไปล้างแค้น!   บทที่ 8

    ทหารรับจ้างกว่าหนึ่งโหลที่ถืออาวุธครบมือ แทรกซึมเข้ามาในอาคารอย่างเงียบงันราวกับภูตผีพวกเขาได้รับการฝึกมาอย่างเชี่ยวชาญ จัดการกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งหมดอย่างไร้เสียง แล้วมุ่งตรงขึ้นไปยังชั้นดาดฟ้าเสิ่นเยว่ซินเดินตามอยู่ด้านหลัง ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยแดง ใบหน้าแสดงถึงความบ้าคลั่งอย่างคนเสียสติเธอสูญเสียทุกอย่างแล้ว ตอนนี้เธอแค่อยากจะใช้มือของตัวเองฆ่าฉัน ผู้ชายที่ทำลายทุกสิ่งของเธอ!ปัง——!ประตูดาดฟ้าถูกถีบเปิดออกอย่างแรงทหารรับจ้างกระจายตัวอย่างรวดเร็ว ปลายกระบอกปืนทั้งหมดเล็งไปยังร่างผอมสูงที่ยืนอยู่ริมขอบดาดฟ้าฉันค่อย ๆ หันกลับมา มองพวกเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์“เสิ่นเยว่ซิน เธอนี่มันไร้ค่ากว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก”“มู่ฉิน!” เสิ่นเยว่ซินตะโกนลั่น เดินออกมาจากด้านหลังกลุ่มทหารรับจ้าง“คุณคิดว่าคุณชนะแล้วเหรอ? วันนี้ฉันจะส่งคุณกับจ้าวสวินคนนิสัยต่ำช้าไปพบกันที่นรก!”“อย่างงั้นเหรอ?” ฉันหัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะนั้นแฝงไว้ทั้งความดูแคลนและความเวทนา“ยิง! ฆ่าเขาให้ตาย!” เสิ่นเยว่ซินคำรามอย่างบ้าคลั่งแต่ไม่มีใครมีท่าทีจะขยับตัวเลยทหารรับจ้างเหล่านั้นร

  • เมื่อเพื่อนรักทะลุเข้าไปในนิยายแล้วตายอย่างอนาถ ฉันจึงกลับไปล้างแค้น!   บทที่ 7

    เสิ่นเยว่ซินบ้าไปจริง ๆ แล้วภายใต้การถูกครอบครัวทอดทิ้ง และถูกฉันบีบกดดันอย่างต่อเนื่อง บุคลิกของเธอก็เริ่มบิดเบี้ยวไปโดยสิ้นเชิงเธอไปติดต่อกับกลุ่มแฮ็กเกอร์ที่ฉาวโฉ่ที่สุดบนดาร์กเว็บ พร้อมสัญญาจะจ่ายค่าจ้างมหาศาล ให้พวกเขาโจมตีเครือข่ายของฉันและสืบหาตำแหน่งที่แท้จริงของฉันพร้อมกันนั้น เธอยังเริ่มขายหุ้นของตระกูลเสิ่นที่ตัวเองถืออยู่แบบบ้าคลั่ง ร่วมมือกับบรรดานักลงทุนยักษ์ใหญ่จากวอลล์สตรีต เพื่อเตรียมลงมือโจมตีบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ปให้ถึงขั้นเสียหายร้ายแรงเธอตั้งใจจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วให้ฉันกับเธอพินาศไปด้วยกันสงครามที่ไม่มีควันปืน ปะทุขึ้นพร้อมกันทั้งในโลกเสมือนและในตลาดการเงินหัวหน้ากลุ่มแฮ็กเกอร์ได้ลงประกาศศึกบนดาร์กเว็บ“ได้ยินมาว่าทิศตะวันออกมี ‘เทพแห่งเครือข่าย’ โผล่ขึ้นมาเหรอ? วันนี้ งั้นพวกเราจะมาจัดการคุณเอง”ชั่วพริบตาเดียว สายตาของเหล่าแฮ็กเกอร์ระดับแนวหน้าทั่วโลก ต่างจับจ้องมาที่ศึกครั้งนี้พร้อมกันทั้งหมดฉันนั่งอยู่หน้าจอ มองดูคลื่นข้อมูลการโจมตีที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดจากฝ่ายตรงข้าม แล้วแสยะยิ้มเย็นที่มุมปาก“แสงหิ่งห้อย ยังกล้าจะมาแข่งกับแสงจันทร์เหรอ?”

  • เมื่อเพื่อนรักทะลุเข้าไปในนิยายแล้วตายอย่างอนาถ ฉันจึงกลับไปล้างแค้น!   บทที่ 6

    คลิปแฉเรื่องฉาวของไป่เหรินเซวียนแพร่สะพัดไปทั่วทั้งโลกออนไลน์ภายในชั่วข้ามคืนถ้าวิดีโอที่โรงพยาบาลจิตเวชครั้งก่อนทำให้ภาพลักษณ์เขาเสียหาย ครั้งนี้ก็เป็นการตรึงเขาไว้บนเสาอัปยศอย่างถาวรเลยภาพลักษณ์ “เจ้าชายผู้สูงศักดิ์และสะอาดบริสุทธิ์” ที่เขาสร้างไว้นั้น แท้จริงแล้วเป็นเพียงภาพลักษณ์ที่ถูกแต่งปั้นขึ้นมาอย่างประณีตเท่านั้นเองความจริงแล้ว เขาเหยียบไหล่ของคนอีกนับไม่ถ้วนเพื่อไต่เต้าขึ้นมา มือของเขาเปื้อนไปด้วยความสกปรกทั้งนั้นแฟนคลับที่เคยยกย่องเขาราวกับอยู่บนสวรรค์ กลับกลายเป็นคนที่เกลียดเขาที่สุดในชั่วข้ามคืน“ไสหัวออกไปจากวงการบันเทิงซะ!”“ผู้ชายอันตรายราวกับงูพิษ จิตใจมันชั่วร้ายเกินไปแล้ว!”“ขอโทษทุกคนที่คุณเคยทำร้ายไว้ซะ!”แบรนด์สินค้าที่เขาเป็นพรีเซนเตอร์ต่างพากันยกเลิกสัญญา ภาพยนตร์ที่กำลังถ่ายทำก็ลบชื่อเขาออก แม้แต่ผู้หนุนหลังรายใหญ่ที่สุดของเขา ยังออกมาประกาศตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาอย่างสิ้นเชิงพอล้มแล้ว คนก็เหยียบซ้ำไป่เหรินเซวียนซ่อนตัวอยู่ในคอนโด มองดูคำด่าทอบนอินเทอร์เน็ตด้วยสภาพจิตใจที่แทบจะพังทลายเขาโทรหาเสิ่นเยว่ซินซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ปลายสายมีเพียงเสียงสั

  • เมื่อเพื่อนรักทะลุเข้าไปในนิยายแล้วตายอย่างอนาถ ฉันจึงกลับไปล้างแค้น!   บทที่ 5

    ภายในตระกูลเสิ่นปั่นป่วนวุ่นวายไปหมดแล้วคุณปู่เสิ่นมองลายมือเรียบร้อยและตรรกะทางธุรกิจที่รอบคอบของจ้าวสวินบนเอกสาร แล้วหันไปมองหลานสาวที่เคยภาคภูมิใจ ก่อนจะโกรธจนตัวสั่นไปทั้งร่าง“แก… แกมันตัวซวยของบ้านนี้!”เขาเคยคิดมาโดยตลอดว่าเสิ่นเยว่ซินเป็นอัจฉริยะทางธุรกิจ แต่ไม่คาดคิดเลยว่า ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ กลับมาจากการขโมยผลงานของผู้ชายคนหนึ่ง!เสิ่นเยว่ซินพูดอะไรแก้ตัวไม่ออก เหงื่อเย็นไหลชุ่มแผ่นหลังเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า แม้แต่เสิ่นหลีก็ยังไปเข้าข้างมู่ฉิน!“คุณปู่ ฉัน…”“อย่าเรียกฉันว่าคุณปู่! ฉันไม่มีหลานสาวอย่างเธอ!” คุณปู่ใช้ไม้เท้าฟาดลงบนหลังของเธออย่างแรง“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอไสหัวออกจากบริษัท แล้วอยู่บ้านสำนึกผิดซะ!”เสิ่นเยว่ซินถูกปลดออกจากทุกตำแหน่งในบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ปข่าวนี้แพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว ราคาหุ้นของเสิ่นซื่อกรุ๊ปร่วงลงอย่างหนักอีกครั้งศัตรูภายนอกก็รุม ภายในก็วุ่นวาย บริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ปตกอยู่ในวิกฤตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนส่วนฉัน ตอนนี้กำลังนั่งอยู่กับเสิ่นหลีในคลับส่วนตัวแห่งหนึ่งริมแม่น้ำหวงผู่“ขอบใจนะ เสิ่นหลี” ฉันยกแก้วไ

  • เมื่อเพื่อนรักทะลุเข้าไปในนิยายแล้วตายอย่างอนาถ ฉันจึงกลับไปล้างแค้น!   บทที่ 4

    วิดีโอจบลง หน้าจอกลับมาเป็นปกติทั่วทั้งงานแถลงข่าวปั่นป่วนขึ้นมาทันที!ราคาหุ้นของบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ปร่วงฮวบลงอย่างหนักในชั่วข้ามคืนหัวข้อ [คนที่ดูเหมือนจะดีแท้จริงกลับร้ายลึก] กลายเป็นประเด็นร้อนทั่วทั้งโลกออนไลน์ไป่เหรินเซวียนกลายเป็นเหมือนหนูที่วิ่งข้ามถนน ใครเห็นก็พากันด่าพร้อมจะไล่ตีทุกคนเสิ่นเยว่ซินก็ถูกตราหน้าว่าเป็น “ผู้หญิงใจร้าย” กับ “ประธานตาบอด” ชื่อเสียงพังยับเยินเธอขังตัวเองอยู่ในห้องทำงาน ทุบทำลายทุกอย่างที่พอจะขว้างหรือโยนได้จนพังหมดเธอคิดไม่ตกเลยว่าวิดีโอนั้นมันมาจากไหนกันแน่ระบบกล้องวงจรปิดของโรงพยาบาลจิตเวชเป็นผลงานของทีมรักษาความปลอดภัยระดับสูงสุดของบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ป แล้วจะถูกเจาะระบบได้ง่าย ๆ ได้ยังไงกัน?มู่ฉิน แท้จริงแล้วคุณเป็นใครกันแน่?หลังจากความโกรธผ่านไป ก็เหลือเพียงความหวาดกลัวที่ฝังลึกถึงกระดูกขณะเดียวกัน คฤหาสน์เก่าของตระกูลเสิ่นก็ปั่นป่วนวุ่นวายไปทั่วเพราะเรื่องนี้คุณปู่ของเสิ่นเยว่ซิน ซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวเสิ่น โกรธจนเกือบหัวใจวาย“ไอ้เด็กสารเลว! แกทำให้ตระกูลเสิ่นของเราเสียหน้าไปหมดแล้ว!” คุณปู่ตะโกนลั่น พลางใช้ไม้เท้าทุบพ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status