ไดโดมอน มีทฤษฎีแฟน ๆ ไหนน่าสนใจและหลักฐานสนับสนุนคืออะไร

ทฤษฎีเล็กๆ ที่มักถูกพูดถึงในห้องแชทคือการตีความตัวร้ายว่าแท้จริงแล้วเป็นคนพยายามปกป้องโลกในแบบผิดวิธี รูปลักษณ์ภายนอกอาจเรียกว่าเป็นคนรับบทร้าย แต่การกระทำบางครั้งกลับป้องกันภัยพิบัติที่เราไม่รู้ถึงอยู่เบื้องหลัง

มุมมองนี้ได้แรงหนุนจากฉากเหตุการณ์ที่ตัวร้ายเลือกไม่ทำลายบางสิ่งที่ดูเหมือนจะทำให้ตัวเองได้เปรียบ และบรรทัดบทสนทนาที่บอกเป็นนัยว่าพวกเขาเข้าใจความเสี่ยงเชิงระบบมากกว่าที่ฮีโร่คิด บางฉากยังมีภาพซ้อนของความเสียหายของเมืองกับใบหน้าตัวละครซึ่งชวนให้คิดว่าแรงจูงใจของเขาเกี่ยวพันกับผลรวมของชะตากรรม ไม่ใช่ความจงใจชั่วร้ายโดยส่วนตัว

การมองแบบนี้ทำให้เนื้อเรื่องมีชั้นเชิงเพิ่มขึ้น เพราะความขัดแย้งไม่ใช่เพียงดีต่อชั่ว แต่เป็นความเห็นต่างเชิงมุมมองเรื่องผลลัพธ์สุดท้าย มันย้ำเตือนว่านิยามของคำว่า 'ฮีโร่' และ 'วายร้าย' อาจพร่าเลือนเมื่อต้องเผชิญกับทางเลือกที่หนักหนา นี่แหละคือสิ่งที่ทำให้ฉันติดตามต่อ

มีทฤษฎีแฟนๆ หนึ่งที่ฉันชอบคิดว่าเป็นกุญแจสำคัญของ 'ไดโดมอน' คือความสัมพันธ์เชิงสายเลือดที่ถูกปิดบังไว้ ระหว่างตัวเอกกับตัวร้ายแบบที่ไม่ได้เปิดเผยตรงๆ แต่ถูกปักหมุดด้วยสัญลักษณ์เล็กๆ กระจายอยู่ทั่วเรื่อง

ทฤษฎีนี้เริ่มจากการสังเกตเครื่องหมายหรืออักษรโบราณที่โผล่ในฉากสำคัญไม่กี่ครั้ง — บนแหวนของตัวละครหนึ่ง แกะสลักบนแผ่นโลหะที่เจอในหลุมศพ และภาพวาดในฉากแฟลชแบ็กที่สั้นมากแต่กลับถูกถ่ายซ้ำในมุมกล้องคล้ายกันหลายครั้ง นอกจากนี้บทสนทนาแบบคลุมเครือเกี่ยวกับปู่ย่าตายายและประวัติศาสตร์เมืองถูกสอดแทรกในมุมเล็ก ๆ ที่คนดูมองข้ามง่าย ทำให้ชวนคิดว่ามีเครือญาติหรือพันธสัญญาเก่าแก่ซ่อนอยู่

หลักฐานเชิงอารมณ์ก็มีน้ำหนัก—ท่าทีของตัวละครที่ควรจะเป็นศัตรูกับฮีโร่กลับมีช็อตที่แสดงความห่วงใยแบบลึกซึ้งหรือไม่เต็มใจจะฆ่าเต็มที่ ซีนสั้นๆ เหล่านี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าแรงจูงใจของศัตรูไม่ใช่ความชั่วร้ายเพียงอย่างเดียว แต่มีอะไรผูกพันเชิงครอบครัวอยู่เบื้องหลัง ทฤษฎีนี้ทำให้นึกถึงวิธีที่ 'Fullmetal Alchemist' ใช้เครือญาติและสัญลักษณ์เป็นตัวเชื่อมเรื่องราว—ไม่ใช่การคัดลอก แต่เป็นการใช้เครื่องมือเล่าเรื่องแบบเดียวกันเพื่อเติมความหม่นและความซับซ้อนให้ตัวละคร ถ้าวางแบบนี้แล้วตอนต่อไปที่เผยความจริงคงสะเทือนใจดี

แฟนกลุ่มหนึ่งมีทฤษฎีชวนมึนว่าจักรวาลใน 'ไดโดมอน' เป็นวงจรเวลาซ้ำซ้อนที่ตัวละครบางคนเริ่มจดจำแบบแปลกๆ และพยายามเบี่ยงเบนชะตากรรมอีกครั้ง ฉันชอบความคิดนี้เพราะมันอธิบายความรู้สึกเดจาวูที่โผล่เป็นพักๆ และฉากที่เหตุการณ์คล้ายกันถูกเล่นซ้ำแต่มีรายละเอียดต่างออกไป

หลักฐานที่แฟนๆ ยกมาได้แก่: การปรากฏของนาฬิกาแตกหรือเข็มนาฬิกาที่หยุดในหลายฉาก; บทพูดบางประโยคที่เหมือนเป็นคำเตือนซ่อนอยู่ในบทสนทนา; ความทรงจำที่หายไปชั่วคราวของตัวละครสำคัญ และฉากท้ายตอนที่จบด้วยภาพเดียวกันแต่น้ำเสียงหรือแสงเปลี่ยนไปเล็กน้อย รายละเอียดเล็กๆ เหล่านี้ทำงานร่วมกันเหมือนชิ้นปริศนาที่ชี้ให้เห็นว่ามีการวนรอบเวลา

แนวคิดนี้ยังสอดคล้องกับธีมเกี่ยวกับการแก้ไขความผิดพลาดและผลพวงของการเปลี่ยนแปลงอดีต การดูมุมมองนี้จะทำให้ฉากที่เคยดูธรรมดาจับใจขึ้นเมื่อคิดว่าตัวละครอาจกำลังพยายามเรียนรู้จากรอบก่อนหน้า เปลี่ยนความเสียใจให้กลายเป็นแผนการ และนั่นเองที่ทำให้ทฤษฎีนี้มีพลังมากสำหรับฉัน เหมือนกับการเล่นจิ๊กซอว์ของ 'Steins;Gate' ที่ทุกชิ้นมีความหมาย