ไดโนคิง อนิเมะเหมาะสำหรับเด็กอายุเท่าไร

เธอแต่งงานกับเขาเป็นเวลาสามปี หลังจากที่เธอเป็นดาวรุ่งพุ่งแรง เธอกลับรังเกียจว่าเขาขี้เกียจและไร้ความสามารถ สุดท้าย เธอบอกว่าหย่าร้างกัน แต่เธอไม่รู้ว่าทุกอย่างของเธอ เป็นเขามอบให้ทั้งนั้น

ยัยเด็กขาดสารอาหารคนนี้หรอ คือลูกสาวคนใหม่ของแม่.. เด็กอะไร ขวางหูขวางตาชะมัด เจอหน้ากันเอาแต่ก้มหน้าหลบตา แต่ทำไมยัยเด็กนี่ถึงสวยวันสวยคืน ถ้าเขาจะแอบกินเด็กของแม่ จะผิดไหม

[หักหน้าแบบสะใจ] [แข็งแกร่งบริสุทธิ์ทั้งคู่] ล่อจี่นซูเป็นผู้อำนวยการสำนักงานการแพทย์เทียนจ้าน เธอได้ข้ามภพและกลายเป็นเด็กสาวกำพร้าราชวงศ์หยานและถูกสงสัยว่าเป็นคนฆ่าพระชายาหซู่และ ถูกตามล่าไปทั่วทั้งเมือง มันง่ายมากที่จะพิสูจน์ความบริสุทธ์จริงไหม ก็แค่ช่วยพระชายาหซู่ซึ่งยังมีชีวิตอยู่ให้รอดจากอันตราย เธอไม่รู้ว่าข้อสงสัยเกี่ยวกับการฆ่าคนนั้นได้กระจ่างแล้ว แต่เธอก็ยังถูกเจ้าชายหซู่และยัยขี้ต่อแหลการเรื่องตลอด ก็ได้ งั้นเอาเลย เธอจะอาละวาดแล้ว จะฉีดหน้าไอ่ชั่วที่ทำลายการแต่งงานของเธอ แล้วจัดการยัยตอแหลนั่น และช่วยลุงของจักรพรรดิเจ้าชายเซียวที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ลุงของจักรพรรดิ์มีอำนาจในวังมาก มีความสามารถและได้ชื่อว่าเป็นชายที่หล่อที่สุดในราชวงศ์หยาน แต่เขากลับยังโสดอยู่? พอดีเลย เธอมีความสามารถ เขาหน้าตาดี เป็นคู่ที่ฟ้าสร้างมาให้คู่กันชัด ๆ พวกที่ถืออำนาจ: มีหญิงสาวตระกูลชนชั้นสูงชื่นชมเจ้าชายเซียวไม่รู้เท่าไหร่ ทำไมถึงเลือกเด็กสาวกำพร้าที่ดื้อรั้นและโหดแบบนี้ ? สามัญชน: เจ้าจอมเซียวเป็นคนดีมาก เธอมีความสามารถด้านการต่อสู้ การแพทย์ และการด่า เจ้าชายเซียวมีภรรยาที่แข็งแกร่งแบบรนี้ ซึ่งเป็นบุญเขาที่สะสมมาเมื่อชาติก่อน ดวงตาของเจ้าชายเซียวอบอุ่น: เส้ายวนช่างโชคดีอะไรขนาดนี้ที่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ใจดีและทุ่มเทอย่างจี่นซู จี่นซูกรอกตาเล็กน้อย: "น้ำอ่อนมีสามพัน ข้าจะเอาแค่หนึ่ง... สอง สาม สี่ ห้าช้อนเท่านั้นเพื่อดู ข้าสาบานว่าข้าแค่จะดูเฉยๆ

ริน หรือ ภวริน ฉันคือผู้หญิงขายตัว มันหน้ารังเกียจใช่ไหม หึ...ใครๆก็บอกว่าฉันมันหน้ารังเกียจ แต่ไม่เคยมีใครถามถึงเหตุผลเลยว่าทำไมฉันถึงต้องมาขายตัวแบบนี้ โลกนี้มันชั่งไม่มีความยุติธรรม "เอาเงินไปแล้วถอดเสื้อผ้ามึงออกซะ" "แต่นี่มันห้องน้ำมหาลัยนะ" "กูไม่สน" ฉันทำท่าคิดก่อนจะหยิบเงินเอามาใส่กระเป๋าแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนหมด "จัดการมันให้กูหน่อย" พี่ซันควักท่อนเอ็นออกมาแล้วรูดขึ้นลงตรงหน้าฉัน ฉันนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเป้าพี่ซันแล้วเอามือไปจับท่อนเอ็นของพี่ซันแล้วรูดขึ้นลงเป็นจังหวะ จากนั้นก็ใช้ปลายลิ้นแตะตรงปลายหัวเห็ดสีชมอ่อนเลียวนไปมาสามสี่รอบ ก่อนที่จะอมลงไปจนมิด "อ๊า~แบบนั้นริน...ซี๊ด~" พี่ซันรวบผมฉันขึ้น

หลังจากกินงูขาวตัวน้อยตัวหนึ่งเข้าไป นกเขาที่ใช้การไม่ได้ของเขาก็กลับมาทะยานได้อีกครั้ง แล้วยังบังเอิญได้รับความสามารถพิเศษเป็นดวงตามองทะลุสรรพสิ่งและการจดจำภาพได้ในพริบตาเดียว เขาดูแลคลินิกเล็กๆ และอาศัยทักษะของเขาเองก้าวขึ้นไปยังจุดสูงสุดทีละก้าว ในขณะเดียวกัน ทั้งแม่ม่ายสาวสุดผู้น่ารัก สาวดาวมหาลัย สาวงามหวานหยดย้อย และหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ต่างก็พากันก้าวข้ามประตูมากู่ร้องขอแต่งงานกับหลินเฟย!

ฉันไม่ถนัดทำตามคำสั่งของใคร เพราะฉันชอบให้คนอื่น...ทำตามคำสั่งของฉันมากกว่า