บทที่ 1

เพียงฟ้ามองดูบ้านหลังใหญ่ราวคฤหาสน์ตรงหน้าที่มาตามแผนที่ ก่อนมองหาป้ายที่น่าจะเป็นตัวบ่งบอกว่าเธอมาไม่ผิดที่ แต่ไม่ว่าจะมองหายังไง ก็ไม่มีส่วนไหนที่พอจะบอกได้เลยว่าบ้านนี้ คือ บ้านที่ปรึกษา จริงๆ บ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางกรุงท่ามกลางรั้วรอบขอบชิดนั้นดูเงียบสงบกว่าที่น่าจะเป็น

บริเวณโดยรอบที่มองผ่านรั้วเข้าไปก็ดูกว้างและสวยจนน่าหวั่นใจว่าคนที่ฐานะขนาดนี้จะมาเปิดบริการแบบนี้ไปเพื่ออะไร หรือไม่งั้นก็ควรจะเปิดเป็นคลินิกไปเลยรึเปล่า

ยิ่งมองไปรอบด้านก็ยิ่งไม่มั่นใจไปใหญ่ เพราะไม่ว่าจะเป็นด้านไหน ก็มีแต่บ้านหลังใหญ่โตแบบที่เธอคงไม่มีทางได้มาเหยียบถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ เป็นสังคมที่ช่างแตกต่างซะเหลือเกิน

เพียงฟ้าก้มลงมองข้อมูลในมือถือที่เพื่อนส่งให้อีกครั้งอย่างไม่แน่ใจ แต่ไม่ว่าจะอ่านยังไงนี่ก็คือจุดหมายปลายทางที่เธอต้องมาอยู่ดี หากไม่ใช่เพราะเพื่อนที่หวังดีเกินเหตุจ่ายค่าบริการล่วงหน้ามาให้แล้ว เธอคงไม่คิดจะมาใช้บริการอะไรพวกนี้เป็นแน่

อาจเพราะเพียงฟ้าอายุปาเข้าไปสามสิบสองแล้ว แต่กลับไม่เคยมีประสบการณ์รัก ไม่เคยออกไปเที่ยวที่ไหนนอกจากนอนอ่านนิยายอยู่ในห้องของตัวเองในคอนโด ที่อุตส่าห์แยกตัวจากที่บ้านเพราะต้องการอิสระ แต่มันกลับทำให้เธอตัดขาดสังคมมากกว่าเก่าจนเพื่อนเป็นห่วง นานวันเข้าก็พาลเข้าใจผิดไปว่าเธอเครียดเรื่องงานเกินไปจนไม่ยอมใช้วันหยุดให้มีค่า

สุดท้าย เพื่อนถึงได้ยัดเยียดสิ่งนี้มาให้เพราะอยากให้เธอได้พูดคุยและปรึกษาใครสักคนให้สบายใจ ดีกว่าการต้องไปพบจิตแพทย์ แล้วเธอที่เกรงใจกับค่าบริการที่เพื่อนจ่ายและไม่รู้จะปฏิเสธความหวังดีนั้นยังไงถึงได้มายืนตรงนี้จนได้ อย่างน้อยในใจก็ยังหวังว่าอาจจะขอยกเลิกบริการและเอาเงินไปคืนเพื่อนก็ยังดี

มือเล็กกดกริ่งหน้าบ้านไปอีกครั้ง เมื่อรออีกสักพักแล้วยังไม่มีใครมาเปิดประตูก็ถอนหายใจเบาๆ ทั้งรู้สึกเสียเวลาและโล่งใจไปพร้อมกันแบบบอกไม่ถูก บางทีวันนี้อาจปิดบริการแล้วเพื่อนเธอจำวันผิดก็เป็นได้หรือไม่ก็เป็นเพราะเธอมาผิดที่จริงๆ

แต่พอเธอหันหลังกลับเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นพอดีจนต้องหันกลับไปมองอย่างตกใจ

“เข้ามาสิครับ”

เสียงทุ้มที่ได้ยินไม่ได้ทำให้ตกใจไปมากกว่าหน้าตาของคนที่มาเปิดให้ มองคนตัวสูงที่หน้าตาหล่อเหลาแบบที่น่าจะเป็นดาราหรือไอดอลสักคนมากกว่าจะมาอยู่ตรงนี้ก็ยิ่งทำให้ประหม่าไปใหญ่

ที่สำคัญกว่าสิ่งใด จากที่ดูแล้วคนที่เหมือนนักศึกษาแบบนี้จะมาเป็นคนรับปรึกษาปัญหาชีวิตได้ยังไงก่อน ไม่เด็กเกินไปหน่อยเหรอ!!

เพียงฟ้าเดินตามร่างสูงเข้ามาอย่างเงอะงะ จะเอ่ยความต้องการเลยก็ไม่กล้า เพราะคนข้างหน้านั้นไม่พูดอะไรสักคำนอกจากเดินไปเรื่อยๆ ยิ่งมองไปรอบบ้านก็ยิ่งแปลกใจที่ไม่เห็นใครสักคนเลยทั้งที่บ้านก็ออกจะใหญ่และกว้างตั้งขนาดนี้

“คือ…”

เพียงฟ้าที่เดินตามกำลังจะอ้าปากบอกเรื่องที่จะขอยกเลิกบริการ แต่คนตัวสูงตรงหน้ากลับหยุดกะทันหันและหันกลับมาทันทีจนเธอผงะถอยหลังไปสองก้าวด้วยความตกใจ

“มาทางนี้เลยครับ”

ใบหน้าที่ยังคงเรียบเฉยเอ่ยปากบอกก่อนจะเดินนำขึ้นบันไดไปก่อนจนเพียงฟ้ารีบก้าวตามแทบไม่ทัน

“เดี๋ยวค่ะน้อง”

เสียงที่พยายามเร่งให้ดังของเธอเรียกคนที่เดินนำไม่สนใจหันกลับมามองสักนิดอย่างเหนื่อยใจ ได้แต่สงสัยว่าเป็นคนแบบไหนถึงได้เปิดประตูรับคนแปลกหน้าเข้ามาโดยไม่ถามไถ่สักคำเลย ถ้าเธอเป็นคนร้ายขึ้นมาจะทำยังไง เด็กสมัยนี้ช่างไม่รู้จักระวังตัวเอาซะเลย

“เข้ามาเลยครับ”

มือหนาเปิดประตูห้องและเชิญให้เพียงฟ้าเข้าไป ก่อนกดเปิดแอร์ที่น่าจะปิดเอาไว้เพราะอากาศในห้องค่อนข้างร้อนกว่าส่วนอื่นมาก

“คือน้องคะ พอดีว่า”

เพียงฟ้าที่มองเห็นเพียงเตียงหลังใหญ่กับโต๊ะเก้าอี้ข้างเตียงก็ได้แต่แปลกใจว่าทำไมต้องพาเข้ามาในนี้ ถ้าจะแค่คุยปรึกษาอะไรข้างล่างที่เป็นโซนรับแขกก็น่าจะเหมาะกว่า แต่ยังไม่ทันจบประโยคคนหน้านิ่งก็หันกลับมาตัดบทอีกครั้งจนเพียงฟ้าเริ่มโมโห

“ค่อยคุยครับ คุณเข้าไปอาบน้ำก่อนเลย”

เสียงทุ้มเอ่ยสั่งพร้อมผายมือไปยังส่วนที่น่าจะเป็นห้องน้ำที่ว่า

“อาบน้ำเหรอคะ”

เพียงฟ้าหันมองตามมือหนาก่อนหันกลับมาถามด้วยความไม่เข้าใจ แค่จะคุยกันถึงกับต้องอาบน้ำเลยเหรอ อีกอย่างเธอก็เพิ่งจะอาบน้ำมาเองนะ

“ครับ อาบน้ำ”

แต่คนตรงหน้าก็ยังยืนยันเสียงนิ่งหน้านิ่งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ในใจเพียงฟ้าได้แต่คิดว่าเพราะเจ้าตัว อาจจะเป็นคนรักสะอาด หรือกลัวเชื้อโรคจากภายนอกมากๆจนต้องรักษาความสะอาดขนาดนี้ก็เป็นได้

“ทำไมคะ เดี๋ยวนะคือพี่”

แต่เพียงฟ้าก็ไม่อยากจะเสียเวลามากกว่านี้ถึงได้พยายามจะบอกอีกครั้ง

“เดี๋ยวผมไปรอข้างล่างนะครับ อาบเสร็จก็ตามลงไปได้เลย”

คนที่ไม่เคยรอฟังให้จบประโยคสักครั้งตั้งแต่เจอก็ยังคงตัดบทเธอเหมือนเคย แถมยังเตรียมจะเดินออกไปข้างนอกอีกต่างหาก จนเพียงฟ้าต้องรีบเรียกเอาไว้ทันที

“ไม่ใช่ค่ะ ฟังพี่ก่อน”

“อ้อ ถ้าเป็นเสื้อผ้าก็ใส่ที่เตรียมไว้ในตู้ได้เลยครับ”

ร่างสูงหันกลับมาบอกอีกครั้งก่อนจะออกไปแล้วปิดประตูลงทันที

“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ น้อง น้องคะ เฮ้อ อะไรเนี่ย”

เพียงฟ้าตะโกนเรียกแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อตอนนี้เธอถูกทิ้งไว้ในห้องเพียงลำพัง ในหัวก็มึนงงกับสถานการณ์ที่ไม่รู้จะไปจบลงตรงไหน ที่แน่ๆเธอคงต้องรีบบอกจุดประสงค์โดยเร็วก่อนที่จะเสียเวลากันไปมากกว่านี้ ไม่ใช่ว่าพอเธออาบน้ำแล้วต้องถูกหักเงินในส่วนนี้ไปอีกหรอกนะ

“แล้วต้องอาบจริงๆเหรอ”

เสียงบ่นแผ่วเบาอย่างเหนื่อยใจดังออกมาจากปากอิ่ม แทนที่วันนี้เธอจะได้นอนอ่านนิยายหลังเสร็จจากงานบ้านเหมือนทุกวันหยุด กลับต้องมาเสียเวลาไปกับอะไรก็ไม่รู้เพียงเพราะเพื่อนหวังดีไม่ถูกเรื่องจริงๆ

แต่หากเพียงฟ้าจะสังเกตสักนิดหรือเพื่อนเธอจะเอะใจก่อนสมัครบริการสักหน่อย ก็จะเห็นว่ามีเครื่องหมายดอกจันเล็กๆตรงคำว่า ให้บริการปรึกษาปัญหาทุกอย่างในชีวิต และส่วนท้ายใบนั้นก็มีขยายความต่อให้ในมุมขวาล่างสุดที่แทบมองไม่เห็นว่า (หากจ่ายราคาพิเศษมีบริการเสริมหนึ่งคืน) อยู่ด้วย

และแน่นอนว่าคนรักเพื่อนอย่างปัทมา ก็ต้องยอมจ่ายราคาพิเศษให้เพื่อนรักอยู่แล้ว