LOGIN
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปส่งน้องเองถ้ามึงมีงานต่อ”
“เออๆ งั้นก็ฝากน้องกูด้วยล่ะ” เพื่อนสาวพูดก่อนจะเดินจากชายหนุ่มไป ธนินชายตาหันมามองร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเอี้ยวตัวไปจับก้นของสาวน้อยเบาๆ จนเดซี่ถลึงตาใส่ทุบไปที่อกด้วยความตกใจ “อย่า…คุณธนิน!” “ทำไม..จับไม่ได้หรออ?” “เดี๋ยวคนอื่นก็เห็นเข้ากันหมดพอดี” “อ่า..งั้นไปขึ้นรถได้แล้ว” ธนินยิ้มกริ่มก่อนจะเดินไปเปิดประตูขึ้นรถ เขาได้ใจที่แกล้งแหย่ให้ร่างเล็กให้ตกใจได้ เดซี่ขึ้นมานั่งข้างๆคนขับ ขณะที่มือใหญ่ได้ทีเลื่อนมาจับขาอ่อนของร่างเล็กอย่างคุ้นเคย เธอผลักมือเขาออกด้วยสายตามองตำหนิ แต่ชายหนุ่มกับหัวเราะยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนที่มือข้างเดียวกันนั้นจะเคลื่อนขึ้นไปบีบเคล้นคลึงเข้ากับอกอวบใหญ่ที่อยู่ใต้บราเซียตัวน้อย เดซี่ใบหน้าแดงก่ำพร้อมป้องกันการรุกรานจากธนิน ที่ยังไม่ยอมหยุดซักที “หยุดเลย…” เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงตำหนิ นี่ถ้าพี่สาวเธอรู้ขึ้นมาจะทำยังไง มีหวังบ้านแตกแน่ “ไม่หยุด ชอบไม่ใช่หรอ” “เปล่า ซักหน่อย” “ก็เห็นอ่อยพี่ที่ร้านประจำ เดี๋ยวก็เอาคาร้านซะหรอก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระหาย มองร่างเล็กลึกเข้าไปข้างในด้วยสายตามันวาว ก็เธอทั้งตัวเล็ก น่ารัก ดูเต็มไม้เต็มมือไปหมด ใครจะอดใจไหว ยิ่งเห็นสาวน้อยช้อนชายสายตามองมาหาตลอด มีหรอธนินจะไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ สงสัยเธอคงแอบชอบเขามานานแล้วล่ะสิ “หยุดพูดเลย..ขับรถไป” “โอเคๆ” เขาบอกก่อนจะขับรถหรูออกจากตรงนั้นทันที ในขณะที่มืออีกข้างกำลังบังคับพวงมาลัยอยู่..มืออีกข้างก็ควานมาจับหน้าอกหญิงสาวอยู่เรื่อยๆ “อื้อ…คุณธนิน..” “อะไร พี่แค่ทดลองงานเฉยๆ” เดซี่ทำหน้ามุ่ยใส่เขาด้วยความเขินอาย แน่ล่ะ ก็เขาเป็นคนที่เธอแอบมองมาตลอด เค้าโครงหน้าและการแต่งตัวของเขาลุคแด๊ดดี้ซะขนาดนั้น ยิ่งมองยิ่งเขิน เวลาที่ชายหนุ่มแวะเวียนมาหาที่ร้านคาเฟ่หรือมาที่บ้าน ถึงข้ออ้างของเขาจะบอกว่ามาหาเพื่อนที่เป็นพี่สาวเธอ ยังไงก็ฟังไม่ขึ้นอยู่ดีนั่นแหละ แต่ด้วยอายุเขากับเดซี่ห่างกันถึง 19 ปี คนอื่นคงมองว่ามันไม่เหมาะสม เธอเลยได้แต่แอบคุยกับเขาโดยไม่ให้พี่สาวรู้ คนอื่นที่มองเข้ามาคงคิดว่าธนินเอ็นดูสาวน้อยมากๆ แต่จริงๆเขาน่าจะอยากชวนให้ไปดูเอ็นซะมากกว่า เดซี่ก็ไม่อาจปฏิเสธเขาได้ลง ด้วยความเก่งในหน้าที่การงาน และด้วยใบหน้าหล่อเหลาทำให้เธอนั้นแอบมองและหลงใหลเขาอยู่ตลอดเวลาที่เจอ ในตอนที่คนร่างเล็กกำลังคิดอะไรเพลินๆ เขาก็ขับเข้ามาจอดในลานจอดรถมืดๆโดยที่เธอไม่ทันรู้ตัว ก่อนจะได้สติ “ทำไมจอดตรงนี้ล่ะคะ” เดซี่ถามขึ้นด้วยความงุนงง “ก็บอกแล้วไง..ว่าอยากทดลองงานจะให้พูดอีกกี่รอบ” “คะ..ใครบอก..” “ก็หนูไง..บอกเมื่อวาน..จะแกล้งลืมหรอ? หื้มม” “อ่า..หนูพูดเล่นเฉยๆ” “ม่าย ไม่มีอะไรเล่นๆหรอก” เขาพูดจบก่อนจะปลดเข็มขัดรถออก เอามือขึ้นมาประคองหน้าหญิงสาวให้หันมารับจูบจากเขาเต็มๆ ชนิดที่เธอไม่ทันตั้งตัว ปากธนินประกบเข้ากับริมฝีปากนุ่มของร่างเล็ก เดซี่พยายามถดถอยริมฝีปากออกแต่ก็หนีไม่พ้น เพราะมือใหญ่หนาล็อกหน้าบางของเธอไว้อยู่ เขาสอดปลายลิ้นเลียเข้าหาความหวานจากโพรงปากตวัดดูดลิ้นเล็กไปมา จนตัวสาวน้อยสั่นระริกเคลิมเคลิ้มราวกับโดนจูบดูดวิญญาณ “อื้ม.” “อื้อ” เขาครวญครางในลำคอประกบจูบดูดดื่มหาความหวานเข้าไปอีกจนเดซี่หายใจตามไม่ทัน ธนินดูดลิ้นบางๆอย่างรุนแรง จนเธอครางประท้วงในลำคอผลักชายหนุ่มให้ออกห่าง “อื้ออ..พะ…พอ..พอแล้ว” ชายหนุ่มยิ้มและหัวเราะออกมาเบาๆ “หึ! ทีหลังอย่าปากเก่งกับพี่” “ใคร..ปากเก่ง” ร่างเล็กท้วงเขาไม่หยุด “เดี๋ยวก็จับกินซะหรอก” ธนินพูดเสียงเข้ม พร้อมมองหน้าทำตายี้ยวนใส่เธอ.. “จะซักแค่ไหนกัน” เดซี่ตัวสั่นงกๆ แต่ก็ยังปีกกล้าขาแข็งปะทะริมฝีปากกับเขาอยู่ ทำให้ชายหนุ่มหัวเราะออกมาหึๆในลำคอ มองด้วยสายตาเกรี้ยวกราดอย่างหื่นกระหาย เขาพร้อมกัดกระชากเหยื่อที่อยู่ตรงหน้าออกเป็นชิ้นๆ “ถึงเวลาอย่าป๊อดขึ้นมาก่อนซะล่ะ” เขาพูดไรลอดฟันจนทำให้เดซี่ชนลุกซู่ทั้งร่างกาย “ถึงเวลาอะไร…” เดซี่ทำท่าทางเฉไฉไปเรื่อย จนธนินอดที่จะหมั่นเขี้ยวให้กับความน่ารักของเธอไม่ได้ ยังไงซะ..เด็กน้อยคนนี้ก็ไม่มีทางหนีเขาพ้นหรอก…เดซี่ไม่รู้ว่าตัวเองกลับมานอนอยู่คอนโดได้ยังไง เพราะเมื่อคืนโดนจับกระแทกคาห้องน้ำในร้านเหล้า และถูกพามาต่อที่บ้านจนรู้สึกระบมไปหมด แถมยังปวดเมื่อยตัวจนแทบจะลุกไม่ขึ้น มือเรียวเอื้อมหยิบโทรศัพท์วางอยู่บนขอบเตียงขึ้นมาเช็ก ปรากฏว่ามีข้อความของเพื่อนทิ้งไว้ยาวเหยียดหลังจากไล่อ่านทุกข้อความจากเพื่อนสนิท เดซี่ก็ถอนหายใจออกมาแผ่วเบา เธอนึกโกรธตัวเองที่ไม่ขัดขืนธนินให้มากกว่านี้ ดวงตากลมจ้องมองอีกหนึ่งแชตที่อยู่ข้างกัน จนเผลองับลงบนริมฝีปากตัวเองอย่างแรงจนขึ้นรอยจาง ก่อนจะเลื่อนปลายนิ้วแตะแป้นพิมพ์ตอบกลับเพื่อนสนิท เพราะกลัวว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นห่วงแชต : จุ้บแจงเดซี่ : กลับมาถึงห้องแล้วหลังจากที่ข้อความถูกส่งไม่ถึงสามวิ ก็ขึ้นว่าฝ่ายตรงข้ามเปิดอ่านทันที ก่อนจะมีข้อความถูกส่งกลับมาอย่างรวดเร็วจุ้บแจง : กลับยังไง? กลับกับใคร? กลับตอนไหน?เดซี่ : ใจเย็นๆจุ้บแจง : จะให้กูใจเย็นได้ยังไง เมื่อคืนกูกับปริ๊นซ์ตามหาแทบตาย โทรไปเป็นสิบสายก็ไม่รับเดซี่ : เจอคุณธนินจุ้บแจง : ห้ะ! อย่าบอกนะว่ากลับไปคบกันเดซี่ : เปล่า กูจะไม่กลับไปจุ้บแจง : ฟังพี่มันบ้าง เขามาง้อขนาดนั้น ถ้าไม่รับฟังตอนนี้ สักวัน
มือแกร่งลากร่างเล็กยัดเข้าไปในห้องน้ำ หลังประตูปิดสนิท ธนินผลักเดซี่จนหลังชิดขอบผนัง ร่างของทั้งสองเบียดเสียดกัน จนรับรู้ถึงไอร้อนเป่ารดพวงแก้มนิ่ม ก่อนเสียงทุ้มต่ำจะเอ่ยขึ้นแสดงความไม่พอใจ“พี่เตือนอะไรไปเคยฟังบ้างไหม! ทำไมต้องใกล้ชิดกับมันขนาดนั้น”เดซี่เบือนหน้าหนี ไม่เถียงอะไรตอบกลับ แค่รู้สึกว่าถ้าพูดอะไรไปตอนนี้ ก็เหมือนยิ่งเติมเชื้อเพลิงให้ฝ่ายตรงข้าม เธอจึงเลือกปิดปากเงียบ แต่มันยิ่งทำให้ธนินรู้สึกโกรธเคือง“พูดสิครับ เด็กดีของแด๊ดดี้ เงียบทำไม”“อย่าทำตัวเหมือนเจ้าของเดซี่ได้ไหมคะ ทั้งที่เราจบกันไปตั้งนานแล้ว”“หึ!”เสียงเย็นยะเยือกเค้นหัวเราะเบาๆในลำคอ สายตาคู่คมจ้องเขม็ง กัดฟันเข้าหากันแน่น อารมณ์ของเขาลุกโชนราวกับไฟกำลังโหมกระหน่ำ มือหนารั้งเอวบางเข้าหาตัว ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเขี่ยลงบนร่องนิ่ม แล้วบดคลึงอย่างรุนแรง“อ๊ะ~ จะทำอะไร เดี๋ยวคนเข้ามา อื้อ”ใบหน้าหล่อโน้มลงซุกไซร้ลำคอขาว ก่อนจะจับเธอหันหน้าเข้าหาผนังห้องน้ำ แล้วบังคับให้ร่างเล็กยกสะโพกขึ้นสูง มือแกร่งถกกระโปรงของเดซี่ขึ้นไปกองไว้บนเนินเอว ก่อนจะใช้ฝ่ามืออีกข้างของตัวเองรูดซิบกางเกงลงอย่างชำนาญ“อ๊ะ~ ยะ อย่า อื้อ”“อ
เพราะข้อความของธนินส่งมา ทำให้เดซี่ไม่อยากอยู่ในห้อง เธอกำลังกลัว กลัวใจตัวเองเวลาอยู่ใกล้ชิดกับเขา ร่างเล็กทิ้งตัวลงบนโซฟา ปิดเปลือกตาลงเบาๆปล่อยให้จิตใจสงบแม้ธนินจะส่งแชตหาเป็นสิบกว่าข้อความ แต่เดซี่ก็ไม่คิดจะเปิดอ่านมันเลย เธอบอกกับตัวเองว่าไม่ควรใจอ่อนให้คนเจ้าเล่ห์อย่างเขาอีกเดซี่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมา ปลายนิ้วเรียวแตะเข้าไปยังช่องแชตของเพื่อนสนิท ก่อนจะพิมพ์ข้อความชวนออกไปข้างนอกแชต : จุ้บแจงเดซี่ : ไปร้านเหล้ากันจุ้บแจง : ไหนบอกงด จุ้บแจง : สรุปยังไงเดซี่ : ไม่ไป?จุ้บแจง : เจอกันที่ร้านเดซี่ : รักมึงที่สุดRead…ร่างเล็กฉีกยิ้มให้หน้าจออย่างรู้สึกดี เพราะตั้งแต่ฟ้าย้ายไปเรียนต่างประเทศ เดซี่ก็ตัวติดกับจุ้บแจงตลอดจนแทบจะสิงร่างโทรศัพท์ราคาแพงถูกวางทิ้งเอาไว้บนโต๊ะ โดยไม่สนใจว่าข้อความจากอีกคนจะเด้งขึ้นรัวๆ พรุ่งนี้เป็นวันหยุด เดซี่จึงอยากดื่มให้เมาเต็มที่ โดยไม่ต้องคิดถึงผู้ชายใจร้าย ขณะคิดพลางขาเรียวก็ลุกไปเปิดตู้เย็นหาขนมกิน มือเล็กหยิบช็อกโกแลตออกมาสามสี่แท่ง ก่อนจะแกะกินเพื่อให้ใจเย็นขึ้นหลังจากแต่งตัวเสร็จได้ไม่นาน เดซี่ก็เรียกรถมายังคลับ โ
เปลือกตาสีอ่อนค่อยๆเปิดขึ้น พร้อมกับความหนักอึ้งตามร่างกาย สายตาคู่สวยหลุบมองแขนแกร่งพาดบนเอวบางอย่างแนบแน่น ลมหายใจถูกพ่นออกมาอย่างแผ่วเบา ใบหน้าหวานแดงซ่านด้วยความอับอาย นึกโกรธตัวเองที่เผลอปล่อยตัวปล่อยใจ เมื่อนึกถึงเซ็กส์อันเร่าร้อนในคืนที่ผ่านมา เดซี่รีบดันตัวให้ออกห่างจากคนร่างสูง เธอพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะรีบก้าวลงจากเตียง ทว่า ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อถูกฝ่ามือหนาดึงรวบเอาไว้ได้ทัน “ปะ ปล่อยนะคะ ตื่นแล้วก็รีบๆออกไป”“ใจร้ายจัง พอตื่นแล้วก็ไล่กลับ จะฟันแล้วทิ้งหรือไง”ร่างเล็กเม้มปากแน่น พลางเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เธอยังไม่ทันได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น แถมยังถูกสายตาลามกจ้องสำรวจทุกซอกทุกมุมธนินกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ เมื่อเห็นว่าเธออายจนพวงแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อ หัวใจของเขากลับมาพองโตอีกครั้ง เมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกับเด็กเล็ก แม้จะมีโอกาสเพียงน้อยนิด แต่ธนินก็ยังหวังให้เธอรู้ความจริงและเข้าใจในสักวัน“บอกให้ออกไปไงคะ ไม่ได้ยินที่พูดหรอ?”“ไปทานข้าวกับพี่ก่อนสิ เดี๋ยวจะยอมไป”“ไม่ค่ะ แต่งตัวเสร็จก็รีบออกไปได้แล้ว”“งั้นพี่ก็จะนอนอยู่แบบนี้แหละ”“งั้นก็ตามใจเลยค่ะ”เดซี่สะบัดแขนออกจากคนร่
ปัง!เสียงปิดประตูดังขึ้นอย่างแรง พร้อมกับร่างของทั้งสองแนบชิดกัน สายตาคู่คมจ้องใบหน้าหวานนิ่ง จนรู้สึกถึงไอร้อนของลมหายใจเป่ารดซึ่งกันและกัน“อะ ออกไป อื้อ!”คำพูดถูกกลืนหายไป พร้อมกับเสียงครางอื้อในลำคอ ธนินบดเบียดลงบนริมฝีปากนุ่มอย่างดูดดื่ม จนร่างเล็กเผยออ้าปากให้ จากตอนแรกพยายามขัดขืนและดิ้นอย่างแรง กลับเปลี่ยนเป็นจูบกลับอย่างหิวโหย“อื้ม”ริมฝีบางอ้าให้ลิ้นหนาแทรกควานหาความหวาน สองลิ้นตวัดเกี่ยวในโพรงปากนุ่มชื้น เสียงดูดปากแลกลิ้นดังเฉอะแฉะไปทั่วห้อง เดซี่ถูกผลักให้เดินถอยหลังไปเรื่อย ขณะปากยังบดจูบกันอย่างเร่าร้อนขาแกร่งไล่ต้อนร่างเล็ก จนมาถึงภายในห้อง ก่อนจะถูกดันให้นอนราบลงบนโซฟา ขณะเรียวลิ้นตวัดดูดเลียจนทั่วโพรงปาก เดซี่เผลอปล่อยตัวจนไม่รู้ว่ากระดุมนักศึกษาถูกปลดออกไปจนหมด เพิ่งรู้ตัวหลังจากธนินผละจูบออก“อ๊า~ยะ อย่า อื้อ”“ซี๊ด~ ปล่อยมันออกมาครับเด็กดี อย่ากลั้น”“อ๊ะๆ อ๊า~”มือหนาถกกระโปรงพลีทสั้นขึ้น ก่อนจะเกี่ยวขอบกางเกงในดึงออกไปให้พ้นทาง ปลายนิ้วร้อนแตะลงบนกลีบอวบ ถูแหวกกลีบชื้นจนน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาเต็มร่อง“อื้ม แฉะขนาดนี้ยังจะปฏิเสธพี่อีกหรอ”“อ๊าๆ มะ อ๊าง~”ร่างเล
ธนินเลื่อนการคุยงานที่ญี่ปุ่นออกไปอย่างกะทันหัน เพราะไม่สามารถทนความต้องการของตัวเองได้ก่อนหน้าเพียงเพราะพี่สาวของเธอขอเอาไว้ เขาจึงได้แต่เฝ้ามองร่างเล็กอยู่ห่างๆ แต่ตอนนี้ความอดทนมันสิ้นสุดลงแล้วควันบุหรี่ถูกพ่นออกมาอย่างหนัก ก่อนจะอัดสูบมันเข้าไปจนเต็มปอด แล้วพ่นออกมาใหม่ซ้ำๆ ในหัวพลางครุ่นคิดว่าจะเอายังไงกับเด็กเล็กดีครืด~โทร : ธีร์~“อื้ม เรียบร้อยดีไหม”(คุณท่านโกรธใหญ่เลยครับ เพราะคุณธนินไม่ยอมบินมาตามนัด)ลมหายใจถูกพ่นออกมาอย่างหนักอึ้ง คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแน่น เขารู้อยู่แล้วว่าพ่อต้องไม่พอใจ“เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงกลับไทยเมื่อไหร่”(อีกสองสามวันครับ)“อื้อ”หลังกดวางสาย ร่างสูงทิ้งตัวพิงพนักโซฟาอย่างเหนื่อยล้า เขาทำงานอย่างหนัก อัดตารางแน่นทุกวัน เพราะไม่อยากคิดถึงคนตัวเล็ก ทว่า หัวใจมันกลับเรียกร้องไม่ยอมปล่อยเธอไปสักที จนเขาเองก็ทนไม่ไหว จึงอยากลองดูอีกสักครั้งครืด~เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้คนกำลังหลับตาพริ้มเหลือบไปมองหน้าจอ มันเดาได้ไม่ยากว่าใครโทรมา(ทำไมไม่บินมาตามนัด)“ผมขอเลื่อนออกไปแล้ว”(แกก็รู้ว่าฉันนัดกับเพื่อนเอาไว้ แถมยังบอกว่าจะแนะนำแกให้หนูแก้มรู้จั







