2222 N Story Rd

ชายหนุ่มผู้หลงไหลในการเดิมพัน ชีวิตผูกติดกับการเดิมพัน และสังเวียนการต่อสู้ ที่แลกมาด้วย เงิน ชีวิต และหญิงสาว แข็งกร้าวมาตั้งแต่เด็ก ครอบครัวหล่อหลอมให้เขาไม่ยอมใครง่ายๆ แม้จะขาดใจก็ตาม “พี่บาร์อยู่มั้ยค่ะคุณอา” หญิงสาวหน้าหวานเรียบร้อยน่ารัก กำลังเอ่ยทักหญิงวัยกลางคนแม่ของชายหนุ่ม “อ้าวลลิส มากับใครลูก” เรมี่เอ่ยทักขึ้น “พอดีหนูกำลังจะไปเรียนค่ะ แวะเอาขนมมาฝาก” “อ่อจ้า เดี๋ยวอาเก็บไว้ให้บาร์นะ เมื่อคืนไม่ได้กลับบ้าน” “อ่อ งั้นหนูฝากด้วยนะคะ” ลลิส หญิงสาววัย18ที่กำลังจะเรียนจบมัธยมปลาย เธิสดใสสมวัยและไร้เดียงสาเพราะมองโลกในแง่ดี ผลั่ก!!! ผัวะ!!!! เสียงการต่อสู้ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากการเดิมพันผิดพลาด ชายหนุ่มที่เลือดอาบแขน อาบตัวเพราะฟาดฟันคนมานับสิบก่อนจะมาถึงห้องนี้ “อย่ามาแตะต้องหนู!!! อย่านะ!!!! หนูสกปรก!!!!”

"สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ฉันขอให้คุณลืมมันไป ได้ไหมคะ"เธอบอกกับเค้า ในขณะที่เก็บเสื้อผ้าที่ร่วงกระจายตามพื้นขึ้นมา แล้วรีบแต่งตัวทันที"แล้วถ้าผมไม่ลืม เพราะลืมไม่ลงคุณจะทำอะไรผมได้" "พี่ตฤณ" เธอเรียกเค้าเสียงอ้อน คนฟังใจสั่นสะท้าน แค่เรียกชื่ออย่างเดียว "แป้งดื้อมากไปไหม เกเรมากไปหรือเปล่า" เธอถามเค้าออกมา "ไม่ดื้อ ไม่เกเรสักนิด" "แป้งไม่อ่อนหวาน ไม่นุ่มนวล ไม่มีความเป็นผู้หญิงแบบคนอื่นเค้า แต่แป้งชัดเจน ตรงไปตรงมา ถ้าพี่ตฤณรับได้ แป้งจะดีใจมาก" นิ้วบางลูบไล้ที่หน้าอกของเค้า ก่อนจะลามลงไปที่หน้าท้องแกร่ง แล้วสบตากับเค้า "พี่ตฤณยังมีโอกาสที่จะเจอคนอื่นอีกเยอะแยะมากมาย อาจจะดีกว่าแป้ง สวยกว่าแป้ง อ่อนหวานกว่าแป้ง แต่แป้งจะไม่ยอมให้พี่ตฤณ มีสายตาไปมองใคร นอกจากแป้งคนเดียว"

“ผมจะฟังทุกเรื่องที่แพงอยากบอก ผมจะฟังเวลาแพงบ่น จะไม่เบื่อในสิ่งที่แพงพูด แพงก็เหมือนกันนะครับ อย่าเบื่อ ถ้าผมจะจีบแพงทุกวัน อย่าเขินอาย ถ้าผมจะแสดงความรักกับแพง เพราะผมมีแค่แพงคนเดียว ที่ผมอยากทำทุกอย่างด้วย “ แสงไฟระยิบระยับข้างล่างงดงามอย่างที่เจ้าถิ่นบอก แต่อ้อมกอดนี้ อบอุ่นและสวยงามยิ่งกว่าที่ไหนๆที่เคยไปมา ริมฝีปากหนาจูบปากบางอีกครั้ง “เป็นแฟนกับพี่นะแพง “

สายตาที่เค้ามองมา ทำให้ฉันคล้ายกับว่า กำลังเปลือยเปล่าต่อหน้าเค้า สายตาที่เธอมองผม ทำให้แก่นกลางกายขยับขึ้นอย่างน่าอาย รักที่เร่าร้อน แอบแฝง ปิดบัง 3p. ผมต้องห้ามใจ เพราะเธอมีเจ้าของแล้ว ฉันต้องมองแค่แฟนของฉันคนเดียวเท่านั้น อย่าไปคิดถึงเค้า นิยายของเลขา และ เจ้านาย ที่อยากเป็นมากกว่านั้น คาสโนว่า ตัวพ่อ ที่อยากได้ เลขาของตัวเอง แต่เธอมีคนของเธอ ถ้า คนของเธอ ดูแลไม่ดี เขาจะแย่งเธอมา

“ฉันจ่ายนายสองแสน!” เมื่อเสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มกรอกตาและชะงักฝีเท้าที่กำลังเดิน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้หันกลับ แต่ยังคงก้าวต่อไป “สี่แสน! ฉันจ่ายนายสี่แสน!” “เก็บเงินของเธอไว้ เพราะยังไงฉันก็ต้องไป” “ผู้หญิงคนนั้นจ่ายให้นายเท่าไหร่กัน! ฉันจะจ่ายให้มากกว่า!” “เขาไม่ได้จ่ายฉันสักบาท พอใจหรือยัง!” “นายไม่ได้เห็นแก่เงินอย่างที่คนอื่นบอก แต่นายรังเกียจฉัน….” โฮลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนน้ำตาหยดเล็กๆเริ่มไหล เธอหมุนตัววิ่งออกไปโดยที่ธันวาได้แต่ยืนนิ่ง “โถเว้ย!”

ไม่มีใคร หรือ อะไร ที่เป็นเอก อยากได้แล้วไม่ได้ พนักงานในบริษัท ของตัวเอง ที่บอบบาง ไร้เดียงสา อย่างไพลิน เหมาะมาก ที่จะอยู่บนเตียงของเขา ข้อเสนอ เมียลับ หรือผู้หญิงของเป็นเอก จึงถือกำเนิดขึ้นมา ถ้าไม่ตกลง ก็ออกไป เขาจะจ่ายชดเชยให้ แล้วออกไปจากที่นี่ แต่ถ้าเธอตกลง เขาจะให้เธอ ทุกอย่าง

Aku tak tahu harus mulai dari mana. Semua berjalan begitu cepat. Dalam waktu satu tahun, hidupku sudah berubah 180 derajat. Keluargaku hancur begitu saja. Segalanya berawal dari satu keputusan yang fatal, yang perlahan merenggut mereka satu per satu. Rasanya air mata ini sudah habis untuk menangisi kepergian mereka yang terlalu mendalam, sementara aku hanya bisa berdiri diam, menyaksikan semuanya terjadi tanpa bisa berbuat apa-apa. Namaku Azarea Andini Sanjaya atau biasa dipanggil zara, anak pertama dari seorang pengusaha properti di timur pulau jawa milik Ardian Sanjaya nama dari papaku . Sejak kecil hidupku selalu berkecukupan. Walaupun ada satu yang kurang, yaitu kasih sayang seorang ibu.

(Au Sequel de Enceinte et rejetée par mon compagnon alpha. Peut être lu seul.) Aujourd'hui, j'ai reçu mon premier baiser, de façon totalement imprévue, avec quelqu'un que je ne connaissais pas. Alors que je déambulais dans les couloirs de l'Académie des Métamorphes de Higala, un sentiment étrangement familier m'a soudainement saisie. Non loin de là, mon petit ami, Scott, était présent et, à ma grande surprise, il n'était pas seul. « Tu es tellement espiègle, Scott, » souriait légèrement la louve Sarah. « Uniquement pour toi, chérie, » répond-il, sa voix étant étouffée tandis que ses lèvres capturaient les siennes. À ce moment-là, je sens mon estomac se nouer. « Oh, Scott, arrête. Tu sais bien qu'on ne doit pas être vus ensemble. Que se passerait-il si ta copine nous découvrait ? » « Elle suit un cours. Elle n'est jamais en retard. Ne t'inquiète pas. » Mon cœur pèse lourd dans ma poitrine, mais un flux de colère et de ressentiment me traverse également. « Lila ? » haletait Scott, me regardant avec stupéfaction. « Qu'est-ce que tu— » Avant qu'il ne puisse finir sa phrase, je me tournai vers le gentleman à mes côtés, plaçant mes mains sur ses épaules et le tirant vers moi. Il se laissa faire, bien que ses yeux ne trahissaient que de la confusion. Je fermai les yeux très fort pour ne plus voir son visage. Puis, nos lèvres s'effleurèrent. Plus tard, en entrant dans ma classe, je l'ai vu... L'homme que j'avais embrassé quelques instants plus tôt dans le couloir. L'homme à qui j'avais donné mon premier baiser, était mon professeur.

โลกใบนี้ นิตา มีพี่นาย เพียงคนเดียว แต่สำหรับ พี่นาย เธอเป็นเพียง ใครสักคนเท่านั้นเอง ดังนั้น ถ้า ความรักของเธอ ทำให้เค้า ลำบากใจ ถ้าความรักของเธอ เป็นปัญหาของเค้า เธอจะไปจากเค้าเอง แต่เธอไม่ได้ไปตามลำพัง เธอไปพร้อมกับลูกในท้องด้วย

Après des années de lutte contre l'infertilité et ayant été trahie par son compagnon, Ella décide enfin d'avoir un enfant seule. Cependant, tout tourne mal lorsqu'elle se fait inséminée par accident avec le sperme du milliardaire intimidant Dominic Sinclair. Sa vie est soudainement bouleversée lorsque la confusion est élucidée—d'autant plus que Sinclair n'est pas n'importe quel milliardaire, c'est aussi un loup-garou en pleine campagne pour devenir le Roi des Alphas ! Il ne va pas laisser n'importe qui porter son enfant. Ella pourra-t-elle le convaincre de la laisser accompagner son enfant grandir ? Pourquoi la regarde-t-il toujours comme si elle était son prochain repas ? C’est impossible qu’il soit attiré par une humaine, n'est-ce pas ?