Cody Ko Friends

Sino siya? Will, siya lang naman ang lalaking nagpabaliw sa akin ng ganito. Kilala nila ako bilang isang inosenteng babae and that's true. Ayaw kong makarinig ng mga malalaswang bagay galing sa kahit sino.. kahit sa best friend ko na kilalang playgirl. Pero noong nakilala ko siya, doon ko natutunan lahat ang natutunan ng best friend ko. Halos lahat ng bagay binigyan ko ng meaning. Naging dirty minded ako dahil sa kanya. Pero iyun ang gusto ko, iyung ang ginusto ko, doon ko siya nakilala so bakit ako mag pabebe? Mahal ko siya at hindi ako mag rereklamo kong ano man ang nagawa niya sa akin. Masaya ako dahil sa kanya ko natutunan lahat. I don't care what they say. I don't care if magagalit ang best friend ko. Pero hindi siya nagalit sa akin kundi sa lalaking mahal ko. Super protective and that's fine with me. Until everyone's know. I'm a model and he's a billionaire. They say, hindi ako nababagay sa kanya. They say, hihilain ko lang siya pababa. Hindi ako kagaya ng best friend ko na palaban. I'm sensitive so after hearing those words from his supporters, it's hurt a lot and I left him. Yes, I left him for my peace of mind. I don't deserve him. Ang bilis ko lang siyang iwan. Deserve niya ang babaeng hindi siya iiwan para sa sarili niya, gaya ng ginawa ko. But can I stay? Why? Cause I love him.

Pagpasok ng unit Bigla niya kong isinandal sa pader at sinunggaban ng halik. Di ko namalayan na nasa malulusog ko ng dibdib ang kamay nya. Himas himas nya ito. Mali ito pero di ko magawang tumutol. "Igalaw mo ang mga labi mo Xam." Sabi niya ng huminto siya. "Hmm." Hindi ako marunong. Pano ba to snong gagawin ko? "Sundan mo lang ang labi ko. Gayahin mo." Sabi ni sir habang himas himas na ang dalawang dibdib ko. Hindi nagtagal nakuha ko na din ang ritmo. Naghalikan lang kami. Ipinatong ko na ang mga kamay ko sa leeg nya. Napadpad naman ang kamay nya sa pagitan ng hita ko. "Hmm. You're wet my dear secretary" "Wet for you."

Isa lamang akong estudyante na lumipat ng School, dahil sa kagustuhan ng ama ko. Akala ko maging okay ang lahat, maging tahimik ang buhay ko. Nagkamali ako sa isiping ‘yun. Hanggang sa nakilala ko ang pitong lalaki na sinugo yata ng diyablo. Sasakan ng sama ng ugali, manyak, lahat na yata ng negative na mga salita pwede ng ibato sa kanila. I didn’t realize na mahuhulog ako sa isa kanila, na maging delikado ang puso ko dahil sa kaniya. What should I do? Pano ko tanggalin ang nararamdaman kung ‘to? Pano? Iiwasan ko ba siya? Mag mo-move on? Oh hayaan ko na lang ‘tong puso ko na tumibok sa kaniya. I’m so doomed!

THE GREEN TEMPTATION SERIES #1 —Slander Vlustero "You won't escape from me, not again." napaigtad ako nang marinig ko ang pamilyar na boses. Hindi ako kumibo. Sinundan ko lang ng tingin ang kanyang ginagawa. Lumapit ito sa akin at inilapag ang isang paper bag. "What's your answer?" napatitig ako sakanya. Yung titig na kinasusuklaman ko sya. Gusto ko syang pagmumurahin at patayin. "Hindi ko kailangan mamili dahil makakalabas ako dito." matapang na sagot ko. "Really?" hindi makapaniwalang tanong nito sa akin. Taas nuo ko naman syang tiningnan. "Oo, at hinding hindi ako mahuhulog sayo, gago. Itaga mo yan sa bato, kumulubot man yang pagmumukha mo." narinig ko itong tumawa. "Did you see the outside of this room?" umiling ako. Alam ko imposibleng makalabas dito palang sa loob ng kwarto paano pa kaya sa labas. "Wala akong pakialam kung kamatayan ang nasa labas, ang mahalaga makatakas ako. Hindi ko masisikmura ang mga pinaggagawa mo." sa totoo lang kauti lang talaga ang tiyansa na makatakas ako rito. Pero susubukan ko. How can I escape from someone like him? Can I really escape from him even if I escaped from here?

Kylee Nicole Montenegro, ako 'yun. Labing-walong taong gulang na at malapit ng mag-kolehiyo. Hindi na ako nagho-homeschool; malapit na akong maging normal na estudyante, tulad ng pangako ni Dad. Homeschooled ako mula nung ako'y limang taon dahil sa isang aksidente. Madalas sabihin ng mga tao na marami daw nangyari sa buhay ko noong bata ako, pero isang bagay lang ang matandaan ko — isang panyo. Isang hindi kakilalang bata ang nagbigay sa akin nito, at hindi ko alam ang pangalan niya. Malamang, hindi ko na siya makikilala matapos ang maraming taon, pero umaasa ako na isang araw ay makakita ako sa kanya para magpasalamat. Ang hindi kakilalang ito ang tumulong sa akin nang mawala ako sa mall. Naalala ko ang bahagi ng pangyayari, pero hindi lahat. Napapangiti ako nang hindi ko namamalay. Pagkatapos kong lumabas ng banyo, napansin ko ulit ang panyo at ngumiti. Mukhang may kaunting paghanga ako sa taong nagbigay nito sa akin. Ilang taon na itong nasa akin at hindi ko pa ito nalalabhan. May nakasulat ding salitang "TRIST" dito. Iniisip ko kung pangalan ba ito. Nagtango na lang ako dahil wala akong alam. Nahulog sa malalim na iniisip, isang katok sa pinto ang bumalik sa akin sa realidad. "PUPUNTA NA!" sigaw ko nang marinig ko si Ate Lena na nagpapaalam na ang almusal ay handa na. Isinilid ko ulit ang panyo sa aparador, may kakaibang tanong pa rin sa aking isipan. SINO KA?

Jake Ryan had been best friends with Jay Morgan since they were in middle school. Jake had always valued being an only sibling, especially when Jay’s younger sister, Rachel, was always in the picture. Her personality always rubbed Jake the wrong way, and the fact that she always had to butt into her big brother’s business annoyed him more than he could say. Rachel, on the other hand, had way too much fun bothering Jake, he let it be known that she always rubbed him wrong, and she took great joy in making sure to always let it happen. Even after their drunk, and oh stupid night, she still teased him. But when the Jake came to be her personal one man rescue mission to help her out of a blizzard, she wanted no part of it. And a few minutes too long of arguing and annoying each other meant that they were stuck in her family cabin until help came, if they came. What could happen with two people, who clearly hated each other, were forced to spend the unknown amount of hours together? Could they get over the bickering along enough to figure out how to get help? Could they actually pull together and work through their problems? Better yet, could they finally stop denying the attraction they’ve both buried since high school?

"Sa tingin mo mamahalin kita? Hinding-hindi kita magawang mahalin Anna, kaya 'wag mo ng ituloy pa ang pagpapakasal saakin!!" "Alam kung matutunan mo rin akong mahalin Dylan, kaya pakiusap.. Pakasalan mo ako.." "Hinding-hindi kita mamahalin isinusumpa ko!" -Dylan "Nagustuhan mo ba?" Hindi ako pa rin ako makapaniwala sa nakikita ko sa kanya, bakit bigla nalang siyang nag-iba? Bakit gumaganda siya sa paningin ko? At bakit.... Bakit Minahal ko siya? Siya ba talaga ang asawa ko?- DYLAN

Nina Whyte finds herself trapped in a marriage that is going very differently from how she imagined. Being married to the gentle, handsome and wealthy Cody Whyte, she expects their marriage to be like a fairytale but reality dawns on her when she finds herself cuffed with a serial cheat. This leads her to make drastic decisions that lands her in a middle of a crime scene being targeted as the main suspect. It is in the toughest moments in her life that she learns that, sometimes letting go makes room for something new and that sometimes love finds you at your lowest and lifts you up to places you can’t imagine.

Noong nakita ko siya, hindi ko mapigilang humanga sa kanya. Ang kanyang mukha ay napakaamo na akala mo hindi makakabasag pinggan, ngunit hindi ko akalain na isa siyang matapang at kaya niyang gawin ang lahat, kaya niyang ipagtanggol ang sarili niya at kahit ako. Kaya siya simula noon hinahangaan ko na siya dahil siya ay isang cool na babae.

"Alam mo ikaw ha, masyado kang pala-desisyon. Buhay ko ito kaya huwag kang makialam lalo pa at wala naman ako’ng naging say sa love life mo,” naiinis na pahayag ko kay Franco. Naiinis kasi ito nang malaman na gusto ko ng magkaanak. Lagpas na ako sa kalendaryo at sa takot ko na mapag-iwanan ay ito ang naisip ko na solusyon. Wala sa vocabulary ko ang pag-aasawa dahil na rin sa naging karanasan ng nanay ko at sa nakikita ko sa paligid ko kaya nawalan na ako ng interes lalo na sa mga lalaki. Maraming nanliligaw subalit lahat sa akin ay red flags. Dagdagan pa nitong kaibigan ko na walang inaayawan basta naka-palda sa paningin nito lahat ay maganda. Mabait naman ito, matalino, responsable, masipag at madiskarte subalit sadyang palikero. “Ako ha, concern lang ako sa iyo. Huwag sanang masamain. Mamaya sa kagustuhan mo ay mapahamak ka pa.” Patuloy na litanya ni Franco sa akin. “Kaya nga bago pa mangyari iyon ay uunahan ko na. Hindi ako mai-inlove, hindi ako magiging martir at lalong hindi ko hahayaan na masaktan lang ako ng kagaya mo. Kaya nga anak lang ang gusto ko at iyon na ang pupuno sa pangarap ko. Hindi ako mag-aasawa at sakit lang iyan sa ulo,” masungit na sagot ko. “Ganun ba? Bakit ka pa maghahanap sa malayo at hindi mo kilala kung mayroon naman sa harapan mo? Ako na lang kaya, ano? Makakasiguro ka pa na galing sa magandang lahi at pamilya ang magiging anak mo,” tugon ni Franco. Napamaang ako sa naging sagot n’ya. Pwede kaya o baka magiging mitsa lang ito ng bagong kalbaryo sa buhay namin? Mas makapagpapatibay o makakasira kaya ito sa aming pagkakaibigan? Subalit hindi ko maiwasan kiligin at makadama ng challenge na baka ako lang pala ang makapagpapatino kay Franco.