Ff Nc 25 Yadong Hot Banget

เพราะความเมาเป็นเหตุ ดารินจึงต้องเสียตัวให้กับผู้ชายคนหนึ่ง หลังจากผ่านค่ำคืนนั้นมาเธอคิดว่าชีวิตนี้คงไม่หวนมาเจอกันอีกแล้ว แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับเธอจนได้ คนที่อยู่บนเตียงกับเธอในคืนนั้นดันกลายมาเป็นเจ้านายซะได้!

"ฉันถามว่าเธอท้องกับใคร ในเมื่อฉันเป็นหมัน" "ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันคงท้องกับหมา" "ม่านฟ้า!!" "ไม่ต้องมาตะคอก ทำด้วยกัน พอท้องแล้วมาถามว่าท้องกับใคร ตอนทำทำไมไม่ใส่ถุง รวยเสียเปล่า แต่งกกับอีแค่ถุงยางอันไม่กี่สิบบาท" "ไปตรวจ DNA ลูกเดี๋ยวนี้ มันใช่ฉันหรือเปล่า" "ไหนบอกว่าเป็นหมันไง ไม่ต้องตงต้องตรวจมันหรอก ลูกฉัน ฉันเลี้ยงเอง!" "..."

วันนี้วันแห่งความรักแต่ชีวิตรักของฉันจบลงเมื่อวาน วันเกิดของฉันเอง ของขวัญที่ได้รับกลับเป็นคำบอกเลิกอย่างเย็นชา ฉันเองเลือกผู้ชายไม่หล่อแล้วนะ เพราะไม่อยากมีชีวิตเหมือนเพื่อนคนอื่น ที่หลงคนหล่อจนเสียผู้เสียคน แล้วเป็นยังไง คนไม่หล่อแบบไอ้หมาเบียร์นั่นก็ทำให้ฉันเสียผู้เสียคนจนต้องเมาขนาดนี้ วันแห่งความรัก หึ! วันของคนไม่โสดแล้วคนโสดไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงอย่างฉันต้องมานั่งเมาอยู่อย่างนี้ไง เป้าหมายวันนี้ฉันต้องได้มีเซ็กซ์ ต้องได้ปลดปล่อย ขนาดของเจ้านั่นต้องไม่ต่ำกว่าห้าสิบสอง หรือมากกว่านั้น ฉันต้องการอะไรที่มากกว่านิ้วมือของตัวเอง ไอ้แฟนเก่าเฮงซวย ไอ้ผู้ชายหลอกลวง ใครจะคิดว่าจากที่จะมีผัวกลายเป็นว่า ว่าที่ผัวของตัวเองไปเป็นเมียของคนอื่น

เขาคือชายหนุ่มหล่อเหลาแต่ใครจะคิดว่าเขาจะมีปมด้อย และดันเป็นปมด้อยที่รักษาทางกายไม่ได้มันต้องรักษาทางจิตใจเท่านั้น เธอคือคุณหมอสาวสวย ผู้ซึ่งเคยทิ้งเขาไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เจอกันหนนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีพ้น เขาคือตราบาปในใจเธอ ส่วนเธอก็ตราบาปในใจเขา ผู้หญิงแก่บ้า ได้แล้วก็ทิ้งกัน เด็กบ้า ใครจะคิดว่าอายุแค่สิบเจ็ดปี..นี่ฉันจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ไหม หลังจากนั้นสิบปีผ่านไปเขาและเธอกลับมาเจอกันอีก ในฐานะ คุณหมอ กับ คนไข้

"แฟนน้องเหรอ ไหนบอกไม่มีแฟน" ถึงสกิลภาษาไทยของเขาจะไม่เข้าขั้นเทพ แต่เขาก็ฟังออก ...อ้าวมันไม่ได้เป็นแฟนผู้หญิงคนนี้เหรอ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าอะไรที่มันใส่ลงไปในแก้วน้ำนั่น "ไม่ใช่แฟนนะคะ คุณเป็นใคร" หญิงสาวหันมาทางคนที่หน้าตาเหมือนพระเอกเกาหลีแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ ว่าเขาจะเข้ามาหาพวกเขาทำไม

“พี่วิน!...นี่มันอะไรกัน” รินลณีร้องออกมาอย่างตกใจ หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนมันจะหลุดออกมาจากอก ร่างกายชาไปทั้งร่าง ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะยืนไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมาเห็นภาพแบบนี้ “พี่พัฒน์ ผมชอบพี่ ...รินณีเราเลิกกันเถอะ”นาวินก็ตกใจพอกัน ภาพที่เธอเห็นเขาคงปฏิเสธไม่ได้เพราะมันชัดเจนมากขนาดนี้...ชายหนุ่มได้แต่พูดว่า “ขอโทษ” “ไอ้เลว” รินลณีด่าออกไปทั้งน้ำตา..เธอวิ่งขึ้นรถไฟฟ้ากลับคอนโดมิเนียม โดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของนาวิน ส่วนระพีพัฒน์นะเหรอเขาก็ยังยืนเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์แบบไม่ได้สนใจอะไร นี่มันอะไรกัน มันคือโลกที่ชะนีแบบเธออยู่ยากจริง ๆ เธอกลับมาร้องไห้ต่อที่ห้อง ภาพอดีตของเธอกับนาวินไหลผ่านเข้ามาในหัวเธอไม่หยุด เพราะเขาเป็นเกย์ใช่ไหม? เธอกับเขาเลยเข้ากันได้ดี ไม่ว่าจะไปทำผม ชอปปิงเขาไม่เคยบ่น ไม่เคยว่ามันน่าเบื่อ

"ผมชื่อภัทร คุณชื่อเพื่อนแพรใช่ไหม ผมขอชี้แจงง่ายๆ แล้วกันนะครับเวลา หกเดือนที่คุณอยู่ในฐานะแฟนผม คุณไม่สามารถคบใครได้เพราะมันจะสร้างความเสื่อมเสียมาให้ผม ผมจะไม่ทำอะไรล่วงเกินคุณในที่รโหฐาน" "เดี๋ยวค่ะ ถ้าที่ไม่รโหฐานละคะ" เพื่อนแพรยกมือถาม "อ๊าวคุณ เราเล่นเป็นแฟนกันก็ต้องมีกอดกันบ้างตอนอยู่ข้างนอกเพื่อความสมจริง" ภัทรพูดกลั้วเสียงหัวเราะ "เดี๋ยว...ก่อนจะไปถึงตรงนั้น ทำไมคุณเลือกฉัน" "คุณขี้เหร่ดี" เขาตอบหน้าตาเฉย

คำว่า รู้สึกดี กับ คำว่า รัก ความหมายเหมือนกันหรือเปล่านะ "คุณยูเคยรักมะลิบ้างไหมคะ" "ฉันรู้สึกดีกับเธอ" ********* มะลิ เธอคือลูกสาวของแม่บ้านในบ้านของเขา เขา ภรัณยู ผู้เป็นเดือนของมหาวิทยาลัย เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว แต่คนนั้นไม่ใช่เธอ ความสัมพันธ์ต้องห้ามเกิดขึ้นในคืนหนึ่ง แต่สัมพันธ์นั้นยังคงอยู่เรื่อยมา มีแค่เขากับเธอเท่านั้นที่รับรู้ เธอหวังว่าเขาจะรักเธอในสักวัน สักวัน...ที่อาจไม่มีอยู่จริง ------- รักต้องห้ามของลูกชายเจ้านายกับลูกสาวแม่บ้าน ไม่มีนอกใจนอกกาย จบสุขนิยม ขมบ้างช่วงแรก แต่รับรองผ่านไปแล้วเบาหวานจะถามหา

คุณคิดว่าคนเราจะตกหลุมรักคน ‘คนเดียว’ ได้สักกี่ครั้ง สำหรับคนอื่นฉันไม่รู้...แต่สำหรับฉัน...นับไม่ถ้วน คนเราจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานแค่ไหนกันนะ สิบสองปีนานพอหรือยังนะ นานพอที่จะทำให้ฉันได้เป็นตัวจริงบ้างไหม หรือฉันจะไม่มีทางได้เป็นตัวจริง เพื่อน...คำค้ำคอที่ฉันไม่กล้าข้ามผ่าน เพื่อน...ขอสิ้นสุดทางเพื่อนจะได้ไหม *************

ชีวิตนักศึกษาฝึกงาน...ฉันต้องได้ตื่นเต้นที่จะได้เจอรุ่นพี่ที่ทำงาน ต้องมีโมเมนต์รุ่นพี่พาไปเลี้ยงข้าว ต้องมีคนมาจีบ ต้องเป็นเด็กน้อยน่ารักในที่ทำงาน แล้วนี่อะไรกัน...ผัวที่บ้าน แต่ดันเป็นท่านประธานที่ฝึกงานเนี่ยนะ บ้าไปแล้วแน่ ๆ เหอะ! “บี๋ไม่งอนนะครับ” “ทำไมทำแบบนี้ ก็หนูบอกให้เบ๊บเก็บเรื่องของเราเป็นความลับไง” “โธ่...บี๋ ก็พี่คิดถึง” “ไว้ไปคิดถึงที่บ้านค่ะ ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างนี้ หนูมาฝึกงานนะคะ เป็นนักศึกษาฝึกงาน เบ๊บอย่าลืมสิคะ” “โธ่ บี๋ แล้วบี๋จะให้พี่ทนเห็นไอ้อาร์ตแผนกไอที มันจีบบี๋หรือไง” “เขาไม่ได้จีบ เขาแค่สอนงาน” “ไม่รู้ ๆ เมียพี่ พี่หวง ไม่ปก ไม่ปิดมันแล้ว ไม่ต้องมีเลยความลับบ้า ลับบออะไรเนี่ย” “เบ๊บ ถ้าเบ๊บดื้อ หนูจะย้ายที่ฝึกงานแล้วนะ”