Ibong Adarna Full Story

ลูกสาวมาเฟีย มาเจอกับ มาเฟียเจ้าของคลังเหล้า ไวน์ นำเข้าที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย เมื่อสาวชอบดื่ม เจอกับเจ้าของคลังเหล้าความเมามันส์จึงเริ่มต้นขึ้น

ชายหนุ่มผู้หลงไหลในการเดิมพัน ชีวิตผูกติดกับการเดิมพัน และสังเวียนการต่อสู้ ที่แลกมาด้วย เงิน ชีวิต และหญิงสาว แข็งกร้าวมาตั้งแต่เด็ก ครอบครัวหล่อหลอมให้เขาไม่ยอมใครง่ายๆ แม้จะขาดใจก็ตาม “พี่บาร์อยู่มั้ยค่ะคุณอา” หญิงสาวหน้าหวานเรียบร้อยน่ารัก กำลังเอ่ยทักหญิงวัยกลางคนแม่ของชายหนุ่ม “อ้าวลลิส มากับใครลูก” เรมี่เอ่ยทักขึ้น “พอดีหนูกำลังจะไปเรียนค่ะ แวะเอาขนมมาฝาก” “อ่อจ้า เดี๋ยวอาเก็บไว้ให้บาร์นะ เมื่อคืนไม่ได้กลับบ้าน” “อ่อ งั้นหนูฝากด้วยนะคะ” ลลิส หญิงสาววัย18ที่กำลังจะเรียนจบมัธยมปลาย เธิสดใสสมวัยและไร้เดียงสาเพราะมองโลกในแง่ดี ผลั่ก!!! ผัวะ!!!! เสียงการต่อสู้ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากการเดิมพันผิดพลาด ชายหนุ่มที่เลือดอาบแขน อาบตัวเพราะฟาดฟันคนมานับสิบก่อนจะมาถึงห้องนี้ “อย่ามาแตะต้องหนู!!! อย่านะ!!!! หนูสกปรก!!!!”

“คุณหนูจะกลับเลยมั้ยครับ” “กลับเลย หงุดหงิดมาก” เสียงบ่นของนานี่ที่ดูจะไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะเดินปึงปังขึ้นรถไปโดยมีบอดี้การ์ดส่วนตัวเดินตามไปติดๆ เมื่อกลับมาถึงคอนโด นานี่ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงโดยที่ไม่ได้ถอดแม้กระทั้งรองเท้า “คุณหนูอาบน้ำก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมนมอุ่นให้” “ทีโอ ... นายทำอะไรอ่ะ” นานี่เอ่ยทั้งที่ไม่ยอมลืมตาเมื่อรู้สึกว่าบอดี้การ์ดคู่ใจกำลังทำบางอย่าง บอดี้การ์ดหนุ่มค่อยๆถอดรองเท้าส้นสูงออกจากขาเรียวก่อนจะเดินเอามันไปเก็บที่ชั้นเก็บรองเท้าสุดหรูของนานี่ “นายดูแลฉันดีกว่าเมียอีกเนอะ”

With mixed feelings, Jillian Moore goes to the casting of the new season of "The Super Model" to investigate the case of a missing girl behind the scenes. Before she knows it, she stumbles into a turbulent whirlpool of glamour, ambition and shady dealings. When, to make matters worse, she falls in love and has to shimmy from one lie to the next, her life seems to come completely apart at the seams ...

“ทำไมถึงมีรอยแผลแบบนี้บ่อยขนาดนี้ครับ อาทิตย์นี้ผมเจอคุณ 3ครั้งแล้ว?” หมอมาร์เวลเอ่ยกับหญิงสาวสวยเปรี้ยวถึงใจที่เธอมาโรงพยาบาลด้วยอาการเป็นแผลเหมือนเกิดอุบัติเหตุ แต่ไม่ได้เยอะอะไร ”คุณหมอจำเป็นต้องรู้เพื่อใช้สั่งยาหรือไงคะ“ ”ดูท่าทางคุณระมัดระวังกับรอยแผลมาก ไม่น่าจะสุ่มส่ามเป็นแผลเองบ่อยหรอกมั้งครับ เพราะถ้าแผลแค่นี้คุณรีบมาหาหมอละก็“ ”......“ ”ผมพูดถูกใจดำหรือไงครับ“ ”งานฉันมันต้องใช้เรือนร่าง เพราะฉะนั้นฉันจำเป็นต้องไม่มีตำหนิ“ ”........“ เมื่อได้ยินหญิงสาวพูดแบบนั้น หมอมาร์เวลถึงกับชะงักนิ่งไป ” ใช้เรือนร่างที่คุณว่า มันใช้แบบไหนกัน“ ” ถ้าคุณหมออยากรู้ ก็ไปที่อะโกโก้คลับตรงซอย 15 นะคะ“

After falling head over heels for Joe Smith for three years, I finally got the proposal I had been waiting for. However, on the day of our wedding, he did not show up until the wee hours of the morning. When I found him, Joe was drinking happily with a young girl in his arms. “I’m already tired of her clinginess. She’s a joke. Who else would want her?” Much later, he made me a wedding ring and proposed with my favorite jasmine flowers. But a muscular man opened the door instead. The man had two scratch marks on his neck and smirked at the disheveled Joe. “Isn’t it a bit too shameless of you to propose to a married woman?”

My mother-in-law is extremely frugal. She reuses paper others have discarded, carefully saving the unmarked portions. She even takes the black waste oil from the kitchen range hood and uses it to cook our meals. She says, "Frugality is a virtue—it brings blessings!" I try tirelessly to convince her otherwise, throwing out all her filthy items to protect my family's health. But while she praises me to my face, behind my back, she uses my baby's food scissors to clip her grimy toenails. My child eventually dies of a lung infection, leaving me heartbroken. My mother-in-law, however, points her finger at me, saying I'm unlucky and that I've brought misfortune to their family. Even my husband blames me. In the end, they use a knitting needle to pierce my throat and stab me to death. When I open my eyes again, I find myself back on the day I first see her picking up dirty paper. The first thing I do is hide all the high-quality tissue paper I had stocked up on before my pregnancy, pretending I knew nothing. She calls these blessings, right? Fine. The blessings of this miserly frugality—she can reap them all herself!

25 years ago, a maternity nurse secretly switched me out for her daughter. Unfortunately for her, my six-year-old brother saw this and secretly switched me back. 25 years later, the maternity nurse comes knocking with her actual daughter by her side. She accuses me, the heiress of Crawford Group, of being an impostor. The company's janitor starts insulting me and insinuates that my lipstick is a cheap imitation. Even my boyfriend humiliates me with her. "And here I thought you were the heiress of the Crawford family. You can't even compare to a hair on Pammy's head!" When the DNA test results are out, everyone is stunned. "That wretch bewitched me, Lori! Please forgive me—give me another chance!" my boyfriend cries. I look at him icily. "Another chance to do what? To clean the toilets?"

Soon after I came back to the country, someone slapped me right across the face in broad daylight, yelling that I was a mistress. A crowd of reporters closed in, pelting me with questions about whether Chandler Armstrong, CEO of Armstrong Industries, was keeping me as his mistress. I was stunned speechless for a moment, but then I pulled out my wedding photo with Chandler from seven years ago and held it up. "What are you talking about? I'm his wife!" The crowd went silent, and the woman who'd slapped me turned white as a sheet. Only then did I finally get it: while I'd been overseas, Chandler had been openly involved with an actress, and everyone in his social circle had already decided she was the future Mrs. Armstrong. Today, they all came expecting to confront a mistress—only to find out that I was actually his wife. Later, Chandler tried to justify it. "Alina, you've been out of the country for years. I'm a man, and I have needs. She's just a B-list actress; it's not like she threatens your position. Why should you be upset? Just let it go," he said. "Don't make a scene." I handed him the divorce papers. "You make me sick."

For five years, I thought our marriage was solid. Then, my husband, Lionel Franco’s first love, Sandra Howard, posted a photo of a property deed on her social media. The caption read: [Thank you, Lionel, for transferring the house to me.] I stared in disbelief and left a single comment: [WTF?] Lionel called within minutes. “She’s a struggling single mother. Transferring the house to her makes it easier for her son to get into school. It doesn’t affect where we live,” he snapped. “How can you be so lacking in compassion?” In the background, I heard her muffled sobs. Half an hour later, she tagged me in another post.  This time, she flaunted her Mercedes worth over a million dollars, with the caption: [Paid in full. As the saying goes, ‘Where a man spends his money, that's where his heart is’.] I knew he bought it to soothe her temper. But this time, I had enough. I decided to divorce him.