Sana Sinabi Mo Lyrics

Menjelang malam pernikahan, pacarku mengirim pesan kepada cinta lamanya. [ Orang yang selalu ingin kunikahi, tetap hanya kamu. ] Hari pernikahan semakin dekat. Aku melihatnya sibuk ke sana kemari, menyiapkan segalanya sesuai dengan selera cinta lamanya. Aku membiarkannya begitu saja. Sebab, aku tidak lagi menginginkan pernikahan ini ... ataupun dirinya.

Walang alam si Ailia tungkol sa kung sino ang papakasalan niya. Ang sinabi lang sa kanya ay kailangan niyang manatili sa mansyon, sa amo ng papa niya. Hindi niya pa ito nakita at ni pangalan nito ay hindi niya pa narinig. Kaya niya bang manatili sa mansyon ng hindi niya kilalang magiging asawa? Ang dinig niya pa ay matanda na ito at mahilig pa raw sa mga babae. Handa kaya siyang harapin ang pagsubok sa kanya ng kapalaran? Kaya niya bang mag isa na harapin ang pait at kasakiman ng mga may ayaw sa kanya? O sasamahan siya at poprotektahan ng lalaking nagpakilalang anak ng matandang mapapangasawa niya?

Cologne adalah seorang detektif muda yang terpaksa harus bekerjasama dengan seorang iblis. Suatu kejadian traumatis yang menimpa dirinya, membuatnya menjadi manusia yang kacau. Namun ditengah rasa keputusaan dirinya, di sana ia bertemu dengan seorang iblis. Berkat sang iblis, Cologne secara perlahan berhasil menyembuhkan luka batin yang dideritanya.

Greta Monica nekat pergi ke Los Angeles demi mencari kekasihnya. Agar bisa bertahan hidup di sana, dia bekerja sebagai sekretaris di AH Group. Belum menemukan kekasihnya, dia justru terjebak cinta dengan Arnold Herwingson (owner AH Group). Semakin dekat hubungan mereka, bahaya pun semakin dekat mengincar keduanya.

Nauwi sa isang gabing pagkalimot ang dapat sana'y pagpapalipas lamang ng sama ng loob ni Margaux dahil sa sakit na dulot ng kanyang kasintahan. Ngunit ano ang gagawin niya kung malalaman niyang ang lalaki pa lang nakakuha ng kanyang iniingatang pagkabirhen ay uncle pala ng kasintahan?

"Katty" ang pangalang gustong-gusto ko noon pero simula ng makilala ko si Ryan at malaman ko ang katotohanan ay kinamuhian ko ang pangalang iyan. Katotohanang hindi ko inaasahan. Katotohanang sisira sa buhay ko. Katotohanang hindi ko na sana nalaman pa. KATTY? Ano ba'ng mayroon sa'yo?

Bumukas ang malaking pintuan sa harap ko, at narito ang lalaking minamahal ko, ang mata'y walang damdamin habang lumalapit ako sa altar. Ngumiti ako kahit na masikip ang dibdib ko. Narinig ko ang musika habang dahan-dahang naglalakad patungo sa lalaking naghihintay sa harap. Si Kiel, nakatitig nang seryoso sa akin. Walang kahit anong kasiyahan ang makikita sa kanyang mukha, at ito'y nagdulot ng kirot sa aking puso. Iniharap ko ang aking kamay, ngunit itinuring niyang wala ito at agad na umusad patungo sa harap ng pari. Iniwan akong nakatambad ang kamay sa ere. Yumuko ako, bahagyang nahihiya. Sumunod ako sa harap ng pari, at sinimulan na ang misa. "Maari mo nang halikan ang iyong asawa," ang sabi ng pari. Humarap ako kay Kiel, inaasahan ang isang halik sa labi, ngunit sa pisngi lamang ito dumapo. "Nakuha mo na ang titulong Mrs. Valerian, ngunit tiyak kong hindi mo makukuha ang aking pagmamahal," bulong niya. Pumikit ako, at naramdaman ang sakit sa aking puso. "Tandaan mo 'yan, Sam? Hindi mo makukuha ang aking pagmamahal dahil may iniibig na ako," dagdag niya habang nagpalakpakan na ang mga tao. Tumulo ang isang butil na luha. "Sarap mong pagmasdan habang umiiyak," layo na nito sa akin pagkatapos ng mga salitang iyon at agad na lumabas ng simbahan. Pinalis ko ang luha ko at mag-isang ngumiti sa harap ng mga taong masaya para sa amin. Kumikirot ang dibdib ko sa likod ng aking mga ngiti. Daig ko pa ang sinaksak, ngunit hindi ko pinahalata. "Saan pupunta ang asawa mo?" inosenteng tanong ng isang matanda. Ngumiti ako, ngunit hindi na nagbigay ng pagsasalita. "Baka excited lang," mapanukso ng isa. Tumawa ako, kahit na parang pinipiga ang puso ko. Ako si Samantha Alexandria Perez, o dapat bang sabihin Samantha Alexandria Perez Valerian, and I am his unwanted wife.

“Ipapalaglag mo ang anak natin?!” galit na sigaw ni Carcel sa'kin. “Pinirmahan ko na ang divorce paper 'di ba?! Kaya huwag kang mangialam sa gagawin ko, Carcel!" “Huwag mong idamay ang bata, Jett! Ipanganak mo lang iyan, at kami na ni Gia ang magpapalaki sa kanya!" "Ginag*go mo ba talaga ako, ha?!" tumutulo ang mga luha ko sa sakit. "Gusto mo ba talaga akong durugin nang buong-buo, Carcel? Hindi ba sapat na niloloko mo ako para sa kapatid ko na 'yon at sa anak niya, tapos ngayon gusto mo pang ipanganak ko ang anak natin para kayo na mag-alaga?!" "J-Jett, minahal kita. Pero si Gia na ang mas matimbang sa akin ngayon kaya---" "Kaya nga ipapa-abort ko na lang ang nasa sinapupunan ko! Para tuluyan nang maputol ang koneksyon ko sa'yo!" umiiyak kong sigaw at tumalikod. "No, Jett! Hindi ako papayag na may gawin kang masama sa bata!!" Nagmamadali akong tumakbo sa kalsada para tumawid sa takot na mahabol niya pa ako. "NOOO!! JEEETTT!!!" Subalit nanigas ako sa kinatatayuan nang may isang malaking truck ang malakas na bumusina. Nabulag ako ng ilaw niyon ngunit alam kong nasa harapan ko na ito. Sa pagkabigla ay pawang hinihintay ko na lamang na bumangga sa katawan ko ang truck. "JETT!!" mabilis akong tumilapon sa malamig na semento dahil sa kamay na tumulak sa akin, hindi ako ang nabangga ng truck.  Nanlalaki ang mga mata ko sa gulat nang makita si Carcel na gumulong-gulong sa kalsada kasabay nang pagkalat ng kanyang dugo. "CARCEL!!!" Na-comatose si Carcel sa loob ng limang taon, at nagising siyang may-amnesia. Nakalimutan niya si Gia, at ang pagmamahal sa akin lamang ang naaalala. Ngayon ay umaakto siyang parang hindi siya nagloko at halos magmakaawa sa akin na mahalin ko siyang muli kasama ng four-year-old naming anak na babae.

CONTENT WARNING: Please note that this book contains sensitive themes and includes explicit scenes, making up approximately 20% of its content. It is intended for mature readers only. ✧✧✧ "Why is it hard for you to give up that office, Dr. Abernathy?" inis na tanong sa kaniya ni Dr. Carterson na anak ng Chairman—ex boyfriend niya 12 years ago. "Mahalaga sa akin, of course! At bakit ba gusto mo iyon?" tanong naman niya. "Ako lang dapat magtatanong," angal naman nito. "Bakit nga mahalaga?" "Regalo sa akin ng kuya mo iyon noong intern pa lang ako at ikaw na ang nagsabi na kapag regalo dapat iniingatan. Kaya ibalik mo sa akin ang opisina ko!" "Paano ba iyan? I hate to think that it's a gift from Jaxon, you're not going to like what I'm going to ask for." Nainis siya pero pinili niyang kumalma. "Then tell me, gagawin ko." "You sure?" "Why not? As long as hindi naman nakakamatay yan. Hindi mo naman ako uutusan na uminom ng lason o púmàtày ng pasyente di ba?" Tumaas ang sulok ng labi nito. "Okay...then take off your panty and give it to me." Napanganga siya. "W-What?"

"A... Ayah Mertua, ja... jangan gini, ini... ini sangat memalukan." Ayah mertua menahanku di depan jendela besar, dia mengangkat salah satu kakiku dengan satu tangan, sementara tangan lainnya menekan dan meremas payudaraku dengan kuat. "Apa yang memalukan? Lihat orang-orang di bawah sana, betapa mengasyikkannya ini."