True Story Story

"ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักเธอ ทั้งๆที่เธอก็ชอบหนีฉัน" "นิวก็ไม่รู้ว่าทำไมยังรักจักรคนเดียว ทั้งๆที่จักรก็ใจร้ายมากเหมือนกัน"

The night before returning to the Cantrell residence, I had a dream where I was the despised antagonist in a book. In the story, my father had adopted a girl who bore an uncanny resemblance to my late mother. On the day he came to pick me up, he got into a devastating car accident. After that, my second brother, Shawn Cantrell, lashed out, calling me a curse, while my eldest brother, Seth Cantrell, treated me with cold indifference. In the end, I was abandoned by everyone, meeting a tragic and lonely end.

At the awards for the Global Jewelry Design Competition, my stepsister Sandra took the grand prize. She used the designs she stole from me. What she didn’t know was the show’s biggest sponsor: Jude Moretti. Godfather of the Moretti family. A bloodthirsty monster scarred in an explosion, a man they say can never have children. And the grand prize? Becoming the Godfather’s bride. That night, Moretti’s men, all in black, delivered a gold-trimmed marriage contract. They were here for the “genius designer.” My fiancé, Marco, panicked. He whisked Sandra off to Vegas to save her. They got married that night. With the deed done, Sandra strutted back in, wearing my silk robe. She flashed the ring on her finger and the hickies all over her neck. “Marco’s mine now,” she purred. “What are you going to do, Odessa? The Godfather’s only giving you a day. If you don’t marry him, the Family will have to appease him. That means sending you to the red-light district. Selling you to the kind of sicko who gets off on broken things.” She was wrong. I had another choice. I found my father and stepmother, both scrambling to deal with the contract. “I’ll do it,” I said. “I’ll marry the Godfather.”

After the wolf packs clashed, my sister's mate, Jacob, returned safely. But my mate, Liam, lost his life on the battlefield. The entire pack mourned my misfortune. Yet deep inside, I knew the truth. The one who came back was not Jacob—it was my mate, Liam. They were twin wolves, equal in strength and nearly impossible to tell apart. No one noticed the difference. Not even my sister, who sensed the lie through the mate bond, chose to speak up. In my past life, Liam once told me, "Elena, I'm doing this for the future of our pack's territory. My brother is the Alpha's heir. If the pack finds out he's dead, it will cause chaos. Your sister is pure and gentle. She couldn't endure the pain of losing her mate. I'm only standing in as Jacob, looking after her for a while. Once the pack stabilizes, I will come back to you." And I believed him… until the night of the eclipse… when Liam branded me a traitor and executed me with his own hands. As I lay dying, I saw him standing close beside Isabella, and the truth finally hit me: it had all been his scheme from the very beginning. When I opened my eyes again, I was back on the day of our victory—the day word spread that Liam had fallen in battle. Yet there he was—"Jacob"—holding my sister tenderly, while the pack looked my way with pity. This time, I chose differently. I severed the mate bond and knelt before the Moon Goddess, begging her to grant me a new mate. Liam believed that by pretending to be his brother, he could claim the title of Alpha of the Black Moon Pack. But he never realized—by abandoning me, he had already destroyed the only path that could lead him to the Alpha's throne.

On my 50th wedding anniversary, I took my worn, crumbling marriage certificate to City Hall to renew it. The clerk glanced at it—and froze. “This certificate is fake. Our records show you’ve never been married.” I stared. “Impossible. I’ve been married to Damien Slater for fifty years.” The clerk pulled up his file. “Well…Yes, Mr. Slater is married—but his wife’s name is Vanessa Grant.” Vanessa. His widowed sister-in-law. A military doctor who’d spent decades living among the troops. My hands shook as I returned home and confronted Damien. He didn’t even try to deny it. “I’ve treated you well all these years. Isn’t that enough? Vanessa is my true love. I only ever wanted her—our children, our life.” My son counseled me and said, “To spare your feelings, my parents kept it a secret their whole lives. You’re getting old now. What more do you want?” Only then did I learn the truth. The child I had raised with my own hands was never mine by blood. Decades ago, Vanessa and I gave birth on the same day. To ensure her child would grow up with intellect, privilege, and a future that I could provide, Damien switched our children. My own son? Damien drowned him in the pond the moment he drew breath. And I—fool that I was—raised Vanessa’s boy as my own. I even got him all the way to Claremont University. The truth broke me, and I collapsed. When I opened my eyes again—I was back. Back to the day I went into labor.

ชายหนุ่มผู้หลงไหลในการเดิมพัน ชีวิตผูกติดกับการเดิมพัน และสังเวียนการต่อสู้ ที่แลกมาด้วย เงิน ชีวิต และหญิงสาว แข็งกร้าวมาตั้งแต่เด็ก ครอบครัวหล่อหลอมให้เขาไม่ยอมใครง่ายๆ แม้จะขาดใจก็ตาม “พี่บาร์อยู่มั้ยค่ะคุณอา” หญิงสาวหน้าหวานเรียบร้อยน่ารัก กำลังเอ่ยทักหญิงวัยกลางคนแม่ของชายหนุ่ม “อ้าวลลิส มากับใครลูก” เรมี่เอ่ยทักขึ้น “พอดีหนูกำลังจะไปเรียนค่ะ แวะเอาขนมมาฝาก” “อ่อจ้า เดี๋ยวอาเก็บไว้ให้บาร์นะ เมื่อคืนไม่ได้กลับบ้าน” “อ่อ งั้นหนูฝากด้วยนะคะ” ลลิส หญิงสาววัย18ที่กำลังจะเรียนจบมัธยมปลาย เธิสดใสสมวัยและไร้เดียงสาเพราะมองโลกในแง่ดี ผลั่ก!!! ผัวะ!!!! เสียงการต่อสู้ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากการเดิมพันผิดพลาด ชายหนุ่มที่เลือดอาบแขน อาบตัวเพราะฟาดฟันคนมานับสิบก่อนจะมาถึงห้องนี้ “อย่ามาแตะต้องหนู!!! อย่านะ!!!! หนูสกปรก!!!!”

“คุณหนูจะกลับเลยมั้ยครับ” “กลับเลย หงุดหงิดมาก” เสียงบ่นของนานี่ที่ดูจะไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะเดินปึงปังขึ้นรถไปโดยมีบอดี้การ์ดส่วนตัวเดินตามไปติดๆ เมื่อกลับมาถึงคอนโด นานี่ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงโดยที่ไม่ได้ถอดแม้กระทั้งรองเท้า “คุณหนูอาบน้ำก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมนมอุ่นให้” “ทีโอ ... นายทำอะไรอ่ะ” นานี่เอ่ยทั้งที่ไม่ยอมลืมตาเมื่อรู้สึกว่าบอดี้การ์ดคู่ใจกำลังทำบางอย่าง บอดี้การ์ดหนุ่มค่อยๆถอดรองเท้าส้นสูงออกจากขาเรียวก่อนจะเดินเอามันไปเก็บที่ชั้นเก็บรองเท้าสุดหรูของนานี่ “นายดูแลฉันดีกว่าเมียอีกเนอะ”

“ทำไมถึงมีรอยแผลแบบนี้บ่อยขนาดนี้ครับ อาทิตย์นี้ผมเจอคุณ 3ครั้งแล้ว?” หมอมาร์เวลเอ่ยกับหญิงสาวสวยเปรี้ยวถึงใจที่เธอมาโรงพยาบาลด้วยอาการเป็นแผลเหมือนเกิดอุบัติเหตุ แต่ไม่ได้เยอะอะไร ”คุณหมอจำเป็นต้องรู้เพื่อใช้สั่งยาหรือไงคะ“ ”ดูท่าทางคุณระมัดระวังกับรอยแผลมาก ไม่น่าจะสุ่มส่ามเป็นแผลเองบ่อยหรอกมั้งครับ เพราะถ้าแผลแค่นี้คุณรีบมาหาหมอละก็“ ”......“ ”ผมพูดถูกใจดำหรือไงครับ“ ”งานฉันมันต้องใช้เรือนร่าง เพราะฉะนั้นฉันจำเป็นต้องไม่มีตำหนิ“ ”........“ เมื่อได้ยินหญิงสาวพูดแบบนั้น หมอมาร์เวลถึงกับชะงักนิ่งไป ” ใช้เรือนร่างที่คุณว่า มันใช้แบบไหนกัน“ ” ถ้าคุณหมออยากรู้ ก็ไปที่อะโกโก้คลับตรงซอย 15 นะคะ“

ลูกสาวมาเฟีย มาเจอกับ มาเฟียเจ้าของคลังเหล้า ไวน์ นำเข้าที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย เมื่อสาวชอบดื่ม เจอกับเจ้าของคลังเหล้าความเมามันส์จึงเริ่มต้นขึ้น

ข้อดีของการแอบรักคือสามารถมีความสุขได้เฉพาะในพื้นที่ของเรา ใครจะไปคิดว่าตัวเองจะแอบรักคนคนหนึ่งได้นานขนาดนี้ล่ะคะ ในตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร รู้แค่ว่าฉันชอบเขา! ใช่แหละฉันชอบเขา แค่ได้เห็นหน้า แค่ได้แอบมองก็มีความสุขมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ยิ้มได้โดยไม่ต้องคาดหวังมากกว่า “อย่างมึงก็ได้แค่มองแหละ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว! เอาเวลาไปลดน้ำหนักเหอะ ฮ่า ๆ” กลายเป็นประโยคเจ็บ ๆ ที่ฝังใจฉันมาตลอด ...