ประตูเปิดขึ้นในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุย แดร์ริลเร่งรีบเข้ามาที่เตียงของเขาพร้อมเม็ดยาสีดำในมือ "แด๊กซ์ เร็วเข้า รีบกินมันเข้าไป!"แดร์ริลดูกระวนกระวายแด๊กซ์เปิดปากแล้วกลืนเม็ดยาโดยไร้ความลังเลเมื่อเขากลืนมันลงไป เขาก็ขมวดคิ้วแล้วกล่าวด้วยใบหน้าเหยเก "ให้ตายเถอะ! แดร์ริล นายเอาอะไรใส่ปากฉันเนี่ย? รสชาติพิลึกแถมยังเหม็นชะมัด!"มันรสชาติห่วยมาก เหมือน-อึ"ฮี่ฮี่ เจ้ายานี่กลิ่นแรงก็จริง แต่มันมีชื่อที่สง่ามาก—เม็ดยาคืนชีพแห่งห้าสัตว์ร้าย" แดร์ริลตอบพร้อมแสยะยิ้มลึกลับหา?เม็ดยาคืนชีพห้าสัตว์ร้าย?แด๊กซ์จ้องเขาอย่างฉงนด้วยตาที่เบิกกว้างแดร์ริลเช็ดมือด้วยทิชชู่เปียกแล้วอธิบายด้วยรอยยิ้ม "นายเคยดูเรื่องไซอิ๋วรึเปล่า? ฉากหนึ่งในเรื่อง ทั้งสี่ได้เข้าไปในห้องน้ำที่หมุนอยู่ และห้องน้ำนั้นถูกเรียกว่า 'ที่แห่งการคืนชีพ' ยานั่นใช้มูลสัตว์ห้าชนิดในการทำสิ่งได้แก่ มูลม้า, มูลแกะ, มูลวัว และ..."คืนก่อนที่แดร์ริลได้อ่านคัมภีร์โอสถแห่งอนันต์ เขาบังเอิญอ่านไปเจอโอสถวิญญาณที่เรียกว่าเม็ดยาคืนชีพแห่งห้าสัตว์ร้าย คัมภีร์ได้ระบุไว้ว่ายานี้สามารถสร้างกระดูกที่แตกหักขึ้นมาใหม่และมีประสิทธิภาพในการ
แดร์ริลรู้ว่ายานั้นจะได้ผล แต่เขานึกว่าแด๊กซ์จะต้องใช้เวลาพักฟื้นอีกเล็กน้อยหลังจากใช้ยา ไม่คาดคิดว่าเขาจะฟื้นตัวทันที แด๊กซ์บาดเจ็บหนักมาก แต่แผลส่วนใหญ่นั้นเป็นรอยมีดฟัน เขาคงไม่หายแม้ว่าจะใช้ยานี้หากเขาโชคร้ายถูกทุบตีโดยพวกปรมาจารย์เข้าในขณะเดียวกัน ริมฝีปากของแนนซี่ก็สั่นเทาด้วยความไม่อยากเชื่อและยืนค้างอยู่ข้าง ๆ เธอรู้และได้ยินกับหูตัวเองว่าแม้แต่การรักษาขั้นสูงก็ไม่สามารถช่วยเขาได้ และแด็กซ์ต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่บนรถเข็น ยังไงก็ตาม ยาเม็ดเล็ก ๆ นั่นรักษาเขาได้จริง ๆ ช่างเป็นปาฏิหาริย์จริง ๆ!แด๊กซ์กระโดดไปมาเหมือนเด็กน้อยที่กำลังตื่นเต้นเกินเหตุแล้วจับไหล่ของแดร์ริล "เราออกไปแล้วเข้าบาร์กันเถอะ!"แนนซี่กระทืบเท้าแล้วดุเขา "บ้ารึยังไง! คุณเพิ่งฟื้นตัว ช่วยคิดถึงคนที่เขาเป็นห่วงคุณหน่อยได้ไหม? คุณปู่ยังคงอยู่ที่บ้านและกังวลถึงคุณอยู่นะ"แด๊กซ์ลูบหัวตัวเอง "คุณพูดถูก ผมจะกลับไปดื่มที่บ้านแล้วกัน นั่นต้องทำให้คุณปู่แปลกใจแน่!""คุณ..." แนนซี่ส่ายหัว เธอกระทืบเท้า แล้วบอกให้เขาไปแปรงฟัน แด๊กซ์พลาดประเด็นของเธอไปอย่างสิ้นเชิง เธอไม่ต้องการให้แด็กซ์ดื่มเหล้าเนื่องจากเขาเพิ่งฟื้
แน่นอนว่าเขาต้องไม่ทิ้งแดร์ริลไว้อย่างหลัง มันคงสนุกหากพวกเขาทั้งคู่ได้เข้าไปเรียนด้วยกัน!"ฮ่าฮ่า! ถ้านายไป แน่นอนว่าฉันต้องไปด้วยสิ!" แดร์ริลตอบอย่างไม่ลังเล เขาส่งข้อความหาเพิร์ลให้ช่วยเขาสมัครเข้าสถาบันแด๊กซ์ยกแก้วไวน์ด้วยความยินดี "นั่นเป็นเรื่องดีมาก! นี่แหละที่ฉันต้องการได้ยิน!"แนนซี่อดไม่ได้ที่จะต้องกล่าวเสริม "อาา ดูพวกคุณทั้งคู่สิ เหมือนพี่น้องฝาแฝดเลย!"ด้วยความสัตย์จริง เธอเองก็ไม่แน่ใจเรื่องที่สามีของเธอจะกลับไปเรียน เธอได้ยินมาว่าตระกูลใหญ่จากทั้งในและนอกเมืองได้เข้าสมัครศึกษากับสถาบันของเมืองตงไห่ นั่นหมายความว่าตระกูลดิกสันเองก็จะส่งคนของพวกเขามาเช่นกัน ไม่ใช่ความคิดที่ดีนักสำหรับแด๊กซ์ที่จะไปเข้าร่วมพร้อมกับพวกดิกสันที่มีความแค้นกับตระกูลแซนเดอร์สของพวกเธอ ถึงแม้ว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาจะไปด้วย แต่ในท้ายที่สุดพวกเธอสองคนก็เป็นแค่ผู้หญิง ดังนั้นแนนซี่จึงวางใจมากขึ้นเมื่อได้ยินว่าแดร์ริลเองก็จะไปด้วยเช่นกันในขณะเดียวกัน เดซี่ก็วิจารณ์ออกมา "โอ้ แดร์ริล ฉันไม่ได้จะดูถูกนายหรอกนะ แต่สถาบันนี้ไม่ใช่ที่สำหรับทุกคน ฉันสงสัย ว่านายเป็นผู้บ่มเพาะรึเปล่า?"แดฟนีพยักหน้าด้
'ผู้หญิงพวกนี้เป็นอะไรนักหนา? แค่ฉันมีเม็ดยาเทวะ เลยหมายความว่าฉันขโมยมันมางั้นเหรอ?' แดร์ริลคิดในใจแต่เขาก็ยังเงียบไว้ซาอูลสูดหายใจเข้าไปเต็มปอด แด๊กซ์ ปู่เห็นได้เลยว่าเพื่อนของแกปฏิบัติกับแกอย่างดีมาก ถึงกับมอบยาที่หายากนี้ให้ ฮ่าฮ่า! รีบกินมันเข้าไปเลย"ดวงตาของเขาเรืองรองด้วยความจริงใจ แม้ว่าเขาจะอยากได้ยานี้เป็นของตัวเองก็ตาม หากซาอูลได้รับเม็ดยาเทวะในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้า เขาจะกลายเป็นปรมาจารย์ยุทธ! นั่นเป็นระดับที่สูงที่สุดที่จะไปถึงได้ยังไงก็ตาม แด๊กซ์นั้นเป็นหัวหน้าตระกูลของตระกูลแซนเดอร์ส และอนาคตของตระกูลขึ้นอยู่กับเขา มันสมเหตุสมผลมากกว่าในการให้แด๊กซ์ใช้ยานั้น"คุณปู่ คุณปู่ติดอยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้ามาหลายปีแล้ว ได้โปรด ใช้มันเถอะครับ ผมกำลังจะเข้าสถาบันหกวิถีในอีกไม่นาน ผมจะหาโอกาสให้ได้มันมาในอนาคตเอง" แด๊กซ์หัวเราะ"ไม่มีทาง แกกินมันเถอะ ปู่แก่แล้ว มันไม่ได้มีความหมายอะไรนักไม่ว่าปู่จะทะลวงระดับหรือไม่ แกยังเหลือเวลาอีกมาก แกจะต้องเจออันตรายมากกว่าปู่ ยานั่นจะดีกับแก ฟังปู่แล้วกินมันซะ" ซาอูลปฏิเสธเขาตัดสินใจแล้วว่าจะให้แด๊กซ์ได้มันไป ไม่ว่าเขาจ
แด๊กซ์และแดร์ริลดื่มตลอดคืนนั้น พูดคุยอย่างเปิดเผย พวกเขามีช่วงเวลาที่ดี พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดื่มไปมากแค่ไหนก่อนจะหลับไปเช้าวันต่อมา แนนซี่ก็ปลุกพวกเขา เธออยู่ในชุดเดรสพู่สีดำและส้นสูง ดูมีเสน่ห์เช่นเคย"แด๊กซ์ แดร์ริล ตื่นได้แล้ว! ได้เวลาไปาสมัครที่สถาบันหกวิถีแล้ว พวกคุณลืมแล้วรึไง?" แนนซี่กล่าวแด๊กซ์เด้งขึ้นมา "อ๊า! ลืมเรื่องนั้นไปเลย แดร์ริล เร็วเข้า! ล้างหน้า!"...วันนี้ เมืองตงไห่นั้นมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษมันเป็นงานเปิดตัวของสถาบันหกวิถี และทุกคนก็อยากไปดูมันรถส่วนตัวเต็มทางเข้าของสถาบัน นักเรียนมากกว่าสองหมื่นคนรวมตัวกันที่จัตุรัส รอคอยในสถานการณ์เช่นนี้ หนึ่งสื่งที่เหล่าชายหนุ่มทุกคนคิดคือมองดูสาวสวย ด้วนความสัตย์จริง ในสถาบันนี้มีนักเรียนหญิงหน้าตาดีมากมายเลยทีเดียว"ดูนี่สิ ดูนี่! สาวในชุดเดรสแจ่มมาก""ผู้หญิงที่ใส่กระโปรงสั้นก็เซ็กซี่!"เหล่าบุรุษแลกเปลี่ยนคนที่พวกเขาพบกับอีกคนท่ามกลางฝูงชน ใบหน้าที่คุ้นเคยก็มีให้เห็น: ลิลี่, เอลซ่า, วิลเลียม, อีวอน, และจัสติน พวกเขาทั้งหมดมาเพื่อสมัครเรียนในขณะเดียวกัน เสียงคำรามของเครื่องยนต์ก็ดังในอากาศทุกคนหันไปมอง
เพียงแค่ตัวรถนั้นก็บ้าพอแล้ว แต่เหนือยิ่งกว่านั้น คือคนนับร้อยที่คอยคุ้มกันอยู่ ภาพมันน่าทึ่งมาก คนที่อยู่ในรถนั้นจะต้องเป็นใครสักคนที่สำคัญมากและเทียบไม่ได้กับพวกตระกูลเล็ก ๆ แน่ ๆ'ใครกันนะ? นักเรียนของสถาบันนี้เหรอ?' ทุกคนต่างฉงนดวงตาทุกคู่ล้วนจับจ้องไปที่พาหนะซึ่งช้าลงจนจอด ชายนับร้อยยืนเรียงเป็นสองแถว และหัวหน้าคนคุ้มกันก็ไปเปิดประตูหญิงสาวสุดเซ็กซี่และน่าดึงดูดปรากฏตัวออกมาจาก Lincolnทุกคนถึงกับลืมหายใจ'งดงาม! เธอสวยสุด ๆ ไปลเย!' ทุกคนคิดเธอสวมเดรสยาวสีดำที่ปลดปล่อยบรรยากาศความสง่าออกมา รูปร่างของเธอดูน่ามองมาก ไม่ใช่เพียงชายทั่วไปที่จ้องเธอ แต่เหล่าเด็กร่ำรวยทั้งหลายก็จ้องเธอตาไม่กะพริบ!"พระเจ้า! เธอมาที่สถาบันนี้เหมือนกันเหรอเนี่ย?" ใครบางคนกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น และทั้งบริเวณก็ตกอยู่ในความโกลาหลอีกครั้งตระกูลนิวแมนจากเกียวโตนั้นเป็นตระกูลใหญ่ที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน พวกเขาก็มีอสังหาริมทรัพย์และธุรกิจอยู่ทั่วทุกที่ ไม่เพียงเท่านั้น สมาชิกตระกูลบางคนของพวกเขาก็ยังเป็นผู้อาวุโสของสถาบันเทียนชาน ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าทายาทสาวแห่งตระกูลนิวแมนจะมาที่นี่"เซอร์ซี น
”แด๊กซ์ แซนเดอร์ส?" ลิลี่ตกใจที่เห็นแด๊กซ์เดินเหมือนปกติ'ไม่ใช่ว่าเขาถูกแทงและฟันสามสิบครั้งด้วยมีดเหรอ? ทำไมเขายังดูปกติ?' ลิลี่คิดในขณะที่กัดริมฝีปาก"แด๊กซ์ ฉันขอโทษจริง ๆ สำหรับเรื่องคืนนั้น-" เธอพึมพำก่อนที่เธอจะกล่าวจบ แด๊กซ์ก็หัวเราะแล้วโบกมือ "มันไม่มีอะไรหรอก แดร์ริลเป็นเหมือนพี่น้องของผม ดังนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วที่ผมต้องโดดเข้ามาเมื่อเห็นคุณตกอยู่ในอันตราย ฮ่าฮ่า!"เสียงหัวเราะของแด๊กซ์พลันทำให้สถานการณ์ดูอึดอัดน้อยลงลิลี่ยิ้มแล้วเหลือบมองแดร์ริล เธอเห็นว่าแดร์ริลไม่ตอบสนองกับเธอ เธอเริ่มตื่นตระหนก"แดร์ริล ได้โปรด ได้โปรดอย่าโกรธฉันเลย ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันขอโทษจริง ๆ นะ" ลิลี่ขอร้องพร้อมกัดริมฝีปากแดร์ริลสูดหายใจยาวเหยียด ใบหน้าเขายังคงไร้อารมณ์ ไม่ เขาไม่ได้แกล้งโกรธเธอเลย เขายังโกรธเธอจริง ๆ ตลอดชีวิตเขา เขามักต้องการเพื่อนที่เชื่อใจได้เสมอ เขาเคยมีเพื่อนมากมายสมัยที่ยังอยู่ในตระกูลดาร์บี้ แต่เหล่าคนที่เรียกว่า 'เพื่อน' พวกนั้นวิ่งหนีและซ่อนตัวจากเขา เมื่อเขาถูกเตะออกมาจากนั้นมา เขาก็ไร้ศรัทธาในมิตรภาพ จนกระทั่งเขาได้พบกับแด๊กซ์ ผู้ซึ่งเป็นพี่น้องที่ดีที่สุดที่เ
เมแกนช่วยเคนท์ให้ลุกขึ้น เขาเป็นคู่หมั้นของเธอ เธอจะไปรู้สึกดีได้ยังไงกับการยืนมองเขาโดนทุบตี?เมแกนและแด๊กซ์ 'ทำงาน' ใกล้ชิดกัน ในขณะที่แด๊กซ์รู้จักกันดีในด้านชื่อเสียงด้านไม่ดีในเมือง เมแกนเองก็มีชื่อเสียงในด้านการเป็นตำรวจหญิงที่น่าหลงไหล เส้นทางของพวกเขาพากผ่านกันเป็นบางครั้ง แด๊กซ์เปรียบเสมือนราชาแห่ง 'ท้องถนน' ในเมืองตงไห่ แต่เมแกนก็ไม่สามารถตามจับเขาได้หากเขาไม่ได้ทำผิดกฎหมายร้ายแรงแด๊กซ์ถ่มน้ำลายลงพื้นในขณะที่เดินออกข้างไป "เวรเอ๊ย เขาวอนเองนะ!"เคนท์น้ำตาตกใน หมัดนั้นเจ็บมากจนหัวของเขายังรู้สึกมึน ๆ อยู่เลย ไม่ว่าเขาจะรู้สึกหงุดหงิดขนาดไหน เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรเมแกนถอนหายใจออกมาขณะที่มองแด๊กซ์เดินจากไป เธอคว้ามือของแดร์ริลไว้แล้วดึงเขาไปข้าง ๆ"เฮ้ ทำไมคุณมาดึงผมล่ะเนี่ย?" แดร์ริลถามจากนั้น ทั้งคู่ก็ออกไปไกลจากฝูงชน เมแกนหยุดลง"พี่ชายที่แสนดีของฉัน ฉันมีเรื่องอยากให้นายช่วย" เมแกนกล่าวเสียงแผ่วเบา เธอกัดริมฝีปากของเธอ"อะไรนะ?"ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เมแกนขอให้เขาช่วย เธอจะเรียกเขาว่า 'พี่ชายที่แสนดีของฉัน' และเมื่อไม่มีเรื่องที่เธอต้องการให้ช่วย เธอก็จะเรียกเขา 'น้องชาย