บทที่ 254

”แด๊กซ์ แซนเดอร์ส?" ลิลี่ตกใจที่เห็นแด๊กซ์เดินเหมือนปกติ

'ไม่ใช่ว่าเขาถูกแทงและฟันสามสิบครั้งด้วยมีดเหรอ? ทำไมเขายังดูปกติ?' ลิลี่คิดในขณะที่กัดริมฝีปาก

"แด๊กซ์ ฉันขอโทษจริง ๆ สำหรับเรื่องคืนนั้น-" เธอพึมพำ

ก่อนที่เธอจะกล่าวจบ แด๊กซ์ก็หัวเราะแล้วโบกมือ "มันไม่มีอะไรหรอก แดร์ริลเป็นเหมือนพี่น้องของผม ดังนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วที่ผมต้องโดดเข้ามาเมื่อเห็นคุณตกอยู่ในอันตราย ฮ่าฮ่า!"

เสียงหัวเราะของแด๊กซ์พลันทำให้สถานการณ์ดูอึดอัดน้อยลง

ลิลี่ยิ้มแล้วเหลือบมองแดร์ริล เธอเห็นว่าแดร์ริลไม่ตอบสนองกับเธอ เธอเริ่มตื่นตระหนก

"แดร์ริล ได้โปรด ได้โปรดอย่าโกรธฉันเลย ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันขอโทษจริง ๆ นะ" ลิลี่ขอร้องพร้อมกัดริมฝีปาก

แดร์ริลสูดหายใจยาวเหยียด ใบหน้าเขายังคงไร้อารมณ์ ไม่ เขาไม่ได้แกล้งโกรธเธอเลย เขายังโกรธเธอจริง ๆ ตลอดชีวิตเขา เขามักต้องการเพื่อนที่เชื่อใจได้เสมอ เขาเคยมีเพื่อนมากมายสมัยที่ยังอยู่ในตระกูลดาร์บี้ แต่เหล่าคนที่เรียกว่า 'เพื่อน' พวกนั้นวิ่งหนีและซ่อนตัวจากเขา เมื่อเขาถูกเตะออกมา

จากนั้นมา เขาก็ไร้ศรัทธาในมิตรภาพ จนกระทั่งเขาได้พบกับแด๊กซ์ ผู้ซึ่งเป็นพี่น้องที่ดีที่สุดที่เ