บทที่ 82

ผู้ชายคนนั้นพาคนมาเป็นโหล มีดพร้าในมือของพวกเขาดูแพรวพราว

เมื่อเซเลน่าเห็นคนมากมาย พกอาวุธเข้ามา เธอตกใจกลัวมาก

เธอมองไปรอบ ๆ และเห็นไคลีอยู่ที่นั่น เธอพุ่งไปข้างหน้าและดึงไคลีเข้ามาหาเธอ เธอโอบกอดลูกสาวไว้แน่น

"สามี เราจะทํายังไงกันดี? มีคนตั้งมากมาย ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพราะเจตนาที่ดี!"

เซเลน่ากอดไคลีไว้แน่น ๆ ทําเอาขวัญผวาไปตาม ๆ กัน

"แม่ไม่ต้องกลัวนะ พ่อจะต้องปราบคนเลวได้ พ่อสุดยอดมาก!"

ไคลีพูดด้วยเสียงแบบเด็ก ๆ ตอนอายุสี่ขวบ เธอเป็นเด็กที่ฉลาดมาก เธอคอยปลอบใจเซเลน่าเสมอ

"ใช่ พ่อของหนูจัดการกับปัญหานี้ได้อย่างแน่นอน!"

เซเลน่าปลอบใจไคลี แต่ความกังวลของเธอก็เพิ่มขึ้น

"ไม่ต้องห่วงนะ ผมอยู่ที่นี่จะไม่มีใครแตะต้องคุณ!"

เฟนด์ยิ้มอย่างไม่แยแส ก่อนที่เขาจะพูดว่า “ผมมีชีวิตอยู่รอดในสนามรบ ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมาได้อย่างไร?”

"ฮ่า ๆ คุณเทย์เลอร์ เราเจอกันอีกแล้ว"

นายน้อยฮิวโก้ พาคนของไปเดินเข้าไปหาเฟนด์ และยืนอยู่ห่างจากเขาห้าเมตร เขายิ้มแล้วมองเซเลน่าแบบหยอกล้อว่า "เธอเป็นผู้หญิงสวยจริง ๆ" คุณดูมีเสน่ห์ขึ้นหลังจากที่คุณอาบน้ํา!"

เขาหยุดไปสักพักแล้วพูดต่อว่า "มันเยี