เฟนด์ทำหน้าบึ้ง ก่อนจะถาม “ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง? ทำไมนายดูเป็นทุกข์และกระวนกระวายขนาดนั้น? นายไปทำให้ใครโกรธมารึเปล่า?”ไทเกอร์พยักหน้า ก่อนจะพูดว่า “ร้านข้าง ๆ ของเราขายได้ไม่ดีเลย และเขาก็เริ่มโทษพวกเรา พวกเขาอ้างว่าเราปล้นธุรกิจของพวกเขา แล้วเขาก็เอานักเลงมาหาเรื่องเรา พวกนักเลงนั่นมาทุกวัน พวกเขาแต่ละคนจะมานั่งที่โต๊ะ แล้วสั่งแค่ถั่วหนึ่งจาน แล้วพวกเขาก็นั่งอยู่ที่ร้านทั้งวัน เพราะแบบนี้ เราเปิดร้านต่อไปไม่ไหวแล้ว!”“ไอ้พวกกากเดนสังคม ไอ้พวกนี้นี่มันระยำจริง ๆ !” เฟนด์กำหมัดแน่น เขาโมโหมาก ๆ เขาไม่คิดเลยว่าร้านข้าง ๆ จะน่าไม่อายขนาดนี้เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ก่อนจะถามว่า “แล้วร้านข้าง ๆ ขายดีขึ้นรึเปล่า?”“ไม่ได้ดีขึ้นเลย มีร้านอาหารร้านใหญ่บนถนน พวกเขาไม่กล้าโทษร้านนั้น เลยเอาความโกรธมาลงที่ผมแทน อาหารของเขารสชาติแย่มาก เขาเลยโทษว่าผมไปขโมยธุรกิจของเขา ตั้งแต่นั้น ผมไม่มีธุรกิจแล้ว แต่ร้านของเขาก็ไม่ได้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเลย!”ไทเกอร์โกรธจัด เขาพูดอย่างหมดหนทาง “เฮ้อ ผมกำลังจะแพ้แล้วจริง ๆ ในตอนแรก เราก็คิดจะสู้ แต่ใครจะรู้ล่ะ ว่าพวกเขาจะมาทุกวันแบบนี้”“แล้วตอนนี้ล่
“อร๊าย!”ภรรยาของไทเกอร์กลัวตาย หน้าซีดเผือด และถอยหลังอย่างระมัดระวัง “อย่ามายุ่งกับฉันนะ! ฉันบอกคุณไปแล้วนะว่าถ้าสามีของฉันรู้เรื่องนี้ เขาฆ่าคุณแน่!”“ฮ่า ๆ ช่างน่าขำ สามีของเธออ่อนแอขนาดนั้น ต่อให้เขามีสิบชีวิตเขาก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรเราหรอก”ชายผมสั้นหัวเราะออกมาเสียงดังและพูดต่อว่า “งั้นบอกฉันมาซิว่า เธอคิดจะชดใช้ให้ฉันยังไง? ฉันเริ่มจะปวดท้องแล้ว ฉันอยากให้เธอพาฉันไปห้องน้ำและช่วยแก้อาการปวดท้องให้ฉันหน่อย ไม่งั้นก็จ่ายมาสองแสนเหรียญ ฉันจะคิดว่ามันเป็นค่ารักษาพยาบาลของฉัน!”“สองแสนเหรียญ!”ภรรยาของไทเกอร์ได้ยินจำนวนเงินที่มากเกินจริง เธอหายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้ว่าเธอไม่มีเงินพอ เธอจ่ายให้ไอ้พวกนี้ได้ หรือแม้ว่าเธอจะจ่ายให้พวกมันสองแสนเหรียญในครั้งนี้ได้แต่ไอ้สารเลวพวกนี้ก็คงหาเรื่องรังแกเธออยู่ดี เธอกลัวว่าจะมีการเรียกร้องเงินจำนวนมากจากพวกมันอีกในอนาคต“อะไรอีกล่ะ? เธอไม่มีเงินงั้นเหรอ? ถ้าเธอไม่มีเงิน เธอก็ต้องชดใช้ให้ฉันด้วยร่างกายของเธอ!”“ไม่ต้องห่วง สามีของเธอไม่ได้อยู่ตรงนี้ ฉันไม่บอกเขาหรอกน่า ฮ่าฮ่า!”ชายผมสั้นหัวเราะอย่างมีความสุข เดินเข้าไปหาภรรยาของไทเกอร์ เตรียม
กลุ่มชายอันธพาลรวมตัวกันที่ทางเข้าร้านอาหารและล้อมเฟนด์ไว้อย่างรวดเร็วไทเกอร์รู้ว่าเฟนด์สามารถทำอะไรได้บ้างจึงไม่รู้สึกกังวลเลย แต่ภรรยาของเขายังกังวลอยู่นิดหน่อย เธอจึงถามขึ้นมาว่า “ไทเกอร์ พี่ใหญ่จะสู้กับพวกมันทั้งหมดได้เหรอ? เราควรจะจ่ายเงินให้พวกมันดีกว่าไหม? ไม่งั้นพวกมันก็อาจจะยังมารบกวนเราอีกหลังจากที่พี่ใหญ่ของคุณจากไป”“ไม่ต้องห่วง พี่ใหญ่รู้ว่าต้องทำยังไง แค่เขาแสดงออกมาเพียงครั้งเดียว พวกมันก็คงต้องคิดให้ดีก่อนที่จะมายุ่งกับเราอีกในอนาคต!” ไทเกอร์เชื่อมั่นใจตัวเฟนด์สุด ๆ“เด็กน้อย แกมีเงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ? อย่าแค่อวดดีนะ!” ชายผมสั้นหักนิ้วของเขาและถามเฟนด์ในขณะที่เขากำลังหักนิ้วสิ่งเดียวที่เขากังวลคือเด็กนี่จะแค่อวดดีและไม่มีเงินจ่ายให้พวกเขาในภายหลัง“พวกแกไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก” เฟนด์พูดอย่างไม่ใส่ใจแล้วพูดต่อว่า “ฉันไม่จำเป็นต้องใช้มือเลยด้วยซ้ำก็เอาชนะพวกแกทุกคนได้!”“ฮ่าฮ่า แกนี่ชอบพูดอวดดีจังนะ แกคิดว่าจะเอาชนะพวกเราได้โดยที่ไม่ต้องใช้มืองั้นเหรอ? ฉันคิดว่าแกคงทำอย่างที่พูดมานั้นไม่ได้หรอก!”ชายผมสั้นหัวเราะและพูดต่อว่า “ถ้าแกทำได้จริง ฉันจะคุกเข่าต่อหน้
“โอ๊ย แ-่งเอ๊ย เจ็บชะมัด!”ชายผมสั้นที่ล้มลงบนพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปาก เขาร้องครวญครางออกมา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีนักสู้ระดับสูงอย่างนี้อยู่บนโลก การโจมตีที่เกิดขึ้นนั้นรวดเร็วมากจนเขามองไม่เห็นเลยด้วยซ้ำว่าเตะออกมาตอนไหน สิ่งเดียวที่เขาจำได้คือรู้สึกว่าโดนเตะเข้าที่หน้าอกแล้วเขาก็ล้มลงบนพื้น“เป็นไปไม่ได้!” เจ้าของร้านอาหารข้าง ๆ ที่รู้เรื่องข้อแลกเปลี่ยนและคิดว่าเฟนด์คงอยากตายที่ไปท้าทายอันธพาลพวกนี้ แต่ตอนนี้เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้เขากลัวมากกว่าว่าคนที่จะต้องตายคงเป็นพวกอันธพาล เขาคิดไม่ถึงว่าไทเกอร์จะหาชายที่ทรงพลังเช่นนี้มาช่วยเขาได้แต่เขาก็คิดอย่างรวดเร็วแล้วยิ้มออกมาอย่างเย็นชาและพูดว่า “หึ เด็กน้อย นายอาจคิดว่าตอนนี้นายรับมือกับพวกเขาได้แล้ว แต่อันธพาลกลุ่มนี้ไม่ใช่อันธพาลธรรมดา นายไม่รู้หรอกว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา เด็กน้อยอย่างนายไม่ควรจะทำให้อันธพาลกลุ่มนี้โกรธนะ วันนี้ฉันจะดูอยู่อย่างเงียบ ๆ ไปก่อน!'“เด็กน้อย อย่าเรียกร้องให้มากนักเลย แกก็ทำร้ายพวกเราจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว ตอนนี้แกยังจะมาเรียกร้องให้เราจ่ายเงินอีก? แกนี่ช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย!”
มุมปากของชายคนนั้นกระตุกต่อหน้าเฟนด์“ฉัน...ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก”ชายผมสั้นพูดหลังจากที่หยุดไปสักพัก “ปกติแล้วเราก็ไม่ได้หาเงินได้มากขนาดนั้น เรายังต้องจ่ายค่าคุ้มครองให้กรีน ฮอลล์เดือนละครั้งด้วย ส่วนเงินที่เหลือเราก็จะมักใช้กินและดื่มทั้งหมด แกจะให้เราเอาเงินหนึ่งล้านเหรียญมาจากไหน?”“เหลืออีกแปดนาที!”เฟนด์ขี้เกียจจะพูดเรื่องที่ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป เขามองเวลาแล้วกดดันอย่างไร้ความปราณี“ฉัน…”ชายผมสั้นโกรธจัด เขาคิดและพูดกับคนของเขาว่า “แล้วพวกนายล่ะ? มีเงินเท่าไหร่เอามาให้ฉันเดี๋ยวนี้ ให้ตายสิ เราเอามารวมกันเถอะ เพราะดูเหมือนว่าวันนี้เราจะได้เจอกับคู่ต่อสู้ที่ไม่กลัวตายเลยและเขาก็ยังทวงไม่หยุดอีก ฉันไม่คิดว่าเราจะหนีรอดไปได้”ชายพวกนั้นพูดไม่ออกและไม่เต็มใจที่จะช่วยจ่ายเงินให้กับชายผมสั้นหลังจากนั้น ชายคนหนึ่งก็ดูยอดเงินในบัญชีธนาคารของเขาและพูดกับเฟนด์อย่างขมขื่นว่า “พี่ชาย ฉันประทับใจมาก พี่ชายไม่กลัวกรีน ฮอลล์เลยเหรอ?”“หยุดพล่ามสักที ส่งเงินมาให้เราซะ! เอาเงินให้ไทเกอร์!” เฟนด์พูดอย่างเย็นชาไทเกอร์กลัวเกินกว่าจะรับเงินไว้ เขาก้าวออกไปและยิ้มอย่างเคอะเขิน แล้ว
“ก็ได้ เด็กน้อย แกนี่สุดยอดจริง ๆ วันนี้เราจะเอาเงินให้แกเก้าแสนห้าหมื่นเหรียญไปก่อน!”ชายผมสั้นแทบจะไม่อยากเชื่อคำพูดดูหมิ่นที่ออกมาจากปากของเฟนด์ เขาจึงพูดขู่ต่อว่า “เจอกันที่กรีน ฮอลล์พรุ่งนี้ ถ้าแกไม่มาเราจะคิดว่าแกมันไม่แน่จริง!”ชายผมสั้นโอนเงินให้ไทเกอร์ เขาหยุดไปพักหนึ่งและพูดต่อว่า “ถ้าพรุ่งนี้แกไม่มา อย่ามาโทษพวกเราซึ่งเป็นคนของกรีน ฮอลล์นะ ที่จะมาจัดการกับเพื่อนตัวน้อย ๆ ของแกและเมียของเขาซะ ฉันจะบอกแกให้นะ ผู้หญิงคนนี้จะโดนจัดการแน่ เพราะเมื่อกี้แค่ได้ตบเธอ ฉันก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมานิดหน่อยแล้ว ฮ่าฮ่า!”เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาและเตะเข้าไปที่ระหว่างต้นขาของชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว“อ๊าก!”เสียงของชายคนนั้นตะโกนออกมาและคุกเข่าลงบนพื้นอย่างเจ็บปวด“ครั้งนี้ฉันจะปล่อยแกไป แต่ถ้าแกยังกล้าโวยวายอีก? ก็ไม่ต้องแม้แต่จะคิดถึงผู้หญิงคนไหนอีกเลยในอนาคต แกคิดว่าฉันจะทำตามที่พูดไว้ไม่ได้เหรอ?” เฟนด์อาจจะปล่อยให้เรื่องในอดีตผ่านไป มันเป็นเรื่องเล็กที่จะให้พวกเขาชดใช้ด้วยเงิน ยิ่งไปกว่านั้น เขาได้สัญญากับเซเลน่าไว้แล้วว่าเขาจะไม่สร้างปัญหาอีก เขาแค่อยากจะใช้มีชีวิตอย่างสงบสุขเขานึกไม่ถ
นอกจากนี้ ร้านอาหารของเขาก็ขาดทุนทุกวันอยู่แล้ว เขาเองก็รู้ตัวว่าร้านคงจะต้องปิดลงเร็ว ๆ นี้แน่ ตราบใดที่เฟนด์ไม่ขู่เขาด้วยเงินมากกว่าสิบล้านเหรียญ ทุกอย่างก็จะเรียบร้อย! “เอาล่ะ ไปให้พ้นได้แล้ว!” เฟนด์โบกมือและหยิบบุหรี่ทรายขาวออกมาแล้วจุดไฟช้า ๆ “โอเค ๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!” เจ้าของร้านอาหารรีบออกไปจากที่นั่นทันทีราวกับว่าถ้าเขาอยู่ที่นั่นต่ออีกวินาทีเขาอาจจะตายได้ “พี่ใหญ่ ขอบคุณมากครับ เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงเลยถ้าพี่ไม่มา!” ไทเกอร์มองไปที่เฟนด์หลังจากที่เจ้าของร้านจากไป ตาของเขาแดงก่ำ “ภรรยาของผมอาจจะถูกอันธพาลพวกนั้นรังแกถ้าพี่ไม่มากับผม” ไทเกอร์รู้สึกโชคดีมาก โชคดีที่เขานึกถึงเฟนด์และพาเขามาที่นี่ได้ ไม่งั้นเขาคงจะเอาชนะพวกนั้นไม่ได้หรอก ยิ่งกว่าไปนั้น ชายที่ชื่อลูก้าอาจจะฉวยโอกาสกับภรรยาของเขาไปแล้ว “เฮ้ เรื่องเล็กน้อยน่า มาหาฉันได้ถ้านายต้องการอะไร!” เฟนด์หัวเราะออกมา “ไปกันเถอะพี่ใหญ่ ไปดื่มกันสักหน่อย!” ไทเกอร์ยิ้มกว้างออกมา “พี่ใหญ่เพิ่งทำให้พวกนั้นให้เงินผมมามากกว่าเก้าแสนเหรียญ ผมยังไม่หายตกใจเลย!” “อย่ากังวลไปเลย แค่เปิดธุรกิจของนายอย่างสบายใจ พวกมันจะ
“พ่อ พ่อคะ มานี่เร็ว มาดูนี่สิ ดูสิว่าหนูได้อะไร…” ไคลี่วิ่งไปหาเฟนด์ทันทีที่เขาเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ และส่งเสียงเรียกด้วยเสียงที่น่ารัก ๆ ของเธอ หัวใจของเฟนด์ยวบลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั้นและยิ่งเมื่อได้เห็นดวงตาที่สดใสของเธอพวกนั้นด้วย เขาย่อตัวลงทันทีเพื่ออุ้มไคลี่ขึ้นมาแล้วหอมไปที่แก้มอันอ่อนนุ่มของเธอ “ทำได้ดีมาก! ลูกสาวของพ่อได้สติกเกอร์ด้วย!” “ใช่แล้วค่ะ ครูบอกว่าหนูเป็นนักเรียนที่ดี!” รอยยิ้มของไคลี่นั้นสดใสและไร้เดียงสา เต็มไปด้วยความสุขขณะที่ยิ้มออกมา “โอ้? แน่นอน ลูกสาวของพ่อฉลาดและมีความรับผิดชอบมากที่สุดในชั้นเรียนอยู่แล้ว!” เฟนด์อุ้มไคลี่เดินขึ้นบันไดไป “จริงด้วย ไคลี่ ลูกอยากได้รางวัลไหม? บอกพ่อมาเลย พ่อจะหามาให้ลูกเอง!” “อยากได้ค่ะ พาหนูและแม่ไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำในวันเสาร์นี้ได้ไหมคะ?” ไคลี่ถามโดยมองไปที่เฟนด์อย่างคาดหวังหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฟังดูเข้าท่าดีนะ พ่อจะพาลูกไปที่นั่นในวันเสาร์!” เฟดนด์วางไคลี่ลงเมื่อพวกเขามาถึงชั้นบนแล้ว เขากลับไปที่ห้องของเขา ซึ่งเขาเพิ่งเห็นว่าเซเลน่ากลับมาจากที่ทำงานแล้วและกำลังอาบน้ำอยู่ บนโต๊