บทที่ 9

พวกเขาใช้เวลานานกว่าสองชั่วโมงในการทานมื้อค่ำเฉลิมฉลองการแต่งงาน

เมื่อพวกเขาทานอาหารเสร็จและลู ชินจินชำระเงินแล้ว เขาได้บอกให้เธออยู่ชมวิวตอนกลางคืนของเมืองก่อน

ทัง โรลชูวไม่ปฏิเสธ

แม้ว่าจะเป็นการแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ แต่เธอก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับเธอ

ที่สำคัญดูเหมือนว่าเขาจะทำให้เธอผ่อนคลายและลืมปัญหาทุกอย่างเมื่ออยู่กับเขา

เธอประหลาดใจมากที่เขามีอิทธิพลกับเธอมากถึงเพียงนี้

เธอเพิ่งจะรู้จักเขาได้ไม่ถึงวันด้วยซ้ำแต่กับมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่ใกล้ ๆ เขา

ทิวทัศน์ยามค่ำคืนจากเนินเขางดงามมาก เธอสัมผัสได้ถึงสายลมอ่อน ๆ และมองเห็นดวงดาวและดวงจันทร์ ทัง โรลชูวและลู ชินจินเดินไปที่หอดูดาวและดูดาวก่อนที่พวกเขาจะขึ้นไปบนเนินเขาเพื่อไปยังอีกจุดชมวิวหนึ่ง

เมื่ออุณหภูมิลดลงในช่วงเวลาสี่ทุ่ม ลู ชินจินจึงชวนเธอกลับ

พวกเขาเดินลงจากภูเขาไป จากนั้นลู ชินจินได้พาทัง โรลชูวไปส่งที่บ้าน

ทัง โรลชูวลงจากรถและบอกลาลู ชินจิน “ขอบคุณสำหรับมื้อค่ำที่แสนพิเศษคืนนี้ กลับบ้านดี ๆ นะคะ”

ลู ชินจินวางแขนลงบนกระจกแล้วจ้องมองไปที่เธออย่างตั้งใจก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า “คุณจะย้ายมาเมื่อไหร่?”

“ฉันจะเริ่มเก็บของเมื่อฉันถึงบ้าน ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ฉันคิดว่าฉันจะย้ายไปภายในสองวันนี้” ทัง โรลชูวกล่าว

ลู ชินจินพยักหน้า จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกมาและพูดว่า “ส่งโทรศัพท์ของคุณมาให้ผม”

ทัง โรลชูวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยก่อนที่เธอจะยื่นโทรศัพท์ให้กับเขาตามที่เขาบอก

ลู ชินจินพิมพ์ตัวเลขลงในโทรศัพท์ของเธอและพูดว่า “นี่เป็นเบอร์ส่วนตัวของผม โทรหาผมเมื่อคุณเก็บของเสร็จ ผมจะให้มู่ หลิงมารับ”

จากนั้น เขาก็เหยียบคันเร่งและขับรถออกไป

ทัง โรลชูวยืนมองเขาขับรถออกไปในความมืดจนลับตาก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

ไฟของบ้านตระกูลทังยังคงสว่างไสวในเวลาที่ดึกดื่นเช่นนี้

พ่อบ้าน คุณลุงเชาว์ ทักทายเธอในขณะที่เธอกำลังเดินเข้าบ้าน เขาพูดอย่างสุภาพว่า “คุณหนูครับ คุณท่านบอกให้คุณขึ้นไปที่ห้องหนังสือ เมื่อคุณกลับถึงบ้าน ท่านมีบางอย่างจะคุยกับคุณหนูครับ”

ทัง โรลชูวถามด้วยความประหลาดใจก่อนที่เธอจะมองไปที่ห้องหนังสือและพูดด้วยน้ำเสียงที่ถากถางว่า “เขาอยากจะคุยอะไรกับฉันงั้นเหรอ?”

“เอ่อ…” คุณลุงเชาว์ลังเลที่จะพูด เขามองไปที่เธอด้วยความเห็นอกเห็นใจก่อนตัดสินใจพูดว่า ”คุณหนูครับ วันนี้มีคนจากตระกูลจีมาที่บ้าน คุณโรลโรลและคุณยินเฟงจะแต่งงานกันและมัน…ดูเหมือนว่าจะเป็นวันเดียวกันกับที่คุณต้องแต่งงานกับคุณจี”

“อะไรนะ?” ทัง โรลชูวเสียงแข็งในขณะที่เธอมองไปที่ลุงเชาว์

“คุณหนูครับ อย่าเสียใจไปเลยนะครับ” ลุงเชาว์พูดพร้อมกับถอนหายใจ เขามองไปที่ทัง โรลชูวความกังวลเพราะกลัวว่าเธอจะทำอะไรผลีผลามเพราะความโกรธ

ทัง โรลชูวยังคงเงียบสงบ เธอรู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกในอกของเธอและมันทำให้เธอหายใจไม่ออก

เธอหายใจเข้าเต็มปอดและซ่อนความรู้สึกเอาไว้ ก่อนที่จะเดินเข้าไปที่ห้องหนังสืออย่างช้า ๆ

ประตูไม่ได้ล็อค เธอเห็นเขากำลังดื่มชาขณะนั่งอยู่บนโซฟาผ่านทางประตูที่เปิดไว้เล็กน้อย

มือของทัง โรลชูวกำหมัดแน่น ก่อนที่เธอจะผลักประตูที่เปิดไว้เข้าไปในห้องหนังสือ

“มาแล้วเหรอ?” พ่อของเธอถาม

“ลุงเชาว์บอกว่าพ่อมีเรื่องจะคุยกับฉัน มีอะไรเหรอคะ?” เธอพูดอย่างเย็นชาเพื่อต้องการเข้าประเด็นโดยไม่สนใจอย่างอื่น

ทัง ซองเคยชินกับท่าทีของทัง โรลชูวที่มีต่อเขา เขาจึงไม่ค่อยใส่ใจกับท่าทีที่ไร้มารยาทของเธอก่อนจะวางแก้วชาลงช้า ๆ พร้อมพูดว่า “ฉันจะบ อกแกว่า พี่สาวของแกกับจี ยินเฟงได้ตกลงแต่งงานกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

ดวงตาของทัง โรลชูวดูไร้ความรู้สึกอย่างชัดเจน เสียงของเธอฟังดูเหมือนกับว่ามีน้ำแข็งปกคลุมอยู่ เธอพูดอย่างใจเย็นว่า “ฉันรู้เรื่องนั้นแล้วค่ะ”

“แกรู้แล้วงั้นเหรอ?” ทัง ซองพูดราวกับว่าเขาแปลกใจเล็กน้อย

“ใช่ค่ะ ฉันไม่รู้มาก่อนว่า ‘พ่อที่แสนดี’ จะหักหลังลูกของตัวเอง ถ้าลุงเชาว์ไม่บอกก่อนหน้านี้ ฉันเองก็คงจะไม่รู้” ทัง โรลชูวพูดด้วยความเกลียดชัง

“หมายความว่ายังไง?” ทัง ซองพูดขณะที่ใบหน้าของเขาค่อย ๆ มืดลง

เขาไม่พอใจกับคำพูดห้วน ๆ ของทัง โรลชูว และในแววตาที่มีแต่ความเกลียดชังในดวงตาของเธอ

“ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ? จี ยินเฟงเป็นคู่หมั้นของฉัน แต่มาวันนี้เขาหักหลังฉันไปคบกับกู โรลโรล ผู้หญิงเลวคนนั้น ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพ่อเห็นด้วยกับการแต่งงานนั่น! พ่อจะให้ฉันทำยังไง? นี่ฉันเป็นลูกของพ่อจริง ๆ หรือเปล่า?”

ทัง โรลชูวระงับความโกรธของเธอเอาไว้ไม่ได้ในขณะที่ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความโกรธ

ทัง โรลชูวเลือกที่จะไม่สนใจการหักหลังของจี ยินเฟง แต่เป็นเพราะกู โรลโรลที่ทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอ เธอรู้สึกผิดหวังที่ทัง ซอง สนับสนุนการแต่งงานของพวกเขา และเขาก็ได้เลือกวันแต่งงานวันเดียวกันกับที่เธอและจี ยินเฟงเคยวางแผนเอาไว้

ทัง ซองเองก็รู้สึกผิดเช่นกัน เขาหันไปมองทัง โรลชูวทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น น้ำเสียงของเขาเบาลงในขณะที่เขาพูดว่า “โรลชูว ฉันรู้ว่าแกเสียใจมากแค่ไหน ฉันไม่มีวิธีอื่นที่จะแก้ไขเรื่องระหว่างพี่สาวของแกกับจี ยินเฟง ฉันต้องเห็นด้วยกับการแต่งงานนี้ งานหมั้นของโรลโรลจะจัดขึ้นภายในสามวันนี้ และพวกเขากำหนดที่จะแต่งงานกันในอีกสองเดือน แกจะต้องไปร่วมงานในฐานะที่แกเป็นสมาชิกของครอบครัว เพราะงั้นแกอย่าถือโทษโกรธเคืองพวกเขาเลย

ทัง โรลชูวไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอได้ยิน

“อะไรนะ? เมื่อกี้พ่อพูดว่าอะไร? พ่อพูดอีกทีได้ไหม?” ทัง โรลชูวรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังได้ยินเสียงที่ไม่ชัดเจน

เขาขอให้เธอไปร่วมงานของคู่รักที่น่าสังเวชคู่นั้นจริง ๆ งั้นเหรอ?

“ฮ่า ๆ ๆ”

ดวงตาของทัง โรลชูวเบิกกว้าง เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องทั้งหมดจะกลับกลายเป็นเช่นนี้ เธอหัวเราะอย่างโกรธเกรี้ยว “พ่อเป็นพ่อที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ กู โรลโรลแย่งคู่หมั้นของฉันไป แทนที่พ่อจะอยู่ข้างฉัน แต่พ่อกำลังบอกให้ฉันไปร่วมงานแต่งของพวกเขางั้นเหรอ? ฮ่า ๆ วันนี้ฉันรู้แล้วว่าพ่อปฏิบัติกับฉันไม่ต่างกับขยะที่ไร้ค่า แต่พ่อปฏิบัติกับลูกเมียน้อยราวกับเพรชที่มีค่า”

“ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าพ่อใช่พ่อของฉันจริง ๆ หรือเปล่า? ถ้าไม่ใช่ก็ขอให้บอก ฉันเสียใจมากที่เกิดมาเป็นลูกสาวของพ่อ!”

คำพูดของทัง ซองทำให้เธอเสียใจมาก เธอพูดใส่เขาอย่างรุนแรงราวกับว่าเธอเสียสติไปแล้ว

“กล้าดียังไง!” ทัง ซองตะคอกเธอด้วยความโกรธ “ฉันยอมรับว่าโรลโรลทำพลาดไป แต่เธอกำลังท้องกับเขา ในเมื่อมันเป็นแบบนั้น ฉันจะห้ามให้พวกเขาไม่แต่งงานกันได้ยังไง? ในเมื่อเธอกำลังท้องอยู่ ฉันเองก็ต้องคิดถึงความรู้สึกของเซี่ยวหวันด้วย แกเข้าใจไหม?”

“งั้นก็หมายความว่าไม่ต้องคิดถึงความรู้สึกของฉันสินะ?” ทัง โรลชูวพูดในขณะที่เธอหัวเราะอย่างเย็นชา

เธอสูดหายใจเข้าเต็มปอดและอดทนต่อความผิดหวังอันขมขื่นก่อนที่เธอจะใจเย็นลงและพูดว่า “พ่อไม่สมควรเป็นพ่อของฉันเลยจริง ๆ ถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ เธอจะต้องปกป้องฉันอย่างแน่นอน”

เมื่อพูดจบ เธอก็เดินกลับไปโดยไม่หันกลับมามองพ่อของเธออีก

ในขณะที่เธอกำลังจะก้าวออกไป เธอก็หยุดและพูดขึ้นว่า “ฉันจะย้ายออกไปภายในสองวันนี้ พ่อไม่มีทางที่จะได้เห็นหน้าฉันในงานหมั้นของกู โรลโรลอย่างแน่นอน พ่อควรจะลืมความคิดนี้ไปซะ”